اشک و لبخند مرضیه برومند برای عمو مرتضی

خبرگزاری ایسنا: مرضیه برومند با اشک و لبخند از ویژگی‌های مرتضی احمدی گفت؛ از ادب و متناتش، معرفت و آداب‌دانی‌ او و البته از تعصبش به تیم پرسپولیس!

پس از درگذشت مرتضی احمدی، با مرضیه برومند تماس گرفتیم؛ هنرمندی که هم احمدی را بسیار دوست می‌داشت و هم همکاری‌های خوبی با او داشت. اما برومند در ساعات اولیه‌ی انتشار این خبر، به دلیل شدت اندوهش، نتوانست با ما صحبت کند. تا اینکه غروب دیروز (یکشنبه) این گفت‌وگو انجام شد. البته گفت‌وگوی ما به دلیل شخصیت شیرین و دوست داشتنی مرتضی احمدی و نگاه طنازانه‌ی مرضیه برومند، در کنار جنبه غم‌انگیزش، خالی از لحظات طنز هم نیست.

برومند ابتدا به شخصیت فرهنگی مرتضی احمدی اشاره کرد و گفت: برای آقای احمدی، به عنوان یک شخصیت فرهنگی اشک می‌ریزم، آقای احمدی سوای شخصیت حقیقی‌شان که بسیار شیرین و دوست داشتنی بودند، یک شخصیت فرهنگی بودند که با از دست دادن‌شان، یک فرهنگ را از دست دادیم، بدون اینکه جایگزینی برای آن داشته باشیم. به همین دلیل رفتن ایشان بیش از همه از منظر فرهنگی دردناک است.

این هنرمند تئاتر ، سینما و تلویزیون خاطرنشان کرد: آقای احمدی موجودی واقعا نازنین، با فرهنگ و با متانت بودند. به دور از هرگونه خصایص ناشایستی که متاسفانه امروزه در برخی از هنرمندان سراغ داریم.

برومند که در ساخت مجموعه «آرایشگاه زیبا» با احمدی همکاری داشته است، با اشاره به دیگر ویژگی‌های انسانی او یادآور شد: ایشان به همه احترام می‌گذاشت و همواره حال همه را می‌پرسید. همیشه کوتاه و موجز سخن می‌گفت. ماهی یک‌بار حال مرا می‌پرسید. همیشه هنگام تحویل سال، تا به خودم بجنبم و با ایشان تماس بگیرم،‌ آقای احمدی پیش‌دستی می‌کرد.

کارگردان مجموعه‌های «رنوی تهران 11» و «هتل» از مرتضی احمدی به عنوان انسانی اصیل یاد کرد و افزود: ایشان درباره کارشان احساس مسئولیت زیادی داشتند. به همین دلیل وقتی به عنوان بازیگر کنارم بودند، احساس می‌کردم از پشتوانه‌ای محکم برخوردارم. هرگز هیچ‌کس از ایشان رنجشی به دل نگرفت، چرا که همواره رعایت حال همه را می‌کردند. آقای احمدی در عمل به تمام خصایص خوب انسانی که در شعار می‌گوییم‌، پایبند بودند.

برومند اضافه کرد: البته این ویژگی‌های مثبت در بسیاری از هنرمندان پیشکسوت دیگر هم وجود داشت و این چنین بود که دوستان پیشکسوتی مانند آقای احمدی یا آقایان کیومرث ملک مطیعی، حسین کسبیان‌، سروش خلیلی‌ و... گویی متعلق به دنیای دیگری بودند. انگار آدم‌های امروز نبودند، همه آنها از خصایص ویژه انسانی مانند ادب‌، متانت‌، راستگویی‌، زندگی سالم و نگاه همه‌گیر برخوردار بودند. آنها همه را دوست داشتند.

کارگردان فیلم «شهر موش‌ها» که در ایام بیماری مرتضی احمدی چندین بار به دیدن او رفت، متذکر شد: در یکی از این دیدارها، زمانی که دخترشان برای پذیرایی از اتاق بیرون رفت، رو به من گفت «جلوی آزیتا نمی‌گویم، اما می‌دانم از روی این تخت پایین نمی‌آیم.»

برومند در ادامه به ایسنا گفت: بسیاری از افراد در دوره کهولت نمی‌توانند واقعیت را بپذیرند، اما آقای احمدی انسان واقع‌بینی بود و خودش خوب می‌دانست که موقعیتش چگونه است. او بسیار نگران خانواده و اطرافیانش بود. خوشحالم که آقای احمدی 90 سال با آبرو زندگی کرد و هرگز نیازمند کسی نشد. با اینکه همسرش را خیلی زود از دست داد، اما همواره به خاطره همسر و خانواده‌اش پایبند بود. او آرام زندگی کرد و آرام از دنیا رفت. خوشحالم که خیلی زجر نکشید و دوره بیماری‌اش طولانی نشد.

