تداوم انتقادها از صداوسیما؛ وقتی مراسم حرم امام هم در رسانه ملی بایکوت می‌شود/زیباکلام: صداوسیما به انحصار تندروها درآمده است

در این میان بخشی از آنتن صدا و سیما به پخش برخی سخنرانی های مذهبی اختصاص دارد؛ سخنرانی هایی که در برخی هیأت ها و مجالس تهران، قم و... ایراد می شود.

 سایت جماران در اعتراض به عملکرد نامناسب صداوسیما درخصوص انعکاس مراسم حرم امام نوشته است: یکی از اماکنی که شاهد برگزاری مراسم رسمی سخنرانی و عزاداری بود، حرم مطهر امام راحل بود؛ امامی که محرم و صفر را عامل زنده نگه داشتن اسلام می‌دانست و نهضتش در همین ایام اوج گرفته و با شتاب به سوی پیروزی رفت.

این حرم، امسال پس از چندین سال به مدت سه شب شاهد مراسم رسمی سخنرانی با حضور خیل مردم و با سخنرانی چند تن از روحانیون برجسته کشور بود که هر سه نفر از آنان مسئولان رسمی نظام جمهوری اسلامی ایران و یکی دیگر از آنان از اساتید محترم حوزه علمیه قم بوده است. اما آنچه بار دیگر رخ داد و کم کم به جای تعجب، باید به طور جدی ریشه های آن را بررسی کرد، بایکوت این مراسم رسمی در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است.

گرچه این سیاست پیش از این در مورد مراسم شب های احیاء سالهای اخیر نیز رخ داده بود، آنچه مورد سوال است اینکه در میان خیل عظیم برنامه ها و مراسم گوناگون که آنتن صدا و سیما سخاوتمندانه در اختیار آنان قرار می گیرد و برخی شان هم انصافا دارای بار معنوی و علمی است، یک مراسم رسمی در چنین مکان مهمی با سخنرانانی که ازمسئولان رسمی نظام هستند آیا جایی در رسانه ملی که از بودجه عمومی ارتزاق می کند و باید رسانه کل نظام و مردم باشد، ندارد؟ دلیل استمرار این سیاست چیست و چرا تاکنون مسئولان این سازمان در قبال رویه در پیش گرفته پاسخگو نیستند.

سوال آنگاه جدی تر می شود که حتی معاونت خبر صدا و سیما و خبرگزاری صدا وسیما هم این مجلس رسمی را نادیده گرفته و در حالی که بعضا برای پوشش خبری برخی مراسم و محافل کوچک تیم خبری اعزام می کنند، بی تفاوت از کنار سخنان سه مقام ارشد کشور (معاون رئیس‌جمهور، نایب رئیس اول مجلس و وزیر اطلاعات) عبور می کنند.

سوالات در این زمینه زیاد است؛ اما تاکنون پاسخی جز سکوت و تداوم رویه پیشین دریافت نشده است.

مسئولان صدا وسیما باید پاسخ دهند که یاد امام این احیاءکننده دین در زمانه ما و منادی اسلام ناب محمدی(ص)، صرفا در زیرنویس کردن فرازهایی کوتاه از سخنان ایشان هنگام پخش سریال یا دقایقی از مجلس روضه در محضر ایشان (که آن نیز امسال اگر بوده بسیار اندک بوده!) خلاصه می‌شود؟

به راستی چه دیدگاه و سیاستی باعث می شود مجلس رسمی عزاداری حرم مطهر بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی ایران که درصفحه اول روزنامه های کثیرالانتشار برنامه های آن اطلاع رسانی شده بود، در جدول برنامه های رسانه ملی جایی نداشته باشد و در میان صدها برنامه مداحی و سخنرانی سهمی به آن داده نشود؟ آیا مشکل سخنرانانی هستند که کارگزار و مقام رسمی این نظام هستند؟ یا اینکه با توجه به تکرار این اتفاق درسایر موارد، سیاست ها و دیدگاههایی در میان است که هر محفل و مکان منسوب به امام در چارچوب آنها نمی گنجند و «باید» نادیده گرفته شوند؟

صداوسیما در انحصار تندروها

صادق زیباکلام، فعال سیاسی اصلاح‌طلب هم رسانه ملی را بلندگوهای طیف تندرو جناح اصولگرا دانست و به ایلنا گفته است: افرادی که به مخالفت با برجام می‌پردازند باید این حق را برای امثال صادق زیباکلام نیز قائل باشند که به مخالفت با سیاست‌های هسته‌ای دولت قبل بپردازد.

