اخبار
2 دقیقه پیش | عکس: استهلال ماه مبارک رمضانهمزمان با آغاز ماه مبارک رمضان جمعی از کارشناسان حوزه نجوم همراه با نماینده دفتر استهلال مقام معظم رهبری عصر دوشنبه هفدهم خرداد برای رصد هلال شب اول ماه مبارک رمضان بوسیله ... |
2 دقیقه پیش | تا 20 سال آینده 16 میلیون بیکار داریموزیر کشور گفت: در نظام اداری فعلی که میتواند در ۱۰ روز کاری را انجام دهد، در ۱۰۰ روز انجام میشود و روند طولانی دارد که باید این روند اصلاح شود. خبرگزاری تسنیم: عبدالرضا ... |
اصرار برای ساخت خیابان در ۵۰ متری نقش جهان
اخبار اجتماعی - اصرار برای ساخت خیابان در ۵۰ متری نقش جهان
ماجرای احداث خیابان آقا نورالله نجفی در فاصله 50متری میدان نقشجهان، تکرار دوباره قصه برج جهاننماست. یکسال است شهرداری اصفهان با استناد به طرح تفضیلی شهر شروع به آزادسازی خانههای مسکونی در محدوده پشت میدان نقشجهان کرده است تا خیابانی به عرض حدود 24 متر ایجاد کند. شهرداری معتقد است با پیادهروشدن میدان، وجود چنین خیابانی برای انتقال بار ترافیکی لازم است.
به گزارش شرق، محمدحسین طالبیان، معاون سازمان میراث فرهنگی اصفهان، درباره احداث خیابان آقانجفی میگوید: «با توجه به قرارگرفتن میدان نقشجهان در فهرست آثار جهانی، شهرداری باید برای احداث خیابان مصوبات قانونی را از مراجع ذیصلاح اخذ کند.» طالبیان از شهرداری اصفهان خواسته تا این مصوبات را برای بررسی کارشناسان به سازمان میراث ارایه دهد.
اما شواهد چنین نشان میدهند که تاکنون برای احداث این خیابان مجوزی اخذ نشده است؛ مجوزی که طالبیان معتقد است «با توجه به حساسیت میدان نقشجهان و نظارت یونسکو توسط تیم کارشناسی مجرب بررسی شود.»با اینکه معاون سازمان میراث فرهنگی اصفهان میگوید «سازمان میراث فرهنگی پروژه احداث خیابان آقا نورالله نجفی را تا ارایه مدارک و مصوبات قانونی اخذشده از سوی شهرداری اصفهان متوقف کرده است» اما در کوچهپسکوچههای پشت میدان نقشجهان، کارگاه شهرداری در محل مشغول به کار است و خبری از توقف و تعطیلی مشاهده نمیشود.
سکوت میراث فرهنگی نسبت به ادامه فعالیت شهرداری اصفهان، میتواند به این دلیل باشد که در جلسهای که در روزهای گذشته با حضور معاون میراث فرهنگی، رییس سازمان میراث فرهنگی استان اصفهان، معاون شهرسازی و معماری شهرداری و نماینده استاندار برگزار شد، جمشید نورصالحی، معاون شهرسازی و معماری شهرداری، از امضای توافقنامهای برای توقف پروژه خودداری کرده است. به همین سبب، شهرداری بدون کوچکترین توجه به تهدیداتی که ممکن است ادامه پروژه برای میدان نقشجهان داشته باشد، به فعالیت خود ادامه میدهد. چراکه شهرداری مدعی است طبق ضوابط و قوانین و بر اساس طرح جامع تفضیلی شهر فعالیت میکند و در این موضوع، رعایت حقوق شهروندان اصفهانی اولویت اول و آخر است.
در حال حاضر بخش قابلتوجهی از شهروندان نسبت به رفتارهایی که آن را «قانونگریزانه» میدانند، انتقاد دارند. یکی از ساکنان محل به نمایندگی از اهالی میگوید: «شهرداری در حال آزادسازی برای خیابان است؛ آن هم منازلی که حداکثر چهار تا پنجسال بیشتر از پروانه پایان ساخت آنها نمیگذرد. اگر از ابتدا احداث خیابان در این محدوده در طرح تفضیلی وجود داشته، چرا شهرداری نسبت به صدور پروانه ساخت اقدام کرده است؟ در حال حاضر، مالک مجبور است خانهای که چندسالی بیشتر از ساخت آن نمیگذرد را به اجبار به قیمت ارزانتر به شهرداری فروخته و آواره شود.»
