اظهارات جنجالی نایب رئیس مجلس

*در انتخابات رئیس‌جمهور نهم مجموع اصول‌گراها امتحان خوبی پس ندادیم، علتش هم این بود که نهایتاً نتوانستیم راجع به کاندیداها علی‌رغم سازوکارهایی که تعریف و بحث‌های طولانی‌ که کرده بودیم به تفاهم برسیم. این هم یکی از دلایل - نمی‌خواهم بگویم بهانه‌هایی - بود که آقای هاشمی احساس کرد و گفت: «من کاندیدا می‌شوم»، چون ایشان هم از مدت‌ها قبل گفته بود که اگر اصول‌گراها تفاهم کنند من می‌مانم، ولی اگر تفاهم نکنند نامزد می شوم.

*به نظر من اگر آقای هاشمی همان موقع هم تلاش ویژه‌ای کرده بود می‌توانست مجموعه را به تفاهم برساند. ایشان به هر دلیلی وارد میدان نشد و نهایتاً از اینکه اصول‌گراها تفاهم نکردند، استفاده کرد و کاندیدا شد .

*من مزاحی می‌کردم که البته خارج از جدی هم نبود و می‌گفتم: «علی‌رغم اینکه ما اصول‌گراها در دولت نهم همگی دست به دست هم دادیم که شکست بخوریم، اما خدا نخواست» و بالاخره یک اصول‌گرا موفق شد و او آقای احمدی‌نژاد بود.

*  آن موقع اولویت اول ما آقای احمدی‌نژاد نبود، ما آقای لاریجانی را انتخاب کرده بودیم، اما بعد از نتیجه انتخابات مرحله دوم با حمایتی که کردیم بالاخره الحمدلله آقای احمدی‌نژاد انتخاب شد و ما راضی بودیم، خوشحال هم بودیم. احساسمان این بود که باید همه کمک‌ها را به هر صورتی هست به دولت آقای احمدی‌نژاد بکنیم تا ایشان بتواند موفق شود.

*سابقه دوستی ما با آقای احمدی‌نژاد آن موقع بیش از 20 سال بود که در حال حاضر 26، 27 سال می‌شود. ما با همدیگر کار اجرایی نکرده بودیم، اما کاملاً با تفکرات، روحیات و توانمندی‌های همدیگر آشنا بودیم.

* اوایل دولت زیاد  کمک کردیم. یادم هست دور اول آقای رئیس‌جمهور در حال بررسی اعضای کابینه بودند و هیئتی را مشخص کرده بودند که ایشان را کمک کنند، آن موقع به آقای احمدی‌نژاد یکسری توصیه‌هایی داشتم که اگر یک کابینه قوی و قدرتمند می‌خواهد خوب است از همین اصول‌گراهایی که کاندیدا بودند و رأی نیاوردند استفاده کند و اسم آقای قالیباف، آقای محسن رضایی و آقای لاریجانی را بردم. گفتم اینها نیروهای خوبی هستند، به هر حال مدعی بودند که می‌‌خواهند مملکت را اداره کنند، پس الان قاعدتاً باید خوب بتوانند یک وزارت‌خانه را اداره کنند و شما یک تیم قدرتمند خواهید داشت.

*همان موقع برای اولین بار از آقای احمدی‌نژاد شنیدم که گفت: «من به دنبال ژنرال‌ها نیستم. من نمی‌خواهم ژنرال در کابینه بیاورم». بعدها مشخص شد که گفت من می‌خواهم سرباز بیاورم.

*با این روحیاتی که در آقای احمدی‌نژاد کشف کردم که دنبال ژنرال و آدم‌های لااقل شناخته‌شده نیست، احساس کردم که چندان نمی‌توانیم در تعیین کابینه کمک کنیم، نه ایشان به مشورت‌های ما نیاز دارد و نه من احساس کردم که مشورت‌های ما خیلی نتیجه می‌دهد. شاید بعضی‌ها تعجب کنند، چند بار هم گفته‌ام که من حتی یک نفر را برای وزارت به آقای احمدی‌نژاد معرفی نکردم. علی‌رغم اینکه شایعه این بود که چند تا از وزرا قبل از اینکه دوستان احمدی‌نژاد باشند دوستان باهنرند.

