اخبار


2 دقیقه پیش

عکس: استهلال ماه مبارک رمضان

همزمان با آغاز ماه مبارک رمضان جمعی از کارشناسان حوزه نجوم همراه با نماینده دفتر استهلال مقام معظم رهبری عصر دوشنبه هفدهم خرداد برای رصد هلال شب اول ماه مبارک رمضان بوسیله ...
2 دقیقه پیش

تا 20 سال آینده 16 میلیون بیکار داریم

وزیر کشور گفت: در نظام اداری فعلی که می‌تواند در ۱۰ روز کاری را انجام دهد، در ۱۰۰ روز انجام می‌شود و روند طولانی دارد که باید این روند اصلاح شود. خبرگزاری تسنیم: عبدالرضا ...

تشریح طرح حمله نظامی به سوریه؛ افشای نامه محرمانه غلیون به کلینتون



 

 

تشریح طرح حمله نظامی به سوریه؛ افشای نامه محرمانه غلیون به کلینتون

 

رئیس شورای مخالفان خارج نشین سوریه در نامه ای به وزیر خارجه آمریکا با هدف متقاعد کردن واشنگتن به حمله نظامی به سوریه، ایده خود را در قالب طرحی ارائه می کند و از همکاری ترکیه، امارات، قطر و انگلیس علیه سوریه خبر می دهد.

 

برهان غلیون از مخالفان خارج نشین سوریه که به اذعان دیپلمات های اروپایی وام دار دستگاه های اطلاعاتی برخی کشورهای اروپایی است در نامه ای محرمانه به هیلاری کلینتون وزیر خارجه آمریکا، تلاش کرد دولت آمریکا را به حمله نظامی به سوریه و ایجاد منطقه ای حائل در مرز این کشور با ترکیه، متقاعد کند.

غلیون رئیس شورای مخالفان سوریه موسوم به «شورای ملی سوریه» در این نامه ایده خود را برای چگونه حمله کردن و بررسی عواقب و پیامدها و خطرات آن کاملا تشریح می کند و این طور نتیجه می گیرد که حمله به سوریه با ایجاد منطقه امن (حائل) در مرز سوریه و ترکیه به عمق ۱۱ کیومتر آغاز می شود و سرانجام با سرنگونی دولت بشار اسد پایان می یابد.

این نامه در حقیقت خواهش و تمنای معارضان خارج نشین سوریه از آمریکا و دولت های اروپایی مانند انگلیس است برای سرنگون کردن دولتی که از محورهای اصلی مقاومت در منطقه به شمار می رود.

این نامه نشان دهنده ایده ای است که برهان غلیون به هیلاری کلینتون وزیر خارجه آمریکا در نشست اوایل ماه جاری (میلادی) ارائه کرده است. این دیدار در سوییس برگزار شد و در آن غلیون مطرح می کند که این ایده، خطراتی احتمالی دارد که ممکن است به دخالت بینجامد؛ چه دخالت با سلاح هایی که نظام [سوریه] در اختیار دارد که در این ایده با جزئیات آن را شرح داده است و چه دخالت از جانب متحدانی مانند حزب الله و ایران یا عناصر جهادی سلفی یا حتی جنایتکارانی که از زندان آزاد می شوند.

در ادامه متن اصل نامه بدون تغییر واژه های استفاده شده در نامه ارائه می شود. متن داخل کروشه ها [] توضیحات تکمیلی است:

۱) پشتوانه حقوقی [برای دخالت نظامی در سوریه]

در خصوص پشتوانه حقوقی برای دخالت نظامی، شورای ملی [یعنی غلیون] معتقد است که راه روشن برای این کار، قطعنامه شورای امنیت است که بشار اسد را محکوم کند و تحریم هایی علیه سوریه اعمال کند و افراد اصلی نظام را به اتهام ارتکاب به جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت به دادگاه جنایی بین المللی ارجاع بدهد و خواستار کمک نظامی بین المللی برای حمایت از سوریه بشود.

با این حال، می توان از یک قطعنامه که بسادگی اسد را محکوم کند، برای مداخله بهره برد. اینچنین اقدامی توجیهی بود برای عملیات «فراهم کردن امید» که در سال ۱۹۹۱ سبب فراهم شدن حمایت نظامی و کمک بشردوستانه برای کردهای شمال عراق شد. این امر مهیا شد بدون اینکه قطعنامه ۶۸۸ شورای امنیت مشخصا خواستار دخالت نظامی شده باشد. غرب و ترکیه، خواسته مطرح شده در قطعنامه را «که در خصوص مشارکت در تلاش های امدادرسانی بود» به مجوزی برای استقرار نیروهای زمینی و دخالت هواپیماها از داخل مرز ترکیه تفسیر کردند و پس از این اقدامات، دو منطقه پروازممنوع در شمال و جنوب عراق ایجاد شد.

