تقویم تاریخ -1 دی

1738پیش ازمیلاد:"یكم دیماه" از 1738 سال پیش از میلاد «دی گان» و «خور روز» نامیده شده است که به زعم ایرانیان باستان، روز تولد دوباره خورشید پس از بلندترین شب سال بوده است. سال 1738 قبل از میلاد (3746 سال پیش) را یک تقویم ویژه پارسیان هند (زرتشتیان ایرانی که پس از حمله اعراب مسلمان در سده هفتم میلادی جلای وطن کردند و به هند رفتند و در آنجا ماندگار شده اند) به دست داده است. ایرانیان باستان که با نگرانی از طولانی بودن شب و ترس از بازنیامدن خورشید تا سپیده دم در کنار یکدیگر بیدار می نشستند و خود را سرگرم می کردند تا اندوه ظلمت را فراموش کنند، روز پس از آن شب (یكم دی ماه) را كه «خور روز» و «دی گان (بمانند مهرگان)» می خواندند به استراحت می پرداختند و تعطیل عمومی بود. در این روز عمدتا به این لحاظ از كار دست می كشیدند كه نمی خواستند احیانا مرتكب بدی كردن مخصوصا دروغ گفتن شوند كه ارتكاب هر كار بد، هرچند كوچك، در روز تولد خورشید گناهی بزرگ شمرده می شد. آیین های شب یلدا (شب چله - طولانی ترین شب سال) از هزاره دوم پیش از میلاد تا به امروز تقریبا به همان صورت در ایران زمین - صرف نظر از مرزبندی ها تحمیلی دو قرن گذشته - هر سال برگزار می شود.

«خور روز، یكم دی ماه» در ایران باستان درعین حال روز برابری انسانها (حقوق بشر) بود. در این روز همگان از جمله شاه لباس ساده می پوشیدند تا یكسان به نظر آیند و كسی حق دستور دادن به دیگری را نداشت و كارها داوطلبانه انجام می گرفت، نه تحت امر. در این روز جنگ كردن و خونریزی، شکار، و حتی كشتن گوسفند و مرغ هم ممنوع بود.

یکی از آیین های ویژه «دی گان» این بود که ایرانیان در این روز در برابر درخت سرو که به آن به چشم مظهر مقاومت در برابر تاریكی و سرما می نگریستند می ایستادند و قول می دادند كه تا سال بعد دست کم یك نهال سرو دیگر كشت كنند، و جنبش های حفظ محیط زیست که از قرن بیستم در همه جا بپاخاسته اند از این کار ایرانیان باستان تمجید فراوان می کنند و به منش آنان احترام می گذارند. کشت درخت سرو و كاج اینک دارد عادتی جهانی می شود.

باید دانست که زبانشناسان واژه «دیday» به معنای روز را گرفته شده از دی ماه ایرانیان می پندارند. زبان انگلیسی یك زبان گرمانیك (ریشه آلمانی) و خویشاوند زبان فارسی است.

 

247م:22 دسامبر سال 247 میلادی در«خور روز»، زادروز خورشید و روز نویدهای بزرگ، تیرداد یكم دومین شاه ایران از دودمان اشكانیان در شهر صد دروازه (دامغان) بر تخت پادشاهی نشست و به مردمی كه در این مراسم شركت كرده بودند اطمینان داد كه تا روزی كه همه عوامل بیگانه (سلوكی ها ــ جانشینان اسكندر) را به دریای مركزی (مدیترانه) نریزد آرام نخواهد گرفت. پس از این مراسم، تیرداد در همان روز نیرو به هیرکانیا (گرگان) فرستاد تا فرماندار آنجا را كه شنیده بود با سلوكیها تماس گرفته تنبیه كنند كه این دستور اجرا شد.

اشك اول سر دودمان اشكانیان شهر «نسا» را پایتخت خود قرار داده بود و در طول حكومت خود در نزدیكی آن، شهر تازه ای ساخت كه به نام او «اشك آباد» نامیده می شود كه اینك پایتخت جمهوری تركمنستان است. معلوم نیست كه از چه زمان این نام در محدوده ایران کوچک شده امروز «عشق آباد» تلفظ می شود. تزارها كه در قرن 19 مناطق شمالی و شمال شرقی خراسان امروز را ضمیمه قلمرو خود كرده بودند خواهان رواج این تلفظ نادرست در ایران بودند تا توده های ایران متوجه سابقه تاریخی این شهر نشوند. در همان قرن، انگلیسی ها هم نقاط شرقی خراسان از جمله حاكم نشین قدیمی آن، شهر هرات را از ایران جدا كردند تا روسها به سوی هند پیشروی بیشتری نكنند! و خراسان بزرگ کوچک شد.

1911م:در اوج مرافعات مشروطه خواهان و مخالفان حكومت پارلمانی و قهر و آشتی ناصر الملك (نایب السلطنه) با مجلس و لشكر كشی سالارالدوله پسر مظفرالدین شاه و مدعی سلطنت به كرمانشاه، روسها رقیب استعماری سرسخت انگلیسی ها از خرابی اوضاع سوء استفاده كردند و از 22 دسامبر سال 1911 (یكم دی ماه 1290) در بسیاری از شهرهای منطقه تحت نفوذ شان به قلع و قمع مخالفان خود و هواداران انگلستان دست زدند؛ در تبریز عده ای را به دار كشیدند و چند تن دیگر را به تنور افكندند به گونه ای كه معاون والی ایالت (معاون استاندار) و فرمانده پادگان تبریز از ترس جان به كنسولگری انگلستان پناهنده شدند. در مشهد و رشت هم روسها زمام امور را خود به دست گرفتند. در این گیر و دار، در تهران نیز ناصر الملك مجلس را منحل كرد و چون نمایندگان حاضر به خروج از ساختمان بهارستان نبودند به نظمیه (پلیس تهران) متوسل شد و رئیس پلیس پس از اخراج نمایندگان از ساختمان، بر در ورودی مجلس (در میدان بهارستان) یك قفل بزرگ زد و ....

 

1370م:تصویب نامه شماره 44265 شورای وزیران مبنی بر اجرای قانون مصوب 19 خرداد 1370 مجلس شورای اسلامی به وزارت علوم و آموزش عالی ابلاغ شد، ولی اجرای آن دیری نپایید. طبق این قانون، به دانشجویان فارغ التحصیل دانشگاههای خارج كه مدرك تحصیلی فوق لیسانس و بالاتر دریافت كرده باشند و مدرك آنان به تصویب برسد اجازه وارد ساختن یك دستگاه خودرو سواری با خود با استفاده از تسهیلات گمركی داده شده بود. فارغ التحصیلان ایرانی دانشگاههای خارج كه از طریق سفارتخانه های ایران از این قانون آگاه شده بودند بااشتیاق و امیدواری با اتومبیل خود راهی ایران شدند و پس از عبور از پیچ و خمهای اداری مدارك تحصیلی شان را به تایید رساندند. صدها تن از آنان پروانه وارد ساختن اتومبیل خودرا به دست آوردند كه وزارت بازرگانی اواسط سال 1371 اجرای قانون - قانون مصوب مجلس - را متوقف ساخت!. با این تصمیم، اتومبیل بسیاری از دارندگان این پروانه ها در گمركات متوقف ماند. برخی به مجلس مراجعه كردند كه به آنان گفته شد قانون به قوت خود باقی است و اگر دولت هم لغو آن را بخواهد و مجلس موافقت كند عطف به ماسبق نمی شود و پروانه های صادره تا ابدالدهر معتبر خواهد بود. ولی وزارت بازرگانی به اشاره بانك مركزی زیر بار نرفت و كمیسیون اصل 90 هم كه به آن شكایت شده بود موفق به حل مسئله نشد. قضیه تا دیوان عدالت اداری و مطبوعات هم كشانده شد. بازهم «بورو كراسی» تا سالها به مقاومت خود ادامه داد.

