تقویم تاریخ -1 آبان

 

1927م:23 اكتبر 1927 (اول آبان 1306 خورشیدی) عهدنامه رعایت بی طرفی و تامین متقابل كه میان تهران و مسكو امضاء شده بود مبادله شد. این عهدنامه هشتم مهرماه همین سال میان دوكشور تنظیم شده بود كه پارلمان ایران با تصویب یك ماده واحده در 27 مهرماه مبادله و اجرای آن را قانونی ساخته بود. تا كنون به لغو این عهدنامه كه دارای هشت فصل است اشاره نشده است. پس از فروپاشی شوروی، روسیه فدراتیو متعهد به رعایت قرادادهای آن دولت شده و در حقیقت برجای آن نشسته است. اتحاد شوروی برجای امپراتوری یکپارچه روسیه نشسته بود.

1943م:23 اكتبر 1943 (اول آبان سال 1322 خورشیدی) مجلس شورای ملی با استخدام 60 كارشناس امور مالیات، استخدام و دارایی از آمریكا برای وزارت دارایی موافقت كرد. استدلال شده بود كه این امور نه تنها نیاز به نوسازی دارد بلكه از شهریور 1320 به دلیل ضعف دولت و نا امن شدن كشور، كار جمع آوری مالیات مختل شده و دولت عمدتا كسری بودجه را از محل انتشار اسكناس جدید تامین می كند که از نظر علم اقتصاد، کار نادرستی است.

1952م23: اكتبرسال1952 (اول آبان 1331) در پی انتشار مقاله ای در روزنامه "باختر امروز" كه سناتورها (همان شخصیتهای کهنسال قدیمی) مجری سیاست های انگلستان در ایران هستند كه نوعی خیانت است، مجلس شورای ملی با تصویب یك طرح فوری، دوره سنا را به دو سال تقلیل داد.

سناتور ها برای اعتراض به این مصوبه به بهارستان رفتند، ولی آنان را به مجلس شورای ملی راه ندادند.

مجلسیان و احزاب برای جلوگیری از خودداری شاه از امضای مصوبه مجلس شورای ملی از مردم خواستند كه كمك كنند و مردم به خیابانها ریختند و شاه را تهدید كردند كه اگر مصوبه را امضاء نكند خواهان لغو سلطنت خواهند شد و شاه مصوبه را پنجم آبان (چهار روز بعد) امضاء كرد.

این قانون نیز همانند سایر قوانین مصوب در دوران حكومت دكتر مصدق ، بعدا لغو شد.

 

1954م: 23اكتبر 1954 (اول آبان سال 1333خورشیدی) چهار تن از 11 افسر گروه سوم نظامیان كمونیست ایران به اعدام و هفت تن دیگر به حبس ابد محكوم شدند. هیچكدام از آنان، نه ازعمل خود ابراز پشیمانی و نه از شاه درخواست بخشودگی كردند. آنان هم مانند افسران دسته اول و دوم پیروی از یك مكتب سیاسی و یك نظریه اقتصادی ــ اجتماعی را كه بستگی به متمایل فرد و احتمالا ریشه در نهاد او دارد، تا این حد عملی مجرمانه ندانسته و گفته بودند كه «اقدام» می تواند جرم تلقی شود، نه صرفا «اندیشه».

روز بعد (دوم آبان) هم چهارمین دسته افسران كمونیست در پی محاكمه ای نسبتا كوتاه محكوم شدند. مجازات چهار تن از اعضای این دسته اعدام و دو تن دیگر حبس دائم تعیین شده بود. هشتم آبان شش افسر و 17 آبان پنج افسر دیگر از محكومان گروههای دوم، سوم و چهارم تیرباران شدند كه سرهنگ جلالی، سرهنگ افشار بكشلو، سرهنگ جمشیدی و سرگرد وكیلی در میان آنان بودند. بیشتر افسران دستگیر شده در ساعات فراغت خود در سالهای 1331 و 1332در دبیرستان های دولتی كشور كه این دبیرستان ها به دلیل ضعف مالی دولت وقت (ناشی از محاصره اقتصادی) دچار كمبود دبیر شده بودند به رایگان تدریس كرده بودند.

اعدام این افسران سبب شد كه مردم خشمی را كه نسبت به حزب توده داشتند كه چرا با این توان نظامی، كودتای 28 مرداد را در هم نشكسته بود فراموش كردند و بیش از پیش ضد دولتی شدند. وجود فرمانداری نظامی و منع رفت و آمد شبانه و محدودیت اجتماعات و سانسور مطبوعات مانع هرگونه اقدام ملت بود و لذا خشم آنان را به عقده تبدیل كرد.

 

1966م:بیست و سوم اکتبر سال1966 (آبان 1345) نخستین فرستنده تلویزیون دولتی به نام شبكه ملی (عنوانی در برابر تلویزیون غیردولتی آن زمان كه از 1337 فعالیت می كرد) آغاز بكار كرد و با جذب ماهرترین روزنامه نگاران وقت از جمله «مصطفی قریب (عكس بالا)» موفق شد با پخش اخباری جامع و بدون خود سانسوری، بینندگان وقت را به خود جلب كند و همین امر كمك به تصویب قانون یكی شدن رادیو ـ تلویزیونهای ایران كرد كه اجرای آن در سال 1350 (1971) تكمیل و صدا وسیما با خبرگزاری مستقل خود به وجود آمد و در محل فعلی ــ جام جم ــ مستقر شد.

پس از ادغام رادیو با تلویزیون، تورج فرازمند سردبیر اسبق روزنامه اطلاعات و مفسر رادیو ایران مدیر اخبار رادیو و ایرج گرگین مدیر اخبار تلویزیون شد. غلامحسین صالحیار سردبیر پیشین روزنامه اطلاعات و خبرگزاری پارس و اولین سردبیر آیندگان نیز برای سازمان رادیو ــ تلویزیون ملی، یك خبر گزاری مستقل به وجود آورد كه به نام « واحد مركزی خبر » هنوز باقی است.

 

1857م:هر استاد تاریخ معاصر ایران و هر نویسنده تاریخ عهد قاجاریه در بیانات و نوشته هایش از قرارداد چهارم مارس 1857 انگلستان با ایران كه در پاریس تنظیم و امضا و در بغداد مبادله شد به عنوان نمونه بارزی از تحمیلات عصر استعمار (به سبك قدیم) و منحوستر از عهدنامه تركمن چای نام برده و از ایرانیان خواسته است كه آن را به دقت بخوانند و از یاد نبرند كه «ضعف» بدبختی بزرگی برایشان خواهد بود.

سی ام مهرماه 1331 خورشیدی روزنامه های تهران به مناسبت قطع مناسبات ایران با انگلستان و بسته شدن ساختمان سفارت در خیابان فردوسی، برای دومین بار پس از 93 سال، به ماجرای نخستین قطع رابطه كه مربوط به لشكر كشی انگلستان به ایران و جدا كردن هرات و مناطق اطراف آن از پیكر ایران بود مشروحا اشاره كرده و متن قرارداد مورخ چهارم مارس 1857 دو كشور را به چاپ رسانده و از باب تهدید، یادآور شده بودند كه فصل هفتم این قرارداد كه منجر به جدایی هرات شد به دولت ایران این حق را داده است كه اگر از ناحیت افغانستان احساس خطر كند بتواند لشكر به افغانستان بكشد و منطقه خطر را متصرف و اصحاب خطر را تنبیه و مجازات كند.