راهکار شورای امنیت برای سوریه تاکنون به دلیل ترس از تغییر رویکرد ماموریت، شکست خورده است. جدیدترین تلاش در اکتبر امسال بود زمانیکه روسیه و چین برای ناکام کردن قطعنامه ملایم از حق وتو استفاده کردند؛ قطعنامه ای که فقط تهدید به تحریم کرده بود. روسیه بیش از چین به مخالفت خود تاکید کرد و بیشترین مخالفت خود را با دخالت نظامی نشان داد. سرگی لاوروف وزیر خارجه این کشور بود که اعلام کرد: به نفع کسی نیست که برای مخالفان سوریه در این کشور یا جاهای دیگر پیامهایی ارسال شود که اگر شما [یعنی مخالفان سوریه] راهکارهای معقولانه را رد کردید ما [یعنی اعضای شورای امنیت] به کمک شما می آییم مانند آنچه در لیبی اتفاق افتاد.

[اعتراف به توطئه: اگر اتحادیه عرب سوریه را رها کند روسیه و چین هم به تحریمها راضی می شوند]

بر خلاف اینکه تصور می شد اگر اتحادیه عرب نظام بشار اسد را رها کند روسیه و چین نیز به اعمال بخشی از تحریم ها بر نظام راضی می شوند، هیچ یک از این دو کشور تمایلی از خود برای عقب نشینی از موضع خود نشان ندادند (در حقیقت روسیه دشمنی خود را در شورای امنیت پس از تعلیق عضویت سوریه در اتحادیه عرب و تحریم آن، بیشتر کرد) و همچنان به اقدام خود در ارسال سلاح به سوریه ادامه داد.

یکی از نظریه های آغاز اقدام نظامی در سوریه بدون صدور قطعنامه شورای امنیت، اقدام مجمع عمومی سازمان ملل به فعال کردن قطعنامه «اتحاد به خاطر صلح» (۳۳۷ الف) است؛ تدبیری که برای عبور از بن بستی است که به طور مداوم در شورای امنیت با آن روبه رو می شوند. با این حال این قطعنامه جز بندرت فعال نشده است و امیدی به موفقیت آن نیست. این قطعنامه در سال ۱۹۵۰ تحت آنچه طرح ایکسون (نام دین ایکسون وزیر خارجه وقت آمریکا) نامیده شد فعال شد. در این حالت این طرح در جنگ های دو کره «اقدامات جمعی از جمله استفاده از قدرت نظامی» را بر خلاف وتو مکرر شوروی سابق در شورای امنیت، مجاز کرد. از طریق رای گیری اجرایی در شورای امنیت یا طی ۲۴ ساعت از زمان درخواست اغلب اعضای مجمع عمومی از دبیر کل می توان خواستار نشستی ویژه و فوق العاده شد.

دشواری این چنین اقدامی، متقاعد کردن اکثریت اعضای مجمع عمومی برای حمایت از این کار است و این فرضیه ای دور از دسترس است اگر اقدام پیگیرانه ای از طرف اتحادیه عرب یا سازمان همکاری اسلامی که ۵۷ کشور را شامل می شوند، صورت نگیرد.

[شرح مو به موی مراحل توطئه کنونی علیه سوریه از زبان رئیس مخالفان دمشق]

یکی دیگر از ارکان دخالت نظامی بدون قطعنامه شورای امنیت، فعال سازی معقولانه بند دفاع از خود است که در ماده ۵۱ منشور [سازمان ملل] آمده است؛ بدین نحو که «در منشور کنونی چیزی وجود ندارد که حق طبیعی دفاع فردی یا جمعی از خود را منع کند زمانیکه به یکی از کشورهای عضو سازمان ملل حمله ای نظامی می شود».

در خصوص وضعیت سوریه، دو راه برای فعال سازی این بند وجود دارد. اول اقدام قدرت های خارجی به ارائه تقاضایی [شکواییه ای] مبنی بر این است که حملات سوریه و اقدامات نظامی سوریه نقض های بزرگ حقوق بشر است که صلح و ثبات منطقه را به خطر می اندازد (افزایش بحران پناهجویان سوریه و کشیده شدن کشور به جنگ داخلی). یک قدرت خارجی می تواند از صلح و ثبات منطقه محافظت کند بدین شرط که قصد الحاق یا سیطره سیاسی نداشته باشد.