غلامحسین معماریان، عضو هیاتعلمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران، با بیان اینکه تاکنون در هیچ کشوری در دنیا بحث خیابانکشی در بافت تاریخی مطرح نشده است، میگوید: «بحث احداث خیابان در فاصله 50متری بزرگترین میدان جهان اسلام، فقط یک دلیل دارد و آن سود اقتصادی است که نصیب طراحان و مجریان آن میشود.»
معماریان با انتقاد از عملکرد ضعیف میراث فرهنگی درخصوص حفظ و حراست از بافت تاریخی، میگوید: «کشورهایی مثل تونس، ترکیه و مراکش که در ردههای پایین حفظ بافت تاریخی قرار دارند، برای حفظ بافتهای تاریخیشان از ایتالیا و فرانسه الگو میگیرند؛ آن وقت در سال 2014 در اصفهان و ایران، مساله میراث فرهنگی ما این است که عرض خیابانی که قرار است بافت تاریخی را نابود کند، 12 یا 24متر باشد. حتی ما اگر خودمان را با افغانستان هم مقایسه کنیم، باز هم در زمینه حفظ بافت تاریخی عقب هستیم.»
این استاد دانشگاه علم و صنعت ایران میگوید: «در بسیاری از کشورهایی که به آثار تاریخی اهمیت داده میشود، برای ساخت یک بنا در بافت تاریخی شش تا هفت سال کار تحقیقاتی انجام میشود، از بزرگترین استادان دنیا خواسته میشود تا در مورد چگونگی اجرای آن نظر بدهند. آن وقت در کشور ما، شهرداری یک منطقه، طرحی را برای اجرا در با ارزشترین و منحصربهفردترین میدان جهان ارایه و آن را اجرا میکند.»
معماریان مدیریت ضعیف میراث را عامل بروز مشکلاتی از این دست میداند و میگوید: «با حضور طالبیان بهعنوان یک فرد خبره و آشنا به حوزه میراث فرهنگی، نباید شاهد اتفاقاتی از این دست در اصفهان و میراث کشور باشیم.» معماریان میگوید: «بافت تاریخی اصفهان مثل دفترچه صدبرگی است که 40 برگ آن کنده شده. شهرداری نمیتواند هرطور که میخواهد جای خالی این 40 برگ را پرکند. برای نوشتن دوباره این 40 برگ تخصص لازم است.»
سالهاست که مدیریت سازمان میراث فرهنگی سبب شده تا شهرموزه اصفهان تکهتکه شود؛ عبور مترو از خیابان چهارباغ، تخریب بافت تاریخی پشت مسجدجامع، تخریب خانههای تاریخی واقع در خیابان ابنسینا، احداث مجموعهای بهنام میدان امام علی، احداث خیابان حکیم و سایر پروژههای عمرانی که سبب شده تا از اصفهان بهعنوان یک شهر تاریخی چیز چندانی برای عرضهکردن وجود نداشته باشد. مریم قاسمیسیچانی، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد خوراسگان، با تاکید بر اینکه شهرداری منطقه سه اصفهان بافت تاریخی پشت مسجد شیخ لطفالله را مخدوش کرده است، میگوید: «طبق شواهد موجود شهرداری با آزادسازی برخی از منازل مسکونی و تخریب خانههای قدیمی واجد ارزش تاریخی، بافت یکدست منطقه را مخدوش کرده است؛ بافتی که وجود آن برای حفظ اصالت و یکپارچگی میدان نقشجهان لازم و ضروری است.»
قاسمی میگوید: «حفظ بافت و خانههای قدیمی واقع در این محله، یک پتانسیل خوب برای ارایه خدمات رفاهی، تفریحی به گردشگران میدان است که با ایجاد خیابان و تخریب بافت این پتانسیل از بین میرود. اگر شهرداری اصفهان به جای تخریب بافتی که نمونه آن در دنیا وجود ندارد و مختص اصفهان و میدان نقشجهان است، از تجربه 200 سال گذشته شهرداری پاریس در ایجاد یک محله خلاق در اطراف میدان استفاده میکرد، به مراتب موفقتر بود.» او میگوید: «اجزای بافت تاریخی مانند دانههای تسبیح به هم متصلند و برای حفظ میدان، وجود بافت اطراف آن به همین شکل و شمایل لازم است. نمیشود میدان را در بافت تجاری حفظ کرد. یک بافت تاریخی با همه اجزای آن واجد ارزش میشود. اگر قرار باشد هربار بخشی از این اجزا تخریب شود دیگر بافتی بهعنوان بافت تاریخی باقی نمیماند.»
