تعرض و قتل تازه عروس در محل كار

روزنامه اعتماد: جز زن جوان و آبدارچی كسی در شركت نبود. پسر جوان كه صورتی استخوانی و سبزه داشت، یك لیوان چای برای زن جوان برد و روی میزش گذاشت.  پشتش را به او كرد اما ناگهان ایستاد.

سینی را روی میز كناری گذاشت و به زن جوان حمله‌ور شد و او را مورد آزار و اذیت قرار داد و به قتل رساند.

زن جوان تنها ٣٠ روز پس از مراسم عروسی‌اش، جان خود را از دست داد. اینها بخشی از پرونده‌ای است كه صبح دیروز در شعبه ٧٤ دادگاه كیفری استان تهران به ریاست قاضی عبداللهی مورد رسیدگی قرار گرفت.

ساعت ١٠:٤٥ دیروز مردی ٢٧ ساله را به اتهام آزار و اذیت و قتل زنی جوان در ٣١ فروردین سال گذشته، به این شعبه منتقل كردند. در جلسه دادگاه، دو سرباز در دو طرف متهم نشستند و دو خواهر او نیز پشت سرش آرام گرفتند. آنها نگران بودند. در چند قدمی آنها، شوهر، خواهر و دایی مقتول به روبه‌رو خیره شده بودند.  در آغاز جلسه، اولیای دم خواستار صدور حكم قصاص متهم شدند.

پس از آن وكیل آنها پشت جایگاه ایستاد و به شرح حادثه پرداخت. او گفت: «این حادثه ساعت ٨ صبح ٣١ فروردین پارسال اتفاق افتاد. در آن روز سمیه كه تازه ٣٠ روز از ازدواجش گذشته بود، به شركت رفت. او چهارمین روز بود كه به عنوان منشی استخدام شده بود. در آن روز همه كاركنان به غیر از متهم، برای شركت در یك نمایشگاه رفته بودند و سمیه با متهم در شركت تنها بود. او وقتی به شركت رسید، پشت كامپیوترش نشست تا كارش را شروع كند.

حدود ساعت ٨ صبح، متهم یك لیوان چای برای او آورد اما به یك‌باره به سمت سمیه حمله‌ور شد. سرش را چند بار به دیوار و زمین كوبید و وقتی او از حال رفت، نیت شوم خود را عملی كرد.»

فضای دادگاه تحت تاثیر حرف‌های وكیل قرار گرفته بود. متهم سرش را پایین انداخته بود و خواهرانش به روبه‌رو نگاه می‌كردند. شوهر، خواهر و دایی مقتول نیز هر لحظه بر شدت گریه‌های‌شان افزوده می‌شد.

وكیل جوان، ادامه داد: «متهم پس از آزار و اذیت، چند ضربه به سر و صورت سمیه زد و او را به قتل رساند. پس از آن جسدش را در یك گونی گذاشت و در انباری شركت مخفی كرد. دوباره به صحنه جرم برگشت و با پاك كردن لكه‌های خون و آثار به‌هم‌ریختگی در اتاق محل جنایت، سعی كرد طوری وانمود كند كه كاری انجام نداده است. او چند ساعت بعد، از شركت خارج و متواری شد تا سرانجام، چند ماه بعد در حالی كه قصد داشت از مرزهای شرقی به خارج از كشور فرار كند، در یك اتوبوس شناسایی و دستگیر شد. من به وكالت از اولیای دم، از دادگاه تقاضای قصاص متهم را دارم.»

 وكیل در كنار خواهر مقتول نشست. حادثه یك سال پیش برایش زنده شده بود. نوبت به متهم رسید، مامور همراه دستبندش را باز كرد و او پشت جایگاه ایستاد. مهرداد درباره حادثه گفت: «من سه سال در این شركت آبدارچی بودم. از چند وقت پیش مشكلات خانوادگی داشتم و پدرم نمی‌گذاشت زنم را از زابل به تهران بیاورم. وقتی خانم منشی آمد با هم درگیر شدیم. خودم هم نمی‌دانم چه شد.» صدای متهم بسیار آرام بود.

قضات دادگاه چند بار از او خواستند تا علت درگیری را شرح دهد. اما او می‌گفت نمی‌داند چرا درگیر شده است. پس از آن ریاست دادگاه بخشی از اعترافات متهم را از روی برگه بازجویی خواند.

متهم در بازجویی‌ها گفته بود: «٧:٣٠ صبح فروردین، رییس شركت زنگ زد و گفت خانم منشی دارد می‌آید شركت، شما آنجا را تمیز كنید، خانم منشی هم تلفن‌ها را جواب می‌دهد. طرف‌های ساعت ٨ صبح، خانم منشی آمد. رییس شركت دوباره به من زنگ زد و پرسید كه خانم منشی آمده یا نه. من هم گفتم كه او آمده و پشت میزش نشسته. بعد از آن به آبدارخانه رفتم و یك چایی برای خانم منشی ریختم. او از من پرسید كه مهندس و بچه‌ها نمی‌آیند؟ من هم گفتم كه همه رفته‌اند نمایشگاه. خانم منشی دوباره از من پرسید چند سال است در شركت كار می‌كنم كه من هم گفتم سه سال. در این هنگام هیچ كس در شركت نبود.  من در یك لحظه به سمت او حمله كردم. او از دستم فرار كرد و یك لیوان را از روی میز برداشت و به زمین كوبید. لیوان خرد شد. او می‌خواست از در برود بیرون اما من نگذاشتم. سرش را چند بار به دیوار زدم. وقتی بی‌حال شد به او تعرض كردم. وقتی متوجه شدم كشته شده، جسدش را در گونی گذاشتم و به انباری شركت بردم. بعد برگشتم و خون‌ها را پاك كردم. بعد از آن یك بلیت گرفتم. می‌خواستم به زابل بروم كه در راه، ماموران پلیس راه بیرجند در اتوبوس دستگیرم كردند.» پس از ثبت اعترافات متهم، رییس دادگاه برای رسیدگی به اتهام تعرض، جلسه را غیرعلنی اعلام كرد.

صدای خواهر مقتول در راهروی دادگاه پیچید:«باید بكشندش بالای دار، الان دارد می‌گوید نمی‌دانم چه شده. خواهرم را كشته، بمیرم برایت سمیه.» ساعت ١٢:٠٠ ظهر، جلسه غیرعلنی ٢٠‌دقیقه‌ای رسیدگی به اتهام تعرض به پایان رسید و بار دیگر جلسه علنی شد. متهم هنوز پشت جایگاه ایستاده بود.

او اتهام آزار و اذیت را رد كرده بود؛ او در آخرین دفاع خود گفت: «من اتهام قتل را قبول دارم اما به او تعرض نكردم. اشتباه كردم.» با این دفاع متهم، وكیل اولیای دم رو به شوهر مقتول كرد و پرسید: «شركت دوربین مداربسته ندارد؟» مرد جوان گفت: «فكر كنم داشته باشد...»