تنها در فصل هفتم از این قرارداد 15 فصلی چنین امتیازی به ایران داده شده بود و این كوتاه آمدن هم به این سبب بود كه سربازان ایرانی سریعا مناطق شرقی افغانستان امروز را كه انگلیسی ها می خواستند برای جلوگیری از پیشروی روسها به سوی آسیای جنوبی در اختیار گیرند تخلیه كنند. انگلیسی ها كه به منظور فشار وارد آوردن بر ایران بوشهر ، چند جزیره و مناطق دیگری در جنوب وطن ما را تصرف كرده بودند نیروی زمینی كافی در هند نداشتند كه برای خلع ید از ایران به افغانستان بفرستند. به علاوه احتمال كمك نظامی روسیه هم به ایران می رفت. خواندن سایر فصول قرارداد دردآور است ازجمله اصل چهارم مبنی بر مجبور كردن ایران به عفو ایرانیانی كه در این جریانات از انگلیسی ها حمایت كرده بودند و ....

1973م:23 اكتبر سال1973 ( اول آبان 1352خورشیدی) در پی تحریم صدور نفت از جانب اعراب به كشورهای غرب، مدیران شركتهای نفتی غرب به تهران وارد شدند تا از شاه بخواهند تولید نفت ایران تا آن حد بالا رود كه كمبود شدید در بازارهای جهانی روی ندهد و بهای سوخت زیاد بالا نرود. آثار تحریم نفتی اعراب سالهای بر اقتصاد غرب دیده می شد. ایران از جمله كشورهایی بود كه به تحریم نفت نپیوسته بود و با این عمل، هم پول فراوانی به دست آورد و هم دشمنان بیشتری. برخی نوشته اند که همین پول بادآورده به تغییر نظام حکومتی ایران کمک کرد ، زیرا که پولدارها را پولدارتر کرده بود و ....

 

1357م:علی امینی دیپلمات، سیاستمدار، وزیر و نخست وزیر پیشین كه اخیرا در پاریس درگذشت و در جریان انقلاب باردیگر دست به فعالیت سیاسی زده بود در مصاحبه ای كه در لندن انتشار و سی ام مهر سال 1357 در روزنامه های تهران انعكاس یافت گفت كه تنها برحسب وظیفه ملی و میهنی ریشه های بیماری مزمن وطن را عیان می كند تا مورد توجه قرار گیرد و درمان شود.

وی سپس به تشریح این ریشه ها پرداخته و گفته بود: در ایران، ریشه بیماری باید كنده شود؛ نه عمل تسكین درد. در طول دهها سال گذشته به «ایران بیمار» فقط داروی مسكن داده شد و درد باقی ماند. درد ایران با آزادی زندانیان سیاسی، افزایش دریافتی كارمندان دولت و دادن پایه و گروه تازه به آنان، لغو سانسور مطبوعات و انحلال اداره نگارش (بازبینی كتابها پیش از انتشار)، آزادی زیارت عتبات و ... درمان نمی شود. یك ریشه بیماری ایران در سازمانهای قضایی ناسالم این كشور نهفته است و این دستگاه از آغاز كار ناسالم بوده و تا اصلاح نشود نمی توان انتظار برقراری عدالت و امنیت اجتماعی و تامین رضایت عمومی در وطن را داشت. از یك قانون خوب، اگر دستگاه سالمی نباشد كه ناقض، و فرد بی اعتنا به آن را كیفر دهد و سركوب كند كاری ساخته نخواهد بود و همانا سطوری خواهد بود در یك كتاب در قفسه ای دربسته. ریشه دیگر این بیماری نداشتن دلسوز اقتصادی است. برای مثال: پس از افزایش درآمد ایران از نفت كه از سال 1352 هجری (1973 میلادی) آغاز شد و جنگ اعراب و اسرائیل و تحریم نفتی اعراب باعث آن بود، به جای توجه به كشاورزی و صنایع مربوط به آن و خودكفا ساختن كشور از این بابت، آمدند به بذل و بخشش پرداختند و به ولخرجی دست زدند؛ فروش دلارهای نفتی را آزاد كردند، با هدف خودنمایی؛ به كشورهای دیگر وام دادند، بازپرداخت وام برخی كشورها را بخشیدند و به زندگی لوكس روی آوردند و شكاف میان فقیر و غنی را چنان عمیق و عیان ساختند كه طبقه محروم از درآمد نفت، به پا خاست و تا به نتیجه نرسد آرام هم نخواهد گرفت. وقتی كه به مسئولان گفتند چرا چنین می كنید، نفت كه یك محصول دائمی نیست پاسخ دادند كه كویت و عربستان هم چنین می كنند، ولی حساب نكردند كه جمعیت كویت یك پنجاهم ایران است. اگر مشكلی در صدور نفت ایران پیش آید، با این كشاورزی ناتوان نمی شود شكم مردم را سیر كرد. قطع واردات محصولات صنعتی را ده سال هم می شود تحمل كرد، ولی محصولات كشاورزی و خوراك مردم را به هیچوجه. به مسئولان گفتند كه درمعاملات سرمایه گذاری با خارجی بدانند كه اگر به منافع خارجی لطمه بخورد و تضمین ها عملی نشود بیم تحریم جهانی و بلوكه شدن همه سرمایه ایران وجود خواهد داشت كه توجه نكردند. ریشه سوم بیماری ایران "ساواك (دستگاه اطلاعاتی وقت)" است كه نتوانست مشكلات مردم را كشف و به موقع و بدون ملاحظات به گوش رئیس كشور، اعضای دولت و مجلس برساند و به آنان اخطار دهد تا برای رفعشان اقدام كنند. ساواك تنها برای جاسوسی بر ضد مردم و دادن گزارش راست و دروغ و افزودن بر حجم پرونده های محرمانه اشخاص كه جز مشكل سازی و دشمن تراشی دردی را درمان نمی كند به وجود نیامده است. وظیفه آن جمع آوری اطلاعات است، در درجه اول اطلاعات مربوط به مشكلات مردم، نارضایی ها، خواستها و ناخواستها و رساندن این اطلاعات به گوش مقامات مربوط است تا راه حل بیابند و پیش از این كه دیر شود مشكل را از میان بردارند. این سازمان (ساواك) با این كاركنان (که واجد شرایط لازم نیستند) و تشكیلات ناقص و نیز وابستگی اش به كابینه و نداشتن استقلال كامل در امور خود نمی تواند در جهت تشخیص بیماری و پیشنهاد تجویز دارو، موثر باشد. كار این سازمان در طول عمر خود شده است پرونده سازی و در نتیجه دردسرسازی برای مردم و دولت و ایجاد ناراضی و دشمن و دورساختن میهندوستان و دلسوزان وطن از خدمت. فساد اداری و انجام امور از راههای بوروكراتیك كه عمدتا از انتصابات غیر اصولی مدیران و روسای دوایر و توصیه بازیها ناشی می شود یك ریشه دیگر بیماری ایران است و ....

 

1086م:23 اكتبر سال 1086 «یوسف ابن تشفین» رهبر المرابطون (بربرهای مسلمانی كه مراكش، الجزایر، صحرای غربی تا مزر غنا را در تصرف و بر حكام اسلامی اندلوس نظارت فائقه داشتند) ، به اسپانیا لشكر كشید و آلفونسو ششم پادشاه كاستیل را شكست داد. وی سپس با دریافت فتوا از روحانیون ارشد آن زمان ازجمله امام محمد غزالی توسی امیران مسلمان مناطق اسپانیا (اندلوس) را هم كه راه اشرافیت در پیش گرفته و زندگی لوكس و تشریفات سلطنتی برای خود ساخته بودند سركوب و بركنار كرد و بار دیگر پرتغال را به متصرفات اسلامی بازگردانید و لقب امیر المسلمین گرفت. وی كه از طوارق بود شهر مراكش را در كشور مغرب و شهر الجزیره را در الجزایر بنا نهاد.