اسفندماه سال 88، مرتضی سقاییاننژاد، شهردار اصفهان، با بیان اینکه «در بخش میراث فرهنگی بحث قانون مطرح است و من در زمینه برج جهاننما سکوت کردم و این سکوت هم معنادار بود چراکه این اتفاقات از بیرون تزریق میشد و جنبه حقیقی نداشت»، از پاسخگویی درباره طولانی شدن اقدام شهرداری برای تخریب بخشهای باقیمانده برج شانه خالی کرد. گویا قرار است در احداث خیابان آقانجفی، با بدون پاسخگذاشتن پیگریهای خبرنگار «شرق» برای شنیدن نظرات شهرداری اصفهان، دوباره این ماجرا تکرار شود.
یک تشابه دیگر بین موضوع احداث خیابان آقانجفی و برج جهاننما، مقایسه سخنان رسول زرگرپور، استاندار اصفهان، با عباس حاجرسولیها، رییس سابق و عضو فعلی شورای شهر اصفهان، است؛ پنجسال پیش حاجرسولیها در دفاع از عملکرد شهرداری در ساخت برج جهاننما گفته بود: «ما یونسکو را به رسمیت نمیشناسیم و دلیلی ندارد مطابق با قوانین آن رفتار کنیم. هفته گذشته هم استاندار اصفهان با لحنی ملایمتر گفت: «نظرات سازمانهای بیناللمللی برای ما وحی منزل نیست.» زرگرپور با تاکید بر این نکته که شهرداری برای احداث خیابان آقانجفی مجوز لازم را ندارد، میگوید: «خیابان آقانجفی الان موضوع بحث ما نیست. باید دید شهرداری چه برنامهای دارد، بعد تصمیمگیری شود.»
اخبار اجتماعی - شرق
ویدیو مرتبط :
گل زدن از فاصله ۵۰ متری !
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
ساخت برج 57 طبقه در خیابان 8 متری!
اگر دهه ٧٠ در خیابانهای باریک شمیران مجوز ساخت برجهای بلند ١٥ تا ٢٠ طبقه را میدادند این روزها سرمایهگذاران بزرگ در خیابانهای ٨ متری تهران، با مجوز شهرداری و کمیسیون ماده ٥ آسمانخراشهایی به نام هتل میسازند.
یکی از آنها که بلندترین سازه تهران پس از برج میلاد خواهد بود، در الهیه ساخته میشود؛ نه با ١٠، ٢٠ یا حتی ٣٠ طبقه، با ٥٧ طبقه در یک خیابان ٨ متری. نامش هتل است اما کارش تنها هتلداری نیست.
گفته بودند در خیابان فرشته درخیابان مهدیه جرثقیلهای بزرگ نشان میدهد که دقیقا در کدام نقطه گودبرداری انجام شده است. خیابان مهدیه خیابان باریکی است که از انتهای خیابان فرشته به سمت خیابان و محله الهیه میرود. تا همین چندسال پیش مردم در این خیابان زندگی آرامی داشتند تا اینکه یک روز چند نفر آمدند و دور زمینی که درختان قدیمی داشت را محصور کردند. چند روز بعد کارگاههایی برپا شد و تابلوهای پروژه را نصب کردند. روی آنها نوشته بود قرار است در این زمین هتلی ساخته شود. هتل وسط بافت مسکونی؟
گودبرداری این پروژه در ٤هزار و ٥٧٤ متر زمین که آغاز شد، کسی فکر نمیکرد قرار است در یک خیابان ٨ متری در الهیه تهران دومین برج بلند تهران پس از برج میلاد ساخته شود. حالا اما گودبرداری عمیقی که بعضیها میگویند ٥٠ و برخی دیگر میگویند ٧٠ متر عمق دارد نشان میدهد اینجا چه ساختمان غول پیکری قرار است از آسمان به زمین برسد. گودبرداری آنقدر عمیق است که وقتی از پلکان ساختمان دیوار به دیوار این زمینه پایین را نگاه کنی، در کسری از ثانیه سرت گیج میرود و کارگران از سطح زمین مثل آدم چوبیهای کوچکی دیده میشوند که با کلاههای زرد و قرمز حرکت کندی دارند.
