تصادف 100 هزار دلاری در تهران!

رییس بازرسی پلیس راهور تهران از رخداد تصادف جرحی یك موتورسوار با یكصد هزار دلار پول نقد در پایتخت خبرداد.

ویدیو مرتبط :
لامبورگینی اونتادور 380 هزار دلاری در تونل رسالت تهران!!

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

احسان حق شناس و آلبوم 100 هزار دلاری اش!

 آلبوم احسان حق شناس چند روزی است که در بازار موسیقی کشور منتشر شده و با واکنش های مثبت و منفی فراوانی هم روبرو شده است.

آلبومی که تمام مراحل ساخت آن در خارج از کشور انجام شده و در اوج روزهایی که آلبوم های موسیقی در بازار موسیقی کشور منتشر می شود، تبلیغات این آلبوم به قدری زیاد و بالاست که باعث شده بیشتر از بقیه آثار این اثر و پوستر طلایی آن در فروشگاه های موسیقی به چشم بیاید.

 

 چند روز قبل از انتشار این آلبوم در بازار موسیقی کشور، با این خواننده به گفت و گو نشستیم که حاصلش همینی شد که می بینید. این گفت و گو را تا انتها بخوانید:

مثال مهمی در بین مردم است این روزها «هر کس از مادرش قهر کند خواننده می شود.» تو چطور خواننده شدی؟

- این مثال اشتباهی است که در بین مردم ما به وجود آمده. در همه جای دنیا هم آنقدر خواننده هست و هنرپیشه و بازیگر که حد ندارد ولی در ایران اینطوری قضیه را می بینند و متاسفانه درست نیست.

یعنی زیاد بودن هر چیزی دلیل خوب بودن آن است؟

- ازدیاد در عالم هنر به پیشرفت ختم می شود. چه خواننده و چه بازیگر و چه در هر فضای دیگری. این اتفاق باعث می شود هنر جوش و خروش داشته باشد و همینطور جلو برود.

این اتفاق در ایران به نظر تو افتاده؟

- کمی در ایران انحراف وجود دارد ولی در کلیت اگر به قضیه نگاه کنی، داستان قطعا همینطور است.

از اینکه لقب «گران ترین آلبوم های پاپ» در ایران در مورد آثار تو عنوان می شود چه حسی داری؟

- خوب اینکه برای کارم ارزش قائل هستم که بد نیست. به نظر تو ایرادی در این ماجرا هست؟

من نمی گویم بد است ولی این خرج های زیاد آیا در کیفیت و کلیت آلبوم هم تاثیر داشته؟

- صددرصد همین بوده. هر چقدر پول بدهی آش می خوری. در مورد آلبوم من هم دقیقا همینطور است. هر چقدر برای کارت ارزش قائل شده باشی، مخاطبت هم این را می فهمد و با آن پیش زمینه ذهنی سراغ کارهایت می آید. در حال حاضر بزرگترین معضل در ایران این است که کارها به گوش مخاطب نمی رسد. تو باید بیشترین توانت را صرف این کنی که مردم کارت را بشنوند.
 

این خرج ها بازگشت مالی هم دارد؟

- مسئولان اگر همتی را که درباره سینما و معضل فیلم های کپی شروع کرده اند، در قبال موسیقی هم انجام دهند، اوضاع خیلی فرق می کند. ولی در حال حاضر، چرا دروغ؟ موسیقی و آلبوم دادن در ایران هیچ بازگشت مالی ندارد!

یعنی تو با این پیش زمینه ذهنی که آلبوم هیچ سودی برای تو ندارد، پیش رفته ای؟

- این ماجرا مختص من نیست. در مورد کلیت موسیقی صدق می کند که هر کس که برای آلومش خرج می کند، می داند که قرار نیست در آن آلبوم سود کند.

تو برای آلبومت چقدر خرج کردی؟

- بالای صد هزار دلار!

به پول ایران می شود چقدر؟

- ما روزی که شروع کردیم دلار 1100 تومان بود. میانگین بخواهیم رقمی را دربیاوریم چیزی حدود دویست میلیون تومان می شود. البته همه این قیمت ها بدون احتساب سفر دو ماهه و اقامت من در آمریکا برای تولید آلبوم است.

چرا فکر می کنی آلبومت گرانترین آلبوم سال بوده؟

- چون می دانم همه آلبوم ها با قیمتی زیر 60 میلیون جمع می شوند.

ولی من می دانم که آلبوم های زیادی بوده که با بیشتر از این قیمتی که تو می گویی جمع شده اند.

- مثال بزن.

 

  نمی خواهم از کسی اسم بیاورم ولی واقعا وجود دارد.

- قیمت ها در ایران مشخص است. اگر با قیمت گرانترین هنرمندان داخلی هم بخواهی حساب کنی، باز هم به حرف من می رسی. آلبوم من در بهترین کمپانی آمریکا جمع شده. حواست هست؟!

