اخبار
2 دقیقه پیش | عکس: استهلال ماه مبارک رمضانهمزمان با آغاز ماه مبارک رمضان جمعی از کارشناسان حوزه نجوم همراه با نماینده دفتر استهلال مقام معظم رهبری عصر دوشنبه هفدهم خرداد برای رصد هلال شب اول ماه مبارک رمضان بوسیله ... |
2 دقیقه پیش | تا 20 سال آینده 16 میلیون بیکار داریموزیر کشور گفت: در نظام اداری فعلی که میتواند در ۱۰ روز کاری را انجام دهد، در ۱۰۰ روز انجام میشود و روند طولانی دارد که باید این روند اصلاح شود. خبرگزاری تسنیم: عبدالرضا ... |
این زنان چگونه به زندگی بر میگردند؟
معاون رئیسجمهور در امور زنان و خانواده گفت: 500 زن کارتنخواب در تهران وجود دارد که باید به وضعیت آنها رسیدگی کنیم.
زمان زیادی از حضور اولین زن کارتنخواب در خیابانها و اطراف شهر میگذرد. از آن زمان تا کنون هر روز تعداد این زنان افزایش پیدا کرده است. سرای مهربانو که به تازگی توسط دولت و موسسه طلوع بینشانها افتتاح شد، ویژه زنان آسیبدیده اجتماعی است. افرادی که در این مکان حضور مییابند «خودمعرف» هستند و به آنان خدمات کاملا رایگان ارائه میشود. اکبر رجبی (مدیرعامل موسسه و NGO طلوع بینشانها) در گفتوگو با فرارو گفت: با تغییر نگاه نسبت به زنان کارتنخواب و داشتن نگاهی از روبرو و بدون سرزنش میتوانیم آنها را به جامعه بازگردانیم.
وی گفت: پیش از هرچیز، یادمان باشد که فقط در روزهای زمستان نباید یاد کارتنخوابها بیفتیم. رسانهها، وقتی هوا سرد میشود یادشان میافتد که کارتنخوابهایی هم هستند.
رجبی گفت: 500 نفر زن در خیابانها و بیابانهای اطراف تهران کارتنخواب هستند. زنان دیگر کارتنخواب توانستهاند به مراکز کمک و NGO ها بروند. اما درباره 500 نفر زن کارتنخواب باید بگوئیم تعداد این افراد زیاد نیست. ما میتوانیم به این افراد کمک کنیم و آنها را به اجتماع برگردانیم؛ ما یعنی همه مردم و نه صرفا مسئولین. کما اینکه مثالهای بسیار زیادی در اینباره وجود دارد؛ سالها پیش اولین زن و مرد کارتنخواب ایران پس از بهبود یافتن و سلامتی با یکدیگر ازدواج کردند.
وی ادامه داد: دلایل و سرنوشتهای مختلفی از زندگی میتواند برای کارتنخوابی یک زن وجود داشته باشد؛ اعتیاد، زندانی بودن شوهر و آوارهشدن بهدلیل نداشتن پول اجاره و... . اما این موضوع اهمیت چندانی ندارد. آنچه که برای همه ما باید در وهله اول اهمیت داشته باشد این است که این افراد را به جامعه بازگردانیم.
مدیرعامل موسسه طلوع در پاسخ به این سئوال که در ارتباط با افراد کارتنخواب چهکار باید بکنیم، اظهار کرد: چه کار میتوانیم بکنیم؟ مهمترین کار، تغییر نگاه است. ما باید نگاهی از روبرو به این افراد داشته باشیم و نه نگاهی از سر سرزنش. این زنان پیش از این بسیار سرزنش شده و مورد انواع آزار و اذیت فکری، روحی و جسمی قرار گرفتهاند. ما مردم با نگاهمان به این افراد آسیب میزنیم.