 

1931م:«دیانا دورس» بازیگر انگلیسی فیلمهای سینمایی 23 اكتبر 1931 به نام «دیانا فلاك» به دنیا آمد و چهارم مه 1984 از بیماری سرطان درگذشت. وی به اصرار مادرش وارد حرفه نمایش شده بود و زیبایی او كمك كرد كه در این حرفه شهرت یابد. خودمانی رفتار كردن او در فیلمها و به زبان عامیانه و گاهی به شوخی حرف زدنش سبب شد كه نتواند در هالیوود آمریكا باقی بماند و به انگلستان باز گشت.

تولید كنندگان فیلمهای سینمایی آمریكا در باره او گفته بودند كه دیانا كار بازی در فیلم را جدی نمی گیرد و چون در آرزوی جایزه هنری نیست حس رقابت و انگیزه پیشرفت ندارد. ولی كارگردانان انگلیسی خلاف این عقیده را داشتند.

دیانا پس از خودكشی سومین شوهرش دچار اندوهی طولانی شده بود و با این كه چند سال با داشتن سرطان به كار هنری ادامه داد نتوانست بیش از 53 سال زندگی كند.

 

1915م: 23اکتبر 1915 بیش از 25 تا 33 هزار زن آمریكایی كه درخواست به دست آوردن حق رای در انتخابات را داستند در خیابانهای نیویورك راهپیمایی كردند و شعار دادند. این، بزرگترین تظاهرات از این دست بشمار می آید. زنان آمریكا بالاخره پس از اصلاح قانون اساسی این كشور در 1920 تحت عنوان اصلاحیه 19 این حق را به دست آورده اند.

 

 

2004م:21 اكتبر 2004 و در آستانه انتخابات دوره ای آمریك،ا ائتلاف آمریكائیان مسلمان اعلام كرد كه از «جان كری» نامزد احراز مقام ریاست جمهوری از حزب دمكرات حمایت می كند. این ائتلاف مدعی شده بود كه صاحب پنج تا هفت میلیون رای است. ائتلاف انجمن های آمریكائیان مسلمان كه گفته شده دارای نزدیك به ده میلیون عضو هستند در انتخابات سال 2000 از جورج بوش حمایت كرده بود. سران ائتلاف در مصاحبه مشترك 21 اكتبر خود گفته بودند كه از سیاست های جورج بوش كه در آن حقوق مدنی و آزادی های مسلمانان به طور كامل رعایت نمی شود و آمریكائیان مسلمان به چشم «تبعه كامل» در نظر نمی آیند خسته شده و رنجش پیدا كرده اند. ظاهرا اشاره آنان به بازداشت انبوه مسلمانان پس از رویدا 11 سپتامبر 2001 بود و نیز بازرسی بدنی هنگام مسافرت و بررسی دقیق و طولانی پیشینه هنگام درخواست كار و یا پروانه و ....

درهمین روز «پت رابرتسون» مدیر شبكه تلویزیونی مذهبی مسیحی اعلام كرد با این كه جورج بوش به توصیه او كه به عراق حمله نظامی نكند گوش نكرد، در انتخابات دوم نوامبر 2004 هم از او جانبداری و برای پیروزی اش تبلیغ می كند.

نتیجه انتخابات به سود جورج دبلیو بوش بود.

 

1817م:«پیر لاروس» دائرة المعارف نویس معروف فرانسه و مولف لاروس 23 اكتبر سال 1817 به دنیا آمد. وفات او در سوم ژانویه سال 1875 اتفاق افتاد.

 

1958م:كمیته جوایز نوبل 23 اكتبر 1958 بوریس پاسترناك داستان نگار روس (عكس مقابل) را برنده جایزه ادبی آن سال اعلام كرد. داستان «دكتر ژیواگو» اثر پاسترناك را قبلا از شوروی خارج و در اروپا و آمریكا به زبان انگلیسی چاپ و با تامین هزینه ترجمه و انتشار آن از سوی دولتهای معین كه با شوروی رقابت داشتند در بسیاری از كشورها از جمله ایران توزیع كرده بودند.

با اعلام نام پاسترناك به عنوان برنده جایزه ادبی آن سال، صدای اعتراض از گوشه و كنار بلند شد كه اقدام كمیته داوران، «سیاسی» بوده، نه ادبی و تحت فشار برخی قدرت ها به این اقدام زده است زیرا كه همین یك اثر از پاسترناك در خارج از شوروی انتشار یافته و خود او هم درخواست بررسی تسلیم نكرده و حاضر به قبول جایزه هم نشده و داستان او جز انتقاد از یك روش معمول در شوروی از نظر ادبی به مراتب ضعیفتر از سایر آثاری است كه به كمیته داده شده بود.

این اعتراض ها راه را برای انتقاد در سالهای بعد هموار ساخت، به گونه ای كه در حال حاضر به جوائز ملی و جوائز بعضی بنیادهای دیگر از جمله پولیتزر اهمیت بیشتری داده می شود؛ تا نوبل و سایر کشورها بویژه ملل غیر متعهد زیر فشارند تا به صورت گروهی جوایزی همتراز نوبل بنیادنهند.

 

92م:«بان كو» مورخ چینی كه با كمك پدر و خواهرش تاریخ سلسله منقرض شده «هان» را جمع آوری كرده بود 23 اكتبر سال 92 میلادی در پی یك محاكمه كوتاه اعدام شد.

وی متهم شده بود كه با بزرگ كردن بیش از واقع دودمان «هان» خواسته است به طور غیر مستقیم دودمان سلطنتی تازه را بد جلوه دهد و تحقیر كند.

از «بان كو» خواسته شده بود كه برای رفع اتهام وارده به خود، كتابی هم در باره پادشاه تازه چین بنویسد كه «بان كو» این پیشنهاد را رد كرده و گفته بود كه رویدادهای جاری به دلیل مشخص نبودن نتایج نهایی آنها و دشوار بودن كشف علل و انگیزه وقوعشان «تاریخ» محسوب نمی شوند و مورخان آینده باید در باره آنها بنویسند نه مورخان هم عصر. مورخان هم عصر می توانند برای آیندگان یادداشت بگذارند.

این استدلال علمی او نیز از سوی پادشاه حمل بر تنفر «بان كو» از خود شد و دستور محاكمه اش را به اتهام انزجار از حاكمیت و دشمنی و تحقیر آن و سرپیچی از اراده سلطان وقت صادر كرد و پس از صدور حكم، دستور اجرای فوری آن را داد. «بان كو» اعدام شد، ولی «تاریخ سلسله هان» نوشته او باقی مانده و نام وی را زنده نگهداشته است. تاریخ سلسله «هان» نوشته «بان كو» یكی از كاملترین تواریخ عهد باستان است.

2008م:اکتبر 2008 از قتل «والری ایوانف» ناشر «تولیاتی ریویو» پنج سال گذشت. او تنها قربانی اوضاع پس از فروپاشی شوروی و تنها روزنامه نگاری نبود كه در شهر صنعتی و مركز كارخانه های اتومبیلسازی منطقه ولگا به دست مافیای روس كشته شده بود. در شهر تولیاتی كه تا مسكو صدها كیلو متر فاصله دارد و به نام دبیر كل پیشین حزب كمونیست ایتالیا تجدید نام شده است از سال 1995 تا 2002 شش روزنامه نگار جان خود را بر سر افشاگری فساد گذارده بودند ـ فسادی كه زاییده ادغام سیاست، كسب و كار، و مافیا در روسیه پس از انحلال شوروی بود. از سال 2000 تا 2003 در روسیه 13 روزنامه نگار منتقد این اوضاع جان خود را از دست دادند. هدف از ترور آنان عمدتا این بود كه نه تنها سد راه ادامه فساد نباشند، بلكه روزنامه نگار دیگری پیدا نشود كه بنویسد: شماری در روسیه اموال عمومی را كه محصول 70 سال سوسیالیسم، و متعلق به همه مردمند دارند غارت می كنند و با ثروتی كه به هم زده اند وزیر و وكیل و ... تعیین می كنند و به این وسیله باقی می مانند و مابقی روس ها را بمانند دوران «سرفدم» استثمار می كنند.