زیباکلام تصریح کرد: مخالفان برجام اگرچه برای اعلام و ابراز مخالفت، ذی‌حق هستند اما آن‌ها باید این حق را برای طرف مقابل نیز قائل باشند که آن‌ها هم در صداوسیما و تریبون‌های رسمی حاضر شوند تا از سیاست‌های هسته‌ای دولت گذشته انتقاد کنند و با استدلال بگویند که ۶ سال منافع ملی به واسطه نحوه مذاکرات آقای جلیلی به خطر افتاد.

به گزارش آفتاب، اخیراً‌ نیز اقدام صداوسیما در سانسور یکی از عکس‌های قدیمی سخنرانی رهبر انقلاب و حذف تصویر آیت‌الله منتظری از این عکس قدیمی، بازتاب‌های منفی گسترده‌ای در رسانه‌ها داشته است.

اخبار سیاسی - آفتاب

درباره انتقاد قاضی القضات از " قضاوت یک طرفه" صداوسیما/ آیا مدیران "رسانه ملی"‌ بیدار می شوند؟!

 اخبار سیاسی - درباره انتقاد قاضی القضات از " قضاوت یک طرفه" صداوسیما/ آیا مدیران "رسانه ملی"‌ بیدار می شوند؟!

  آیت الله صادق آملی لاریجانی در سخنانی در هفته قوه قضاییه روز گذشته در اقدامی بی سابقه زبان به گلایه و شکوه از بزرگ ترین رسانه ملی کشور گشود و گفت :" ما از صداوسیما گله داریم زیرا برخی از برنامه‌های صداوسیما صددرصد تخریبی بود. برنامه‌های یکجانبه و محاکمه قوه قضاییه بدون حضور طرفین که بعضا عناوین مجرمانه دارد صحیح نیست."درباره انتقاد قاضی القضات از

ظاهراً و بنا به گفته آیت الله آملی دلیل انتقاد رییس دستگاه قضا از صداوسیما در برنامه ای بوده است که در آن مجریان و میهمانان به صورت یک طرفه از قوه قضاییه  انتقاد کرده بودند.

در این باب ذکر چند نکته خالی از فایده نیست:
1- سال هاست که بخش بزرگی از مردم و نخبگان کشور به رویکرد و برخی سیاست های صداوسیما انتقادات جدی دارند که اتفاقا یکی از این انتقادات برنامه های یکطرفه و ارایه تحلیل های یک سویه با حضور و دعوت از کارشناسانی است که غالبا یک دیدگاه مشخص و کلیشه ای و رسمی را ترویج و تبلیغ می کنند و در تحلیل هایشان غالبا "یک سویه به قاضی می روند" تا پیش چشم مدیران و گردانندگان صداوسیما "راضی" بیرون بیایند و اصلا اعتنا و توجهی به فهم و درک و شعور مخاطب اصلی این رسانه بزرگ که " مردم " اند، ندارند.

این رویه غلط صداوسیما البته برای این سازمان بی هزینه نبوده و این رسانه افت مخاطب  شدیدی داشته است ،اما در این سال ها ،سازمانی انحصاری که علاوه بر بودجه عمومی و دولتی، صدها میلیارد از محل آگهی ها دریافتی دارد و به دلیل انحصاری بودن و نداشتن رقیب، وقعی به مخاطب عام خود ندارد، از ریزش مخاطب و نظر منفی بسیاری از شهروندان به برخی برنامه های خود هیچ هراسی ندارد و بر حسب ظاهر مدیران رسانه صداوسیما همچنان اصرار دارند به پخش برنامه های یکسویه و یکطرفه خود ادامه دهند.