یكی از دارندگان چنین پروانه ای كه با اتومبیل خود از مرز بازرگان بازگردانده شده بود به روزنامه های چاپ آمریكا مقاله داده و با گفتن داستان سفر از آمریكا تا مرز بازرگان و رهاساختن اتومبیل دلبند (که دو سه سال اورا در آمریکا سواری داده بود) در تركیه، از خسارت سنگینی كه از این رهگذر به او وارد آمده بود ناله سرداده بود، اما ....

 

1917م:بیست ویکم دسامبر سال 1917 داستان نگار آلمانی هنریك بول Heinrich Boll به دنیا آمد، 68 سال عمر كرد و در سال 1972 برنده جایزه ادبی نوبل شد. او در داستان نویسی، نگارش داستانهای كوتاه و نیز مقاله مهارت فراوان داشت. هنریك در نوشته های خود رنج ها و سختی ها آلمانی را در جریان جنگ جهانی دوم و پس از این جنگ به خوبی تشریح كرده است. داستانهای معروف او عبارتند از: دلقك، احترام از دست رفته كاترینا بلوم، طبل نازك، قطار سر وقت بود، ارواح و ....

وی با این كه تحصیلات كلاسیك آن چنانی نداشت در گفتاری در سال 1980 تعریف جالبی از داستان و داستان نگاری و اهمیت آن را و این كه هنر نویسندگی و اوج تفكر و تخیل است به دست داده و به طلوع و درخشش داستان نگاری در میان بعضی ملل و انحطاط و زوال آن در كشورهای دیگر اشاره كرده است. بول كه در 1985 فوت شد گفته بود كه در كشورهای اختناق عقیده و بیان كه دولتهای حتی به زبان داستان، حاضر به تحمل انتقاد و شنیدن ضعفها و كمبودها نیستند داستان نویسی عشق و سكس و ... رواج می یابد، زیرا كه داستان نگار نمی تواند هنر خود را برای مدتی طولانی محبوس سازد و اگر چنین داستانهایی بدآموزی تلقی شده اند، گناه از نویسنده نبوده است. «بول» داستان نگاری را نیازمند به حمایت و تشویق ملی (دولت ـ جامعه) دانسته و گفته است: با این كه «پاسترناك» با نوشتن یك داستان چهره شوروی را خراب كرد وی را از محله زیبای نویسندگان در حومه مسكو و مقرری قابل ملاحظه اش محروم نكردند. دولتها باید ملاحظه احوال نویسندگان داستان را داشته باشند و اسپانسری آنان را برعهده گیرند تا این هنر ادبیات ترقی و پیشرفت كند.

 

1438م:تركان عثمانی كه از دیرزمان در آناتولی مستقر شده بودند 22 دسامبر سال 1438 میلادی به بسفور و پشت دیوارهای قسطنطنیه (استانبول) رسیدند، ولی 15 سال طول كشید تا این شهر را تصرف كردند.

تصرف قسطنطنیه در سال 1453 صورت گرفت كه آغاز قرون جدید و دوره ای دیگر از تاریخ است.

فاتح قسطنطنیه نام این شهر كه تا قرن هفتم یایتخت روم شرقی بود و از آن پس به مركز حكومت بیزانس تبدیل شده بود اسلامبول گذارد و امپراتوری بزرگی به وجود آورد كه اروپائیان را به جنبش شدید و رقابت و پیشرفت واداشت.

 

1848م:تزار نیکلای یکم امپراتور روسیه که دقیقا جریان انقلابات سال 1848 اروپا را دنبال کرده بود برای جلوگیری از وقوع چنین انقلابی در روسیه هرگونه نشست و گردهمایی و حتی شب نشینی روشنفکران روس را ممنوع کرده بود. بعدا به تزار خبردادند که گروهی از روشنفکران روس به ابتکار پتراشفسکی محفلی تشکیل داده و بحث سیاسی می کنند. (مورخان انگلیسی زبان این محفل را «پتراشفسکی سرکل Petrashevsky Circle» نام نهاده اند). تزار به راههای متعدد از جمله دادن اخطار متوسل شد تا این محفل را از هم بپاشاند و چون موفق نشد دستور دستگیری برجستگان محفل را صادر کرد که به تدریج بازداشت و محاکمه و شماری از آنان ازجمله «فیودور داستویفسکی» نویسنده شهیر به اعدام محکوم شدند. 22 دسامبر 1849 محکومان را در زیر بارش برف در میدانی به ستون های چوبی بستند و دربرابر جوخه اعدام قراردادند. چند ساعت پیش از آن به تزار گفته شده بود که یکی از محکومان به اعدام داستویفسکیFyodor Dostoevsky است و تزار دستور لغو حکم را داده و این دستور چند ثانیه پیش از شلیک گلوله و در لحظه ای که نظامیان سینه محکومان را نشانه گرفته بودند به محل رسید و داستویفسکی نجات یافت و حکم اعدام به 4 سال تبعید کاهش یافت. وی احساس خود در لحظه ای را که به نظامیان گفته شد آماده شلیک باشند شرح داده است.

 

1967م:22 دسامبر 1967 اعلام شد که شمار نیروهای آمریكایی در جنوب ویتنام به 474 هزار تن رسیده و بزودی از نیم میلیون تن تجاوز خواهد کرد و برنامه بمباران هوایی شمال (ویتنام شمالی وقت) به اجرا درخواهد آمد. برای فرستادن نیروی اضافی به ویتنام، دولت آمریکا مجبور به احضار جوانان این کشور از طریق قرعه کشی شده بود که این کار ابراز مخالفت و تظاهرات وسیع آمریکاییان را به دنبال داشت. مرور زمان نشان داد که از نیم میلیون نظامی آمریکایی و نیز بمباران هانوی با بمب افکن های سنگین «بی ـ 52» کاری برنیامد و آمریکا شکست تمام عیار خورد و ویتنام را ترک گفت. بررسی تحولات اخیر نشان می دهد که دولت آمریکا دارد گامهای مشابهی در افغانستان برمی دارد و برای از جریان خارج ساختن صد عضو القاعده شمار نظامیان خودرا به یکصد هزار تن برساند. تردید نیست که گسترش عملیات نظامی در افغانستان اوضاع آسیای جنوبی را بحرانی خواهد ساخت و محصول این بحران قابل پیش بینی نیست.

