بدن با این اشتباهات نابود می شود

صبح بخیر: روانشناس بالینی، دکتر مگ جی، به این ایده اعتقاد ندارد که دهه دوم زندگی انسان ها باید به تفریح و سرگرمی و تصمیم گیری درباره شغل آینده اختصاص یابد.

در حالیکه رسانه های عمومی سال های دهه دوم زندگی را سال های پرسه زدن های بی هدف و خوش گذرانی و بی فکری نشان می دهند، ولی حقیقت این است که دهه دوم زندگی انسان دهه بسیار مهم و تعیین کننده ای است. در واقع این دهه مدت زمان بسیار حیاتی بعد از اتمام تحصیلات دانشگاهی و ... است که نوبت به کار حرفه ای می رسد.

در اینجا به چند افسانه در مورد این دهه اشاره می کنیم:

1. سال های دهه دوم زندگی حساب نمی شوند.

اغلب بیست و اندی ساله ها این دوره را زیاد مهم نمی دانند و با هر وضعیتی به کمک والدین یا ... زندگی شان را می گذرانند. ولی این دلیل نمی شود که استقلال نیابید. در دهه دوم باید شروع به حرکت کنید و پول در بیاورید. باید انتخاب های آگاهانه ای در مورد شغل آینده، شهر زندگی و حتی ازدواج خود انجام دهید.

2. اگر بهترین شغل را پیدا کنید، کار کردن دیگر برایتان معنای کار کردن ندارد بلکه تفریح است!

شعارها را کنار بگذارید. حتی اگر لیدر گردش های تفریحی به بهترین جاهای دنیا باشید یا طراح فشن باشید، کار کار است. این افسانه هم درست نیست که: یا باید به شغل مورد علاقه ام مشغول شوم تا بدون زحمت و خستگی آن را انجام دهم یا تا ابد به میز کار فعلی ام غل و زنجیر شوم! درست است که کارهایی هستند که برای شما مناسب نیستند، ولی ایده بهترین و بی نقص ترین شغل درست مثل این است که فکر کنید وقتی ازدواج کردید، تا ابد بدون حتی یک بار دعوا و مشاجره، خوش و خرم زندگی خواهید کرد. در واقع همه شغل ها (و حتی روابط) کار حساب می شوند و با همین کارها است که رشد می کنید و مهارت کسب می کنید.


3. می توانید هر کاری خواستید بکنید!

باید در مورد مهارت ها و اهداف خود واقع گرا باشید. بعضی می گویند در سن بیست تا سی سالگی می شود در این دنیا هر کاری کرد! ولی این درست نیست. بعضی ها در کودکی رویای کار کردن با حیوانات یا استاد فیزیک شدن را دارند، ولی باید این احتمالات را کنار گذاشت و برای آینده برنامه ریزی های دقیق کرد تا بتوان آنها را دنبال کرد.

4. باید بهترین شغل برای خودتان را پیدا کنید بعد به آن مشغول شوید.

بسیار از افرادی که حدود بیست و اندی سال دارند فکر می کنند که باید اول ببینند می خواهند وقتی بزرگ شدند چه شغلی داشته باشند، و بعد از پیدا کردن بهترین شغل به آن مشغول شوند. ولی مسئله اینجاست که این دهه بهترین زمان برای شروع یک شغل و کسب تجربه و ایجاد "سرمایه هویتی" است. برای مثال تا وقتی که شغل رویایی تان را پیدا کنید اشکالی ندارد که شغلی داشته باشید که ایده آل شما نیست و وقتی فرصت بهترین پیدا کردید می توانید شغلتان را عوض کنید. همیشه شغلی انتخاب کنید که شما را به جلو براند.

5. اگر کارتان را دوست نداشته باشید، استعفاء می دهید.