سطور بالا خلاصه ای بود از آن چه كه 17 اكتبر 2003 بر سر گور «والری ایوانف» به مناسبت یکمین سالگرد قتل وی بیان شد و روزنامه ها از جمله نیویورك تایمز به آن اشاره داشتند.

ولادیمیر پوتین در دور دوم ریاست جمهوری خود تا توانست کوشید که به آن وضعیت پایان دهد و اینک در سمت رئیس دولت و رهبر حزب حاکم به این تلاش ادامه می دهد. فسادزدایی سرلوحه برنامه دولت اوست.

 

 

1983م:قرارگاه نظامیان اعزامی رونالد ریگن رئیس جمهوری وقت آمریكا به لبنان بامداد 23 اكتبر 1983 در نزدیكی فرودگاه بیروت منفجر شد و بر اثر فروریختن این ساختمان چهار طبقه 241 نظامی و عمدتا مورین (Marines کماندو دریا برد) كشته شدند. در آن سپیده دم راننده یك وانت پر از مواد منفجره با کوبیدن خودرو خود به ساختمان، این انفجار را به وجود آورده بود. این وانت نسبتا بزرگ علاوه بر راننده، یک سرنشین دیگر هم داشت.

دو دقیقه پس از این رویداد، انفجار مشابهی در قرارگاه نظامیان اعزامی فرانسه در گوشه دیگری از بشهر یروت روی داد كه باعث مرگ 58 تن شد. این دو رویداد باعث شد که رونالد ریگن تصمیم به انتقال نظامیان آمریکایی به ناوهای این کشور در آبهای لبنان بگیرد. مورخان نوشته اند که با این دو انفجار انتحاری، جهان وارد دوران انفجارهای انتحاری شده است و بنابراین، رویدادهای 23 اکتبر 1983 بیروت فصل تازه ای از مبارزه در تاریخ عمومی بازکرده است - فصلی که هر روز مطلب و عکس تازه ای بر آن افزوده می شود. به نوشته مورخان، قدرت انفجاری موادی که در وانت حمل می شد برابر 6 هزار کیلو گرم "تی ان تی" بود. این وانت پس از عبور از بلوکهای سیمانی، و سیمهای خاردار خودرا به ساختمان قرارگاه نظامیان آمریکایی کوبیده بود. در آن لحظه، تنها خلبان یک هلی کوپتر آمریکایی شاهد این صحنه بود و از بالا، حرکت وانت را به گرد ساختمان و پارکینگ آن دنبال می کرد.

 

 

2004م:«پال نیتسهPaul H. Nitze» یكی از معماران سیاست سختگیرانه آمریكا نسبت به شوروی و كشورهای رقیب و غیر دوست 19 اكتبر 2004 در 97 سالگی درگذشت. وی دهها سال بدون این كه «رسما» سمتی داشته باشد در حد یك وزیر و مشاور ارشد به هشت رئیس جمهوری آمریكا در تنظیم و اداره سیاست خارجی این كشور كمك كرد و در حقیقت گرداننده امور در پشت صحنه، و مردی بسیار متنفذ و موثر بود كه می كوشید كمتر در انظار دیده و در مصاحبه ها شنیده شود. گفته شده است وی بود كه در نیمه قرن بیستم موضوع ایجاد «اطاق فكر» و «نشست مشترك كارشناسان و استادان» هر رشته را در جوار دفتر رئیس كشور و هر مدیر ارشد دیگر مطرح ساخت كه پذیرفته شده و اینك در برخی از كشورها مورد توجه است. پال گفته بود كه درباره این اطاقها و نشست ها نباید تبلیغ شود، باید تا حدی نامرئی باشند تا اعضایشان تحت نفوذ صاحبان منافع قرار نگیرند و تلقین نشوند.

«نیتسه» انستیتوهای مطالعات استراتژیك و تحقیقات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی پیشرفته متعدد ازجمله مدرسه مطالعات بین المللی پیشرفته جانز هاپكینز را تاسیس كرده است كه برای آمریكا مطالعه و تفكر كنند و پیشنهاد دهند. انستیتوی فارین پالیسی (سیاست خارجی) نیز از موسساتی است كه او آن را به وجود آورده است. نیتسه بود كه كارتر را مجبور به خروج از قرارداد سالت ـ 2 كرد. وی از ماجرای ورود نیروهای شوروی به افغانستان استفاده كرد و به كارتر توصیه كرد كه آن را بهانه قرار دهد و از سالت 2 خارج شود. نیتسه عقیده داشت كه قراردادهایی نظیر سالت باعث خواهند شد كه هزینه نظامی مسكو كاهش یابد و سران كرملین به مسائل داخلی و رفاه توجه كنند و نظام سوسیالیستی شوروی تثبیت شود و در جهان الگو قرار گیرد. ریگن بیش از سایر سران آمریكا از نیتسه حرف شنوی داشت. وی به ریگن گفته بود كه قرارداد خارج ساختن موشكهای برد متوسط دو كشور از اروپای مركزی به سود آمریكاست و او را ترغیب به امضای چنین موافقتنامه ای با شوروی كرده بود.

نیتسه از سال 1950 كار برنامه ریزی برای محاصره شوروی را آغاز كرده بود. توصیه او این بود كه شوروی از درون باید فرو بپاشد زیرا در صورت وقوع جنگ، جهان از میان خواهد رفت و در یك جنگ اتمی چیزی باقی نخواهد ماند و سیاست فروپاشی شوروی از درون كه طراح آن «نیتسه» بود در اواخر سال 1991 به همان نتیجه ای رسید كه او مراحل آن را در نظر گرفته بود.

نیتسه در دهه 1970 پیش بینی كرده بود كه به مرور زمان از میزان تعصب رهبران شوروی به كمونیسم كاسته خواسته خواهد شد و حاضر به قربانی كردن برخی از اصول آن در هر سازشی خواهند شد. لذا فعلا باید كاری كرد كه از پرداختن به تامین رفاه مردم بازمانند و متوجه امورفرعی و وقت گیر و بی نتیجه شوند. رفاه مردم از میزان ناراضیان داخلی خواهد کاست و امیدی به فروپاشی از درون باقی نخواهد گذارد.

 

 

2005م:آژانس فرانس پرس 22 اكتبر 2005 در گزارشی به نقل از لارنس ویلكرسونL. Wilkerson نوشته بود كه (در آن زمان) چنی (معاون جورج دبلیو بوش) و رامسفلد (وزیر دفاع که بعدا کناره گیری کرد) مهار سیاست خارجی آمریكا را به دست دارند. ویلكرسون (یك سرهنگ بازنشسته) رئیس دفتر ژنرال پاول در طول تصدی وزارت امور خارجه آمریكا در آخرین جلسه فاروم سیاست خارجی كه در محل بنیاد آمریكای نوین تشكیل شده بود گفته بود كه بوش به جزئیات سیاست خارجی توجه ندارد و رامسفلد و چنی (با ایجاد یك محفل دسیسه) رئوس سیاست خارجی آمریكا را برپایه منافع اصحاب سرمایه و كمپانی های این كشور تنظیم می كنند و مسئله عراق محصول كار این كانون دو نفره است. نگاه این دو به كره شمالی و ایران هم به همین گونه است.