سازنده این هتل ٥٧ طبقه که طراح آن «زاها حدید» یکی از مشهورترین معماران جهان است، سرمایهگذار شخصی است، پای ارگان و سازمانی در میان نیست و آنطور که سازندگان آن اعلام میکنندسال ٩٧ این هتل که نامش هتل پارساگاد فرشته است، به بهرهبرداری میرسد و کمترین میزان سرمایهگذاری برای ساخت آن ٤٠٠میلیارد تومان خواهد بود. اینکه چطور مدیریت شهری اجازه داده برجی با این عظمت در یک خیابان ٨ متری در الهیه تهران ساخته شود حالا مهمترین سوالی است که به نظر میرسد کمیسیون ماده پنج و البته معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران باید به آن پاسخ بدهد. واقعیت این است که تصمیم گیری برای ارایه مجوز به این آسمانخراش غول پیکر در یک خیابان ٨ متری زمانی صادر شده که علیرضا جاوید، معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران بوده است و البته این برج تنها خروجی مدیریت آن سالها نیست و بسیاری از هتلهای درحال ساخت تهران و همچنین مالهای عظیم که در گوشه و کنار پایتخت بالا میروند مجوزهایشان را در همان زمان گرفتهاند.
البته جاوید پیش از این در یک برنامه تلویزیونی از این سیاست یعنی حمایت از سرمایه گذاریهای بزرگ تجاری در تهران در قالب مالها و هتلها در زمان معاونتش اینطور دفاع کرد که بههرحال تهران نیاز به هتل و مالهای مدرن دارد و ما نباید جلوی ساخت آنها را بگیریم. اما آنچه درباره ساخت این هتل ٥٧ طبقه در خیابان ٨ متری مهدیه، در الهیه مسألهساز شده از سویی جانمایی آن در خیابانی ٨ متری و از سوی دیگر پیشبینی کاربریهای چند منظوره به جز خدمات هتلی است. اگرچه گفته میشود که این سازه عظیم که بعد از برج میلاد با ٢٣٠ متر ارتفاع از سطح زمین بلندترین ساختمان تهران البته در خیابانی ٨ متری خواهد بود یک هتل است اما واقعیت این است که هتل اسم بخش کوچکی از این هیولای غول پیکر خواهد بود و شاید نام خوبی برای اینکه سرمایهگذاران پشت آن پنهان شوند و به اسم هتل مراکز تجاری بلندمرتبه در تهران بسازند.
اتفاقی که درباره همین پروژه افتاده است. پیگیریها نشان میدهد این سازه بلندمرتبه به جز طبقاتی که که بهعنوان هتل برای آن پیشبینی شده بین ١٨ تا ٣٠ طبقه، ٧ طبقه تجاری – اداری و مجموعهای از فروشگاهها و مراکز تجاری، سالنهای کنفرانس، ٣ طبقه تأسیسات، ٤ طبقه مراکز تفریحی و رستوران و ١ طبقه لابی مجلل خواهد داشت و همه اینها یعنی چنین بارگذاری سنگینی در بافت مسکونی یک محله و در حاشیه خانههایی که مردم تا چند سال پیش در آن زندگی آرامی داشتند و حالا؟
* زمین دهان باز کرد و دیوارها ترک خورد
حالا خانههای خیابان مهدیه در الهیه تهران، دیگر آرامشی ندارند. چهارسال است که یک ساختوساز عظیم بیخ گوششان پیش میرود و گودبرداری کنار خانههایشان عمیق و عمیقتر میشود. از خانههای آنها که بپرسی، خرابههایی شدهاند با دیوارهای ترک خورده، نه از آن ترکهای سادهای که در خیلی از خانهها پیدا میشود، از آن نوع ترکهایی که میگویند این خانه ممکن است به آنی بریزد و در آن گودال عظیم هتل مجاور خودش و آدمهایش و زندگیهایش مدفون شوند. زمین در حیاط یکی از خانههای مجاور این گودبرداری دهان باز کرده است و پیامدهای ناشی از گودبرداری غیراصولی آنقدر شدید بوده که در بخشی از حیاط حتی پلکان از زمین مسطح جدا شده است.
پیمانکاران هتل آمدهاند و بخشی از ترکهای دیوارهای ساختمان مجاور را ناشیانه گرفتهاند و ساختمان باز از همان نقطه ترکهای عمیق تری برداشته است.