 

1991م:چهارده روز پس از تصمیم بوریس یلتسین، شوشکویچ و کرافچوک سران جمهوری های روسیه، اوكراین و بلاروس در یك محفل خصوصی در استراحتگاه «بلوژفسکایا» واقع در بلاروس دایر بر انحلال اتحاد جماهیر شوروی، 21 دسامبر 1991 سران 11 جمهوری از اعضای این اتحادیه در نشست خود در پایتخت كزاخستان بر تصمیم آن سه تن صحه گذاردند!، اتحاد جماهیر شوروی منحل و به جای آن، یك جامعه مشترك المنافع مرکب جمهوری های 15 گانه به وجودآمد. مورخان تاریخ معاصر نوشته اند که تصمیمگیری سران 11گانه در 21 دسامبر ناشی از جاه طلبی آنان بود زیرا که با فروپاشی شوروی از داشتن «آقابالاسر» و نگرانی دائمی از عزل خود توسط مسکو آسوده می شدند.

چهار روز بعد (25 دسامبر) یلتسین رئیس جمهوری روسیه در كاخ كرملین با گورباچف رهبر وقت شوروی ملاقات كرد و او را از این تصمیم آگاه ساخت و گفت كه دیگر سمتی ندارد!. اندکی بعد گورباچف در یك نطق كوتاه تلویزیونی گفت كه با انحلال شوروی به این صورت نمی تواند موافق باشد ولی چون در برابر عمل انجام شده قرار گرفته است چاره دیگری ندارد!. به این ترتیب یک امپراتوری بزرگ تاریخ با آن همه دندان اتمی ـ موشکی، دهها هزار تانک، صدها زیردریایی و پیشرفتهای فضایی همانند برف بر شیروانی داغ ذوب شد و از میان رفت، بدون این که رفراندم سراسری برگزار و نظر مردم اتحادیه استعلام شده باشد. 81 درصد مردم بلاروس که در آنجا رفراندوم برگزار شده بود به ادامه حیات شوروی رای داده بودند. این نتیجه سبب شد که رفراندم سراسری و داخلی صورت نگیرد. چند ماه پیش از آن هم، پارلمان كل جمهوریها وضعیت دیگری را تصویب كرده بود.

رئیس جمهور وقت آمریکا برای تشکر از اقدام شوشکویچ (در منحل ساختن شوروی) با وی ملاقات كرد. قبلا هم یلتسین دو بار از آمریكا دیدن كرده و در كنگره این كشور به ایراد نطق پرداخته و مورد پذیرایی گرم قرار گرفته بود. پیش از این تحولات سریع و معماگونه، بسیاری از اصحاب نظر بعید دانسته بودند که حتی با خروج حزب کمونیست از قدرت و تعدیل سوسیالیسم، انحلال شوروی با انسجامی که در آن مشاهده می شد سریع و آسان باشد.

با فروپاشی شوروی که معمای آن هنوز حل نشده است، در جهان نظمی دیگری برقرار شد که در طول تاریخ مشابه آن مشاهده نشده بود.

 

 

1989م:لشكر 82 هوابرد آمریكا كه به دستور جورج بوش (پدر) به منظور پایان دادن به حكومت مانوئل نوریه گا رئیس قوه مجریه پاناما و دستگیری و انتقال او به آمریكا جهت محاكمه، به خاك پاناما اعزام شده و از بیستم دسامبر 1989 با كمك 12 هزار نظامی آمریكایی مستقر در منطقه كانال پاناما تعرض خود را آغاز كرده بود در پایان سومین روز عملیات ( 22 دسامبر 1989 ) به مقاومت نظامیان پانامایی پایان داد ولی نوریه گا به سفارت واتیكان پناهنده شده بود كه بعدا بیرون آمد و تسلیم شد، چهارم ژانویه به آمریكا منتقل و به زندان محكوم گردید. وی كه قبلا با كمك آمریكا به قدرت رسیده بود بعدا حاضر نشده بود كه به خواست آمریكا گردن نهد و به مخالفان مسلح دولت چپگرایان نیكاراگوئه معروف به «كنترا » كمك نظامی بدهد. در آمریكا، نوریه گا را متهم به همكاری با قاچاقچیان مواد مخدر كرده بودند. در عملیات نظامی آمریكا در پاناما نزدیك یه ششصد پانامایی از جمله 301 غیر نظامی كشته شدند. در این عملیات 23 نظامی آمریكایی هم جان خود را از دست دادند.

 

2003م:نظر سنجی از آمریكاییان درباره مدیریت جورج بوش(رئیس جمهور وقت)، یك هفته پس از دستگیری صدام حسین (20 دسامبر 2003) كه به سفارش شبكه تلویزیونی سی بی اس و نیویورك تایمز انجام شده بود نشان داده بود كه تایید بوش از 50 درصد به 58 درصد افزایش یافته بود. از مقایسه این «درصد ها» چنین بر می آید كه دست كم هشت درصد آمریكاییان لشكر كشی به كشور دیگر بدون تصویب سازمان ملل، اشغال نظامی و دستگیری و بازداشت رئیس آن كشور را كه هوادارانی دارد و این هواداران از مقاومت مسلحانه دست برنداشته اند تایید می كنند!.

با ادامه مقاومت در عراق و افزایش تلفات آمریکاییان و هزینه مالی آن و افشای این نکته که گزارش منابع اطلاعاتی آمریکا در مورد وجود اسلحه کشتار جمعی در عراق جعلی بود تایید مدیریت جورج بوش کاهش یافت و در طول سال 2008 از حدود 27 درصد بیشتر نشد. جورج دبلیو بوش در آخرین ماه سال 2008 از اینکه به استناد گزارش نادرست منابع اطلاعاتی دست به اشغال نظامی عراق زد و آن همه مشکل به وجود آمد ابراز تاسف کرد.

2004م:تفسیر مصاحبه عمومی 20 دسامبر 2004 جورج بوش رئیس جمهور وقت آمریكا 22 دسامبر هم ادامه داشت. مفسران آمریکایی از اینکه بوش به آسانی از روی تلاشها و اقدامات تازه ولادیمیر پوتین در زمینه تمركز اختیارات در كرملین، چند مورد با لحنی خشن خطاب كردن آمریكا، مسافرتهای پی در پی به كشورهای دیگر برای یافتن دوست و متحد و ... عبور کرده و در این مورد، پاسخ به پرسشها را به گفتن" این جمله که در فوریه 2005 باهم ملاقات خواهیم داشت" بسنده کرده بود انتقاد کرده گفته بودند که سیاست های پوتین ممکن است در سالهای آتی آمریکا را وارد یک دوره معارضه دیگر کند. این بار آمریکا آن قدرت اقتصادی سابق را نخواهد داشت که معارضه را برای مدتی طولانی تحمل کند. این مفسران پیش بینی کرده بودند که اگر بازهم واشنگتن دست روی دست بگذارد و ساکت بماند این احتمال وجود دارد که روسیه (درصورت قطع فساد اداری - اقتصادی داخلی و نوسازی نسبی بنیه دفاعی خود) با قدرت اقتصادی چین ( چینی که از بنیه اقتصادی چشمگیر برخوردار است) متحد و آمریکا را را به گوشه براند.