*بحث دیگری که آن موقع با ایشان داشتم این بود که سئوال کردم در مجموعه اداره مملکت تئوری اقتصادی‌تان چیست؟ ایشان به این مضمون می‌گفت من کاری به تئوری و این حرف‌ها ندارم، من مهندسم و دنبال این هستم که تولید در کشور راه بیفتد، به عنوان مثال عرض می‌کنم مثلاً ده هزار قندان می‌خواهم، اعلام می‌کنم هر کس بهتر، سریع‌تر و ارزان‌تر می‌سازد بیاید بسازد. من می‌خواهم این‌جوری مملکت را اداره کنم.

*همان‌جا عرض کردم که مسائل اقتصادی مسائل پیچیده‌ای است و به همدیگر ارتباط دارند، یعنی در همین مثالی که شما می‌زنید ما قندان را مجرد از استکان نمی‌‌توانیم بسازیم، نمی‌توانیم قندان را مجرد از اشتغال ببینیم، قندان را مجرد از تورم ببینیم؛ اینها مجموعه به‌هم پیچیده‌ای است که همه روی هم اثر می‌گذارند. بنابراین برای اداره امور اقتصادی باید تئوری داشته باشیم.

* شاید اولین اختلاف جدّی که بین مجلس و آقای احمدی‌نژاد پیش آمد، مسئله رشد بودجه‌‌‌‌ پروژه‌های عمرانی در سال اول یا دومی بود که ایشان لایحه بودجه را تقدیم مجلس کرد. یادم هست رشد 80، 90 درصدی در بودجه عمرانی مطرح کردند که آن موقع در مجلس در این باره خیلی بحث کردیم. ضمن اینکه موضوع بیماری هلندی هم مطرح بود که برخی در مجلس می گفتند. خلاصه‌اش این بود که پول تنها وسیله کار نیست، بلکه باید مجموعه شرایط جمع شود که یکی از آنها امکانات مالی و تأمین اعتبار است، اما تأمین اعتبار به‌تنهایی نمی‌تواند مشکل تولید، رشد، رفاه یا عمران را حل کند. ساده عرض می‌کنم اگر بخواهیم کار عمران را گسترش بدهیم هم باید پول داشته باشیم، هم باید ظرفیت‌های اقتصادی کشور رشد کند، هم باید نیروی انسانی لازم را داشته باشیم، هم نهادهای عمومی، دولتی و غیردولتی داشته باشیم تا این توانمندی‌ها با هم جمع شود و به یک کار تولیدی تبدیل شود. والا اگر بودجه کشور در یک سال دو برابر شود، اصلاً معنایش این نیست که کار هم دو برابر انجام می‌شود و اینها یک مقدار تورم‌زا خواهد بود.

* آقای دکتر احمدی‌نژاد این را قبول نداشتند. بعد از دو سه سال تازه این حرف یک مقدار به بار نشست و ما برای مدت‌ها که داشتیم از تورم دو رقمی نجات پیدا می‌کردیم یک تورم 25، 26 درصدی نتیجه کار شد، البته کارها و تلاش‌ها هم زیاد بود.

* آقای احمدی‌نژاد نقاط مثبت بسیار زیادی داشت: مردمی بودن، پرتلاش بودن، دلسوز بودن، تعصب خدمت داشتن، حتی می‌توانم بگویم در خدمت به مردم و تأمین عدالت ولع داشتند، شجاعت‌هایی داشتند مثلاً گفتمان امام و انقلاب را مجدداً مطرح کردند، شجاعت در حرف‌های بزرگ زدن و کارهای بزرگ کردن؛ اگر بخواهیم اینها را لیست کنیم آقای احمدی‌نژاد مشخصه‌های زیادی داشتند و همین الان هم دارند، البته ایشان نقاط ضعفی هم داشت.