فکر نمی کنی کمی برای تو زود بود که وارد فضا و مارکت خارج از کشور بشوی؟ کمی زود از فضای موزیسین های داخلی زده نشدی؟

- بحث هنرمندان داخلی و سلیقه آنها نیست ولی به نظر من در بازار موسیقی ایران آلبوم ها و ملودی و تنظیم ها بیش از حد شبیه هم شده. قصد جسارت به کسی را ندارم ولی همه آنهایی که در بطن ماجرا هستند می فهمند من چه می گویم. دلیلی که من این کار را کردم و با هنرمندان خارجی همکاری کردم این بود که دوست داشتم کسی این کار را برای من بسازد که گوشش اصلا به فضای موسیقی داخلی آشنا نباشد.

این تکراری بودن فضای داخلی به قول تو، چرا هنوز مخاطب دارد؟

- عادت به وجود آمده و بازار داخلی فرمولی شده. من می خواستم خرق عادتی را در این بازار داشته باشم و به نظرم موفق هم خواهد شد. شاید این خرق عادت بسیاری از هنرمندان را سر ذوق آورد و من جاده صاف کن خیلی ها شدم.

این ادعا ادعای بزرگی است. بر اساس چه پیشینه ای این ادعا را می کنی؟
- براساس تیم 20 نفره ای که در مارکت خودشان بهترین هستند و آلبوم من با مدیریت آنها پیش رفته است. تیم بیست نفره ای که همه جوانب آلبوم را مو به مو در حال مدیریت کردن هستند و من به کارشان اعتقاد دارم.

این موضوع چقدر به کیفیت آلبوم ربط دارد؟

- همه چیز برای بهترین کیفیت آلبوم تعیین شده، در این مورد شک نکنید. ما از همین الان برای اجراها و کنسرت های سال بعد هم به نتیجه گیری رسیده ایم و در حال جلو رفتن هستیم.

و چقدر به گروهی که انتخاب کرده ای اعتقاد داری؟

- من بهترین ها را در هر شاخه انتخاب کرده ام. از شرکت تولید تا استودیویی که در آن کارها ضبط شده ماجرا از این قرار است که باید برای کار خوب، سراغ بهترین ها بروی. در ایران شرکت هایی هستند که مثلا مدیرش اصلا سواد خواندن و نوشتن ندارد و با چند موتورسوار و یک فروشنده شرکت پخش راه انداخته و دارد کار می کند. در آخر همکاری با این قبیل آدم ها دادگاه و شکایت و از این صحبت ها کشیده می شود ولی آنهایی که در رأس کارهای من هستند، همه و همه با مدیریت کمپانی 20HZ آمریکا انجام می شود. آدم هایی در این کمپانی هستند که سال هاست شغل شان این است. برنامه ریزی می کنند برای آلبوم من تعریف فضا داشتند. یعنی 15 فضا برای من تعریف شد که کارهایم باید در آن فضاها باشند. از آن 15 فضا، 12 قطعه در آلبوم من گنجانده شده.

 

  این نوع همکاری فکر نمی کنی در مارکت ایرانی کمی غریبه باشد و مخاطب نتواند با آن ارتباط برقرار کند؟

- تو فکر می کنی مردم ما فقط موسیقی هایی را که در ایران تولید می شود، گوش می کنند؟ از آثار عربی و ترکی کسی چیزی نمی داند؟ خود شما خوب می دانی که در بعضی مواقع یک کار خارجی به قدری در ایران محبوب می شود که هیچ کار داخلی نمی تواند به آن میزان محبوبیت برسد. الان عصر اینترنت و دیجیتال است. موسیقی روز دنیا در لیست mp3 های نوجوانان ایرانی است. آنها همه چیز گوش می دهند و کاملا به روز هستند به نظرم این اشتباه شما در نگاه به بازار داخلی است.

تو در آلبوم های قبلی ات با «بنیامین» و «مازیار فلاحی» همکاری داشتی و پیش بینی من این بود که در اثر جدید هم این اتفاق بیفتد ولی ظاهرا این اتفاق نیفتاده، چرا؟

- در آلبوم اول من بنیامین برای اولین بار در سال های فعالیتش برای کس دیگری ملودی ساخته بود. کاری هم که او برای من ساخت مورد استقبال قرار گرفت. در آلبوم بعدی هم مازیار فلاحی پررنگ تر بود و بنیامین هم حضور داشت ولی کلا متاسفانه بازار ایران جوری است که در بعضی مواقع، بعضی اتفاق ها به دوستی ها و ارتباطات کاری لطمه می زند.

منظور من هیچ کدام از این دوستان نیست. خیلی کلی حرف می زنم. مثلا تو با یک آهنگساز یا خواننده ای در یک دوره همکاری داشته ای. بعد از گذشت چند ماه آن هنرمند بنا بر یک اتفاق یا هر چیز دیگری به چهره ای تازه تبدیل می شود و زرق و برق گذرای دوران ستارگی باعث می شود آثار قبلی و گذشته خودش را نهی می کند. یعنی کارنامه کاری خود را زیر سوال ببرد. در ایران متاسفانه این ماجرا به وفور وجود دارد و این اشتباه است. حرفم را اگر بخواهم راحت به تو بگویم، باید این جمله را استفاده کنم که برخی آدم ها ظرفیت های ستاره شدن را در ابعاد درونی شخصیتی شان دارا نیستند.