بوش در آن مصاحبه برای نخستین بار اعتراف كرده بود كه برنامه آموزش نظامی عراقیان موفقیت آمیز نبوده است و اظهار تاسف كرده بود كه نظامیان عراقی به محض رو به رو شدن با آتش و خطر فرار می كنند. هدف این آموزش این بوده است كه 125 هزار نظامی عراقی برای حفظ امنیت داخلی این كشور آماده شوند كه تا آن زمان (دسامبر 2004) تحقق نیافته بود. این مطلب چنین تفسیر شده بود كه نظامیان آمریكایی برای مدتی طولانی در عراق باقی خواهند ماند.

مطلب دیگر از مصاحبه بوش كه تفسیر شده بود این موضوع بود كه گفته بود انفجارهای اتومبیلی و حملات دیگر، بر روحیه عراقی ها اثر منفی گذارده است و هدف مخالفان هم همین بوده كه عراقی ها نگران و لرزان باشند. مفسران برعکس نظر داده بودند که این انفجارها بردامنه مقاومت می افزاید و گروه بیشتری را وارد آن می کند و زندگانی در این وضعیت بتدریج برای مردم عادی می شود. بوش گفته بود كه هرشب پخش خبر و تصویر این انفجارها در عراق از شبكه های تلویزیونی آمریكا باعث ایجاد بیم و تردید در بینندگان این اخبار شده که فشار آن بر دولت است. مفسران نوشته بودند که تشخیص و انتشار خبر از وظایف رسانه ها است و ارتباط به دولت ندارد.

 

2005م:در پی افشای كار استراق سمع ( ضبط مكالمات تلفنی و ای میل افراد) در داخل آمریكا و اعتراف جورج دبلیو بوش رئیس جمهور به صدور چنین دستوری، 21 دسامبر 2005 جیمز رابرتسون (عكس مقابل) قاضی فدرال در اعتراض به این عمل كه مغایر اصلاحیه چهارم قانون اساسی آمریكا و نیز قانون «پرایوسی اكت» است از سمت خود كناره گیری كرد كه كاری كم سابقه خوانده شده است. یكی از وظایف این قاضی ارشد (مادام العمر) رسیدگی به تقاضای ماموران امنیتی و اطلاعاتی جهت استراق سمع افراد مورد سوء ظن و متهمان امنیتی و فدرال بود. بدون مجوز این قاضی و سایر اعضای دادگاه اختصاصی، و بررسی های دادگاه و مشاهده اسناد اتهام و آزمایش درستی آنها، نباید در آمریكا، كسی مورد استراق سمع قرار می گرفت، مگر در موارد بسیار فوری و آن هم به مدت كمتر از 72 ساعت با تصویب و زیر نظر یك مدیر ارشد اجرایی (رئیس سازمان امنیتی مربوط). گفته شده است كه از 19 هزار استراق سمع تنها برای چهار ـ پنج مورد مجوز دادگاه گرفته شده بود.

 

2005م:در حالی كه پیروان خط فیدل كاسترو در آمریكا لاتین، یكی پس از دیگری قدرت را به دست می گرفتند، در واشنگتن كمیسیون ویژه تغییر نظام در كوبا به فعالیت خود ادامه می داد. 20 دسامبر 2005 بدون توجه به انتخاب یك سوسیالیست در بولیوی به ریاست جمهوری كه از پیروان خط فیدل كاسترو است كمیسیون تغییر نظام در كوبا به ریاست بانو «رایس» وزیر امور خارجه آمریكا تشكیل جلسه داد (عكس پایین) و به راهیابی های خود در این زمینه ادامه داد. در آن زمان تلاش آمریكا بر این بود كه پس از فیدل كاسترو، برادر ش رائول که پنج سال کوچکتر اروست برجایش ننشیند و با روی كار آمدن یك میانه رو، نظام كوبا به تدریج تغییر كند. در این جلسه، تصمیم گرفته شد كه دستگاههای انتقال تبلیغ (از طریق رادیو موج کوتاه، تلویزیون ماهواره ای و ... ) به كوبائیان افزایش یابد تا خودشان دست بكار تغییر نظام شوند كه از پنج دهه پیش در محاصره اقتصادی آمریكاست.

مرور زمان نشان داد که فعالیت این کمیسیون بمانند محاصره اقتصادی کاری از پیش نبرد و رائول کاسترود از سال 2008 بر جای فیدل نشسته است که خودرا بازنشسته کرده و به مقاله نگاری و کتاب نویسی و دادن اندرز پرداخته است و ....

 

 

2003م:چارلز شیفر رئیس واحد راهنمایی و رانندگی پلیس شهر چساپیك آمریكا كه قبلا در طول 33 سال پلیس بودنش صدها بار در تلویزیون محل به اتومبیلرانان اندرز داده بود كه پس از مصرف الكل رانندگی نكنند و نیز در صورت تخلف، در برابر مامور پلیس دست به مقاومت نزنند، در دسامبر 2003 خود این دو اندرز را نقض و نه تنها پس از مصرف الكل رانندگی كرد بلكه به دستور مامور هم كه باید از او آزمایش تعیین میزان الكل در خون بعمل آید تسلیم نشد و با این عمل یك خبر قابل تامل (درباره روانشناسی انسان) برای رسانه ها ساخت كه ضمن انتشار آن به ضعف بشر از این دست هم اشاره كنند. گزارش دستگیری شیفر 19 دسامبر 2003 در روزنامه آمریکایی "ویرجینی ان پایلوت " انتشار یافته بود.

2005م:اعتصاب كاركنان اتوبوسرانی و متروی شهر نیویورك كه امور را در این شهر بزرگ در طول سه روز فلج کرده بود 23 دسامبر 2005 پایان یافت. اعتصاب گران درخواست دستمزد و مزایای بیشتر كرده بودند كه ظاهرا به توافق هایی با مقامات شهر دست یافتند. گفته شده است كه دستمزد سالانه برخی از رانندگان اتوبوس های شهری نیویورك شصت هزار دلار است كه خواسته بودند به 90 هزار دلار افزایش یابد. این اعتصاب در آستانه تعطیلات كریسمس و سال نو میلادی هر روز صدها میلیون دلار به كسب و كار در این شهر كه مردم به سبب كمبود پاركینگ متكی به وسائط نقلیه عمومی هستند وارد كرده بود و برآورد شده بود كه جمع زیانها از این بابت بالغ بر یك میلیارد و 240 میلیون دلار شده بود. عكس زیر، جمعی از اعتصابیون را در 21 دسامبر در خیابان كه برای گرم كردن خود آتش برافروخته اند نشان می دهد:

 

 

2005م:«آلن روبر» مرد عنكبوتی فرانسه كه تاكنون بدون طناب و ابزارهای دیگر از آسمانخراشهای نیویورك، پاریس، كوالالامپور و نیز برج ایفل بالا رفته است، 19 دسامبر 2005 به گونه ای كه در عكس مشاهده می شود از برج كریستال 28 طبقه پاریس بالا رفت و سپس در اجتماع خبرنگاران شركت كرد. روبر (در آن سال 46 ساله) در این مصاحبه گفت كه این بار به خاطر اعتراض به عمل پلیس شهر هوستون آمریكا دست به بالا رفتن از ساختمان كریستال پاریس زد تا خبرنگاران جمع شوند و او اعتراض خود را مطرح سازد، بنویسند و جهانیان اطلاع یابند. وی افزود كه اخیرا به آمریكا رفته بود تا در شهر هوستون (تكزاس) از یك آسمانخراش بالا برود كه پلیس مانع این كار شد، و سپس او را دستگیر كرد! و چون به دستگیری خود اعتراض كرد برایش پرونده ساخت كه دو دانه قرص محرك (قرص ممنوعه) در جیب داشت كه چنین نبود و وی از وجود چنین قرصهایی بی اطلاع بود.