نگاه ما به کارتنخوابها نگاهی ساخته شده است که باید تغییرش دهیم. بسیاری از این افراد میترسند؟ چرا باید بترسیم؟ مردم گمان میکنند که این افراد میتوانند به آنها آسیب بزنند. درحالیکه این نگاه ما است که به آنها آسیب وارد میکند. هیچ چیزی برای ترس در این افراد وجود ندارد. آنها هستند که از جامعه ترسیدهاند؛ تصور کنید که خیلی از زنان کارتنخواب تا صبح شروع به راه رفتن میکنند تا مورد آزار و اذیت قرار نگیرند و یا تعداد زیادی از آنها به دنبال جایی میگردند که نور چراغی آنجا را روشن کرده باشد، برای اینکه این روشنایی، هرچه باشد، به آنها حسی از امنیت میدهد.
رجبی در ادامه گفت: کارتونخوابی یعنی تنهایی بهاضافه تنهایی. تنهایی اول، تنهایی خود فرد است و تنهایی دوم تنهایی او در بین اجتماع. برای کمک به کارتنخوابها، باید اعتماد این افراد را جلب کنیم، چرا که این افراد اعتمادشان را نسبت به اطراف و جامعه از دست دادهاند. نباید آنها را مقصر بدانیم. باید در کمک به این افراد همیشه یادمان باشد که ما به آنها نیاز داریم و نه آنها به ما. بهترین کار یاری گرفتن از NGOهاست.
وی درباره اینکه چطور میتوانیم به این افراد کمک کنیم، توضیح داد: در مواجهه و شناخت این افراد، هر کسی میتواند نقش کمککننده را داشته باشد. کمک به این افراد دو مرحله اصلی دارد؛ مرحله اول سرپناه نداشتن این افراد است و مرحله دوم تلاش برای ترک اعتیاد آنها اگر معتاد هستند. اعتیاد چیزی است که اغلب کارتنخوابها بهدلیل تنهایی و نداشتن کمک مردم، به آن پناه میبرند؛ اگر مردم به آنها کمک کنند، آنها به اعتیاد پناه نمیبرند... .
اکبر رجبی با انتقاد از تمرکز رسانهها و مردم بر زندگیای که این افراد پیش از بازگشت به جامعه و پاکشدن دارند، گفت: چرا پس از پاکشدن سراغ این افراد را نمیگیریم و آنها را نمیبینیم؟ باید همه بدانند که بسیاری از این زنان و مردان تبدیل به هنرمندانی میشوند که آثار آنها ثبت جهانی میشود. باید باور کنیم که این افراد نیز مانند همه ما تواناییهای بسیار زیادی دارند و جامعه به آنها نیازمند است.
اکبر رجبی در انتها و با توجه به نقش رسانهها گفت: شبکههای اجتماعی، رسانهها و NGOها میتوانند نقش مفیدی در تغییر نگاه مردم به کارتنخوابی و کارتنخوابها و سایر کمکهای اجتماعی داشته باشند. من امیدوار هستم که این اتفاق بیفتد. در جامعهای که اسطورههای آن برای دفاع از ناموس و جلوگیری از فقر و اعتیاد و ... جنگیدهاند، این اتفاق باید بتواند رخ دهد.
اکبر رجبی همچنین با انتقاد از نگاه مردم به خیریه گفت: متاسفانه نگاه بسیاری از مردم ما به خیریه نگاهی منفی است. با این شرایط وضعیت مالی NGOها برای کمک به زنان کارتنخواب خوب نیست. اما ما به کمکهای موجود تمام تلاشمان را میکنیم.
اخبار اجتماعی - فرارو
ویدیو مرتبط :
ساکنان کوبانی به خانه های خود باز می گردند
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
سلب زندگی از زنان و دختران چچنی به فرمان مسکو
زنان و دختران در چچن بطور روزمره قربانی تجاوز جنسی ، آدم ربایی و قتل به فرمان مسکو هستند .واحد مکزی خبر- روزنامه سوییسی لوتان در گزارشی از این جمهوری تحت انقیاد رمضان قدیروف ، مرد قدرتمند گروزنی، مرکز چچن نوشت: در این شهر قاتلان در کمال امنیت به سر می برند .
