به یاد هنرمندی که می‌خواست در آب بمیرد

خبرگزاری ایسنا: هشتم خرداد ماه سال‌روز تولد بهجت صدر، از نخستین بانوان نقاش نوگرای ایران است.

 بهجت صدر هشتم خرداد ماه سال 1303 در یکی از خانواده‌های سرشناس اراک متولد شد. او پس از گذراندن دوره دبیرستان وارد دانشسرای مقدماتی شد و در کنکور دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شرکت کرد.

سال 1317 شمسی معلم هنر او که از پیروان مکتب کمال‌الملکی بود به او گفته بود که استعداد نقاشی ندارد. با این حال او در راهی که به آن علاقه‌مند بود گام گذاشت و پله‌های موفقیت را به سرعت طی کرد.

نخستین جایزه بین‌المللی‌اش را از دوسالانه ونیز وقتی گرفت که با بورسیه دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران راهی ایتالیا شده بود. او موفق شده بود در سال 1333 رتبه اول رشته نقاشی را از این دانشکده کسب کند.

پس از این موفقیت بود که نخستین نمایشگاه انفرادی نقاشی‌های خود را در رم برگزار کرد و سپس راهی فرانسه شد و مدتی را نیز در این کشور به برگزاری نمایشگاه مشغول بود. او دستیاری "گوستاو سن ژیه" نقاش و استاد دانشگاه بوزار را برعهده گرفت وشیوه‌های آموزش هنر را آموخت.

پس از بازگشت به تهران با مرتضی حنانه، استاد نامدار موسیقی، ازدواج کرد. موفقیت دیگر او گرفتن جایزه نخست سومین دوسالانه تهران در سال 1341 بود.

او فعالیت‌هایش را در ایران با تدریس در دانشگاه دنبال کرد و سال‌ها به عنوان مدیر گروه هنر مشغول به کار بود. از شاگردان معروف او می‌توان به فروغ فرخزاد، شاعر معاصر، اشاره کرد.

سبک کاری این هنرمند آبستره بود. بهجت صدر نخستین زن نقاش ایرانی بود که به هنر نوگرا و مدرن روی آورد و در کارهایش از آبستره و اصول نوآوری بهره گرفت.

روی آوردن او به سبک‌های مدرن باعث به وجود آمدن واکنش‌های مختلفی شد. صدر در مورد تکنیک کارهایش گفته بود: «کنتراست‌ها را دوست داشتم، خیلی زود قلم‌مو را کنار گذاشتم و کاردک را به دست گرفتم. دوست داشتم به جای رنگ گذاشتن، با کاردک رنگ را از روی بوم بردارم. قلم‌مو اصلاً راضی‌ام نمی‌کرد...». سعی او در ادامه بر این بود که ما به ازای طبیعت بیرونی را با الفبای نقاشی انتزاعی در هم بیامیزد و به تصویر بکشد.

در دهه 70 و 80 شمسی بهجت صدر از آثارش نمایشگاه‌های زیادی در ایران و در خارج از کشور از جمله نمایشگاه‌های دانشگاه کلمبیای آمریکا، لندن، پاریس و... برپا کرد. آخرین نمایشگاه صدر سال 2008 در پاریس برگزار شد.

او در 19 مرداد ماه 1388 در جزیره‌ای در جنوب فرانسه در آب دچار سکته قلبی شد و درگذشت. لیلی گلستان در مصاحبه‌ای گفته بود، صدر دوست داشت درون آب بمیرد و به آرزویش رسید.

این هنرمند ایرانی را در گورستان پرلاشز به خاک سپردند.

خبرگزاری ایسنا: بیست و ششم خرداد ماه سال‌روز درگذشت منصوره حسینی بانوی نقاش ایرانی است. او از نخستین هنرمندان نوگرای ایرانی بود.

منصوره حسینی در سال 1305 در تهران متولد شد. حسینی از هنرجویان دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود. او در 23 سالگی لیسانس نقاشی خود را از این دانشکده دریافت کرد.

از همان ابتدای تحصیل علاقه خود را به سبک‌های امپرسیونیست و پست امپرسیونیست نشان داد. او از نخستین نقاشان نوگرای ایران بود و برای دانستن بیشتر و تحصیل به ایتالیا رفت و در آکادمی هنرهای زیبای رم پذیرفته شد.

حضور او در دوسالانه ونیز در سال 1325 یکی از مهم‌ترین اتفاقات هنری ایران بود.

منصوره حسینی نخست با الهام از خط کوفی دست به ابداعات جدید زد و سپس خطوط ابداعی خود را تبدیل به یک ویژگی سبک‌شناختی و زیبایی‌شناسانه خاص کرد، به نحوی که با آن موفق به ایجاد سمفونی و ریتم و حرکت به نحوی غیرمستقیم همچون نت برای موسیقی در رویکرد نقاشانه خود گردید. به گفته او این ویژگی برگرفته از روح عرفان اسلامی، معنویت شرقی و کلیت فرهنگ ایرانی است.

آیدین آغداشلو درباره او گفته است:«کار با خوشنویسی و فضاهای رنگی آبستره در عین استفاده از رنگ‌های غلیظ جای توجه داشت، هرچند که این دستاوردها بعدا در طول گذر زمان سنجیده می‌شود و زمان می‌برد تا حکم تاریخ درباره یک هنرمند صادر شود. اینکه کارهای منصوره حسینی را دوست داریم یا نه، حرف آینده است، اما اصل در این است که او در طول هشت دهه و نیم از عمرش تعداد انبوهی از آثار هنری به وجود آورد و همین نکته گواهی بر نقاش بودنش است.»

آثار او در نمایشگاه‌های متفاوتی در ایران، ایتالیا، چکسلواکی، یوگسلاوی و از جمله دوسالانه‌های تهران و دوسالانه ونیز به نمایش گذاشته شدند.

حسینی از معروف‌ترین منتقدان هنری زمان خود بود. مقاله‌ها و نقدهای او با اسم خودش و اسامی مستعار دیگر در روزنامه‌ها و نشریات مختلف به چاپ می‌رسید.

حسینی از سال 1390 به دلیل بیماری قلبی و کهولت سن در بخش سی‌سی‌یو بیمارستان شهدای تجریش بستری بود. روز 26 خرداد بود که در منزلش و در تنهایی درگذشت و کسی خبردار نشد. هشتم تیرماه بود که پیکرش توسط همسایه‌ها پیدا و به پزشکی قانونی منتقل شد.

پیکر او را در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) به خاک سپردند.