[آشکار شدن راز دشمنی ترکیه و اقدام پیشاپیش آن در نصب چادر برای پناه جویانی که هنوز وجود نداشتند]

ترکیه در این خصوص به دلیل اینکه میزان بیش از ۱۰ هزار پناهجوی سوری و افرادی از فرماندهان «ارتش آزاد سوریه» است که اکنون در حال جنگ عملی با نظام اسد است، محکمترین مسئله [بهانه] را دارد. علاوه بر این، حملات به سفارتخانه ها و کنسولگری های ترکیه در سوریه و اتوبوس حجاج ترکیه را می توان اقدامات خصمانه نظام اسد علیه کشور همسایه قلمداد کرد.

شورای ملی معتقد است که ترکیه هنوز وارد اقدامات مستقیم «مخالفان فعال» نشده است که می تواند بقای نظام [سوریه] را در کوتاه مدت تهدید کند اما محکوم کردن شدید اسد توسط رجب طیب اردوغان و اقدامات نقض حقوق بشر نیروهای اسد نشانه هایی تشویق کننده از این است که ترکیه می تواند گام هایی اضافه برای تسریع انتقال از دیکتاتوری به دموکراسی بردارد.

رکن دوم فعال سازی ماده ۵۱، می تواند در به رسمیت شناخته شدن شورای ملی توسط کشورهای غربی باشد و آن را تنها نماینده ملت سوریه بدانند و آنگاه شورا[ی امنیت] خواستار دخالت نظامی بین المللی برای حمایت از دفاع سوریه از خود باشد آن هم پس از آنکه نظام اسد نظامی اشغالگر و غیرقانونی قلمداد شود. قانون بین الملل در حوزه حقوق بشر با صلابت از این گزینه حمایت می کند. ادعای نظام اسد در خصوص [حق] حاکمیت نمی تواند بهانه ارتکاب به فضاحت های جمعی علیه ساکنان غیرنظامی را توجیه کند یا شهروندان را از حقوق اولیه خود محروم کند همچنانکه این امر در بیانیه جهانی حقوق بشر ذکر شده است. مسئولیت حمایت و محافظت بروشنی در این حالت اجرا می شود و می توان آن را به عنوان اساسی برای دخالت بین المللی همچنانکه امسال در لیبی روی داد، قلمداد کرد. اقدامات شورای حقوق بشر سازمان مل که نظام اسد را محکوم کرد اعتباری دوچندان به این اقدام می دهد.

۲) منطقه امن سوریه

از زمان سقوط طرابلس پایتخت لیبی بخصوص در پی بازداشت و قتل معمر القذافی روند فراخوان ها در سوریه به ایجاد منطقه پروازممنوع افزایش دوچندان شده است. تصاویر فعالان (در سوریه) که پلاکاردهایی در دست دارند که خواستار پرواز هواپیماهای جنگنده ناتو بر فراز دمشق است این امر را نشان میدهد حتی گروهی در اینترنت با نام (Nato ۴ Syria) یعنی ناتو برای سوریه به وجود آمده است. با این حال، درخواستها برای ایجاد منطقه پروازممنوع به طور ضمنی خواستار حمایت نظامی است ولی نه ضرورتا شبیه آنچه برای لیبی رخ داد. و حتی در مطبوعات غربی اشارتهایی به منطقه پروازممنوع یا اشاره هایی به نمونه لیبی میشود اما بدون بررسی از حیث قابلیت اجرا و بدون در نظر گرفتن این نکته که هر اقدام نظامی ممکن یا هر اقدام دارای معنایی در سوریه ممکن است طبیعت منحصر به فرد خود را داشته باشد، بیان می شود؛ ترکیه یک ماه است که در اندیشه و بررسی اعمال منطقه حائل [در مرز سوریه] است ولی بدون این که این کار تاثیر ملموسی داشته باشد.

ولی حتی اگر برای ترکیه فرصت دخالت در سوریه فراهم می شد، این فرصت بهتر بود که در نیمه های ماه ژوئن گذشته فراهم می شد زمانیکه ۱۰ هزار پناهجوی سوریه از منطقه جسر الشغور به منطقه انتاکیه پناه بردند یا آن زمانی فراهم می شد که به سفارت تریه در دمشق و کنسولگری آن در حلب و لاذقیه و به حجاج این کشور در حمص حمله شد. دیگر روشن شده است که آنکارا به طور یکجانبه علیه کشور همسایه خود که حتی تا یک سال قبل با مدح و ستایش خود آن را شریک بزرگ تجاری خود میخواند، اقدام نظامی نخواهد کرد. حقیقت این است که ترکیه تاکنون به تنهایی هیچ دخالت بشردوستانه (در سوریه) نکرده است همچنانکه محتمل هم نیست که اجرای چنین اقدامی را هم اکنون آغاز کند.