کارگردان نمایش «سارا» در بخش دیگری از این گفتگو با همان لحن طنز همیشگی‌اش گفت: آقای احمدی مثل نان سنگک بود؛ قد بلند و رشید، تازه و با طراوت، همه‌چیز در وجود ایشان بکر بود. او سلامت روانی داشت؛ هیچ حب و بغضی نداشت و هرگز ندیدم از کسی گله‌ای کند. هرگز از ایشان پرحرفی ندیدم یا اینکه بخواهد از خودش تعریف کند. همواره راستگو بود و هرگز ندیدم به دروغ سخنی بگوید.

او با یادآوری علاقه‌ی بسیار شدید مرتضی احمدی به تیم پرسپولیس ادامه داد: خوشحالم که تیم پرسپولیس در آخرین بازی، استقلال را برد. من روی هیچ تیمی تعصب ندارم، اما به خاطر آقای احمدی خیلی خوشحال شدم و همان روز با ایشان تماس گرفتم و تبریک گفتم. چون روی پرسپولیس خیلی تعصب داشت!

مرضیه برومند در پایان صحبتش با اشاره به همزمان شدن درگذشت مرتضی احمدی با شب یلدا به ایسنا گفت: این همزمانی بسیار جالب بود و می‌دانم که همه مردم شب یلدا به یاد ایشان بوده‌اند و در سال‌های آینده هم این یادآوری ادامه خواهد داشت.

خبرگزاری ایسنا: مرضیه برومند گفت که با دیدن فیلم‌های جشنواره‌ی سبز (درباره‌ی محیط زیست) اشک‌اش درآمده است. عضو هیات داوری پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم سبز با اشاره به اینکه داوران بخش ملی با دیدن فیلم‌های این بخش یک هفته غمگین به خانه‌هایشان رفتند به ما گفت: با وجود این که من شاخک‌های بسیار حساسی در مورد اتفاقات محیط زیستی دارم اما بازهم از بسیاری از این اتفاقات محیط زیستی خبر نداشتم. فکر می‌کنم در تمام طول این هفته، همه ما غمگین به خانه رفتیم و حتی در چند مورد من نتوانستم جلوی اشک‌هایم را بگیرم.مرضیه برومند درباره کیفیت فیلم‌های حاضر در بخش سینمای ملی، تصریح کرد: ما فیلم‌های خوبی در بخش سینمای ملی دیدیم، به‌خصوص فیلم‌های مستند که پیشرفت محسوسی از نظر فنی و محتوایی داشتند.

سینمای مستند به طرز حیرت انگیزی از سینمای داستانی پیشی گرفته و نسبت به گذشته ما را بیشتر راضی کرد.وی افزود: سینمای مستند راضی کننده بود اما سینمای داستانی کاستی‌ها و مشکلاتی داشت و تاثیرگذاریش به آن اندازه‌ای که انتظارش را داشتیم نبود. سینمای مستند نیازمند توجه بیشتری است زیرا مستندسازان برای تامین منابع مالی‌شان با مشکلات بسیاری مواجه هستند.کارگردان سریال«آب پریا» فیلم‌های بخش مسابقه ملی جشنواره بین المللی فیلم سبز را راضی کننده دانست و عنوان کرد: در عین حال که فیلم‌های زیبا و هیجان انگیزی دیدیم، تماشای این فیلم‌ها اعصاب ما را تحت فشار گذاشت زیرا یک هفته تمام فیلم‌هایی را دیدیم و متوجه شدیم که چه آسیب‌ها و بلاهایی انسان بر سر طبیعت آورده است.برومند با بین اینکه بسیاری از این آسیب‌ها جبران ناپذیر هستند تصریح کرد: می‌توان جلوی برخی از این آسیب‌ها را گرفت بنابراین باید از همین امروز برای متوقف کردن آنها اقدام کرد زیرا فردا دیر است و شعار دادن و حرف زدن کاری را از پیش نمی‌برد.وی در ادامه خاطرنشان کرد: تماشای این فیلم‌ها اطلاعات بسیاری درباره آسیب‌های وارد شده به طبیعت به ما داد البته اطلاعاتی که ما را آزرده کرد. با وجود این که من شاخک‌های بسیار حساسی در مورد اتفاقات محیط زیستی دارم اما بازهم از بسیاری از این اتفاقات محیط زیستی خبر نداشتم.