ویلكرسون 16 سال از همكاران نزدیك ژنرال پاول بود. از اظهارات ویلكرسون چنین نتیجه گرفته شده است كه بانو رایس وزیر امور خارجه (در دور دوم ریاست جمهوری بوش) نقشی عمده در برنامه ریزی سیاست خارجی آمریكا ندارد. عكس بالا، بوش را میان چنی معاون خود و رامسفلد وزیر دفاع وقت آمریكا نشان می دهد.

 

 

2005م:22 اكتبر 2005 در حالی كه «لویس لیبیLibbY»، یك مقام دیگر كاخ سفید متهم به «لو دادن» والری پلیم Valerie Plameجاسوسه سیا شده بود، شبكه های تلویزیونی آمریكا برای نخستین بار عكس این زن را به صورتی كه در بالا آمده است پخش كردند. در آن زمان لیبی رئیس دفتر دیك چنی معاون رئیس جمهوری آمریكابود. قبل از او، «كارل رو» از مشاوران جورج بوش متهم به افشاء نام «والری پلیم» شده بود.

طبق پرونده ای كه در دستگاه قضایی آمریكا در دست بررسی است و تاكنون دو روزنامه نگار و دو مقام ارشد كاخ سفید در آن تحت تعقیب قرار گرفته اند، در پی تكذیب اتهام خرید اورانیوم از سوی صدام حسین از کشور نیژر توسط جوزف ویلسون شوهر والری كه یك دیپلمات وزارت امور خارجه آمریكا بود و مامور رسیدگی به آن معامله احتمالی شده بود، مقامات كاخ سفید از راه انتقام گیری از او، نام زنش والری را فاش ساخته بودند كه در روزنامه ها انتشار یافته بود. افشای نام مامور اطلاعاتی آمریکا از سوی هرمقام، طبق قانون تاسیس «سیا» عملی غیر قانونی بوده است. رسیدگی در این زمینه كه به «پلیم گیت» معروف شده است، با وجود محکومیت یافتن "لیبی" و از دست دادن مقام خود ادامه دارد. جورج دبلیو بوش رئیس جمهور آمریکا با استفاده از اختیارات قانونی خود مجازات لیبی را تخفیف داد که باعث انتقادهای متعدد شد. اصحاب نظر براین عقیده اند که در دوران حکومت رئیس جمهور بعدی آمریکا، حقایق بیشتری در این زمینه به دست خواهد آمد؛ مخصوصا که بانو والری مصرا قضیه را دنبال می کند، زیرا که با افشاء نام، وی شغل خودرا از دست داده و از این بابت دچار زیان شده است.

 

 

2005م:اخبار مربوط به گسترش آنفلوآنزای مرغی در اروپا و آمریكای لاتین كه منشا آن آسیا بوده است، در نیمه دوم اكتبر 2005 باعث نگرانی آمریكاییان از این بابت شده بود.

22 اكتبر 2005 شبكه «سی بی اس» در اخبار مشروح خود گفت كه وجود آنفلوآنزای مرغی در كرواسی و انگلستان هم تایید شده و در آمریكای لاتین مرزهای پنج كشور منطقه «آندز» بسته شده بود. در انگلستان این بیماری در طوطیانی كه از آمریكای لاتین وارد شده بودند مشاهده شده و در كرواسی لاشه شماری قوی مهاجر كه از این بیماری مرده بودند به دست آمده بود.

در آن زمان، ترس آمریكایی ها از این بیماری به قدری بود كه فروش و خوردن مرغ را به حداقل رسانیده و هركس با یك عطسه گمان می برد كه به آنفلوآنزای مرغی دچار شده است. این شبكه سپس با Luisa Conlan لوئیسا كانلن كه به فرانسه سفر كرده و در بازگشت به آمریكا دچار علائم سرماخوردگی شده و نیمه شب از ترس ابتلاء به آنفلوآنزای مرغی و انتقال این بیماری(H5N1) از فرانسه به آمریكا، به اورژانس بیمارستان رفته بود مصاحبه كرد. پزشكان بیمارستان كه نخست این موضوع را به مركز پیشگیری از بیماری های واگیر گزارش كرده بودند بعدا اعلام داشتند كه بیماری بانو لوئیسا سرماخوردگی عادی بود ولی نگرانی او امری قابل درک بوده است.

 

1021: سلطان محمود غزنوی تصرف كشمیر را تكمیل كرد. وی قبلا مناطق غربی هندوستان (پاكستان امروز) را تصرف كرده بود.

1944: ارتش سرخ ( شوروی) در تعقیب نیروهای آلمان وارد مجارستان شد.

1954: چهار دولت فاتح جنگ جهانی دوم موافقت كردند كه به حالت اشغال نظامی آلمان پایان دهند و با حفظ نیروهای خود در دو قسمت آلمان در امور دو آلمان مداخله نكنند. نیروهای نظامی آمریکا ، انگلستان و فرانسه بعدا به نام " ناتو " در آلمان غربی و نظامیان شوروی تحت نام پیمان ورشو در آلمان شرقی ماندگار شدند که پس از فروپاشی شوروی و تامین وحدت آلمان ، نظامیان روسیه به تصمیم یلتسین از از آلمان خارج شدند اما نیروهای دیگر همچنان در آنجا مانده اند!.

1956: برخی مردم از مجارستانی ها بر ضد استالینیسم و ادامه استقرار نیروهای شوروی در آن کشور ــ نه سوسیالیسم ــ بپا خاستند. این قیام كه از سی ام اكتبر با ورود تانكهای شوروی به خیابانها سركوب شد در پی مخالفت شوروی با عقاید «ایمر ناگی» نخست وزیر مجارستان كه دم از «دمكراسی سوسیالیستی» زده بود آغاز شد. سران شوروی «دمكراسی سوسیالیستی» را یك میان بر به سوی كاپیتالیسم خوانده بودند. این واقعه همزمان با بحران آبراه سوئز روی داده بود.

1956: برای نخستین بار به جای فیلم، شبكه های تلویزیونی آمریكا كاست ویدیویی مغناطیسی برای تهیه برنامه های خود بكار بردند.

2004: در سن دیاگو ( كالیفرنیا ) تنی چند از افراد خانواده نظامیان به شبكه سی بی اس گفتند كه دریافتی ماهانه نظامیان كافی نیست و متوسط آن با این گرانی ها یكهزار و یكصد دلار است و بعضی اوقات آنان مجبور می شوند از «فود لاكر» های پایگاه مواد غذایی رایگان دریافت دارند.

2004: فیلمهای مربوط به آزمایش موشكی تازه ایران از شبكه های تلویزیونی آمریكا پخش شد. از حجم خبر و فیلم پرتاب موشك از شبكه های تلویزیونی آمریكا چنین بر می آمد كه آن را بیش از حد چشمگیر كرده بودند. آمریكائیان عادت نداشته اند كه ببینند موشك كشور كوچك و ضعیفی به مانند موشكهای كروز آنها از سكوی متحرك به آسمان زبانه بكشد.

منبع:iranianshistoryonthisday.com

ویدیو مرتبط :
تقویم ۹۰ ( نود 25 آبان )

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

تقویم تاریخ -2 آبان

91پیش ازمیلاد:24 اكتبرسال 91 پیش از میلاد «ارو رو باز» نماینده ایران در مذاكرات با امپراتوری روم كه در دادگاه به اعدام محكوم شده بود در میدان بزرگ شهر تیسفون (مدائن) در ملاء عام اعدام شد.