با توجه به آنچه ذکر شد، [ظاهرا] هر دخالت چندجانبه ای مانند عملیات ایجاد امیدواری (چه این مداخله تحت رهبری ناتو یا تحت رهبری اتحاد انگلیس فرانسه آمریکا ترکیه باشد) بهترین گزینه در میان گزینه ها دخالت نظامی در سوریه باشد. اما در زمان کنونی، راهکاری که قابلیت بیشتری برای تحقق دارد، ایجاد «منطقه امن» در درون مرزهای سوریه با هدف ایجاد پناهگاهی برای شهروندانی است که عملیات نظامی در نقاط مختلف شهرهای و روستاهای سوریه آنان را خسته کرده است؛ به طوری که این منطقه امن پایگاهی برای سران سیاسی ای باشد که معارضان سوریه آنها برمی گزینند و این منطقه به عنوان مرکز فرماندهی نظامی نیز باشد.

به تعبیر دیگر این منطقه باید به مثابه «بنغازی سوریه» باشد. بدون چنین پایگاه داخلی برای دولت انتقالی، برای معارضان سوریه بسیار دشوار خواهد بود که راهبردی بلندمدت شکل بدهد؛ چه برسد به اینکه تاکتیک های قابل اجرا برای سرنگون کردن نظام حاکم در دمشق تعیین کند. چرا که خلق فضای مادی منسجم برای آزادی حرکت در درون سوریه پیش شرطی لازم برای سرنگونی نظام است حتی اگر این امر به تسهیل ارتباط میان شورای ملی سوریه و ارتش آزاد سوریه و همچنین میان صفوف معارضان به طور کلی، محدود شود. علاوه بر این منطقه امن، مرکزی برای تماس های رمزدار در خود جای خواهد داد که شامل ایستگاه تماس هایی است که غیرقابل خدشه است و موج هایی خواهد داشت که از طریق ماهواره ها برای پخش برنامه های رادیو تلویزیونی «سوریه آزاد» به دیگر نقاط کشور به کار خواهد رفت.

اکنون روزنه امیدی برای تحقق این گزینه وجود دارد. ارتش سوریه به دلیل فعالیت از مدت زمان طولانی در مناطق شهری و روستایی متعدد در همه جای کشور خسته شده است. روحیه سربازان بشدت کاهش یافته است. همچنانکه در اینجا و آنجا قدرت نظام در فراهم کردن امکانات حمایت لوجستیکی برای یگانه ها(ی نظامی) جز نیروهای ویژه و شبح نظامیان شبیحه دچار ضعف شده است. در خصوص خطرات مربوط به منسجم ترین گزینه –یعنی حمله هوایی همراه عملیات محدود زمینی باید گفت که با توجه به ضعف نسبی نیروهای نظامی اسد و (کمک های) دریافتی نظامی او، احتمال این خطرات محدودتر می شود. در حقیقت دادن وقت بیشتر به نظام سوریه برای بازسازی صفوف خود و جستجوی ابزار جایگزین برای حمایت از منابع حمایتی خود نتیجه ای جز تقویت خطراتی ندارد که در نتیجه هر دخالتی در آینده ممکن است حاصل شود.

بر خلاف اینکه تعیین حجم یا مقدار تاثیر روانی و راهبردی که ایجاد یک منطقه امن می تواند ایجاد کند، غیرممکن است، با این حال نباید این گزینه را بعید دانست یا از اهمیت آن کاست. این امر در تقویت روحیه فعالان (معترضان) سهیم است چرا که آنها در آن زمان [در صورت ایجاد منطقه حائل] این منطقه را بخشی از سوریه می دانند که آزاد شده است و آن را غیرقابل تغییر می دانند که این امر به احتمال زیاد تاثیر بزرگی (در درونشان) بر جای خواهد گذاشت. بخصوص با توجه به حقیقتی که مفادش این است که پس از گذشت ۹ ماه از رویارویی وحشیانه و سرکوب خونین هنوز فعالانی هستند که روزانه تظاهرات می کنند.

به دلایل مشابه احتمال افزایش جدایی از صفوف ارتش وجود دارد اگر سربازان بفهمند که این راه را پیش روی خود دارند که می توانند به مرکز فرماندهی انقلاب (در مرزهای کشور خود) بپیوندند به جای اینکه مجبور شوند به تبعید در ترکیه یا لبنان یا اردن بروند؛ جایی که سرنوشتی مبهم در انتظار آنان است زیرا نیروی هوایی سوریه ممکن است تلاش کند با پروازهای شناسایی (ویژه ائتلاف) مقابله کند تا تاسیس منطقه امن را با مشکل رو به رو کند. در این صورت حمله هوایی پیشدستانه با هدف دور کردن سامانه های دفاع هوایی نظام سوریه ضروری خواهد بود، بخصوص در حلب، لاذقیه و دمشق و اطراف آن.