فکر می‌کنم در تمام طول این یک هفته همه ما غمگین به خانه رفتیم، حتی در چند مورد نتوانستم جلوی اشک‌هایم را بگیرم. البته فیلم‌های امیدوارکننده و زیبا هم در بین فیلم‌ها وجود داشتند مخصوصا در فیلم‌های مستند. عضو هیات داوران بخش سینمای ملی درباره مشکلات سینمای که به موضوعاتی مثل محیط زیست می‌پردازند گفت: اکثر ارگان‌ها، سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها برای انجام کارهای فرهنگی و تحقق بخشیدن به شعارهایشان بودجه‌هایی دارند، بودجه‌هایی که باید صرف تشویق و جلب توجه مردم برای انجام کارهایی یا رعایت مواردی استفاده شود اما به نظر می‌رسد این بودجه‌ها باری به هر جهت و در روابط خاص و از پیش تعیین شده‌ای تقسیم می‌شوند.وی عنوان کرد: به همین دلیل همه ما عصبانی هستیم زیرا فیلم‌هایی با بودجه‌های اختصاص یافته این سازمان‌ها، ارگان‌ها و وزارتخانه‌ها ساخته شده اما هیچ نتیجه یا تاثیری دربر نداشته است. اگر با دقت بیشتری این مساله را موشکافی کنیم، متوجه می‌شویم که دلیل اصلی این اتفاق نبود انگیزه درست و دلسوزانه در هر دو طرف و ناآگاهی بوده است.کارگردان فیلم«شهر موش ها» با تاکید بر این که برای ساخت اکثر این فیلم‌ها تحقیق و پژوهش انجام نمی‌شود یا اگر هم انجام می‌شود بسیار عوامانه و سطحی است، توضیح داد: اگر فیلم داستانی باشد باید تاثیرگذار ساخته شود و به قول معروف آنچه از دل برآید بر دل نشیند.

 البته فیلم‌هایی هم در جشنواره فیلم سبز حضور داشتند که به صورت اتفاقی داستانی را در چنین فضایی روایت می‌کردند اما با این هدف ساخته نشده بودند. نیاز داریم در سینما تحول ایجاد کنیم مخصوصا در سینمایی که به مسائلی همچون محیط زیست، پاسداری از میراث ملی، معنوی، ثروت ملی و... توجه می‌کند.وی افزود: باید فیلمسازان دلسوز، فیلمنامه‌های خوب و بودجه‌های کافی در کنار هم قرار بگیرند تا فیلم‌های تاثیرگذاری ساخته شود اما اینکه بودجه را چه فردی بگیرد و چطور انتخاب شود این موضوع همیشه برای من زیر سوال بوده است.برومند با بیان این که افراد اهل فرهنگ و هنر بیشتر از مردم عادی به حفاظت از محیط زیست توجه می‌کنند، گفت: اکثر مردم فکر می‌کنند چون یک نفر هستند اگر مساله‌ای را رعایت کنند مثلا موقع مسواک زدن شیر آب را ببندند یا هنگام برق کمتری مصرف کنند تاثیر زیادی ندارد در حالیکه حتی کوچکترین مساله بسیار تاثیرگذار است.وی با اشاره به این که همه مشکلات محیط زیست به بی‌توجهی مردم برنمی‌گردد، افزود: تصمیمات نادرست مسئولین که اکثرا با انگیزه‌های سیاسی صورت می‌گیرد، بزرگترین آسیب‌ها را به محیط زیست وارد کرده است.

این موضوع را همه می‌دانند مثلا نماینده مجلس برای آنکه رای بیاورد وعده می‌دهد که جاده می‌سازم یا سد احداث می‌کنم، در حالیکه این تصمیمات بدون مطالعه و اکثرا برای استفاده‌های کوتاه مدت انجام می‌شوند و با عملی شدن آنها در طبیعت دخل و تصرف بسیاری صورت می‌گیرد.عضو هیات داوری بخش سینمای ملی توجه به مسائل محیط زیستی را وظیفه اشخاص شناخته شده دانست و بیان کرد: همه کسانی که مردم به نوعی به آنها علاقه، توجه و محبت دارند مانند نویسندگان، شعرا، کارگردانان، بازیگران، ورزشکاران و به صورت کلی آدم‌های شاخص باید به حفاظت از محیط زیست توجه کنند.وی تاکید کرد: البته نباید توجه کردن در حد شعار باقی بماند و بخواهند فقط در مقطعی سرو صدا به پا کنند و بعد این کار را به فراموشی بسپارند. همه ما بسیار وظیفه داریم تا مردم و دوستداران طبیعت را با خودمان همراه کنیم.برومند با بیان این که جشنواره فیلم سبز می‌تواند تاثیرگذار باشد به شرطی که تنها فعالیت مسئولان آن به برپایی این جشنواره ختم نشود، گفت: آنهایی که در برابر محیط زیست احساس مسئولیت می‌کنند نباید تنها به برپایی یک جشنواره اکتفا کنند و بگویند ما کارمان را انجام دادیم. چون مخاطبان این فیلم‌ها بسیار مهم هستند و فیلم‌های جشنواره فیلم سبز باید دائم در مدارس، فرهنگسراها و... به نمایش در بیایند و تماشای آنها نباید به زمان و سینمای خاصی محدود شود.وی تاکید کرد: زمانی جشنواره فیلم سبز می‌تواند موفق عمل کند که اکران فیلم‌هایش تداوم پیدا کند و موجب بحث و گفت و گو بین مخاطبان به‌خصوص مخاطبان جوان‌تر بشود.