* معتقد بودیم باید در جاهایی که می‌پسندیم و قبول داریم محکم با همه توان دفاع کنیم و در جاهایی که نقد داریم، نقدمان را بگوییم. البته تلاش می‌کردیم تا آنجائی که می‌توانیم خصوصی، غیررسانه‌ای و در جلسات و محافلی که با ایشان داریم مطرح کنیم.

* آقای احمدی‌نژاد سال 84 با آقای احمدی‌نژاد امروز  شاید فرقی نکرده باشد و اطلاعات ما در باره ایشان بیشتر شده باشد.

* اولین مقام رسمی که مسئله انحراف را در کشور مطرح کردند مقام معظم رهبری بودند . ایشان بعد از جریان فتنه 88 و هزینه‌های سنگینی که این جریان به نظام تحمیل کرد، هشدار دادند که زوایای انحرافی دیده می‌شود و با این تعبیر و به این مضمون اشاره کردند که من تا زنده هستم نمی‌گذارم این انحراف در انقلاب اتفاق بیفتد. مشخص بود چه نقاطی و چه کسانی. شاید یک مقدار به قبل از این برگردیم، همان داستان اول دولت دهم بود و انتخاب فرد خاصی از سوی رئیس‌جمهور به عنوان معاون اول، که با مخالفت مجلسی‌ها، بزرگان، علما، مراجع و نهایتاً به‌طور رسمی با مخالفت مقام معظم رهبری روبرو شد، ایشان هم یک مقدار مقاومت‌هایی داشت و بالاخره منصرف شد؛ البته احساس ما این است که آن فرد مخصوص در عمل تقریباً همه اختیارات معاون اول را داشت و هنوز هم شاید داشته باشد، یعنی در جای‌جای مسائل مختلف آثار تصمیماتش در دولت شاید پررنگ‌تر از آثار تصمیمات معاون اول رئیس‌جمهور باشد.

* در مسئله وزیر امورخارجه و انتصابی که انجام شده بود و جریان انحرافی، یک مسئله خاص و ویژه بود که  احساس کردیم بدون استفاده از امکان استیضاح حتی با صحبتی که با خود آقای دکتر صالحی کردیم، ایشان هم تقریباً به ما می‌گفت که چاره‌ای ندارم و باید این کار را انجام دهم، به این دلیل به این نتیجه رسیدیم که اهرمی غیر از استیضاح نمی‌تواند مانع این کار شود.

*متأسفانه همین‌طور که جلو رفتیم معلوم و احساس شد که آقای احمدی‌نژاد به تشخیص شخصی‌ خود بیش از قانون اهمیت قائل است و بیشتر تلاش می‌کند به تشخیص‌های خودش عمل کند، بعضی از قوانین را قبول دارد و اجرا می‌کند و بعضی‌ها را هم قبول ندارد و اجرا نمی‌کند. این یک اشکال اساسی در روند اداره کشور به وجود می‌آورد.

* آقای رئیس‌جمهور تفاسیر خاصی از اصول قانون اساسی داشتند و بعضی از فرآیندهای قابل قبول را که ما مدعی بودیم اینها طبق قانون اساسی است و در 20، 30 سال گذشته اجرا شده‌اند، قبول نداشتند. اگر شما به آرشیو مسائل برگردید نامه‌های متعدد به مجلس، سخنرانی‌ها و... حاکی از برداشت‌هایی بود که خودشان از بعضی اصول قانون اساسی داشتند و اصرار بر دیگران که آنها هم باید به این برداشت‌ها عمل کنند، آخرینش نامه‌ای بود که ایشان در پایان سال 88 به آقا نوشتند و حدود 17، 18 مورد اشکال عملکرد مجلس را با استناد به قانون اساسی ذکر کردند که از نظر ایشان ما مجلس از این خراب‌تر ندیده بودیم.