با توجه به پتانسیل های موجود بهترین مکان تاسیس منطقه ام استان ادلب و دقیقا منطقه جسر الشغور در نزدیکی مرزهای ترکیه و ساحل دریای مدیترانه است. البته نه فقط به این دلیل که تعداد زیادی از سربازان جدا شده از ارتش سوریه در آنجا حضور دارند بلکه به دلیل ویرانی زیادی که عملیات نظامی نیروهای نظام در ژوئن گذشته در جسرالشغور ایجاد کرد که به افزایش احساسات ضد اسدی در این استان انجامید. علاوه بر این منطقه جسر الشغور بین دو منطقه کوهستانی محصور است و یک دره وجود دارد که به سوی شمال و در خاک ترکیه وارد می شود و از جنوب به باقی خاک سوریه وارد می شود. امری که حمله زمینی را چه جهت شرق چه از جهت غرب برای نظام سوریه دشوار می کند (این امر یکی از دلایلی استفاده از بالگردهای هجومی علیه منطقه جسرالغشور در ژوئن گذشته بود). بنابراین گذرگاه اقدامات امدادرسانی که از ترکیه آغاز می شود می تواند در درون منطقه جسرالشغور از این حالت طبیعی استفاده کند.

می توان در سایه تسهیلاتی که جنگنده های امارات، قطر و اردن فراهم می کنند با هواپیماهای آمریکایی، انگلیسی و ترکیه ای حمله کرد؛ سه کشور نخست کشورهایی هستند که همه در ایجاد منطقه پروازممنوع بر لیبی مشارکت کردند. همچنین این امکان وجود دارد که نیروهای ویژه آمریکایی و نیروی ویژه هوایی و نیروهای ویژه ترکیه و قطر در روی زمین نیز هماهنگی هایی با سربازان جدا شده سوری به عمل بیاورند تا مساحتی به عمق ۱۱ کیلومتر مربع در منطقه جسرالشغور ایجاد کنند. همچنین می توان عملیات آموزش نیروهای جدا شده سوریه را در پایگاه انجرلیک ترکیه یا در هر پایگاه نظامی دیگر در منطقه یا حتی در پایگاه موقتی که در منطقه امن جدا شده ایجاد می شود، را عملی کرد.

یکی از عوامل تشویق کننده در حمله هوایی مقدماتی با هدف تامین منطقه امن، ضعف و سستی قطعی پدافند دفاع هوایی سوریه است. در سال ۲۰۰۷ نیروی هوایی اسرائیل بسادگی توانست مرکز مشکوک به مرکز هسته ای سوریه در دیرالزور را بمباران کند. این به این دلیل بود که ابتدا اسرائیلی ها رادارهای نظام سوریه را با پارازیت به اشتباه انداختند که هیچ هواپیمایی در آسمان نیست سپس برای رادارها تصوری خیالی پدید آورد مبنی بر اینکه صدها جنگنده در آسمان سوریه به پرواز در آمده است. آمریکا نیز فناوری مشابه این را دارد. به طور خلاصه، با توجه به حمایت چندجانبه و هماهنگی با واحدهای انقلابیون جدا شده، یک حمله هوایی می تواند از لحاظ راهبردی تعیین کننده باشد.

همچنانکه در عملیات ایجاد امیدواری اینطور بود، می توان برای اقدامات لوجستیکی حمله هوایی از پایگاه انجرلیک ترکیه که پایگاه منطقه ای اصلی جنوبی ناتوست هماهنگی کرد. این پایگاه اکنون صدها تن از نیروهای آمریکایی و انگلیسی و ترکیه ای را در خود جای داده است همچنانکه آمریکا آن را به عنوان مرکز اداره عملیات نظامی در عراق به کار گرفت. علاوه بر این ناوگان ششم آمریکا در شهر ناپولی ایتالیا مستقر است و علاوه بر این پایگاه های انگلیسی هم در قبرس هست و امکانات کافی و حتی بیشتر در خود برای اجرای محاصره دریایی سوریه دارد که می توان در عین حال با هر عملیات هجومی دریایی سوریه مقابله کرد. در حالی که روسیه در مدیترانه موضع گرفته است، بسیار بعید است است که کرملین وارد درگیری مستقیم با ناوهای نظامی آمریکا یا انگلیس شود.

ایجاد منطقه حمایت شده بین المللی در خاک جدا شده در سوریه، در حقیقت شکلی از اشکال دخالت نظامی است. بنابراین برای مشروعیت بخشیدن به این امر، مشارکت اعراب و ترکیه در عملیات ایجاد منطقه امن یا جدا شده و موفق شدن آن لازم است ولی تجربه فنی و تجربه قدرتهای بزرگ غربی را می طلبد.