 

1055: طغرل سلجوقی كه نیروهای او بغداد را تصرف كرده بودند بدون دست زدن به تركیب دستگاه خلافت عباسی، این شهر را ضمیمه قلمرو خود اعلام كرد. بغداد كه قبلا یك روستا در نزدیكی مدائن یایتخت باستانی ایران بود در سال 761 به تصمیم ابو جعفر منصور خلیفه عباسی به صورت شهر در آمد و مركز خلافت عباسیان شد. نام بغداد پارسی است به معنای هدیه خدا ( بغ یعنی خدا + داد).

1339: به تصمیم دوك حاكم بر امیر نشین مسكو، كار ساختن كاخ كرملین آغاز شد. در آن زمان هنوز كشور روسیه به وجود نیامده بود.

1807: دولت آمریكا نخستین تحریم خارجی را از زمان تاسیس خود اعمال كرد و اعلام داشت كه داد وستد با انگلستان و فرانسه را تحریم می كند تا این دوكشور مجبور به صلح كردن باهم شوند.

1842: دولت آمریكا استقلال جزایر هاوایی را به عنوان یك كشور برسمیت شناخت كه اینك یكی از ایالات آمریكاست .

1894: یک دادگاه فرانسه سرگرد لهستانی تبار یهودی فرانسه «آلفرد دریفوس» را به جرم ارتکاب خیانت به اعدام محکوم کرد که به این حکم وسیعا اعتراض شد و قضات دادگاه متهم به داشتن احساسات ضد یهود شدند و همین اعتراض ها سرانجام به لغو حکم نجامید.

1919: در پی تشدید فعالیت آنارشیستها در اروپا، دولت آمریكا 250 رادیكال و آنارشیست خارجی را كه شناخته شده بودند از این كشور اخراج كرد.

1942: هواپیماهای ژاپنی برای نخستین بار كلكته هند را بمباران كردند. ژاپن اندونزی و برمه (میانمار) را كه از شرق هند فاصله زیاد ندارند تصرف كرده بود. در آن زمان هند مستعمره انگلستان بود.

1946: جنگ هوشی مین با فرانسه كه می خواست باردیگر حكومت استعماری خود را در ویتنام مستقر سازد آغاز شد.

1972: زمین لرزه ای به شدت اندكی بیش از هفت ریشتر بیش از 12 هزار تن را در یایتخت كشور نیكاراگوئه نابود كرد.

1989: سامیوئل بکت نمایشنامه نگار آمریکایی در این روز درگذشت. وی 83 ساله بود.

منبع:iranianshistoryonthisday.com

ویدیو مرتبط :
رضا عطاران و تقویم تاریخ :))

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

تقویم تاریخ -2 دی

در دو روز اول و دوم دی ماه، نیروهای تازه نفس روسیه كه به بهانه جلوگیری از گسترش نفود آلمان در ایران تا حومه تهران پیشروی كرده بودند در رباط كریم شهریار با ژاندارمها، افراد مسلح «كمیته دفاع ملی» و ایرانیان داوطلب كه اسلحه برداشته بودند در گیری داشتند كه این زدو خوردها با پیروزی روسها به پایان رسید و ایرانیان تلفات سنگین متحمل شدند و دلایل عمده آن ناهماهنگی دفاع گران در جریان زدوخورد و نداشتن اسلحه سنگین بود. روسها باوجود پیروزی در نبرد رباط كریم شهریار وارد تهران نشدند. با شكست مدافعان تهران و عقب نشینی به شهر، رجالی كه به قم مهاجرت كرده بودند و نیز اعضای كمیته دفاع ملی از آنجا عازم اصفهان و كرمانشاه شدند. همزمان مردم معمولی نیز در اصفهان، كرمان و شیراز به كنسولگری های انگلستان كه متحد روسیه در جنگ جهانی اول بود حمله بردند و چند انگلیسی را كشتند، زخمی كردند و یا ربودند. این وضعیت به حكمران انگلیسی هند بهانه لازم را داد تا یك نیروی نظامی تازه به فرماندهی ژنرال «پرسی سایكس» باكشتی روانه ایران سازد. مستوفی كه این وضعیت را دید از ریاست وزراء كناره گیری كرد، فرمانفرما جای اورا گرفت و به دیپلماتهای آلمانی كه در قم با رجال مهاجر ملاقات كرده بودند اخطار كرد كه از آن پس از تهران خارج نشوند و آلمانی هایی را كه در ایران به وجودشان نیاز نیست خارج سازند.

در این میان برای تضعیف روحیه دولت و در نتیجه اطاعت از دستورهای انگلستان و روسیه، عوامل این دوكشور كاركنان ادارات دولتی ایران را كه مواجب ماهانه آنان عقب افتاده بود تشویق به متحصن شدن در سفارتخانه ها و كنسولگری های این دو كشور می كردند و عده ای از كارمندان هم متحصن شدند! كه «تاریخ» مهر خیانت بر چهره آنان زده است.

اگر رویدادهای دی ماه 1294 را با وقایع مرداد و شهریور 1320 مقایسه كنیم خواهیم دید كه ایرانیان در آن سال با دست خالی و با این كه میهنشان به صورت دو منطقه نفود درآمده بود، با همه امكاناتی كه دراختیار داشتند از وطن خود دفاع كرده و جان داده بودند. در شهریور 1320، ایرانیان با این كه دارای یك ارتش صدها هزارنفری با انضباط بودند به دلیل خیانت و خریداری شدن پاره ای از ژنرالها و رجال سیاسی موفق به دفاع نشدند و این درس را انگلیسی ها از دی ماه 1294 گرفته بودند كه چگونه بموقع از اشخاص مستعد به خیانت كردن بهره برداری كنند و ارتش در حساسترین لحظه مرخص شود و كمیته دفاع ملی هم به وجود نیاید!.

35 پیش ازمیلاد:كتاب طنزها (Satires) تالیف شاعر و فیلسوف رومی كوینتوس هوراتیوس فلاكوس 23 دسامبر سال 35 پیش از میلاد در شهر رم به صورت نسخه های متعدد دستنویس انتشار یافت كه باقی مانده است و هنوز مورد مطالعه كسانی است كه لاتین می دانند.

