ترفند تركیه برای جذب سرمایه‌ ایرانی

 هفت صبح: کشور ترکیه مدتی است سرمایه‌داران را تشویق به خرید ملک و گرفتن اقامت می‌کند اما کمتر کسی اطلاع دارد که دریافت کنندگان این نوع اقامت حتی اجازه کار هم ندارند.

بعد از کشور امارات و شهر دوبی حالا نوبت به ترکیه رسیده تا با تبلیغات خود سرمایه‌گذاران را تشویق به خرید خانه و دریافت اقامت کند. با تغییر قوانین خرید ملک در ترکیه شبکه‌های ماهواره‌ای نیز اخیرا آنونس‌های زیادی در این باره پخش می‌کنند و وعده می‌دهند با آسان‌ترین شرایط می‌توانید خانه بخرید و اقامت ترکیه دریافت کنید اما بسیاری از نکات کلیدی دیگر را از خریداران پنهان می‌کنند. گزارش هفت‌صبح نگاهی دارد به تمامی ‌زوایای پنهان این ماجرا که بی‌اطلاعی از آنها هم پول‌های‌تان را به باد می‌دهد و هم اقامتی را نصیب‌تان نمی‌کند. پس گزارش امروز را با دقت بخوانید تا اتفاقاتی که برای خریداران ملک در دوبی رخ داد برای شما تکرار نشود.

ماجرا چیست؟

از خردادماه امسال برخی قوانین کشور ترکیه تغییر کرد که در یکی از مهم‌ترین آنها آورده شده تمامی ‌شهروندان خارجی قادر به خرید املاک و مستغلات در ترکیه هستند حتی اگر کشور متبوع، خود این گونه حقوق را به کشور ترکیه اعطا نکرده باشد. در ادامه ‌این قانون نام حدود 140 کشور مجاز به استفاده از این تسهیلات آورده شده که شهروندان ایرانی هم جزو آن هستند و به ‌این معناست كه با اتباع ایرانی مانند اتباع ترک و یا سایر کشورهای خارجی رفتار خواهد شد.

 به ‌این ترتیب قوانین انتقال سند مالکیت ملک و وراثت ملکی که برای اتباع ترک اجرا می‌شود برای ایرانیان نیز قابل استناد خواهد بود و این املاک به همان صورت نیز قابل فروش و انتقال سند هستند. با اجرای قانون جدید اتباع خارجی و ایرانیان امکان خرید ملک و همچنین  اراضی شهری را تا سقف 300،000 متر مربع جهت سرمایه‌گذاری خواهند داشت.

آژانس‌های مسکنی که یک شبه می‌رویند

با وجود آن که چند ماه از اجرایی شدن این قانون نگذشته اما در همین مدت زمان کوتاه آژانس‌های مسکن و موسسات واسطه مثل قارچ سبز شده‌اند و انواع و اقسام ترفندها را برای جذب مشتری به کار گرفته‌اند. اتفاقی که چند سال قبل برای شهر دوبی رخ داد و روزی نبود که تبلیغات پرشمار این آژانس‌های مسکن پخش نشود.

 آژانس‌های مسکنی که درحال حاضر هیچ خبری از آنها نیست و فقط خاطره تبلیغات‌شان برای مردم باقی مانده است. آژانس‌های مسکن برای ترکیه اما بیشتر در قالب موسسه مشغول به کار هستند و برخی از آنها در ایران افراد یا آژانس‌هایی مسافرتی را به کار گرفته‌اند که به شما مشاوره می‌دهند. نکته جالب آن جاست كه برخی از این افراد حتی خودشان هم اطلاعات دقیق و کاملی ندارند و برخی سوال‌ها را با ابهام پاسخ می‌دهند.

قیمت خانه‌ها چقدر است؟

با حداقل 35 هزار یورو‌(حدود 112 میلیون تومان) می‌توان یک خانه 60 متری نقلی با حداقل امکانات در کشور ترکیه خریداری کرد. خانه‌ها هرچقدر بزرگتر شوند و در مکان‌های بهتر و معتبرتر قرار بگیرند گران‌تر می‌شوند و به دو میلیارد تومان هم می‌رسند. تمام شهرهای این کشور هم شامل این قانون می‌شوند و به همین علت برخی آژانس‌ها برای جذب مشترهای بیشتر در تبلیغات خود خرید خانه در شهرهایی مانند آنتالیا، کوش‌آداسی و... را به خریداران توصیه می‌کنند.

پیش خرید مسکن هم از دیگر روش‌های این طرح است تا افراد با بنیه مالی ضعیف‌تر هم به سرمایه‌گذاری در این کشور روی بیاورند. در پیش خرید‌ خانه‌ها انواع و اقسام مدل‌ها وجود دارد، از پیش خرید با تحویل سه ماهه، تا تحویل سه ساله. در این روش افراد با توجه به قیمت ملک ماهانه مبالغی را پرداخت می‌کنند تا ساخت منزل‌شان تکمیل شود. نکته مهم در پیش‌خرید آن است که تا زمانی که خانه تحویل داده نشود و سند به نام شما نخورده باشد از دریافت اقامت خبری نیست.