*مقام معظم رهبری آن را به آیت الله جنتی ارجاع دادند و از ایشان خواستند یک‌سری افراد از مجلس، دولت و صاحب‌نظران حقوقی را جمع کنند و 17، 18 موردی را که آقای رئیس‌جمهور ادعا کرده‌اند بررسی کنند و نظر بدهند. تعداد جلساتی که تشکیل شد زیاد بود، من هم عضو آن جلسات بودم، آقای جنتی هم جلسات را اداره می‌فرمودند و نهایتاً نظراتمان را خدمت مقام معظم رهبری دادیم. جمع‌بندی آن جلسه این بود که از این موارد 16 مورد آن بی‌مورد است و اصلاً وارد نیست و دو مورد هم با اصلاحات مختصر و کوچکی قابل حل است.

*جناب رئیس‌جمهور خیلی از تصمیماتی را که شخصاً می‌گرفتند اجرا می‌کردند حالا چه قانونی بودند و چه نبودند. کم‌کم یک مقدار طومار خلافکاری‌هایی که ایشان انجام داده است و دارد انجام می‌دهد، طولانی شد.

*من هنوز هم اعتقاد ندارم که قطعاً بگویم خدای‌ نکرده آقای سجادی با گروه انحرافی زد و بندی داشته است، اما در مجلس سئوالاتی شد. متأسفانه آقای سجادی نتوانستند دفاع قوی‌ای از عدم وابستگی‌شان کنند. باز هم تکرار می‌کنم هنوز هم این اعتقاد را ندارم که آقای دکتر سجادی به آن گروه انحرافی وابسته باشد و تفاهم کرده باشد و وعده و وعیدهایی به هم داده باشند. من این ادعا را ندارم، باور هم ندارم، اما عکس این موضوع که آقای سجادی بتوانند قاطعانه آن را نفی کنند، یا نخواستند، یا اجازه نداشتند که به هر دلیلی نتوانستند.

* با توجه به اینکه من هنوز به‌شدت علاقمند به آقای رئیس‌جمهور هستم از ایشان می‌خواهم، آرزو و دعا می‌کنم که ایشان زودتر تکلیف گروه انحرافی را روشن کند و این مسئله در مملکت باقی نماند و دوستانی را که داشته و دارد همین‌جور نگران و دغدغه‌دار باقی نگذارد.

*در موضوع انتخابات مجلس نهم  ما وحدت اصول‌گرایان را زیر چتر جامعتین می‌بینیم و فقط در این می‌بینیم، قرار نیست از جای دیگری دستور بگیریم یا تفاهم کنیم. چتر کلی وحدت اصول‌گرایان را جامعتین برداشتند. با سابقه فعالیت‌های سیاسی‌مان در طول 30 سال گذشته، با هر اسمی که بودیم چه جبهه پیروان خط امام و رهبری، چه تشکل‌های همسو و حتی جامعه مهندسین، مؤتلفه و دیگران در عمل نشان دادیم و ثابت کردیم که هماهنگ و همراه با جامعه روحانیت هستیم و به این امر افتخار می‌کنیم.

* اصول‌گرایان در هر ساختاری که به وحدت رسیدند ما از آن ساختار تبعیت می‌کنیم که الان دارد آن ساختار شکل می‌گیرد. البته یک زمانی بحث بود و آقای رئیس‌جمهور هم در این قضایا فعال بودند، اما با توجه به روند مسائلی که پیش آمد و بعضی از جریان‌های انحرافاتی که در همین انتخابات تحت عنوان استمرار رئیس‌جمهور می‌خواستند دخالت کنند و حرف‌هایی از این قبیل، یک مقدار به چالش کشیده شد. آقای رئیس‌جمهور هم اعلام کردند که من به عنوان رئیس‌ قوه مجریه نمی‌خواهم در انتخابات دخالت کنم، از این پیشنهاد رئیس‌جمهور به‌طور جدی استقبال کردیم و الان هم استقبال می‌کنیم و ایشان گفتند دولت یا مجموعه وابسته به دولت نباید فعالیت انتخاباتی در مجلس داشته باشد.

