اخبار
2 دقیقه پیش | عکس: استهلال ماه مبارک رمضانهمزمان با آغاز ماه مبارک رمضان جمعی از کارشناسان حوزه نجوم همراه با نماینده دفتر استهلال مقام معظم رهبری عصر دوشنبه هفدهم خرداد برای رصد هلال شب اول ماه مبارک رمضان بوسیله ... |
2 دقیقه پیش | تا 20 سال آینده 16 میلیون بیکار داریموزیر کشور گفت: در نظام اداری فعلی که میتواند در ۱۰ روز کاری را انجام دهد، در ۱۰۰ روز انجام میشود و روند طولانی دارد که باید این روند اصلاح شود. خبرگزاری تسنیم: عبدالرضا ... |
انتقادات صریح از شیوه عملکرد دولت روحانی
رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران با بیان انتقادات صریح از شیوه عملکرد دولت یازدهم در اقتصاد ایران، گفت: زمان آن رسیده که دولتمردان تحلیلهای اسطوره ای و حماسی خود را در رابطه با جایگاه ایران رها کنند.
رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران افزود: این امر زمانی محقق می شود که به چند مورد توجه ویژه صورت گیرد به این معنا که در صورت رفع محدودیت های موجود هر چند در میان مدت می توان شاهد بهبود نسبی اوضاع در عملکرد اقتصاد کشور باشیم ولی بدون رفع موانع کلی و دگرگونی در سیاست های تولیدی و اقتصادی کشور تصور نمی رود اقتصاد ایران از چندبره مشکلات کهنه رهایی یابد.
وی تصریح کرد: بررسی در گذشته اقتصاد ایران زمانی که محدودیت شدید تحریمها وجود نداشت، نشان می دهد سهم ایران از تولید جهانی براساس برآورد قدرت خرید ارز در سال 1983 حدود 1.316 درصد بوده که در سال 2010 به 1.274 درصد تنزل یافته است.
به گفته شافعی، در این فاصله جایگاه ایران در تقسیم کار بین المللی تغییری نکرده و ایران صادرکننده عمده نفت و مواد نفتی باقی مانده و اقدام به واردات کالاهای مصرفی کرده است.
رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران با اشاره به سخنان مشاور اقتصادی رئیس جمهور خاطر نشان کرد: به گفته وی، اگر تغییر کلی در سیاست های اقتصادی صورت نگیرد و به روال گذشته عمل کنیم، این نگرانی وجود دارد که اگر فروش نفت به وضعیت عادی برگردد باز هم کشور در دام واردات بی رویه افتد و تولید مغفول ماند که در این مدت صاحبان بخش خصوصی تولید از دسترسی به تسهیلات باز خواهند ماند.
وی با انتقاد از عملکرد بانک ها در تامین سرمایه در گردش مورد نیاز بخش تولید، آمارهای آنها را غیرواقعی دانست و خاطر نشان کرد: آمار بانکها می گوید که علیرغم محدودیت های کشور در طول سال های اخیر، به بخش تولید تسهیلات ارائه شده است در حالی که این آمار واقعی نیست.
شافعی ادامه داد: بخش خصوصی در طول سال های گذشته گرفتار مسائل بانکی بوده و در بسیاری از موارد وقتی به تنگنای شدیدی می رسید به بانک ها مراجعه و تقاضای تمدید بازپرداخت وام خود را می کرد که در این شرایط بانک ها اصل بدهی، سود تسهیلات و جریمه متعلقه را به عنوان وام جدید برای تولید تلقی می کردند و با یک قرارداد جدید آمار آن را در تسهیلات ارائه شده لحاظ می نمودند، در حالی که در عمل پولی مبادله نشده بود.
رئیس پارلمان بخش خصوصی توضیح داد: بارها اتاق بازرگانی این آمارها را به صورت شفاف درخواست کرده است تا اقدام لازم بر روی آن صورت گیرد؛ چراکه بخشهای اقتصادی و تولید کشور در طول سال های اخیر به طور واقعی از تسهیلات سرمایه در گردش برخوردار شده و نقل و انتقال پول در عمل صورت نگرفته است.
وی افزود: انتظار این است که تجدید نظر منطقی در این زمینه ضورت گیرد و رفتارهای نامتعادل و غیرمنصفانه سیستم بانکی با فعالان اقتصادی اصلاح شود.
رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران به ضوابط بانکی برای فعالان اقتصادی اشاره و خاطر نشان کرد: متاسفانه این ضوابط بخش خصوصی را در تنگنا قرار میدهد و منصفانه نیست.
به اعتقاد شافعی، هم اکنون در اجتناب ناپذیر بودن یک تحول در اقتصاد ایران باید گفت که تغییر هم اکنون برای اقتصاد کشور یک انتخاب نیست و شرط بقای آن به شمار می رود.
وی ادامه داد: راه گذشته را باید تغییر داد و طرحی نو درانداخت ضمن اینکه در شرایط فعلی برای حمایت از تولید ملی، سرمایه و کار ایرانی و نیز اجرای سیاست های اقتصاد مقاومتی باید راهکارهایی اندیشید.
رئیس پارلمان بخش خصوصی در تشریح این مطلب خاطر نشان کرد: ابتدا باید تداوم شیوه های گذشته را که بنا بر تجربه نمی تواند منجر به رشد درازمدت اقتصاد کشور شود را کنار گذاشت و سیاست های اقتصادی را به منظور ایجاد اقتصاد رقابت پذیر در مقیاس جهانی دگرگون کرد.
رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران ادامه داد: گزینش راه حل اول بسیار ساده است، اما دگرگون کردن سیاست های اقتصادی ساده نیست و نیاز به تغییرات اصولی و اساسی دارد.
به اعتقاد شافعی راه حل دوم در بعد اقتصادی البته با منافع گروهی در تضاد است و راه رشد دلالی و واسط گری را محدود می کند و دشوارتر این است که در راه حل دوم، دولتمردان باید تحلیل های اسطوره ای و حماسی خود در رابطه با جایگاه ایران را رها کرده و ارزیابی واقعبینانهای از فرصت ها، تهدیدها، ضعف ها و قوت ها داشته باشند.
به گفته وی بخش خصوصی حضور این دولت را فرصت مغتنمی برای اقتصاد ایران می داند و اعتقاد کامل و راسخ دارد برای تولید بخش خصوصی باید صادقانه نهایت تلاش را صورت دهند و دولت از این ظرفیت استفاده کند.
رئیس پارلمان بخش خصوصی از آمادگی اتاق های بازرگانی برای همکاری با دولت خبر داد و خاطر نشان کرد: انتظار می رود قانونی که دولت بسیار آن را قبول دارد، اجرایی شده و بهبود فضای کسب و کار در قالب آن صورت گیرد که البته قبل از هر نوع تصمیم گیری، تدوین برنامه، شیوه نامه و آئین نامه ای باید بررسی های لازم را صورت داد و نظر بخش خصوصی را جویا شد.
به گفته رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران، بخش خصوصی صادقانه، منصفانه و مشفقانه دست کمک و حمایت خود را برای تعالی اقتصاد کشور به قوه حاکمیتی دراز می کند و امیدوار است پاسخ مناسب را دریافت کند.
ویدیو مرتبط :
پاسخ حسن روحانی به انتقادات مذاکرات هسته ای در دولت خاتمی
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
انتقادات صریح سلیمی نمین از دولت احمدی نژاد: تصمیم گرفته اند بعد از دولت دهم هم بمانند
انتقادات صریح سلیمی نمین از دولت احمدی نژاد: تصمیم گرفته اند بعد از دولت دهم هم بمانند
اوضاع به قدری غیرقابل تحمل است که هر چهره دلسوزی سعی میکند با بازگویی نظراتش کاری کند تا شاید در بهبودی احتمالی شرایط و کاهش معضلات تاثیرگذاری مثبتی داشته باشد... در حالی این همه مشکلات وجود دارد که دولت فعلی با شعار عدالت و مهرورزی از مردم رای گرفته بود...واقعیت تلخ دولت مغرور بودنش است.
«حامیانی که منتقد شدند» این پدیدهای است که محمود احمدینژاد با آن مواجه است و دولت اصولگرایش در حالی انتقادات متعددی را متوجه خود میبیند که چهرههای طیف رقیب ترجیح شان این است که تماشاگر و شنونده انتقادات اصولگرایان از دولت باشند.حال این سؤال مطرح است که «چرایی چنین شرایطی در چیست» و آیا میتوان گفت که «ضعفهای آشکار دولت از حد معمول فراتر رفته است» و به همین دلیل آنهایی که برای ریاست جمهوری احمدینژاد تحرکات زیادی از خود نشان داده بودند، حالا تبدیل به منتقدانی شده اند که تندترین نظرات را علیه او مطرح میکنند، به طوری که در میان منتقدان به «منتقدین سرسخت احمدینژاد» معروف شدهاند.