آیا این قانون به منزله اخذ شهروندی ترکیه است؟

پاسخ این سوال منفی است و این همان نکته‌ای است که در تبلیغات و هنگام ثبت قرارداد به شما گفته نمی‌شود. تمامی ‌اتباع خارجی که از این قانون استفاده می‌کنند می‌توانند به واسطه خرید ملک از مزایای اقامت در شهر‌های ترکیه برخوردار شوند اما این قانون به منزله اخذ شهروندی ترکیه و داشتن اجازه کار نیست. در نتیجه اگر می‌خواهید کار هم انجام دهید باید از طریق سرمایه‌گذاری و روش‌های دیگر مجوز دریافت کار دریافت کنید. این دسته از افراد همچنین هیچگونه امتیازی در زمینه استفاده از بیمه‌های پزشکی را نخواهند داشت و باید به صورت آزاد هزینه‌های گران قیمت خود را پرداخت کنند. ترجمه ساده جملات بالا چنین می‌شود: «این اقامت فقط برای آن است که پول‌های‌تان را در کشور ترکیه خرج کنید!»

 اقامت چه مدت اعتبار دارد؟

 نکته مهم ‌دیگری که موسسات پنهان می‌کنند آن است که برای تمدید اقامت باید 8 ماه در سال را در این کشور حضور داشته باشید و گرنه خبری از تمدید اقامت نیست.  پس از خرید ملک هم باید حدود سه ماهی را صبر کنید تا اقامت خود و بستگان درجه اول خود را دریافت کنید. با توجه به آنکه ‌این قانون تازه اجرایی شده است هنوز معلوم نیست بعد از چهار سال چه اتفاقی رخ می‌دهد و آیا ممکن است اتفاقی که برای ایرانی‌ها در دوبی رخ داد دوباره در این کشور تکرار شود؟

دوبی، شهری که به سراب تبدیل شد

تا همین پنج، شش سال پیش دوبی به یکی از شهرهای رویایی ایرانی‌ها تبدیل شده بود. شهری که خیلی‌ها پول و سرمایه خود را در آن گذاشتند و خانه خریدند تا اقامت این شهر نوظهور را به دست آورند. آژانس‌های املاک هم که بیشترین بهره را از این آب گل‌آلود بردند و روزی نبود كه آژانس املاک جدیدی ثبت نشود. حتما نام املاک رابینسون، نیلی و... را به یاد دارید که حتی از چهرهای معروف و سرشناس ایرانی هم نگذشتند و برای جذب هرچه بیشتر مشتری در تبلیغات‌شان از آنها استفاده کردند. چند سال اول همه چیز خوب پیش می‌رفت و به خریداران خانه در این امارات‌نشین اضافه می‌شد تا این که ناگهان ورق برگشت و تمام سرمایه‌ها به باد رفت.

ماجرایی که سه دلیل مهم برای بروز آن ذکر می‌کنند:

برخی از مشاوران املاک در دوبی اطلاعات کافی نمی‌دادند و به هنگام تبلیغات روی نکات خاصی تاکید می‌کردند. مثلا مبلغ پیش‌پرداخت بسیار کم‌(سه درصد یا پنج درصد) یا در هنگام ذکر میزان اقساط تنها به ذکر درصد اکتفا می‌کردند که نوعی کلاهبرداری بود زیرا معمولا میزان اقساط سال‌های اول در اغلب پروژه‌ها کمتر از سال‌های پایانی در برنامه پرداخت پروژه‌ها است. همچنین نوع مالکیت پروژه را ذکر نمی‌کردند و نمی‌گفتند که ‌این پروژه مالکیت دائم (Freehold) است یا مثلا اجاره 99 ساله.

پس از گذشت چند سال و جذب سرمایه‌های بی‌شمار ایرانی‌ها، قوانین اقامت این امیرنشین تغییر کرد و شرایط را برای سرمایه‌گذاران سخت‌تر کرد و اعطای ویزای اقامت به خریداران ملک در دوبی و سایر امیرنشین‌ها در امارات متوقف شد. در بند دیگری از قوانین جدید بر خلاف قرارهای قبلی اعلام شد برای دریافت اقامت فقط خرید ملک شرط نیست و متقاضیان علاوه بر داشتن ملک باید چند ماه در سال را نیز در این شهر زندگی کنند.

 کار به جایی رسید که اعطای خودکار ویزای اقامت حتی به خارجی‌هایی که از قبل ملک پیش‌خرید کرده‌اند نیز متوقف شد. یعنی خریدارانی که قبلا واحدی را در پروژه‌ای خریداری كرده‌اند به هنگام تکمیل پروژه نمی‌توانستند ویزای اقامت برای خود و خانواده‌شان دریافت کنند و بسیاری را دچار مشکل کرد. به ‌این ترتیب برخی ایرانی‌هایی که قصد زندگی در این شهر را نداشتند، هم اقامت خود را از دست دادند و هم مشتری پیدا نمی‌کردند تا منازل‌شان را به فروش برسانند.

تحریم‌ها یکی دیگر از عوامل به باد رفتن سرمایه‌ها بود. بسیاری از ایرانی‌ها با کمک وام‌های ساخت و ساز اقدام به خرید خانه کرده بودند اما با سخت‌تر شدن تحریم‌ها اعطای وام به آنها قطع شد. نتیجه هم آن شد که در میانه راه بسیاری از این شهر و سرمایه‌گذاری پر ریسک دل کندند و به ‌ایران بازگشتند.