امنیت اجتماعی با رنگ و لعاب سیاسی!

آرمان - سیاسی كردن امور اجتماعی امری است كه در بخش‌های اجتماعی پذیرفتی نیست. سیاسیون چندان بی‌میل نیستند و برخی از آن هم استقبال می‌كنند. اما از سوی دیگر در عالم سیاست زمانی كه شكست سختی را از رقیب متحمل می‌شوند، طیف بازنده تلاش می‌كند تا به نحوی این شكست را تلافی كند. این بد اخلاقی، رفتاری است كه شكست خوردگان اصولگرا كه انتخابات ریاست‌جمهوری ۹۲ را به اعتدال و امید باختند و در اسفند ۹۴ هم نتوانستند مردم را به سوی خود بكشانند، امروز از خود نشان می‌دهند و سعی می‌كنند با ورود به مباحث اجتماعی و اظهارنظر درباره موضوعات اجتماعی كه سر رشته‌ای از آنها ندارند به اظهارات بپردازند كه مشخص نیست هدفشان چیست.

 

مثلا طرح امنیت اخلاقی با همه اما و اگر‌هایی كه از روز نخست اجرایش داشت، چند سال است كه با گرم شدن هوا فعالیت خود را آغاز می‌كند و نیروهای ناجا تحت عنوان «گشت ارشاد» به بررسی پوشش افراد می‌پردازند تا اگر نیاز بودتذكر دهند اما گشت‌های ارشاد امسال، كمی با سال‌های قبل متفاوت است. اگر حجاب شخصی مناسب نباشد، الزاما خانم یا آقای پلیس جلوی او را نمی‌گیرند. چرا كه ۷۰۰۰ نفر آماده در خیابان‌های پایتخت، با لباس یك شهروند معمولی در مقابل افرادی كه حجاب متعارف ندارند می‌ایستند و به آنها تذكرات لازم را می‌دهند.

 

اما پای سیاست از آنجا باز می‌شود كه نیروهای سیاسی اصولگرا كه تا دیروز بر طبل حضور در مجلس می‌كوبیدند امروز درباره گشت نامحسوس ارشاد به اظهارنظرهایی می‌پردازند كه به زعم خودشان تخصصی و علمی است. دراین میان برخی این سوال را مطرح می‌كنند كه آیا حمایت اصولگرایان از این طرح، تنها و تنها به دغدغه اجتماعی آنها محدود می‌شود؟ آیا می‌توان پذیرفت جناح اصولگرا در این باره هیچ قصد سیاسی‌ای را دنبال نمی‌کند؟ باید پذیرفت كه اگر نه غیر ممكن، كه پذیرش آن بسیار دشوار است!

اصولگرایان در مصاف بی‌حجابی!
۵ اردیبهشت سال گذشته بود كه رئیس‌جمهور در بیستمین همایش سراسری فرماندهان نیروی انتظامی ایجاد امنیت را در سایه همدلی، هماهنگی و همكاری بین دولت و نیروهای مسلح و اطلاعاتی امكانپذیر دانست و تاكید كرد: اول باید به ریشه‌های مساله امنیت توجه كنیم و بعد تحقق امنیت. وی فقر و بیكاری را نخستین عامل ناامنی در جامعه عنوان كرد و گفت: «آن نهی از منكری كه می‌گوییم، اینهاست. منكر اصلی در جامعه، فقر، بیكاری، فساد و ریا است كه باید از بین برود. اما ما به ۲ تا ۳ فرع در منكر چسبیده‌ایم و فكر می‌كنیم منكر و معروف آنهاست. در صورتی كه منكر همانی است كه مردم می‌گویند این كار بدی است.

 

مقابله با یك منكر زمانی است كه وقتی پلیس با آن برخورد می‌كند، مردم برای آن كف می‌زنند.» آنچه رئیس‌جمهور بیان كرد نافی امر به معروف در مسائلی از جمله پوشش نبود بلكه تاكید بر نتایج آن در جامعه داشت. این موضع رئیس‌جمهور سال گذشته تا امروز برخی را ناراحت كرده و نتیجه انتخابات بر این مساله افزوده است و حال عده‌ای تلاش می‌كنند تا با برخی اظهارات و موضع‌گیری‌ها، این شائبه را در ذهن مردم ایجاد كنند كه دولت یك پای گشت های نامحسوس است و با وجود اینكه ماهیت این طرح کاملا درست است اما آنها به زعم خود با نسبت دادن به دولت تصور تخریب پاستور را دارند.