۳) خظرات دخالت [نظامی]

هر حمله نظامی در کنار تلفات انسانی خطراتی در خود دارد. اما این خطرات به هنگام مداخله در کشوری مهم از لحاظ استراتژیک در منطقه خاورمیانه به طور خاص افزایش می یابد. تهدیدهای نظام درباره روشن شدن جنگی منطقه ای (شبیه چیزی که اسد بدان اشاره کرد) و ایجاد افغانستانی دیگر، فقط با هدف بازدارندگی مطرح نمی شود بلکه منعکس کننده سناریوهایی حقیقی برای ایجاد بی ثباتی منطقه ای از طریق اقدامات کلاسیک یا به کار گیری تروریست ها به نیابت است که امکان فعالیت های جنایت آمیز و تروریستی در سوریه را افزایش می دهد.

الف) حزب الله

گزارش ها نشان می دهد که سوریه حداقل ۸ موشک اسکاد دی به حزب الله داده است که برد هر یک به ۷۰۰ کیلومتر می رسد. این موشک ها، موشک هایی است که آن را می توان به هر هدفی چه در آسمان چه در زمین و در چارچوب عملیات دفاعی با هدف حمایت از نظام اسد، شلیک کرد. این موشک ها دقیق است و در صورتی که از شمال لبنان شلیک شود هر نقطه ای در اسرائیل یا اردن و حتی بخش های زیادی در ترکیه را می تواند بسادگی بزند. بر خلاف اینکه این مطلب درست است که حزب الله برنامه ریزی برای مرحله مابعد اسد را آغاز کرده است اما نمی توان قدرت و انگیزه آن را برای آغاز جنگ نیابتی چه به دستور دمشق چه تهران، نادیده گرفت. روابط رواکناهبردی که از تهران آغاز می شود و از بیروت می گذرد و به دمشق می رسد به احتمال فراوان به واکنشی ناهمگون از طرف حزب الله می انجامد و این همان واکنشی است که نظام اسد و سپاه قدس وابسته به سپاه پاسداران انقلاب [اسلامی] ایران آن را تنظیم می کنند و از خود نشان خواهند داد.

حقیقت این است که حزب الله حتی نیازی به شلیک موشک ندارد. مرزهای سوریه با لبنان نقطه ای ساده برای رسیدن افراد مسلحی است که از آن به خاک سوریه سرازیر می شوند. گزارش هایی هست که مفاد آن این است که پناهجویان سوریه در روز روشن از خیابان های بیروت به دست عناصر امنیتی سوریه ربوده شده اند و این عناصر امنیتی بسادگی از مرزهای سوریه دوباره باز می گردند. اینها گزارش هایی است که نشان می دهد لبنان دوباره در معرض خطر کشمکش نظامی دیگری (در حاشیه دخالت در سوریه) قرار خواهد گرفت. ولی حزب الله در وضعیت سیاسی یا نظامی ای نیست که به آن اجازه بدهد حمله نظامی کلاسیکی علیه ارتش غربی که در سوریه است نشان بدهد.

حزب الله عملا با فشارهای بین المللی فزاینده ای روبه روست که چهار نفر از عواملش را که دادگاه لبنانی مخصوص ترور رفیق الحریری نخست وزیر اسبق لبنان در سال ۲۰۰۵ متهم کرد. علاوه بر این حزب الله وضعیت خود در دولت کنونی لبنان را به خطر نمی اندازد که عملا ارتش پشتیبانی اسد بشود. محتمل تر این است که حزب الله خود را در محدوده اقدامات تروریستی یا ادامه دادن تسهیل امور برای نظام سوریه از طریق اعزام افراد مسلح لبنانی محدود کند یا انیکه نظام سوریه را به تک تیراندازهایی مجهز کند که این افراد آن دسته از نظامیان سوریه را هدف بگیرد که دستور شلیک به شهروندان بی سلاح را رد می کنند. به همین دلیل مرزهای سوریه با لبنان تا انتها [ی عملیات] به مراقبت نیاز دارد. محتمل است این اقدام از طریق گروه سربازان جدا شده سوری که آموزش دیده اند و در سایه حمایت لوجستیکی از طرف نهادهای اطلاعاتی غربی صورت بگیرد.

ب) گروههای جهادی سلفی

طبق آنچه رابرت فورد سفیر آمریکا (در دمشق) گفت، شمار افراد جهادی سلفی که اکنون در ارتش سوریه خدمت می کنند ده ها نفر است نه صدها نفر ولی با توجه به عقب نشینی قریب الوقوع نیروهای آمریکا از عراق در تاریخ ۳۱ دسامبر ۲۰۱۱ فرصتی واقعی برای گروهک القاعده در عراق یا سایر گروه های جهادی دیگر فراهم می شود که از درگیری در سوریه بخصوص با توجه به دخیل بودن طرف های غربی در آن، بهره برداری کنند.