وی از بزرگان شهر صددروازه (دامغان) بود و زبان لاتین می دانست. جرم او نشستن بر صندلی پایین تر از صندلی «سولا» ژنرال رومی در جلسه مذاكرات دو دولت بود. مهرداد دوم شاه وقت از دودمان اشكانی این عمل «ارو رو باز» را بزرگ كردن رومی ها و به تعرض تشویق كردنشان تلقی كرده بود و دستور محاكمه او را در دادگاهی كه از پنج قاضی آن سه تن از دامغان ــ همشهریان متهم ــ بودند صادر و این دادگاه وی را مقصر شناخت.

مهرداد دستور داد كه سفیر دائمی روم در تیسفون به مراسم اعدام دعوت شود، جریان را ببیند و گزارش کند تا اثر عمل «ارو رو باز» در ذهن رومیان خنثی گردد. مهرداد دوم گفته بود كه فروتنی یک منش و خصلت شریف است ولی نه در امور سیاسی و مذاكراتی از این دست با دولت های دیگر كه باعث تشویق تعرّض و زیاده طلبی آنها می شود.

1296ش:دوم آبان سال 1296 (24 اكتبر 1917) سردار اسعد بختیاری كه كمك های موثر او، به دوره استبداد صغیر پایان داده بود درگذشت و در اصفهان مدفون شد. مراسم ترحیم وی بسیار پرشكوه برگزار شد و به این مناسبت شهر اصفهان یك روز تعطیل شده بود.

استبداد صغیر با لغو مشروطیت از جانب محمدعلی شاه كه مورد پشتیبانی روسیه بود آغاز شده بود. به دستور محمدعلی شاه یك سرهنگ روس ساختمان مجلس در بهارستان را به توپ بسته بود كه سردار اسعد با سواران ایل بختیاری عازم تهران شد و با كمك نیروهای دیگر و مشروطه خواهان مسلح گیلان و مازندران كه از شمال كشور آمده بودند به سلطنت محمدعلی شاه پایان داد و مشروطیت بار دیگر برقرار شد. درگذشت سردار اسعد همزمان با انقلاب بلشویكی (توده ای) در روسیه بود.

 

1298ش:دوم آبان سال 1298 خورشیدی (24 اكتبر 1919) دولت وقت آمریکا كمك غذایی خودرا به ایران كه از زمان جنگ جهانی اول برقرار شده بود قطع كرد. علت قطع این كمك كه هر ماه معادل دویست هزار تومان (پول آن زمان) بود امضای قرارداد انگلستان با ایران معروف به قرارداد وثوق الدوله بود كه به موجب آن، انگلیسی ها حاكم بر مالیه و ارتش ایران می شدند و سهم روسها را كه پس از پیروزی انقلاب بلشویكی 1917 از صحنه ایران كنار رفته بودند به خود اختصاص می دادند و با این كه این قرارداد كه با پرداخت رشوه به وثوق الدوله و دوتن از وزیرانش امضاء شده بود هرگز به تصویب مجلس نرسید انگلیسی ها پس از امضاء، آن را قطعی تلقی كرده و مالك الرقاب ایران شده بودند به گونه ای كه این عمل، دولت آمریكا را هم كه تازه می خواست در امور جهانی فعال شود خشمگین ساخته بود. روزنامه های آمریكا در همان زمان تیتر زده بودند: 3 آزمند ایران را بدون اطلاع ایرانیان فروختند!. این تیتر و مقالات دیگر این روزنامه ها بود كه دولت وقت آمریكا را وادار به اعتراض و قطع كمكهای غذایی خود در ایران كرد. در آن زمان ایران فاقد درآمد نفت بود كه درآمدی بادآورده (بدون زحمتكشی) تلقی می شود. در زمان جنگ جهانی اول ایران دچار بیماری های همه گیر و تا حدی قحطی شده بود.

1946م:24 اکتبر سال 1946 (دوم آبان 1325 خورشیدی) فرماندار نظامی تهران نسبت به رژه اعضای حزب دمكرات سریع التاسیس قوام السلطنه (نخست وزیر وقت) كه روز پیش از آن (یکم آبان) درخیابانهای تهران صورت گرفته بود اعتراض كرد و آن را نقض مقررات حكومت نظامی خواند كه تشكیل اجتماعات را ممنوع ساخته است. مقرّ این حزب در زمان تاسیس، ساختمانی بود كه بعدا در محل آن (چهار راه انقلاب)، پارك دانشجو ساخته شده است. هدف قوام از برگزاری آن رژه شتابزده این بود كه در برابر حزب توده و احزاب ملی گرا، قدرت نمایی حزبی كرده باشد تا به ائتلاف با او جلب شوند. احمد آرامش رئیس تبلیغات این حزب بود كه به نوشته روزنامه های مخالف (در آن زمان) همه اش هم تبلیغ بود. این روزنامه ها نوشته بودند كه با وعده استخدام دولتی، این عده را كه عموما بازوانی ستبر داشتند به حزب جذب كرده بودند. بعدا بیشتر این عده را در موسساتی نظیر شهرداری و اداره كل تبلیغات استخدام كردند و تا دهه 1350 در سازمانهای وابسته به ادارات انتشارات و رادیو به «دمكراتی های قوام السلطنه» معروف بودند.

درست ده سال بعد كه امیر اسدالله علم حزب مردم را در چند قدمی محل سابق حزب دمكرات قوام السلطنه (ابتدای خیابان صبای شمالی) تاسیس كرد كسانی كه سابقه حزب قوام السلطنه را می دانستند به شوخی می گفتند: حزب دمكرات علم! مخصوصا كه شایع شده بود كه «علم» هم وعده شغل داده و چند شركت به منظور این كار تاسیس كرده است!.

 

2005م:22 اکتبر 2005 «گوردون لی» دبیر بازنشسته دبیرستان و بازیگر خردسال 40 فیلم در نیمه قرن بیستم در 72 سالگی درگذشت.

وی كه با حركات و شوخی های بچه گانه اش توجه یك نسل را به خود جلب كرده بود پس از رسیدن به سن جوانی از كار سینما دست كشید، به دانشگاه رفت و در ایالت مینه سوتای آمریکا دبیر دبیرستان شد. وی گفته است كه چون بیشتر فیلمهایی كه از او تهیه شده بود در محیط مدرسه و درس و معلم بود به معلم شدن علاقه پیدا كرده بود. «لی» در پاسخ به این سئوال كه چرا به كار نمایش ادامه نداد گفت كه كاری سخت و خسته كننده بود. به علاوه شهرت زیاد و زندگی در هالیوود را دوست نداشت و می خواست بمانند یك فرد معمولی زندگی كند، زندگانی ساده و عادی لذت بخشتر است. «لی» با بازی در فیلم «نابكار كوچولو» برنده جایزه اسكار شده بود. عكس در جریان این فیلم از او گرفته شده بود.

 

1260م:24 اكتبر سال 1260 میلادی «سیف الدین» سلطان مصر و از «ممالیك»، قربانی توطئه ژنرال ارشد خود شد و جان سپرد و این ژنرال بر جای او نشست. سیف الدین دربازگشت از جنگ «عین جالوت» به قاهره در میان راه كشته شد. در نبرد «عین جالوت»، سیف الدین لشكریان هلاكوخان مغول را شكست داده و سوریه را پس گرفته بود. این شکست به پیشروی مغولان در آسیای غربی برای همیشه پایان داد.

