اوباما چند قدم تا شکست جمهوریخواهان در ماجرای توافق ایران فاصله دارد؟

به گزارش تیک ، روزنامه هاآرتص نوشت رئیس جمهور آمریکا برای حفظ حق وتوی خود در صورت رد توافق هسته ای ایران از سوی کنگره، به سی و چهار رأی نیاز دارد. اوباما به کسب حمایت های لازم از سوی اعضای کنگره برای رسیدن به هدف خود نزدیک تر شده است زیرا تاکنون سی و یک سناتور حمایت خود را از توافق هسته ای ایران اعلام کرده اند، توافقی که هدف از آن اعمال محدودیت بر برنامه هسته ای ایران در ازای کاهش تحریم هاست.

این در حالی است که جمهوری خواهان با اجماع، مخالفت خود را با توافق هسته ای ایران اعلام کرده اند. اما بیشتر سناتورهای دموکرات از این توافق حمایت می کنند برخی دیگر نیز در تلاش برای جلب آرای لازم برای رد توافق هستند.

قرار است کنگره آمریکا در اوایل ماه سپتامبر درباره توافق هسته ای ایران رأی گیری کند.

تاکنون در مجموع سی و یک قانونگذار آمریکا حمایت خود را از توافق هسته ای ایران اعلام کرده اند. این افراد شامل تامی بالدوین سناتوردموکرات از ایالت ویسکانسین، باربارا باکسر سناتور دموکرات از کالیفرنیا؛ شرود براون سناتور دموکرات از اوهایو، تام کارپر از دلاوِر، جو دونلی سناتور دموکرات از ایندیانا، دیک دوربن سناتور دموکرات از ایلی نویز، دیان فین اشتاین سناتور دموکرات از کالیفرنیا، ال فرانکن سناتور دموکرات از مینه سوتا، کرستن گیلی برند از نیویورک، مارتین هاینریش سناتور دموکرات از نیو مکزیکو ، مازی هیرونو سناتور دموکرات از هاوایی، تیم کین سناتور دموکرات از ویرجینیا، انگس کینگ سناتور مستقل از ایالت مین ، امی کلوباچار سناتور دموکرات از مینه سوتا، پاتریک لیهی از ورمونت ، اد مارکی سناتور دموکرات از ماساچوست، کلر مک کاسکیل ازاورگان،‌ کریس مورفی از کنتیکت، پتی مورای از واشنگتن، بیل نلسون از فلوریدا، جک رید سناتور دموکرات از رود آیلند، هری رید از نوادا، بارنی سندرز سناتور مستقل از ورمونت، برایان شاتز سناتور دموکرات از هاوایی، جین شاهین از نیو همپشایر، دبی استابنو سناتور دموکرات از میشیگان، جان تستر از مونتانا، تام اودال از نیومکزیکو، الیزابت وارن سناتور دموکرات از ماساچوست، شلدون وایت هاوس از رود آیلند هستند.

تاکنون سی و سه قانون گذار آمریکایی مخالفت خود را با توافق هسته ای اعلام کرده اند.
این افراد عبارتند از: کلی آیوت سناتور جمهوری خواه از نیوهمپشایر، جان باراسو از وایومینگ ، روی بلانت از میسوری، جان بوزمان از آریزونا، ریچارد بور از کارولینای شمالی، دن کوتز از ایندیانا، باب کورکر از تنسی، جان کورنین از تگزاس، تام کاتن از آریزونا، تد کروز از تگزاس، استیو دینس از مونتانا، جونی ارنست از آیوا، جف فلیک از آریزونا، لیندسی گراهام از کارولینای جنوبی، جیم اینهوف از اوکلاهما، مارک کرک از ایلی نویز، جام مک کین از آریزونا، میچ مک کانل از کنتاکی، باب منندز سناتور دموکرات از نیوجرسی، جری موران از کانزاس، رند پل از کنتاکی، دیوید پردو از جورجیا، جیم ریش از ایندیانا، مارکو روبیو از فلوریدا، بن ساسه از نبراسکا، چاک شومر از نیویورک، تیم اسکات از کارولینای جنوبی، دن سولیوان از آرکانزاس، جان تون از داکوتای جنوبی، تام تیلیس از کارولینای شمالی، پت تومی از پنسیلوانیا، دیوید ویتر از لوئیزیانا.