نظام سوریه در گذشته ثابت کرده است که آمادگی شدیدی برای توافق با عناصر وابسته به القاعده دارد؛ عناصری که در مرزهای عراق فعال شدند و به داخل عراق آمدند و این احتمال برای دستگاه اطلاعاتی نظامی سوریه وجود دارد که انگیزه و شرایط لازم برای چنین عناصری را فراهم کند حال چه برای اقدامات انتقام جویانه چه برای حمایت از روایت تبلیغاتی نظام سوریه؛ روایتی که مفاد آن این است که سوریه با عناصر افراطی می جنگد نه با انقلابی مردمی لذا نظام سوریه آماده است تا قدرت خود را برای بی ثبات کردن منطقه بسیج کند د در حالی که در عین حال از گروههای تروریستی که در مرزها فعالند به عنوان ابزاری برای تحریک جامعه بین الملل و بازداشتن آن از تحرکی تعیین کننده استفاده می کند.

همچنین تهدیدی هم از جانب جماعت انصار الاسلام احساس می شود. جماعتی سلفی جهادی و محلی سوریه است که نظام سوریه نیمه دهه اول قرن بیست ویک (در پی سقوط بغداد) آن را برای کشتار نیروهای ائتلاف به عراق اعزام کرد. شبیه توطئه «ژوئیه مبارک» که صدام با هدف ایجاد موجی از حملات تروریستی علیه اهداف غربی تدبیر کرد تا در صورت دخالت بین المللی در عراق از آن استفاده کند. جماعت انصار اسلام –و با حمایت عناصر وابسته به دستگاه اطلاعات نظامی سوریه ممکن است فعال شود تا انفجارهایی انتحاری یا حملاتی با خودروهای بمب گذاری شده علیه انقلابیون در داخل سوریه و علیه اهداف غربی در خارج سوریه انجام بدهند. اما گره خوردن منافع دستگاه اطلاعات ویژه اسد با [منافع] جماعت وابسته به گروهک القاعده تنها بر این نکته تاکید می کند که سقوط نظام دیکتاتوری که برای ادامه حکومت از تروریسم استفاده می کند، ضرورتی راهبردی است.

ولی نه حزب الله و نه گروههای سلفی جهادی دیگر هیچ تاثیری بر روند نظامی ایجاد منطقه امن در خاک سوریه در نزدیکی مرز ترکیه ندارند. به جای این، خطری که این عناصر دارند در مراحل پایانی سقوط نظام (سوریه) است. این عناصر آنگاه می توانند برای منع اجرای قانون و نظم از طریق ایجاد قدرتی انتقالی تلاش کنند. در اینجا یادآور می شویم آن ویرانی و خرابی که گروهک القاعده و دیگر گروهک های تروریستی مذهبی پس از اشغال آمریکا در عراق و سقوط صدام به در عراق به وجود آورد.

ایران و عراق

ایران متحد منطقه ای اصلی اسد است. دستگاه های اطلاعاتی غربی تصور می کنند که نیروی قدس وابسته به سپاه انقلاب [اسلامی] ایران در راه های سرکوب انتفاضه از ابتدا مشورت می دهد. در مقابل اشاره های کم رنگ ترغیب کننده ای دیده می شود که دولت عراق اقدامات مناسبی برای تامین [امنیت] مرز خود با سوریه اتخاذ می کند. واشنگتن باید از نفوذ خود نزد دولت عراق استفاده کند تا این کشور مرزهای خود را در صورت دخالت نظامی در سوریه تامین [امنیت] کند.

محوری که اسد و حزب الله و نیروی [سپاه] قدس را در بر می گیرد، به این نکته اشاره می کند که تضعیف یا ساقط کردن اسد ممکن است با تلاش هایی که برای مهار نفوذ ایران در منطقه به کار گرفته می شود، مرتبط باشد. پس از تهدیدهای ایران به قطع کمک های خود به حماس، هرچند که او [حماس] بود که از اسد صرف نظر کرد، تغییر نظام سوریه فایده دیگری خواهد داشت که آن متزلزل شدن روابط دمشق با وکلای آن است.

بر خلاف دخالت شدید ایران، این احتمال وجود ندارد که سران ایران با دخالت نظامی در سوریه دست به ریسک بزنند آن هم در زمانیکه تاسیسات هسته ای و نظامی آنان در معرض حملات پیچیده و کشنده قرار دارد و تهران تلاش می کند منابع خود را از حمله بزرگ به برنامه هسته ای خود دور نگاه دارد یا آماده نگاه دارد.