1871م:24 اكتبر 1871 ساكنان ضد نژاد زرد شهر لس آنجلس 18 مهاجر چینی را در این شهر دستگیر كردند و دار زدند. در آن برهه در ساحل غربی ایالات متحده و كانادا، در همه جا احساسات ضد زرد مشاهده می شد، زیرا مهاجران چینی و مناطق دیگر خاوردور با ساكنان دیگر این مناطق آمریكا كه آنها هم مهاجر بودند مخلوط نمی شدند، زبان و فرهنگ خودرا داشتند، عمدتا بدون زنانشان مهاجرت كرده بودند و پركار و مقتصد بودند و از این لحاظ باعث نگرانی دیگران شده بودند كه در جستجوی كار به غرب آمریکا مهاجرت کرده بودند. باوجود این، در حال حاضر گروه بزرگی از نفوس سواحل غربی آمریكای شمالی را زردها تشكیل می دهند.

1944م:مهندس «لویی رنو Louis Renault » از نوابغ صنعت فرانسه و سازنده اتومبیلهای رنو 24 اكتبر سال 1944 در زندان از فرط اندوه درگذشت. نگاهی كوتاه به زندگی و كارهای او ممكن است آموزنده باشد.

لویی رنو آخرین پسر یك كارخانه دار فرانسوی بود كه در صنعت نساجی فعالیت داشت و دارای پنج پسر بود. لویی در سال 1877 به دنیا آمده بود و به دلیل استعداد زیاد در 20 سالگی در رشته مهندسی ماشین از دانشگاه فارغ التحصیل شده بود. وی به جای اشتغال در كارخانه پدرش، آزمایشگاه دانشكده فنی را ترك نگفت و در سال 1898 (در 21 سالگی) موفق به ساختن اتومبیلی شد كه بر خلاف اتومبیلهای دیگر كه تا آن زمان در آلمان و آمریكا ساخته شده بود دارای سه دنده جلو و یك دنده عقب بود و لذا می توانست سرعت های متفاوت داشته باشد و با دنده یك از تپه بالا برود. نام این اتومبیل را «رنو» گذارد و با كمك دو برادر دیگرش كه یكی از آنان كار بازاریابی و دیگری نمایش رانندگی و بعدا شركت در مسایقه اتومبیلرانی را بر عهده گرفته بود كمپانی رنو (Renault freres) را تاسیس كرد و ظرف شش ماه 12 اتومبیل فروخت. مهندس لویی به كار تكمیل اتومبیل خود كه مكانیسمی جدا از اتومبیلهای سایر كشور ها داشت ادامه داد و ضمن آن موفق به ساختن ترمز درام، كمك فنر هیدرولیك، موتور «توربو»، كاربراتور انژكتوری و ... شد. بعدا برادرش مارسل در جریان مسابقه اتومبیل كه می كوشید در آن برتری رنو را نشان دهد تصادف كرد و كشته شد.

مهندس رنو در جریان جنگ جهانی اول برای وطن خود، تانك «اف. تی ـ 17» را ساخت كه بهتر از تانكهای انگلیسی بود و مدال لژیون دنور گرفت. در فاصله دو جنگ، كارخانه رنو بیش از صنایع دیگر فرانسه برای این كشور ارز تولید كرد. پس از آغاز جنگ جهانی دوم و اشغال نظامی فرانسه توسط آلمان، كارخانه رنو همانند سایر كارخانه های فرانسه به تصرف آلمان درآمد ولی مهدنس رنو حاضر به ترك كارخانه خود و سپردن مدیریت آن به یك آلمانی نشد و در مدیریت باقی ماند ولی محصول كارخانه متعلق به آلمان بود.

در سال 1944 پس از این كه نیروهای آلمان از فرانسه عقب رانده شدند، مهندس رنو از سوی سازمان مقاومت (فرانسویانی كه در جریان جنگ، با نیروهای هیتلر مبارزه می كردند) به اتهام همكاری با دشمن دستگیر و زندانی شد. وی در نخستین بازجویی كه توسط یكی از اعضای سازمان مقاومت (نه قاضی) بعمل آمد گفت كه عشق او به اتومبیل سازی، كارخانه را به وجود آورد كه با تارهای وجودش آن را ساخته بود و لذا قادر به ترك آن نبود و خیانتی صورت نگرفته بود. اگر او هم رفته بود باز كارخانه برای آلمان كار می كرد كه به خرج بازجو نرفت و طبق برخی گزارش ها، بازجو به وی اهانت كرد كه پس از بازگشت به زندان، از فرط اندوه جان سپرد زیرا كه انتظار نداشت یك هموطن استدلال او را درك نكند. مهندس رنو فوت شد، ولی كارخانه او باقی مانده و به كار ادامه می دهد.

 

 

1929م:بیست و چهارم اکتبر 1929 که در آن سال پنجشنبه بود و به «پنجشنبه سیاه» معروف شده است بهای سهام در بورس نیویورك سقوط آزاد كرد و در پی آن، دوران ركود اقتصادی بزرگ آغاز گردید كه 10 سال طول كشید. ركود اقتصادی آمریكا در آن زمان همه جهان را فرا گرفت. حالت روانی این سقوط سبب شده است كه از آن پس تقریبا در هر «اكتبر» كم و بیش تكرار شود. میزان سقوط در اکتبر 1987 بیش از اکتبرهای دیگر بود.

آهنگ تنزل بورس نیویورک (وال استریت) در سال 1929 از چند روز پیش از بیست و چهارم اکتبر آغاز شده بود و در روز 23 اکتبر شدید و در بیست و چهارم سقوط آزاد بود و این وضعیت در روزهای بعد هم ادامه داشت و ....

24 اکتبر سال 2008 که جمعه بود، بورسهای سهام تقریبا در همه کشورهای صنعتی وضعیتی مشابه 24 اکتبر سال 1929 داشتند. میزان متوسط سقوط بهای سهام در چند بورس عمده در 24 اکتبر سال 2008 معادل ده درصد بود که کاهشی چشمگیر و نگرانی آور بود. دولت آمریکا درهفته های پس از سقوط اکتبر 2008، به حساب مالیات دهندگان، صدها میلیارد دلار به موسسات مالی و عاملان سرمایه گذاری کمک کرد تا روی پای خود بایستند و اعلام ورشکستگی نکنند که بعدا معلوم شد که این موسسات مقداری زیاد از کمک دولت را صرف دادن پاداش به همان مدیرانی کرده اند که مسبّب شکست بودند!. دولت همچنین انتظار داشت که بمانند ادوار سابق؛ با رو به ترقی نهادن بورس سهام، رکود (بیکاری، کاهش سفارشها و ...) پایان یابد ولی در سال 2009 قضیه نتیجه عکس داده و با اینکه بورس سهام با حمایت دولت و خبرپراکنی های شبکه های تلویزیونی رو به ترقی است میزان بیکاری رو به افزایش و موسسات بی رونق اند.

انتشار جزئیات تقلّب «برنارد مدّوف Bernard Madoff» یک واسطه سرمایه گذاری که 64 میلیارد و چند صد میلیون دلار پول مشتریانش را از دست داده مانع از این شده است که مردم عادی باردیگر پس اندازهای خودرا به جریان اندازند. با اینکه مدوف به 150 سال زندان محکوم شده است از 64 میلیارد دلار تنها کمتر از صد میلیون دلار آن به دست آمده و معلوم نیست که برسر مابقی پول چه آمده است!.