کارشناسان رسانه و بسیاری از نخبگان سال هاست که این انتقاد جدی را به صداوسیما دارند، اما تا کنون مدیران سیما گوش شنوایی برای پذیرفتن این انتقادها و اصلاح رویه های ناصواب گذشته نداشته اند.

با سخنان روز گذشته ایت الله آملی لاریجانی این امید به وجود آمده است که شاید نهیب "قاضی القضات" مدیران سیما را از خواب بیدار کند و سبب شود اصلاحاتی در مشی و رویه خود بدهند.

2-  انحصارها غالبا سبب می شود یک محیط بسته به وجود آید و مدیرانی که اداره و ریاست بنگاه های انحصاری را در اختیار می گیرند فارغ از وجود رقیب یکه تازی می کنند و خیالشان از بابت خیلی از مسایل از جمله بازار فروش و کیفیت محصول راحت است.

صداوسیما هم به دلیل اینکه یک رسانه انحصاری است دارای همین خصلت است.

کارشناسان رسانه در کشورمان از سال ها پیش مساله رفع انحصار رسانه ای از صداوسیما را برای حل این معضل پیشنهاد کرده اند که مدافعان رسانه انحصاری همواره مانع قانون اساسی را  علم کرده و می گویند این کار بر خلاف قانون اساسی است.

این در حالی است که با تفسیری که از اصل 44 قانون اساسی شده ، می توان در کنار صنایع بزرگ و بانک ها که خصوصی شده اند، صدا و سیما را نیز از انحصار درآورد تا بخش خصوصی و نهادهای دیگر از جمله قوای سه گانه هم بتوانند عنداللزوم، رسانه تصویری فراگیر داشته باشند.

در واقع نگرانی انحصار گرایان ترس و هراس از رقابت با رسانه های خصوصی است.  به طور طبیعی وقتی زمزمه های "آزاد سازی" برای یک  بنگاه انحصاری به گوش می رسد مدیران بنگاه هراسان می شوند؛ هراسان از دست رفتن انحصار جذب و پخش آگهی، هراسان برچیده شدن بسیاری از فرصت های مدیریتی و دیوان سالاری که دهه هاست در یک منزل جا خوش کرده اند و هراسانی از کاهش بودجه های میلیاردی دولتی و...

به طور طبیعی مدیران صداوسیما نمی خواهند انحصار موجود تغییر کند اما اراده شکست انحصار رسانه ملی باید در قوای حکومتی به وجود آید و به ملت هدیه شود.

3- رسانه صداوسیما بر خلاف بودجه عظیم دولتی که سال به سال افزایش می یابد و جذب میلیاردی آگهی که تعرفه آنها نیز سال به سال طبق تورم جاری در کشور افزایش می یابد، در زمینه جذب مخاطب سیر نزولی داشته است و مخاطبان این رسانه انحصاری سال به سال کاهش می یابد و اگر نبودند اندک برنامه ها و بهانه هایی که مردم را پای برنامه های صداوسیما بنشانند، مدیران این رسانه امروز هیچ بیلان کاری قابل قبولی برای ارایه به مدیران بالا دست تر نداشتند.

اگر انحصار بشکند قانون واحدی برای نظارت بر همه رسانه های دولتی و خصوصی حاکم خواهد بود و صداوسیما مجبور است خود را با رسانه های رقیب تازه به میدان آمده که ملزم به احترام به درک و شعور مخاطب هستند، قیاس کرده و متناسب با فضای رسانه ای جدید عمل کند.

امید است گلایه قاضی القضات از صداوسیما و مدیران آن فتح بابی شود برای اصلاح  رویکردهای این رسانه انحصاری و امید به اینکه هر چه زودتر فضای رسانه ای کشورمان را متکثر - و البته نه متشتت -  ببینیم و هیچ صدایی در گلو نماند و هیچ فرد یا گروهی مادامی که در چارچوب قوانین حرکت می کند، احساس محرومیت از حق طبیعی "سخن گفتن و انتقاد" نکند.
 اخبار سیاسی - عصر ایران