ج) سلاح شیمیایی

نظام سوریه انباری از سلاح شیمیایی دارد. شایعاتی از نشت گاز اعصاب در حمص، رستن، تلبیسه و القصیر منتشر شده بود. گزارش های خبری جدید حاکی است که مقامات یونان به ۱۴ هزار لباس ضدسلاح شیمایی که منبع آن کره شمالی بود دست یافتند که ممکن است مقصد آن سوریه بوده باشد و ممکن است نبوده باشد. هرگونه استفاده از چنین سلاح هایی علیه غیرنظامیان یا نیروهای مداخله گر مسئله منطقه امن را بسرعت به حالت دخالت برای تغییر نظام تبدیل می کند. اقدام نظام عراق از این سلاح ها در سال ۱۹۹۱ نشان می دهد که نظامهای دیکتاتوری این گزینه را در میان گزینه های خود اجرا می کنند. با این حال باید افرود که نظام بدون نیروهای هوایی یا آفند موشکی فعال، (و این امور، از اموری است که در مرحله نخست مداخله از آن دوری می شود) در استفاده از سلاح شیمیایی علیه اهداف مطلوب خود دچار سختی خواهد شد.

د) موشک های زمین به زمین

موشک های زمین به زمین نظام در مرحله نخست بمباران هوایی در قالب ایجاد منطقه پروازممنوع هدف گرفته خواهد شد. حمله هوایی نخست شامل همه خاک سوریه می شود. همچنانکه پایگاه های شلیک موشکی که موشک های آن کلاهک های جنگی حدود نیم تنی دارد و مخصوص شلیک از نقاط نقاط ثابت است بخوبی برای دستگاه های اطلاعاتی غربی شناخته شده است و می توان با موشک های دقیق مشابه موشک های تام هاک آن را زد.

ه) بی ثباتی جولان / منازعه با اسرائیل

نظام اسد برای انحراف افکار و توجهات بین المللی از سالروز «نکبه» [سالروز اشغال فلسطین] و سالروز «نکسه» [سالروز اشغال قدس] برای تحریک آوارگان فلسطینی به ورود به مرزها در جولان بهره برداری کرد به طوری که تعدادی فلسطینی به گلوله ارتش اسرائیل یا انفجار مین کشته شدند. دلایل محکمی هست که تصور کنیم نظام [سوریه] اقدامات مشابهی در جولان انجام می دهد یا از طریق حمله نظامی یا موشکی به اسرائیل به دنبال واکنش اسرائیل است تا بحران داخلی را به بحران عربی اسرائیلی تبدیل کند.

نظام اسد با هدف انحراف توجه بین المللی و مشروعیت بخشیدن به نظریه توطئه مبنی بر اینکه انتفاضه سوریه ساخته دست دستگاه های اطلاعاتی غربی یا صهیونیستی استبرای وارد کردن اسرائیل به منازعه داخلی خود برنامه ریزی و خود را آماده می کند. این فرضیه در هفته ها و ماه های اول انتفاضه ممکن بود اما پس از نزدیک به یک سال از فجایع مستند و تعداد بی شماری شهادت شاهدان عینی که با تغییر افکار عمومی در قبال اسد همزمان شده است آن هم پس از تعلیق عضویت سوریه در اتحادیه عرب و تحریم عربی علیه سوریه، جدی گرفتن آن، احتمالی ضعیف شده است.

با این حال، برای اجتناب از تبدیل شدن انقلاب سوریه به منازعه ای منطقه ای، همان چیزی که نظام [سوریه] می خواهد، غرب باید اسرائیل را متقاعد کند که اگر نظام [سوریه] اقدام به حمله موشکی به آن کرد و یا تلاش کرد که دوباره اسرائیل را در جولان تحریک کند، اسرائیل پاسخ [و واکنش نشان] ندهد..../ فارس


ویدیو مرتبط :
افشای نامه محرمانه، پرسپولیس را به حاشیه برد

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

سنای آمریکا رای‌گیری درباره طرح حمله نظامی به سوریه را به تعویق انداخت



سنای آمریکا , باراک اوباما

سنای آمریکا رای‌گیری درباره طرح حمله نظامی به سوریه را به تعویق انداخت

سنای آمریکا رای گیری درباره طرح حمله نظامی به سوریه را در واکنش به طرح روسیه برای نظارت بین‌المللی بر سلاح‌های شیمیایی به تاخیر انداخت.

به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از راشا تودی، به دنبال استقبال بین‌المللی از طرح روسیه مبنی بر نظارت بین‌المللی بر سلاح‌های شیمیایی سوریه، سنای آمریکا رای گیری درباره طرح حمله نظامی به سوریه که از سوی کاخ سفید ارائه شده بود را به تعویق انداخت.

پیش از این باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا نیز از کنگره خواسته بود فعلا درباره این طرح رای گیری نکند./فارس