دو معامله گر بورس نیویورک از سقوط 24 اکتبر 2008 نگران بنظرمی رسند و چشم امید به کمک 700 میلیارد دلاری دولت دوخته اند

 

 

1945م:بیست و چهارم اكتبر روز به اجرا در آمدن «منشور ملل» در سال 1945 میلادی، و به عبارت دیگر آغاز كار سازمان ملل، و به عبارت دیگر؛ روز تولد آن سازمان و معروف به «روزملل» است. مراسم مربوط در آن روز (24 اکتبر 1945) در ساختمان وزارت امور خارجه آمریکا در شهر واشنکتن برگزار شد و نخستین مجمع عمومی این سازمان نیز سال بعد در همان روز در «فلاشینگ میدو» در شهر نیویورك گشایش یافت، جلسه تشریفاتی نخستین مجمع دهم ژانویه همان سال در لندن تشکیل شده بود. در ژوئن 1945 در اجتماع شهر سانفرانسیسکو پنجاه دولت منشور ملل را امضاء کرده بودند که تا مراسم 24 اکتبر 1945 تنها 29 دولت این منشور را به تایید پارلمانهای خود رسانیده بودند. همه آن پنجاه دولت از متحدان جنگ جهانی دوم بودند (دولتهایی که به آلمان، ایتالیا و ژاپن اعلان جنگ داده بودند). منشور ملل اینک (سال 2009) 64 ساله و این سازمان دارای 192 عضو است.

مروری بر كارنامه 64 ساله سازمان ملل نشان می دهد كه موفقتر از «جامعه ملل» نبوده و با ساختار كنونی و تا زمانی كه منشور آن اصلاح و «وتو = حق رد» از دولتهای پنجگانه سلب نشود بعید است كه موفقیت داشته باشد؛ زیرا كه فاتحان جنگ جهانی دوم كه طرح تاسیس سازمان ملل را با هدف تامین و تضمین منافع خود از این طریق ریخته اند هفت دهه است كه در این سازمان حرف آخر را می زنند و عملا آن را به صورت «سازمان دول پنجگانه» درآورده اند. دلیل روشن آن این است که مجمع عمومی سازمان ملل كه نمایندگان همه دول عضو در آن شرکت دارند و طبق قواعد دمکراسی باید تصمیم گیرنده اصلی باشد از حد یك تریبون آزاد نمی تواند پا فراتر بگذارد و به همین لحاظ دهها سال است كه برخی از روزنامه نگاران واژه «متحد» را در نوشته های خود هنگام خطاب كردن این سازمان بكار نمی برند و كتاب سیاسی پرفروشی هم در این زمینه تحت عنوان «سازمان ملل نامتحد» انتشار یافته است. بسیاری از اندیشمندان سالهاست که گفته اند: ازآنجا که سازمان ملل با ساختار فعلی كه تصمیمات اركانهای مردمی آن به ویژه كمیسیون حقوق بشر ضمانت اجرایی ندارند، دست كم نام این سازمان؛ از سازمان ملتها به «سازمان دولتها» تغییر یابد تا مردم با شنیدنش عصبی نشوند. اشغال نظامی بدون مجوّز عراق كه عضو این سازمان حافظ صلح! بوده است به منزله آخرین میخ برتابوت آن تلقی شده است. ولی دولتهای پنجگانه كه هنوز این بنیاد را برای مقاصد خود لازم دارند نهایت تلاش را بعمل می آورند كه مانع دفن جنازه شوند.

برای مثال: «یونسكو» یكی از آژانس های سازمان ملل است كه در همان سال 1945 با هدف كمك به صلح و امنیت جهان از طریق تقویت همكاری های فرهنگی، علمی و آموزش و پرورشی ملت ها به وجود آمده است تا مردمی كه از این راه آگاهی های لازم را به دست می آورند و ارتقاء فرهنگی می یابند احترام به عدالت، حكومت قانون، حقوق بشر و آزادی های اصولی را رعایت كنند. آیا در هفت دهه گذشته این هدف تامین شده است؟. آیا جهانیان حتی یك قدم به این هدف نزدیك شده اند؟. این آژانس فرهنگی جهانی هنوز نتوانسته به ایجاد یك خبرگزاری بی طرف (نامتعهد) بین المللی كمك كند! كه پیشنهاد آن چهل سال پیش در قطعنامه سران دولت های غیر متعهد آمده بود و ....

 

 

2005م:توفان ویلما Wilma 24 اكتبر 2005 به فلوریدای آمریكا رسید كه ساكنان مسیر آن قبلا تخلیه شده بودند. این توفان كه به كندی حركت می کرد پس از فلوریدا، ساحل شرقی آمریكا را دربرگرفت و سپس به سمت شرق (مناطق مرکزی اقیانوس اطلس) تغییر مسیر داد. ویلما در منطقه كارائیب و كشور مكزیك زیان مالی سنگین و تلفات جانی به وجود آورده بود. هنوز ویلما در حالا فعالیت بود كه توفان دیگری در كارائیب ایجاد شده بود كه همان مسیر ویلما را طی كرد. هواشناسان گفته اند كه به علت گرم شدن محیط كره زمین، باید در سالهای آتی منتظر توفانهای شدیدتری بود.

 

1648: «پیمان وستفالیا» به جنگهای 30 ساله اروپا پایان داد و امپراتوری مقدس (كاتولیك) را عملا به چند منطقه تقسیم كرد و سرآغاز فروپاشانیدن کامل آن شد.

1795: در پی سازش قدرت های اروپایی، "فدراسیون لهستان و لیتوانی" میان روسیه، پروس (آلمان)، و اتریش تقسیم شد.

1836: كبریت اختراع شد و اندكی بعد به بازار آمد.

1930: در برزیل، یك شورش نظامی دولت را سرنگون و «وارگاس» را روی كار آورد.

1931: برای نخستین بار، جوراب نایلن وارد بازار شد. نخستین جورابهای نایلن در شهر ویلمینگتون آمریكا كه كارخانه مربوط در آنجا قرار داشت عرضه شد.

1944: ناوهواپیمابر ژاپنی به نام «زویكاكوZuikaku» در نزدیكی فیلیپین مورد حمله همزمان نیروی هوایی و زیردریایی های آمریكا قرار گرفت و غرق شد و 842 تن از ملوانان و افسرانش كشته شدند. این ناو در عملیات حمله به پرل هاربور كه ضمن آن ناوگان آمریكا در اقیانوس آرام تقریبا منهدم شد شركت كرده بود.

1956: برای نخستین بار به جای فیلم، شبكه های تلویزیونی آمریكا كاست مغناطیسی ویدیویی برای تهیه برنامه های خود بكار بردند.

1957: کریستیان دیور فرانسوی طراح معروف لباس درگذشت.

1964: دولت انگلستان در این روز تصمیم گرفت که به رودزیای شمالی مستعمره خود در آفریقا استقلال دهد که این کشور نام زامبیا برخود نهاد. زامبیایی ها 24 اکتبر را به عنوان "روز استقلال" برگزار می کنند. رودزیای جنوبی پس از کسب استقلال "زیمبابوه" خوانده می شود.

1970: سالوادور آلنده سوسیالیست معروف آمریكای لاتین و از مردان محبوب قرن بیستم جهان به ریاست جمهوری شیلی انتخاب شد.

1973: جنگ رمضان یا «یوم كیپور» كه با حمله ناگهانی نیروهای مصر و سوریه به نیروهای اسرائیلی آغاز شده بود پایان یافت.

2005: 22 اكتبر 2005ساعت هشت و 45 دقیقه شب به وقت نیجریه، یك بوئینگ 737 كه از فرودگاه لاگوس به پرواز درآمده بود در24 كیلومتری این شهر سقوط كرد و همه سرنشینانش كه 117 تن بودند كشته شدند. بوئینگ 737 تاكنون بیش از انواع دیگر جت های مسافربر سانحه به وجود آورده است. هواپیمای ساقط شده هشت سال پیش از سقوط ساخته شده بود و در خطوط داخلی نیجریه از آن استفاده می شد.

منبع:iranianshistoryonthisday.com