مالک یکی از این خانهها به «شهروند»، میگوید: «در کجای دنیا اجازه میدهند که هتل و مراکز تجاری با این عظمت کنار خانههای مردم ساخته شود؟ این خیابان یک طرفه که در همین حالت معمول پرترافیک و مسدود است با فعالیت این هتل و پاساژهایش چه وضعیتی پیدا میکند؟ ما از آنها شکایت کردهایم اما میگویند که کاری نمیتوانید بکنید، دست ما خیلی پر است... واقعا در این شهر جایی پیدا میشود که از حقوق ما دفاع کند.» ساکنان خانههای مجاور این هتل که نه، این آسمانخراش تجاری، میگویند چندینسال پیش که برای ساخت خانههایشان مجوز گرفتند به آنها گفتند که نمیتوانند طبقات زیادی داشته باشند حالا اما به این زمین ٤هزار متری اجازه ساخت دادهاند آن هم در ٥٧ طبقه.» به گفته همسایهها و ساکنان خیابان ٨ متری مهدیه، روزهای آرامش آنها دیگر به سر آمده است اما «چه کسی به آرامش مردم در این شهر فکر میکند؟ اصلا کسی به ما فکر میکند؟» این را یکی از آنها میگوید و با افسوس به گود عمیقی که تا چندسال دیگر هتل عظیمی میشود، نگاه میکند.
جایی دورتر از خیابان الهیه، پشت پارک شهر در خیابان بهشت پرونده ساخت هتل فرشته پاسارگاد، روی میز اعضای شورای شهر است. محمد مهدی تندگویان، سخنگوی کمیسیون معماری و شهرسازی شورا خسارات وارد شده به ساختمانهای مجاور را تأیید میکند و به «شهروند»، میگوید: «گزارشهای ما نشان میدهد خسارتهای سنگینی به ساختمانهای مجاور وارد شده است. برای ما جای تعجب است که چطور کمیسیون ماده ٥ برای ساخت چنین سازه بلندمرتبهای در خیابانی با عرض کم مجوز صادر کرده است و مسأله دیگر بحث ساخت هتلی داخل بافت مسکونی شهری است که مشکلات جدی برای ساکنان این محدوده ایجاد خواهد کرد.»
آنطور که تندگویان میگوید، گزارشهای کارشناسان کمیسیون شهرسازی و معماری شورا میزان تخریبها و خسارات وارده به املاک مجاور این گودبرداری عظیم را سنگین توصیف کرده و حتی آنها گفتهاند در برخی موارد امکان سکونت در برخی منازل وجود ندارد و زندگی در این خانهها خطرساز است و امکان رانش زمین وجود دارد. به گفته او «کار از ترک خوردن بناها گذشته و مشکلات بیش از اینها. ما معتقدیم این گودبرداری غیراصولی انجام شده است و اساسا در چنین زمینی در بافت این منطقه نباید اینقدر عمیق اجازه گودبرداری داده میشد.البته گفته میشود که مالک هتل میخواهد خانههای مجاور را تملک کند اما مالکان شکایت کردهاند.»
آنها شکایت کردهاند، مثل همه شهروندان دیگری وقتی کنار خانههایشان گودالهای عمیق کندند تا ساختمانهای غول پیکر بسازند، راهی نداشتند جز اینکه استشهاد محلی جمع کنند، از خانههایشان با دیوارهای ترک خورده و زمینهای دهان باز کرده عکس بگیرند و ضمیمه پروندهها کنند و بعد در خیابانهای شهر راه بیفتند از این اداره به آن دادگاه، از آن دادگاه به آن یکی هیأت و دست آخر دست به دامان شورای شهر شوند و از آنها بپرسند که چرا زندگی آنها، خانههای آنها باید اینچنین قربانی ساختوسازهایی شود که با هیچ عقلانیت و محاسبه شهرسازی نمیتوان از آن دفاع کرد؟
جدا از شکایت مالکان شهرداری که خودش درسالهای اخیر بر ضرورت ایمن سازی تهران تاکید می کند در صورت آتش سوزی در چنین برجی در این خیابان چند متری یا وقوع زلزله که مساله امروز تهران است چطور باید امداد رسانی به مردم انجام شود؟ و فراتر از اینها کسانی که به اسم هتل برج های تجاری می سازند در حق آنهایی که حقیقتا به دنبال سیاستگذاری در حوزه گردشگری هستند و هتل سازی ابزاری برای درآمد سازی آنها از محل پاساژها و رستوران ها نیست چه می کنند؟
برای آنها برای مالکان خانههایی دیوار به دیوار هیولایی که در خیابان مهدیه الهیه تهران بالا میرود چه اهمیتی دارد که مجاور خانههایشان آسمانخراشی ساخته میشود که «زاها حدید» طرحش
را کشیده است؟
آنها شهروندان بی حق و حقوقی هستند که درنهایت شاید تنها کاری که از دستشان بر میآید این باشد که خانههایشان را، خانههای ترک برداشته و تکهتکهشدهشان را بگذارند و بروند جایی دور و عمری به این فکر کنند که پول در این شهر چهها که نمیکند، مثلا میتواند یکی از بلندترین آسمانخراشهای تهران را در یکی از باریکترین کوچههای این شهر بسازد.