ما با این جمله موافق نیستیم. قبل از آنکه برگه استعفای خود را روی میز رئیس بکوبید، لحظه ای مکث کنید و از خودتان سوالات زیر را بپرسید:

·         این کار چه چیزی دارد که مرا ناراحت می کند؟

·         آیا هنوز از این تجربه چیزی عایدم می شود؟

·         آیا این کار نقاط مثبت و قوتی داشت؟

·         چرا فکر کردم می توانم اینجا کار کنم؟


ملاحظات مالی را هم در نظر داشته باشید. آیا پولی برای مواقع اضطراری جمع کرده اید؟ آیا پس انداز کافی برای ساپورت خودتان در مواقع تغییر شغل دارید؟ اگر ندارید و متوجه شده اید که شغل شما چیزی بیشتر از پول پرداخت قسط هایتان فراهم نمی کند، زمان آن رسیده که برای تغییر شغل پول جمع کنید.

6. اگر رئیس تان بد بود، می روید و پشت سرتان را نگاه نمی کنید.

رئیس بد داشتن همیشه دلیل بریدن و فرار کردن نیست. رئیس های بد یکی از سمی ترین تجربه هایی است که می توانید در سال های بیست سالگی داشته باشید. ولی اگر به مقاومت ادامه دهید برایتان ارزش های زیادی فراهم می کند. اگر در شغلی که دارید چیزهایی هست که به بعداً به موفقیت شما کمک می کند، در این شغل بمانید تا وقتیکه حداکثر استفاده را ببرید و بعد استعفا بدهید. از این شغل به عنوان پله ای برای رسیدن به شغل و رئیسی بهتر استفاده کنید. از همه مهمتر این است که به شکل خوب و خوشی از شغلتان استعفا بدهید. دنیا کوچک است و نمی دانید شاید در شغل بعدی با همین رئیس بد دوباره برخورد کنید که به شما کمک کند یا نکند!

7. بعداً می توانید شغلی که می خواهید بدست آورید.

یکی از افسوس هایی که اغلب مردم دارند این است که در دهه سوم زندگی شان گزینه های شغلی خود را درست تعیین نکرده اند. گاهی از آنها می شنویم که عباراتی مانند "کاش وقت بیشتری داشتم و ریسک های کاری بیشتری می پذیرفتم" را بیان می کنند. در دهه دوم زندگی است که بدون بچه و قسط وام و ... وقت و فرصت امتحان کردن شغل های مختلف، رفتن به شهرهای مختلف یا عوض کردن شرکت تان به منظور یافتن شغل ایده آل را دارید.

8. از این شاخه به آن شاخه پریدن بد است.

این کار اصلاً اشکالی ندارد. سعی کنید در دهه دوم زندگی تان چند شغل مختلف را امتحان کنید. ولی هدفمند باشید تا بتوانید قبل از 30 سالگی برای خودتان نتیجه گیری کنید. یادتان باشد که چیزی که فرد هدفمندی را از دیگران جدا می کند، رزومه خوب و صعودی اوست. اگر کسی از شما پرسید "در 5 سال گذشته چکار کردی؟" باید بتوانید توضیح دهید که چه چیزهایی را امتحان کرده اید و حالا چه می کنید. برای مثال شما شغل های کمک کننده را دوست دارید بنابراین معلمی را انتخاب می کنید، ولی برای ارتقای کاری مددکاری اجتماعی را هم امتحان می کنید.


9. افرادی که در دهه بیست زندگی هستند حق دارند.

دکتر جی بعد از مطالعات فراوان در مورد افراد در این سن می گوید که آنها خودشیفته و بی تجربه هستند. او می گوید: «رئیس شما معلم یا یکی از والدین تان نیست. او به رشد شخصی شما اهمیتی نمی دهد. این سوء تفاهم منجر به اشتباه و اصطکاک می شود. دوراندیشی فقط با افزایش سن بدست نمی آید. بلکه با تجربه و تمرین حاصل می شود.» افرادی که بین بیست و سی سال سن دارند باید یاد بگیرند که با محیط کاری تطبیق یابند. آنها به تجربه ای واقعی نیاز دارند تا خودشان را ثابت کنند.