این كتاب، نخستین مجموعه طنز به صورت نظم و نثر در تاریخ است و به این لحاظ است كه هوراتیوس (در دنیای انگلیسی زبان: هوراس و در آلمان: هوراز ) را پدر طنز در جهان و نخستین طناز در تاریخ بشمار می آورند و واژه طنز در زبانهای اروپایی، از عنوان كتاب او گرفته شده است. از آنجا كه او در جوانی برای تحصیل فلسفه به یونان فرستاده شده بود و طنزهای او بوی فلسفی و سیاسی می دهد از آن پس عادت شده است كه طنازان عمدتا سیاسی بگویند و انتقادهای خود از اوضاع روز را به طنز در آورند كه به دلیل لطف كلام نه تنها بردل همگان نشیند بلكه از تعقیب و مجازات هم در امان باشند و از آن برهند و مقامات، هرچند مستبد، به اندیشه مجازات و محدود كردن آنان بر نیایند و طنز تصویری (كاریكاتور) كه دنباله و مكمل آن است به همین دلیل مورد توجه بوده و نوعی بیان و انعكاس انتقاد ار كارها و گفته ها است.

نیچه فیلسوف بلند آوازه آلمان و نویسنده كتاب چنین گفت زرتشت در باره هوراس گفته است: لذتی كه از خواندن طنزهای هوراس و قطعات او و نیز غزلهایش احساس می شود از هیچ شعر دیگری به دست نمی آید. اشعار و گفته های هوراس و مفاهیم انها كهنه شدنی نخواهد بود. باید این اشعار و طنزها را به همان گونه كه خود او می خواند بخوانید تا لدت ببرید؛ اهسته، شمرده و كلمه به كلمه. به نوشته نیچه، وقتی كه یك فیلسوف شعر بگوید، این شعر جاویدان خواهد ماند و عمر زبانی را هم كه به آن این اشعار گفته شده پایدار خواهد گردانید.

هوراس كه در سال 65 پیش از میلاد به دنیا آمد هشت سال پیش از میلاد در 57 سالگی در گذشت. وی سه مجموعه دیگر هم دارد كه عمدتا قصیده و غزل هستند. با این كه هوراس در اشعار و طنزهایش سنای روم، ثروتمندان و حتی امپراتور اوگوستوس را مورد انتقاد قرار داده هزینه دو كتاب (دوم و سوم) را سنای روم و هزینه كتاب چهارم را اوگوستوس پرداخت كرده بودند. هوراس كه معاصر سه شاعر و نویسنده رومی؛ ویرجیل، واریوس و ماسه ناس بود در شبهای شعر كه برای نخستین بار دایر شده بود طنزها و اشعار خود را می خواند و شهرت اولیه او از آنجا برخاست.

 

 

2002م:متنی که در زیر آمده است بخشی از نامه ای است که 20 دسامبر 2002 به امضای «ناامید» كه قطعا مستعار است به ناشر این سایت واصل شده بود که همان سال در تاریخ 23 دسامبر در قسمت نامه های واصله درج شد. از آنجا که نظری است باارزش تاریخی، و تاکنون نه تنها هیچ مقامی آن را رد نکرده بلکه در تایید آن پیام های دیگری هم دریافت شده است؛ بنابراین آن را به قسمت "رسانه ها" انتقال داده ایم که باقی بماند:

"تاریخچه طولانی تلاش بی حاصل برای تجدید پروانه نشریه «سپیده دم» را در این سایت مطالعه کردم. از آن زمان هر سه شنبه در روزنامه های تهران كه معمولا در این روز گزارش هفتگی فعالیت هیات نظارت بر مطبوعات به چاپ می رسد به جستجو پرداختم و فهرست پروانه های تصویب شده تازه را خواندم و اثری از سپیده دم ندیدم. همه این گزارشها را جمع آوری كرده ام تا روزگاری ــ اگر زنده باشم ــ از شما «زبان بسته ها» كه فقط توانستید درسال 1357 چل ــ چل زبانی بكنید و شصت و چند روز دست به اعتصاب بزنید تا رژیم تغییر کند به دفاع بپردازم.

 

اخیرا (آذرماه سال 1381) در روزنامه ها خواندم كه بعضی از اعضای هیات نظارت از جمله نماینده مدیران جراید تغییر یافته اند و هیات جدید با تشكیل جلسات فوق العاده، پرونده های مانده (شما بخوانید از قلم افتاده) از چندین سال پیش را كه از دو هزار متجاوزند به صورت ضربتی رسیدگی خواهد كرد. ولی این هیات در آذرماه 1381 كه در شرف پایان است ظاهرا یك جلسه تشكیل داد و در این جلسه هم پروانه یك روزنامه به نام "صور عدالت" به صاحب امتیازی كانون اسلامی قضات تصویب شد و چند نشریه هفتگی و ماهنامه و فصلنامه.

1806م:ناپلئون بناپارت در پی تصمیم سال 1806 خود در برلین که هرگونه تماس اروپای قاره ای با انگلستان قطع شود هفدهم دسامبر 1807 در میلان ایتالیا منشور تحریم انگلستان توسط اروپای قاره ای را امضاء و اعلام کرده بود. این منشور کشورهای اروپای قاره ای را از هرگونه رابطه و تجارت با انگلستان منع می کرد. ناپلئون در کنار امضای خود در زیر این منشور عناوینش را چنین نوشته بود: ناپلئون؛ امپراتور فرانسه، حکمران اسپانیا، پادشاه ایتالیا و بزرگ اتحادیه راین (ژرمن ها = آلمانی ها). این منشور درعین حال کنتیننتال سیستم (اتحاد اروپای قاره ای) را رسمیت داد که هدف ناپلئون از فتوحاتش بود. اگر ناپلئون به روسیه لشکر نکشیده بود، نظمی را که در اروپای قاره ای به وجودآورده بود دوام بیشتری می یافت. ناپلئون که کمر به نابودی انگلستان بسته بود آن توان دریایی را نداشت که سپاه بزرگی را مامور فتح انگلستان کند. نبرد دریایی ترافالگار در سال 1805 که در آن ناوگان مشترک فرانسه و اسپانیا از نیروی دریایی انگلستان شکست خورد اندیشه تحریم کامل این کشوررا به ذهن ناپلئون آورده بود. این تحریم تا سال 1814 ادامه داشت. 13 دهه پس از ناپلئون، هیتلر تصمیم به نابودکردن قدرت انگلستان داشت که بازهمان اشتباه ناپلئون را مرتکب شد و نیروهای خودرا به جنگ شوروی فرستاد و نابود شد.

23 دسامبر 1807دستگاه قانونگزاری آمریکا لایحه توماس جفرسون رئیس جمهور وقت این کشور مبنی بر منع صدور کالا به اروپا و واردات از کشورهای این قاره را تصویب کرد که به «قانون امبارگو» معروف است. گفته شده است هدف جفرسون این بود که پای جنگهای ناپلئونی به آمریکا نرسد.

طبق قانون امبارگو مصوب کنگره آمریکا، تمامی کشتی ها هنگام ورود به بنادر ایالات متحده و خروج از این بنادر باید بازرسی دقیق می شدند. این قانون عمری طولانی نداشت. دولت واشنگتن با ناپلئون که آمریکای فرانسه (ایالات مرکزی از شیکاگو تا نیوارلئان) را به آن دولت فروخته بود روابط صمیمانه داشت.