 *به نظر می‌رسد ساختار به سمتی می‌رود که ان‌شاءالله حداکثر وحدت را در اصول‌گراها به وجود بیاوریم و با هم جمع شویم. هر چند روزهای آخر خود را می‌گذراند و به زودی ساختار مشخص خواهد شد و سخنگوی جامعه روحانیت یا جامعه مدرسین اعلام خواهد کرد که آخرین تصمیمات چه خواهد شد.

*  ما هیچ وقت وحدت صد در صدی نداریم، هیچ موقع نداشتیم. بالاخره در انتخابات مجلس هشتم در کنار جبهه متحد اصول‌گرایی گروه‌های دیگری آمدند فعالیت هم کردند و بعضی جاها توفیقاتی هم داشتند، اما در مجموع وحدت اصول‌گرایی و جبهه متحد اصول‌گرایی موفق بود. فکر می‌کنیم این دوره آن توفیق را خواهد داشت، ان‌شاءالله شاید هم زودتر.

*البته باید مواظب باشیم، الان با دو جریان روبرو هستیم؛ یکی جریان فتنه و دیگری جریان انحراف. خبرهایی می‌رسد که اینها دارند به سرعت به هم نزدیک می‌شوند، یعنی ممکن است نهایتاً یک رقیب داشته باشیم، اما الان محاسبه می‌کنیم که دو رقیب داریم. هیچ کدام از اینها نباید ما را از دیگری غافل کند، جریان فتنه بسیار عظیم بود و باید مواظبت کنیم، جریان انحراف هم جریانی است که الحمدلله  زودتر شناسایی شد و این جزو الطاف خفیه الهی بود. والا شاید بعضی از اینها تصورشان این بود که مجلس را تصرف و بعداً دستشان را رو کنند. خدا کمک کرد و اتفاقاتی افتاد که دست اینها زودتر رو شد. بنابراین جبهه فتنه را رقیب می‌دانیم، نه رقیب خودمان، بلکه رقیب نظام می‌دانیم. جریان انحراف را لطمه اساسی به نظام می‌دانیم، احتمالاً اینها به هم نزدیک می‌شوند و دارند نزدیک می‌شوند، خبرهایش را داریم، اما در هر صورت باید مواظب هر دو گروه باشیم و هیچ کدامشان تحت تأثیر دیگری قرار نگیرد. این‌قدر روی فتنه متمرکز شویم که از جریان انحراف غفلت کنیم یا برعکس این‌قدر جریان انحراف را اصلی کنیم که خدای نکرده از جریان فتنه غفلت کنیم.

*آقای متکی از قدیم عضو "جبهه پیروان خط امام ورهبری " بوده‌اند. ایشان مدت‌ها عضو جبهه بوده‌اند و این مدتی که فاصله گرفتند به دلیل اساس‌نامه وزارت خارجه بود، ایشان وزیر امور خارجه بودند و در اساس‌نامه وزارت خارجه صراحتاً آمده است که کارمندان و مسئولین وزارت خارجه نباید در احزاب باشند. بعد از اینکه مأموریتشان در وزارت خارجه تمام شد، سر جایشان برگشتند و دارند در مجموعه جبهه فعالیت می‌کنند، من هم در مجموعه جبهه دارم کار می‌کنم.

*تلاش ما این است که حداکثر اصول‌گراها را با هم جمع کنیم. بعضی‌ها تشکل، گروه، حزب و تشکیلات دارند، بعضی‌ها حوزه نفوذ دارند، یعنی ممکن است تشکیلات رسمی نداشته باشند، ولی یک حوزه نفوذ قابل توجهی دارند، سعی می‌کنیم همه اینها را با هم جمع کنیم.

منبع: خبرآنلاین