 

هدفشان همچنین این است كه با چنین اقداماتی مردم را در حوزه اجتماعی نسبت به دولت بدبین كنند. نمونه آن را می‌توان در صحبت‌های جعفر شجونی یافت. او درباره طرح گشت نامحسوس ارشاد، گفت: «بعضی‌ها از انجام چنین طرح‌هایی ناراضی هستند چرا كه به آرزوهای خود نرسیده‌اند و همین كه فردی می‌خواهد امر به معروف كند، می‌گویند به شما چه ربطی دارد؟! در حالی كه هیچ مملكتی با اباحه‌گری و لاابالی‌‌گری و دهن كجی به اسلام، آباد نشده است.» شجونی كه در صحبت‌هایش مواردی از «بی‌حیایی» را هم ذكر كرده، به مجریان طرح هم توصیه‌ای داشته است. او گفت: «لازم است كه مجریان طرح امنیت اخلاقی راه صحیحی را برای اجرایش انتخاب كنند و موارد منكر را به درستی تشخیص دهند و در این زمینه از نظرات كارشناسان دینی هم استفاده كرده تا عملكرد مناسبی داشته باشند.»

موتلفه و گشت نامحسوس امنیت اجتماعی؟!
از طرف دیگر، محمدنبی حبیبی دبیركل حزب موتلفه، ضمن حمایت از این طرح از پلیس خواسته است كه نظارتی قوی بر نیروهای نامحسوس خود داشته باشد. حبیبی در این باره كه چه تضمینی وجود دارد كه نیروهای نامحسوس گزارش خلاف واقع به مراجع خود ارائه ندهند نیز گفت: «اگر افرادی كه این نظارت محسوس را دارند شناخته شده و گزینش شده باشند، ‌این اتفاق نمی‌افتد.»

رنگ و لعاب سیاسی
اما سوال اینجاست كه اصولگرایان چه هدفی را دنبال می‌كنند؟ آیا با سیاسی كردن طرح امنیت اخلاقی، این معضل حل خواهد شد؟ داریوش قنبری، نماینده سابق مجلس در گفت‌وگو با «آرمان»، طرح امنیت نامحسوس اخلاقی را طرحی با رنگ و بوی سیاسی دانست و گفت: «بحث امنیت اخلاقی، با رنگ و لعاب سیاسی و توسط یك جریان خاص مطرح شده و دنبال می‌شود و برخی اهداف خاص جناحی را از این طرح دنبال می‌كنند.» وی امنیت را محدود به حوزه اخلاقی ندانست و از امنیت اقتصادی نیز سخن به میان آورد. او گفت: «بحث امنیت اخلاقی با امنیت اقتصادی، اشتغال، مولفه‌های دیگر اقتصادی و اجتماعی همراه است. امنیت واقعی زمانی محقق خواهد شد كه بیكار در جامعه وجود نداشته باشد. مشكل اصلی جامعه ما، امروز، امنیت اقتصادی، فقر و بیكاری، ناشی از سیاست‌های غیر كارشناسانه‌ای است كه در دوران هشت سال ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد و دوازده سال اكثریت اصولگرایان در مجلس شورای اسلامی، اتخاذ كردند و این سیاست‌های نادرست باعث فقر و بیكاری و نابسامانی‌های اجتماعی شد.»

 

این نماینده سابق مجلس درباره ارائه راهكاری برای حل معضلات اجتماعی نیز گفت: «اگر در پی حل ریشه‌ای امنیت اخلاقی هستیم، باید مولفه‌های امنیت و اخلاق را به شكل كارشناسی و همه‌جانبه نگاه كنیم و این کار با نگاه یك جانبه نگر و جناحی كردن موضوع، حل نخواهد شد. مشكل امنیت، باید توسط مراكز دیگری حل شود. نه اینكه تنها از نیروهای نظامی و انتظامی استفاده شود و نگاهی سخت افزارانه به قضیه داشته باشیم. تجربه نشان داده كه این روش‌ها جواب نداده است.

 

باید اجازه داد كه كارشناسان در این زمینه تصمیم‌گیری كنند و نگاه‌های جناحی نسبت به این موضوع كنار گذاشته شود.» همه به یاد داریم آن زمان را كه محمود احمدی‌نژاد در تلویزیون و تیم مشاورانش، گمان بردند با موضع‌گیری علیه این طرح، می‌توانند نظر مردم، خاصه زنان و جوانان را جلب كرده و آرای آنها را در سبد خود داشته باشند. اما تجربه نشان داد، مردم هوشیار‌تر از آن هستند كه با انتقاد از طرحی كه دولت اختیاری در اجرای آن ندارد، چشم بر عملكرد دولت‌ها ببندند. مردم می‌دانند كه دولت یازدهم عمیقا به حقوق شهروندی باور دارد. اگر اصولگرایان درصدد هستند با حمایت از طرحی، پای دولت را به میان بكشند، خواب شان تعبیر نخواهد شد. مردم در هفتم اسفند نشان دادند. در خرداد ۹۶ هم نشان خواهند داد كه از دولتی كه جز به مصلحت ملك و رفاه ملت فكر نمی‌كند، تمام قد دفاع خواهند كرد!

 اخبار اجتماعی  - آرمان/كورش چهاردوری

ویدیو مرتبط :
برای رنگ و لعاب دار بودن تزیین کیک تان از میوه ها استفاده کنید

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

تصاویری از ادامه طرح امنیت اجتماعی