همچنین بحثی که این روزها مطرح میشود، این است که در یکسال باقی مانده باید چه کرد و در قبال اشکالات احتمالی دولت چه تدبیری اندیشید؟ آیا می توان در مدت زمان کم باقی مانده پایانی برای چالش های موجود بین دولت و چهره های برجسته اصولگرایی متصور بود؟ و "آیا"های دیگری که این روزها به عنوان سوال های اصلی در ادبیات سیاسی جایگاه ثابتی را به خود اختصاص داده اند.
عباس سلیمی نمین یکی از چهره هایی است که به آنها «حامیانی که منتقد شدند» اطلاق می شود. وی درباره روش دولت و کارنامه ای که از خود به جای گذاشته است، با تاکید بر اینکه "دولتیها در میانه راه دولت نهم به این فکر افتادند که بلکه به نوعی بتوانند موقعیت خود را تمدید کنند و بر همین اساس همه فکر و توان خود را به کار گرفتند تا به این هدف خود برسند. طبیعی بود که آنها با این ذهنیت نتوانند هدف اولیه خود را اولویت قرار بدهند و به همین دلیل رفتارشان تغییر کرد" به پرسش های عصرایران در همین رابطه پاسخ می گوید:
دولت احمدینژاد انتقادات زیادی را متوجه خود میبیند، چرایی این همه نقد شدن را در چه چیزی میبینید؟
اینکه دولت، دولتی است که منتقدان بیشماری دارد و حتی حامیان گذشته خود را هم در مقام منتقد یا حتی میتوان گفت مخالف میبیند، امری است که هیج کس نمیتواند انکارش کند. به همین دلیل دولتیها باید به این فکر باشند تا پاسخهایی منطقی به سؤالات موجود بدهند تا بتوانند اذهان عمومی را قانع کنند، چرا که اگر اینطور نشود، شرایط روز به روز دشوارتر خواهد شد و هم دولتمردان خود را همچنان زیر سوال خواهند دید و هم جامعه و البته مردم مشکلات و محدودیتها را باید تحمل کنند و هم برنامههای اصولی و راهبردی کشور زیر سایه حاشیههای بیاثر خواهد رفت.
«و هم برنامههای اصولی و راهبردی کشور زیر سایه حاشیههای بیاثر خواهد رفت.» یعنی بایدها و نبایدها زیر سایه حاشیه هستند؟
ببینید! در حالی مشکلات خودنمایی میکند ، همه درگیر چالشهای مختلفی هستند و برنامههای کشور با سرانجام مناسبی مواجه نمیشوند که دولت فعلی با شعار عدالت و مهرورزی از مردم رای گرفته بود.
اما مشاهدات موجود و اتفاقهایی که در این چند سال افتاده نشانگر این مساله است که آنها نتوانستند حتی ذرهای از وعدههای خود را عملی کنند. این شرایط زمانی مهم تلقی میشود که به یاد بیاوریم که احمدینژاد با حمایت همه جانبه اصولگرایان توانست در سال ۸۴ رای لازم را برای رفتن به خیابان پاستور به دست آورد.
اصولگرایانی که حالا به سرسختترین منقتدان تبدیل شدهاند؟
اوضاع به قدری غیرقابل تحمل است که هر چهره دلسوزی سعی میکند با بازگویی نظراتش کاری کند تا شاید در بهبودی احتمالی شرایط و کاهش معضلات تاثیرگذاری مثبتی داشته باشد.
حتی حامیانی که از احمدینژاد «تحت هر شرایطی» حمایت میکردند؟
بله، حتی حامیانی که از احمدینژاد «تحت هر شرایطی» حمایت میکردند. وقتی تحرکات غیرمنطقی برای دولتیها به بدعت بدل میشود، باید هم منتظر این بود که دوستان خود را از دست بدهند.به نظر من انتقادات چهرههای اصولگرا مهر تاییدی بر این نظریه است که دولت، دولتی است که خود را مقید به رعایت اصول نمیداند و این ذهنیت را دارد که نظراتش از هر نظری صحیحتر است.این شرایط برای دولتی که با شعار عدالت طلبی روی کار آمده بود، وضعیتی نامطلوب است.