تا این لحظه سی و شش نماینده هنوز موضع خود را درباره توافق هسته ای ایران اعلام نکرده اند. این افراد عبارتند از: لامار الکساندر از تنسی،‌مایکل بنت از کلرادو،‌ ریچارد بلومنتال از کنتیکت، کوری بوکر از نیوجرسی، ماریا کانتول از واشنگتن، بن کاردین از مریلند، باب کیسی از پنسیلوانیا، بیل کسیدی از لوئیزیانا، تاد کوچران از می سی سی پی، سوران کالینز از مین، کریس کانز از دلاور، مایک کراپو از آیداهو، مایک انزی از وایومینگ، دب فیشر از نبراسکا، کوری گاردنر از کلرادو، چاک گرسلی از آیوا، اورین هچ از یوتا، هیدی هیدکمپ از داکوتای شمالی، دین هلر از نوادا، جان هوون از داکوتای شمالی، جانی ایزاکسون از جورجیا، ران جانسون از ویسکانسین، جیمز لنکفورد از اوکلاهما، مایک لی از یوتا، جو مانچین از ویرجینیای غربی، باربارا میکولسکی از مریلند، شلی مور کپیتو از ویرجینیای غربی، لیزا مارکوسکی از آرکانزاس، گری پیترز از میشیگان، راب پورتمن از اوهایو، پت رابرتز ازکانزاس، مایک راوندز از داکوتای جنوبی، جف سشنز، آلاباما، مارک وارنر از ویرجینیا، راجر ویکر از می سی سی پی، ران وایدن از اورگان.

 اخبار سیاست خارجی  - تیک 

اوباما در ماجرای توافق از ایران شکست خورد؛ سفر ژنرال سلیمانی به روسیه نشانه آن است

اوباما در ماجرای توافق از ایران شکست خورد؛ سفر ژنرال سلیمانی به روسیه نشانه آن است

فارین پالسی نوشت: اکنون که نگرانی اوباما در مورد کنگره و ممانعت از آن از اجرای توافق ایران رفع شد، تصمیم گیران بر روی این مسئله تمرکز کرده اند که آیا ساکن فعلی کاخ سفید این توافقنامه را در چارچوب یک راهبرد بزرگتر منطقه ای به منظور رسیدگی به دیگر مسائل مورد اختلاف ایران و آمریکا اجرا خواهد کرد.

به گزارش «انتخاب»، این نشریه آمریکایی آورده است: باوجد سخنان اوباما و اطمینان دهی های او، کاخ سفید تاکنون هیچ استراتژی متقاعد کننده ای در این رابطه نداشته است. دلیل نخست آن شاید این باشد که اتخاذ چنین راهبردی با توجه به تضاد اساسی در رویکرد اوباما در قبال توافقنامه هسته ای ایران قبل و بعد از دستیابی به توافق، دشوارتر است.

اوباما و مشاوران وی در تلاش برای دستیابی به توافق هسته ای و جلب حمایت کنگره از آن بارها تصریح کردند که حمایت بین المللی از رژیم تحریم های اعمال شده علیه ایران از بین خواهد رفت. علاوه بر این، دولت تصریح کرد - بدون حمایت ائتلاف بین المللی- قادر به اعمال فشار کافی یک جانبه بر ایران بر سر برنامه هسته ای این کشور نخواهد بود.

اما هم اکنون که توافقنامه هسته ای ایران امضا شده است، دولت برای جلب حمایت کنگره و افکار عمومی از توافقنامه هسته ای ایران ادعایی کاملاً متفاوت و مغایر با استدلال قبلی را مطرح کرده اند: ادعا مبنی بر اینکه می تواند از طریق اعمال تحریم های باقی مانده علیه ایران که مربوط به تروریسم و سابقه حقوق بشر این کشور است، موجب محدودیت و ممانعت از فعالیت های ایران شود. علاوه بر این، بسیاری از این تحریم ها را می توان بدون همکاری متحدانمان اعمال کرد. برای مثال، آمریکا با وجود امضای توافقنامه هسته ای، هنوز می تواند تحت بسیاری شرایط نهادهای مالی اروپا و آسیا را که با ایران معاملات تجاری دارند، مجازات کند، حتی اگر «تحریم های ثانویه» دیگر اجرا نشود.

این تناقض کاملاً آشکار است. استدلال دولت اوباما پیش از امضای توافق هسته ای این بود که رژیم تحریم ها به قدری شکننده بود که ما مجبور بودیم پیش از نابودی رژیم تحریم ها با ایران توافقنامه امضا کنیم. اما استدلال دولت هم اکنون که توافقنامه هسته ای امضا شده است، این است که نباید از استفاده ایران از وجوه حاصل از رفع تحریم ها برای اجرای دستورکار بی ثبات کننده این کشور نگران باشیم، زیرا آمریکا می تواند با فشار ناشی از رژیم تحریم ها مانع از فعالیت های بی ثبات کننده این کشور شود.