حالا با این اوصاف چرا رابطه کاری تو با مازیار و بنیامین دیگر مثل گذشته نیست؟

- ببین هیچ اتفاقی بین ما نیفتاده. فقط رابطه ما دیگر به گرمی گذشته نیست. دلیلش هم بماند. می روی و دوباره یک چیزی می نویسی همه را می اندازی به جان من! دلیلش را برو و از همان آدم هایی بپرس که فکر می کنند رابطه ما دیگر مثل سابق نیست.

خوب در بعضی شرایط کاری برای آدم ها، باید یکسری محدودیت ها هم باشد قبول نداری؟

- رفتار حرفه ای با رفتارهای شخصی دو چیز کاملا جدا از هم هستند ولی در کل بعضی اتفاقات گذری باعث می شود آدم ها گذشته شان یادشان برود. من کاری به جایگاه آدم ها ندارم ولی اعتقادم این است که هنرمندان داخلی وقتی کمی حساب های بانکی شان عددهای چندصد میلیونی را به خود می بیند، همه چیز یادشان می رود. این اصل ماجرایی است که می خواستم به تو بگویم.

شاید فرق تو با خیلی ها این باشد که تو اول از طریق کارت آن رقم ها را در حسابت دیده ای و بعد وارد این عرصه شدی.

- خیلی ها البته بابت این ماجرا پشت سر من حرف می زنند که فلانی خرج می کند و از این حرف ها. جواب من به همه این دوستان این است که همه خانواده من در عرصه تجارتند و به خاطر همین من هم ناخودآگاه وارد این کار شده ام و به این موضوع هم افتخار می کنم. من کار کرده ام و به این جایگاه رسیده ام.
 

 کسی که نیامده به من پول بدهد و ارثیه ای هم به من نرسیده. پس این بحث ها مزخرف است. الان «جاستین بیبر» هم فرزند یک میلیاردر است. کسی می تواند بگوید او به واسطه پول وارد گود شده است؟

Usher او را کشف کرده. بعد چهره ها هم از او حمایت کرده اند.

- ولی در مورد من هر کسی رسید سنگی هم جلوی پایم انداخت.

آدم های زیادی هم هستند که از تو حمایت می کنند. پیام، فرید احمدی، امیر توسلی ...

- این هم هست، موافقم. همه 10 نفر تیم آهنگسازی و تنظیم کمپانی آمریکا به قدری به من کمک کردند که من خیلی باید بی معرفت باشم که در آینده در موردشان مزخرف بگویم و همه چیز را مربوط به نبوغ خودم بدانم. مثل همین آقایونی که در ایران اینگونه فکر می کنند.

 معرفتی که در تیم کاری آن شرکت دیدم را در هیچ جای دنیا ندیده ام. من با آنها قرارداد داشتم و آنها می توانستند مهمان نوازی باشکوهشان را در مورد من نداشته باشند ولی باور کن حتی یک شب من را تنها نگذاشتند. اینها قابل تحسین است. می فهمی؟

این شرایط در ایران نیست یعنی؟

- آنها پول خوب می گیرند. کار خوب می کنند و تو مطمئنی که در خروجی نهایی سرت کلاه نرفته ولی در شرکت ها و کمپانی های داخلی دقیقا همه چیز برعکس است!


آلبوم تو را چه کسانی قرار است گوش کنند؟

- کسانی که با موسیقی روز جهان ارتباط برقرار کرده اند و دوست دارند.

پشت پرده آلبوم «فرکانس» در گفت و گویی متفاوت با احسان حق شناس

چند درصد مخاطب ایرانی موسیقی روز دنیا را گوش می کنند؟

- قشر جوان جامعه قرار است آثار من را بشنوند و 90 درصد قشر جوان این روزهای بازار موسیقی ایران، کارهای روز جهان را می شنوند. مثال می خواهی؟ «ادل» دنیا را گرفت و ایران هم جزو همان دنیایی بود که به تسخیر او درآمد. چرا؟ چون دوستش دارند و انتخابش کرده اند. او راهی را شروع کرد که خیلی ها دنباله روی او شده اند. نگاه جهانی به مخاطب.

تو می خواهی کاری کنی که بقیه دنباله روی تو شوند و به این خاطر وارد مارکت خارجی شده ای؟ که بقیه را دنبال خودت بکشی؟

- اولین آلبومی که در دنیای پاپ نشست خبری داشت آلبوم من بود. (تیک تیک). الان هیچ آلبومی بدون کنفرانس مطبوعاتی منتشر نمی شود. یا مثلا استفاده از گروه «...» در کنسرتم که وظیفه تامین امنیت مردم را در سالن به عهده داشتند. بعد از آن برنامه بود که همه کنسرت ها با این قبیل گروه ها شروع به همکاری کردند. در این آلبوم هم اتفاقاتی افتاده که من با اطمینان به تو می گویم خیلی ها را دنباله روی خود خواهد کرد.

منبع:tamashaonline.ir