یعنی «عدالت طلبی» دولت را ماموریتی ناتمام میدانید؟
کارهای صورت گرفته در شهرهای کوچک و روستاها موید این قضیه است که احمدینژاد و مهرههای دولتش واقعا دغدغه رفع محرومیت از قشر مستضعف را در سر داشتند و به همین دلیل مشخص ، تاکید این است که نباید به دلیل بروز خطاهایی که اتفاقا زیاد و مهم هم هستند، این مساله را از یاد ببریم که در این چند سال برنامههای زیادی برای سطح محروم کشور تدارک دیده شده است و دقیقا به همین دلیل مشخص باید گفت که با وجود انتقادات جدی هیچ کس تجت هیچ شرایطی نمیتواند اینطور عنوان کند که در کشور عدالت به طور کامل به دست فراموشی سپرده شده است.
اما واقعا جای تاسف و تأمل است که دولتیها با برخی از ندانم کاریها موجب شدند تا کارهای خوبشان هم زیر سایه این عملکردها برود. این مساله هم ریشه در این دارد که دولتیها برداشت صحیحی از موقعیت خود ندارند و «حتما» خود و موقعیت خود را بالاتر از آنی میبینند که باید ببینند و به همین دلیل به همه دستگاهها و چهرههایی که خارج از قوه مجریه در حال فعالیت هستند، نگاهی توام به تکبر میاندازند.
غرور و تکبر؟
بله، واقعیت تلخ دولت مغرور بودنش است. این غرور تا جایی پیش رفته که من بارها در گفتگوهای مختلف اشاره کردهام که حتی آنها برای توسعه عدالت هم فقط به تواناییها و تفکر خودشان اتکا کردند و به همین دلیل نتوانستند از همه پتانسیلهای موجود در کشور برای هدف مهمی چون عدالت بهره ببرند، آن هم در شرایطی که در مقاطعی واقعا تنها دغدغهشان اجرای عدالت بود.
هر مجموعهای که دچار پدیدهای به نام غرور شود، نمیتواند همیشه در چارچوب منطق حرکت کند و به همین دلیل بارها مشاهده شده که مغروران به واسطه رفتارهای غلط و بروز ناهنجاریهای متعدد وجهه خود را مخدوش شده میبینند و خب! طبیعی است که در این شرایط نتوانند آن طور که باید به عملی کردن برنامههای خود امیدی داشته باشند.
شاید به همین دلیل است که رییس اصولگرای دولت در حالی انتقادات زیادی را متوجه خود میبیند که بیشتر منتقدان مهر اصولگرایی را بر پیشانی خود دارند.این حالت در شرایطی برای رییس قوه مجریه پیش آمده است که با رویکردی عدالت پرور خود را در معرض رای مردم قرار داد و توانست در راس دولت قرار بگیرد، اما از زمانی که آنها دستگاه اجرایی کشور را برعهده خود دیدند، هدفشان تغییر کرد و رفتارهایی از خود نشان داد که به هیچ وجه با شعارهای اولیه همخوان نبودند و به همین دلیل است که حالا وضعیتی دشوار را در حال تجربه کردن هستند و همانطور که بارها اشاره شده، دوستان خود را در مقام منتقد میبینند.
«هدفشان تغییر کرد» را توضیح میدهید؟
واضح است که دولتیها در میانه راه دولت نهم به این فکر افتادند که بلکه به نوعی بتوانند موقعیت خود را تمدید کنند و بر همین اساس همه فکر و توان خود را به کار گرفتند تا به این هدف خود برسند.
طبیعی بود که آنها با این ذهنیت نتوانند هدف اولیه خود را اولویت قرار بدهند و به همین دلیل رفتارشان تغییر کرد تا شرایط فعلی، هم دولتیها را زیر سوال ببرد و هم آسیبهای زیادی را به مردم و جامعه تحمیل کند.آنها به طور جدی در این فکر هستند تا پس از پایان دولت دهم بازهم در ساختار قدرت باقی بمانند که نقض صریح قانون اساسی است. البته این هدفی غیرقابل دسترس است و «حتما» سرانجامی جزء ناکامی برایشان نخواهد داشت./عصرایران