سومین یکشنبه سپتامبر هر سال، در چچن روز زن برگزار می شود که طبق آن یاد و خاطره چهل و شش زن قهرمان این منطقه گرامی داشته می شود که در محل ددی- یورت در سال 1819 وقتی به اسارات سربازان روس در آمدند خودکشی کردند .
در چچن، صرف اینکه یک زن زیبا باشد کافی است تا در معرض خطر روزمره آدم ربایی به زور، برده کشی و تجاوز جنسی باشد .
در جمهوری تحت انقیاد رمضان قدیروف، رسوم اجدادی سخت کننده شرایط زندگی زنان و سرکوب سیاسی دیکتاتور قدیروف آلت دست مسکو، تقویت شده است. مدافعان حقوق بشر سرکوب می شوند و قاتلان در امانند .
لوتان نوشت: مادر سلما وقتی به سوییس رسید خواستار پناهندگی سیاسی به دلیل زیبایی دخترش شد! در چچن کافی است دختر زیبایی یافت شود و نگاه دیکتاتور قدیروف به وی بیفتد:
بیست هزار نیروی ارتش شخصی قدیروف که خواهندگی را از چشم ارباب شان میخوانند، آماده اند دختر را ربوده و به معشوقه جدید حاکم بلامنازع سی و چهار ساله گروزنی تبدیل و در یکی از آپارتمان های نوساز شهر ساکن کنند. پاسخ هر اعتراضی سرکوب و شکنجه و مرگ است. قدیروف از حمایت مالی و سیاسی کامل پوتین بهره می برد.
لوتان با اشاره به قربانیان متعدد خشونت های جنسی از میان دختران زیباروی این منطقه نوشت: اغلب این قربانیان با بی رحمی از سوی محیط خانوادگی و اجتماعی شان طرد می شوند.
خودکشی جمعی زنان چچنی در جنگ قفقاز در فاصله سال های 1816 تا 1826 در زمان تزار به عنوان الگو ارائه می شود. در چچن امروز اگر دختر یا دختران خانواده ای ربوده شوند، بر اساس سنت شرم آور است که خانواده موضوع را با پلیس در میان بگذارد .
گو اینکه حتی در این صورت ممکن است با اتهام اعزام فرزند به صف جهادگرایان مواجه گردد. خانواده های جوانان به جهاد پیوسته شکنجه می شوند. زنان به جهاد پیوسته با احتمالی فراوان می توانند به بیوه های سیاه یعنی سوءقصدکنندگان انتحاری علیه منافع مسکو تبدیل شوند.
در گروزنی نیز شمار دسته های زنانه کوچکی که بی مزد و مواجب کار می کنند، کم نیست. هیچ آتیه ای برای زن چچنی متصور نیست. بعد از جنگ، سطح تحصیلات زنان افت کرده است. فقط آنانی که می توانند سبیل مسئولان را چرب کنند به تحصیلات عالیه دسترسی دارند.
نرخ بیکاری بین زنان هفتاد و پنج تا هشتاد درصد است. در هر حال اختیار تحصیل و کار زن نیز با مردان است. این جامعه فقط یک انتخاب پیش روی زنان قرار می دهد:
در اسرع وقت ممکن با هرکس که ممکن است ازدواج کن. ازدواج زن را نجات می دهد و دیگر مردان و حتی قدیروف از زن شوهردار نظر بر می گردانند. رسم دزدیدن دختر به قصد ازدواج نیز به شدت رایج است. در زمان شوروی دزدیدن دختران رایج بود، اما رضایت دختر برای ازدواج نیز شرط می شد. اما اکنون ازدواج اغلب زوری است.
لوتان نوشت : حق عاشق شدن، حق داشتن خانواده به میل و سلیقه خود، حق تصمیم گیری برای زندگی شخصی دیگر برای زن شمال قفقازی ممکن نیست. لوتان در پایان نوشت هرگونه فضای آزادی در چچن مسدود شده است و پوتین و فرزندخوانده اش قدیروف در گروزنی به آن می بالند .../واحد مکزی خبر