 

1848م:انقلابات سال 1848 اروپا كه ماهیت چپگرایانه داشت و عمدتا با هدف برقراری عدالت اقتصادی ـ اجتماعی، ضدیت با استثمار فرد از افراد و تعدیل ثروت آغاز شده بود تا 23 دسامبر این سال (روزی چون امروز) این نتایج را به بار آورده بود:

در اتریش؛ مترنیخ مرد نیرومند اروپا و صدراعظم آن امپراتوری، پس از 27 سال صدارت بركنار شده و امپراتور به سود پسر 18 ساله اش كناره گیری کرده بود زیرا كه به باور اتریشی های آن زمان، وقتی كه رئیس كشور جوان و بی تجربه باشد مدیریت امور به دست گروه خواهد افتاد و «مدیریت گروهی» همانا تحقق دمكراسی و انجام اصلاحات در جهت تامین منافع توده هاست. در ایتالیا؛ پاپ از واتیكان گریخته بود. در فرانسه؛ به تجدید حیات جمهوری منجر شده بود، و .... تنها در آلمان، قیصر وقت با توسل به نیروی ارتش انقلاب را سركوب كرده بود .

پاره ای از اصحاب نظر را عقیده بر این است كه با توجه به وضعیتی كه در سالهای اخیر در نقاط مختلف جهان مشاهده می شود به ویژه وسعت فاصله ثروتمندان و بی ثروتها، تضعیف شدید معنویات و اخلاقیات، ایجاد طبقه حاكمه در بیشتر كشورها و یك قطبی شدن جهان؛ در سالهای آتی (اواخر دهه اول قرن 21 و دهه دوم این قرن) احتمالا شاهد چنان انقلاباتی در گوشه و كنار خواهیم بود. زیرا كه در برخی نقاط پیدایش همان شرایطی به چشم می خورد كه پیش از انقلابات سال 1848 در اروپا برقرار بود. به علاوه، نظر بر این است که در آخرین دهه قرن 20 و سالهای نخستین دهه قرن21 در بسیاری از كشورها ـ صرف نظر از نوع نظام حكومتی آنها، دولتمردان راهی جدا از مردم خود در پیش گرفته اند و برای ماندن بر اریكه قدرت آماده هرگونه سازش هستند و امور جهانی در مذاكرات خصوصی و اطاقهای دربسته تنظیم می گردد، و اسثتمار به طریقی دیگر (متفاوت از وضعیتی كه در قرن 19 وجود داشت) رو به گسترش است و نیرویی در صحنه نیست كه آنان را افشاء، متوقف و توده ها و ملل کوچکتر را آماده دفاع كند.

 

 

1941م:وینستون چرچیل نخست وزیر وقت انگلستان دو هفته پس از ورود رسمی ایالات متحده به جنگ جهانی دوم در هر دو صحنه آن، برای گفتگو با روزولت رئیس جمهور وقت این كشور وارد واشنگتن شد و مذاكرات رسمی از 23 دسامبر1941 میان این دو آغاز گردید. این مذاكرات طولانی در باره همكاری های دو دولت در جنگ بر ضد آلمان و ژاپن بود. طرفین با گشودن یك جبهه دوم در اروپا موافقت كردند،زیرا پیشروی عمیق آلمان در روسیه این فرصت را فراهم ساخته بود. در همین مذاكرات ترتیب كمك رسانی به شوروی از طریق خاك ایران داده شد، زیرا شوروی نیاز به نیروی انسانی نداشت.

چرچیل به روزولت اطمینان داد كه حمله آلمان به شوروی نهایتا به شكست این كشور پایان خواهد یافت.

 

2002م:یك قاعده دوهزار و اندی ساله می گوید كه سیاستمدار باید مراقب زبانش و دولتمرد مواظب اعمالش باشد تا به درد سر نیافتد و این سیاستمدار و دولتمرد به همان اندازه كه توانمندتر و شناخته تر بشود باید بر مراقبت از زبان و دست بیافزاید، زیرا كه شمار رقیبان، مخالفان و دشمنانش هم افزایش می یابد و مترصد كوچكترین لغزش و اشتباه او برای ضربه زدن هستند. «ترنت لات» از مردان قدرتمند آمریكا، رئیس اكثریت سنا، دوست رئیس جمهوری و ... بود و در این كشور یكی از چهار مرد ردیف بالا بشمار می رفت كه در نیمه دسامبر 2002 با بیان یك جمله، بسیاری از این امتیازات را از دست داد.

سناتور لات در مراسم صدساله شدن سناتور كارولینای جنوبی ــ ستروم ترموند ــ كه از ژانویه 2003 در پایان دوره سنا خود را بازنشسته کرد و هفت ماه بعد هم درگذشت برای خوش آمدن او گفت كه اگر در سال 1948 ترموند درانتخابات ریاست جمهوری پیروز شده بود، آمریكا مشكلات امروز را نداشت كه اشاره به نامزدی ترموند در آن سال بود.

مخالفان و رقباء و هركس كه از ژست و قیافه سناتور لات خوشش نمی آید این یك جمله را بر پایه منافع خودش تفسیر كرد؛ از جمله این كه چون ترموند در آن سال (1948) بر ضد سیاهپوستان بود، پس سناتور لات هم ضد سیاهپوست است و جنجال بپا شد و هرچه كه سناتور لات صریحتر پوزش می خواست بر دامنه جنجال افزوده می شد تا سرانجام بیستم دسامبر2002 دست از مقاومت كشید و از اكثریت سنا و بسیاری از امتیازات خود صرفنظر كرد و ....

این رویدادی بود كه تا نیمه دسامبر تصور وقوع آن هم نمی رفت و به صورت یك درس در تاریخ باقی خواهد ماند.

 

 

2004م:22 و 23 دسامبر 2004 صفحات اول روزنامه های آمریكا به خبر و عكسهای انفجار شدید در ناهارخوری اردوگاه نظامیان آمریكایی در موصل، سومین شهر بزرگ عراق، اختصاص یافته بود. این روزنامه ها عكسها و مشاهدات یك خبرنگار روزنامه ریچموند ویرجینیا را كه در صحنه حضور داشت چاپ كرده بودند. این خبرنگار برای دیدار افراد گارد ملی ویرجینیا كه در این پایگاه مستقر هستند به صرف ناهار با آنان دعوت شده بود و گزارش و عكسهای او مستقیم بود.

در این انفجار كه ظهر سه شنبه 21 دسامبر در چادر ناهارخوری نظامیان روی داده بود در همان دم 22 تن كشته و 75 نفر مجروح شده بودند كه 18 تن از مقتولین و 51 نفر از مجروحان آمریكایی بودند.

در میان این مقتولان و مجروحان، هفت تن از كاركنان یك شعبه كمپانی هالیبرتون (به مدیریت قبلی دیك چنی معاون بوش) دیده می شدند كه پیمانكار تامین غذای نظامیان بوده است. از گزارشهای اولیه چنین بر می آمد كه انفجار بر اثر پرتاب یك راكت 122 میلیمتری بود، ولی در اعلامیه جمعیت انصار السنه كه مسئولیت این سنگین ترین تلفات آمریكایی در سال 2004 را برعهده گرفته از آن به عنوان «انفجار انتحاری» نام برده شده كه حكایت از رخنه عوامل این جمعیت به داخل پایگاه دارد.