از رویکرد اوباما قبل و بعد از دستیابی به توافق چنین برداشتی می شود که: با توجه به دور زدن و نقض تحریم های چندجانبه توسط ایران، این تحریم ها به اندازه ای مؤثر نبوده است که منجر به دستیابی به توافقنامه ای بهتر شود، اما تحریم های یک جانبه برای جلوگیری از سرپیچی های ایران در همه مسائل دیگری که زیر نظر است، به اندازه کافی قوی است.

حامیان توافقنامه هسته ای ممکن است بخواهند این تناقض را با این توجیه رد کنند که آن جنبه از رژیم تحریم ها که بیش از همه شکننده بود، مربوط به تحریم های چندجانبه بود. تمایل شرکای ما در گروه پنج به علاوه یک و کشورهای دیگری که معاملات تجاری گسترده ای با ایران داشتند، برای تداوم اعمال تحریم ها از بین رفته است.

اگر دولت آمریکا تحریم های یک جانبه را با میلی اجرا کند - که احتمال آن بسیار زیاد است- احتمالاً تاثیر این تحریم ها کمتر از تحریم های چندجانبه خواهد بود.

در حالی که مقامات وزارت خزانه داری آمریکا -از جمله آدام ژوبین Adam Szubin ، معاون امور ضد تروریسم و اطلاعات مالی وزارت خزانه داری آمریکا- در اعمال تحریم های سختگیرانه علیه ایران در سال های اخیر نقش کلیدی ایفا کرده اند، بسیاری از مقامات کاخ سفید به تحمیل این هزینه ها علیه ایران تمایل کمتری نشان داده اند؛ از زمان تصویب قانون CISADA در سال 2010، دولت همواره مانع از طرح های کنگره برای اعمال فشار بر ایران شده است، با این استدلال که چنین اقداماتی موجب کاهش انعطاف پذیری ایران می شود.

با توجه به اینکه در متن برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) تصریح شده است آمریکا و اتحادیه اروپا باید از اعمال تحریم های جدید مرتبط با هسته ای علیه ایران خودداری کنند - و ایران تاکید کرده است که هر گونه تحریم های جدید، مرتبط با غیرمرتبط با موضوع هسته ای، ممکن است موجب بر هم زدن توافق شود- دولت آمریکا از بیم از دست دادن توافقنامه ای که آن را دستاورد مهم خود در زمینه سیاست خارجی می داند، بعید است به اعمال تحریم ها علیه ایران ادامه دهد.

بی میلی دولت به اعمال فشار بر ایران - و رویکرد قاطعانه تر کنگره- نسبت به قبل از امضای توافقنامه تغییری نکرده است. درست است که دولت پیش از دستیابی به توافق با ایران در خصوص سختگیرانه بودن تحریم ها به خود مباهات می کرد، اما در واقع کاخ سفید تلاش می کرد مانع از تشدید تحریم ها علیه ایران در کنگره شود. کنگره با بی اعتنایی به اوباما، رژیم تحریم هایی را تصویب کرد که بسیار سختگیرانه تر از تحریم های مورد درخواست اوباما بود: قانون CISADA ، بخش 1245 قانون اختیارات دفاع ملی، قانون کاهش تهدید ایران و حقوق بشر سوریه در سال 2012، و قانون آزادی ایران و مقابله با تولید و گسترش تسلیحات هسته ای.

منتقدان توافقنامه هسته ای ایران بارها از شکست اوباما در گنجاندن توافقنامه هسته ای در چارچوب راهبردی بزرگتر و قاطعانه تر برای رسیدگی به دیگر مسائل مورد مناقشه با این کشور ابراز تاسف کرده اند.

در هفته های اخیر، تحولاتی همچون سفر سردار قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به مسکو که با افزایش حمایت نظامی روسیه از بشار اسد، رئیس جمهور سوریه دنبال شد، این احتمال را تقویت کرده است که راهبرد منطقه ای ایران بسیار قاطعانه تر و قوی تر از راهبرد منطقه ای اوباما اجرا شده است. شاید بخشی از علت شکست رویکرد اوباما در قبال ایران تاکنون این باشد که دولت گرفتار استدلال های متناقضی شده که برای دستیابی به توافق هسته ای و جلب حمایت از آن ارائه کرده است.

 اخبار سیاست  خارجی  -  انتخاب