گفته شده فردی كه این انفجار را به وجود آورده لباس نظامیان عراقی را بر تن داشت. جورج بوش رئیس جمهوری آمریكا در پیامی كوتاه و گفتن تسلیت به خانواده های مقتولین كه در میان آنان عده ای عراقی و اتباع سایر كشورها وجود داشت، از عملیات نظامی امریكا در عراق به عنوان ماموریت صلح نام برد!.

چند مفسر آمریكایی گفته بودند كه اوضاع عراق رو به وخامت است و بیشتر وقت دولت بوش و خود او را در سالهای آینده خواهد گرفت و در نتیجه بر ابعاد مسائل بین المللی و داخلی آمریکا افزوده خواهد شد.

برخی از اصحاب نظر گفته بودند: در جایی كه آمریكا نتواند امنیت نیروهای نظامی خود را حفظ كند، چگونه خواهد توانست عراق را امن و برای انتخابات فراگیر (سی ام ژانویه 2005 ) آماده سازد؟!.

طبق نظر سنجی مشترك چند موسسه فعال در این حرفه، در دسامبر 2004 چهل و هفت درصد آمریكاییان پیش بینی كرده بودند كه اوضاع عراق در آینده بدتر شود، بیست درصد گفته بودند كه امید به بهبود آن دارند، به باور سی درصد از آمریكاییان، اوضاع عراق مدتها به همین حال باقی خواهد ماند و سه درصد دیگر گفته بودند كه نظری ندارند.

 

2008م:عودی زیدی برادر 32 ساله "منتظر الزیدی" که 23 دسامبر 2008 در بازداشتگاه منطقه سبز بغداد از او دیدن کرده بود به خبرنگاران گفت: "منتظر" به سختی کتک خورده است، یک دندان فک بالای او شکسته است، صورتش متورم و کبود است و یکی از چشمان او به صورت کاسه خون درآمده است. "منتظر" از 14 دسامبر 2008 در بازداشت بود.

 

عودی افزود: "منتظر" به او گفت که ماموران انتظامی با میله آهنی اورا کتک زدند و با آتش سیگار پشت گوش اورا داغ کردند و مجبورش ساختند که نامه ای را امضا کند که حاوی درخواست بخشودگی از نوری المالکی بود. "منتظر" گفت که این امضا به اراده من نبود و اگر قصد عذرخواهی داشتم که آن کار را نمی کردم. اگر بازهم فرصت به دست آورم همان کار را تکرار می کنم. در بازداشتگاه برای تضعیف روحیه من گفتند که قبیله (قبیله زیدی)، همکاران و بستگانم از این عمل من منتفر و شرمنده شده اند و برایم تلویزیون بعثی هارا روشن کردند و گفتند که تنها همین یک شبکه از تو حمایت می کند. فکر می کردند که من بچه ام و از رویداد و خبر بی اطلاع. من باور نمی کردم که رفتار این ماموران همان باشد که در زمان صدام بود، تغییری در وضعیت نمی بینم.

 

السعدی وکیل قضایی الزیدی 22 دسامبر علیه گارد ریاست جمهوری عراق که زیدی را کتک زده و یک دندانش را شکسته اند به قوه قضایی اعلام جرم تسلیم کرد. ماموران انتظامی (گارد المالکی) کفش های موکل اورا که این همه خواهان و خریدار دارد با هدف کشف مواد منفجره بریده و قطعه _ قطعه کرده اند! (بکاربردن چاقو به جای دستگاه کشف مواد منفجره و ... در قرن بیست و یکم!).

 

2008م:تفسیرها و اظهار نظرها به مناسبت گذشت 17 سال از فروپاشی شگفت انگیز اتحاد جماهیر شوروی و عدم تعقیب قضایی دست اندرکاران داخلی این اضمحلال این نتیجه را به دست داد که مفسران و آگاهان اوضاع روسیه همچنان تردید دارند که وضعیت اداری (بوروکراسی بد بجامانده از 20 سال آخر حکومت کمونیست ها) بهبود و فساد اقتصادی، محدود کردن مصرف الکل و دخانیات و مادیگری و خودخواهی در جامعه روسیه کاهش اساسی یافته باشد. چاپلوسی، کلک و دروغ که میراث سلطه مغولهاست همچنان وجود دارد و ... و تا این معایب برطرف و روسیه دارای یک ژورنالیسم واقعی و دلسوز نشود و تاریخ این کشور و فداکاری ها و قهرمانی های برخی از روسها در ذهن مردم روسیه قرار نگیرد امیدی به بازگشت روسیه به باشگاه ابرقدرت ها که شمار آنها به دو دولت چین و آمریکا کاهش یافته است نخواهد بود.

به باور اکثر این مفسران، سپیده دم نظم جهانی نوین که دمیدن آن برای سال 2008 پیش بینی شده بود در افق آشگار نشد. قرار بود که این نظام برپایه ایجاد یک وسیله تازه به جای دلار آمریکا درمعاملات بین المللی و تحقق سیستم چند قطبی باشد. مفسران شکست این پیش بینی ها را به گردن سران کشورهای گروه 20 (گروه اقتصادی حل مسائل مالی بین المللی) انداخته اند که احتمالا باهم به زیان ملت ها ساخت و پاخت دارند. اصحاب منافع در آمریکا با کمک یکدیگر "اوباما" را روی کار آوردند تا ظاهر این دولت تغییر یابد و با این کار شاید برای مدتی مانع تغییر نظم مالی جهان و تغییرات جهانی دیگر شوند.

در دهه یکم قرن 21 تحولات منطقه ای چشمگیری صورت گرفت ازجمله ایستادگی سرسختانه ایران، کوتاه نیامدن کوبا، ورود ولو ظاهری ناوگان روسیه به آبهای آمریکای لاتین (حیاط خلوت دولت واشنگتن)، دیدارهای هو جینتائو از آمریکای لاتین و توسعه مبادلات، آغاز کار پیاده شدن فرضیه سوسیالیستی هوگو چاوس، اندرزهای فیدل کاسترو و اتحاد لاتین های آمریکا، پیشرفت های تکنولوژیک هند، مبارزات ضد گلوبالیزاسیون اقتصاد (استثمار نو) و مقاومت در افغانستان و عراق. ولی این تحولات هنوز به تغییر نظم تهدید و تعرض که پس از فروپاشی شوروی بر جهان مستولی شده است نیانجامیده است.

 

1571: لوپز دو لگازپی اسپانیایی شهر مانیل ( مانیلا) را در فیلیپین ساخت كه اینك پایتخت این كشور است.

1805: جوزف اسمیت بنیاد گذار كلیسای مورمون كه از فرقه های دیگر مسیحیت به اسلام نزدیكتر و در آن تعدد زوجات آزاد و قمار ممنوع است به دنیا آمد .

1876: امپراتوری عثمانی برای نخستین بار دارای قانون اساسی شد.

1913: برای نخستین بار در تاریخ مطبوعات ، نیویورك ورلد به چاپ جدول كلمات متقاطع پرداخت.

1947: ترانزیستور اختراع شد.

1973: در پی رفع تحریم صدور نفت كشورهای عربی ، بهای نفت خام كشور های حوزه خلیج فارس دفعتا دوبرابر شد.

منبع:iranianshistoryonthisday.com