از سوتی خیابانی تا سگرمه های علی آبادی

مراسم تجلیل از قهرمانان المپیک شنبه شب برگزار شدو از شبکه ورزش هم زنده پخش شد. برنامه ای مثل همیشه پر از ایراد، پر از ناهماهنگی و سوتی.

تماشا: مراسم تجلیل از قهرمانان المپیک شنبه شب برگزار شدو از شبکه ورزش هم زنده پخش شد. برنامه ای مثل همیشه پر از ایراد، پر از ناهماهنگی و سوتی.

ما که نفهمیدیم وزیر محترم ورزش چی گفتند و کلا می خواستند چی بگویند. در جملات ایشان فعل و فاعل ها به طرز شگفت انگیزی سر ناسازگاری گذاشته بودند و هیچ ربطی به هم نداشتند. مجری هم که طبق پیش بینی و عرف چنین مراسمی جواد خیابانی بود.

به قول یکی از دوستان بهترین جواد خیابانی خاورمیانه! فکرش را هم نمی شود که کسی مثل او بتواند از پس چنین برنامه هایی برآید. برنامه هایی که به مقدار زیادی حماسه سرایی و چیزهای دیگر (!) نیاز حیاتی دارد.

شاهکار مراسم نشان دادن تصاویر کشتی گرفتن قاسم رضایی در هنگام معرفی کیانوش رستمی، دارنده برنز وزنه برداری بود! البته کارگردان فهیم برنامه به سرعت متوجه گاف شد و تصمیم گرفت پخش تصاویر آرشیوی قهرمانان را بی خیال شود!

شاهکار جواد هم دست بر قضا وقتی بود که قرار شد قاسم رضایی روی سن برود و جایزه اش را بگیرد. جواد ابتدا او را دلاوری از خطه جویبار معرفی کرد! بعد که فهمید طرف بچه آمل است نه جویبار با اعتماد به نفس گفت: «آمل یا جویبار. فرقی نمی کنه. همه ایران سرای من است!»

چشمتان روز بد نبیند. حالا مگر بی خیال می شد. «شیر بیشه مازندران» اولین لقبی بود که جواد به قاسمی داد. ظاهرا یکی برایش توضیح داد که بیشه های مازندران شیر ندارد. بعد گفت: «پلنگ مازندران». خدا می داند اگر قرار بود ادامه دهد چند جاندار دیگر را هم نام می برد تا بالاخره برسد به «ببر مازندران» که لقب اغلب قهرمانان مازندرانی است.

غایب این مراسم رسول خادم بود و برخی از دستیارانش در تیم ملی کشتی آزاد. البته جواد خیابانی بر اساس وظیفه ماله ای بر ماجرا کشید و گفت خادم نیامده چون برای تماشای مسابقات کشتی نوجوانان به ترکیه رفته است.

آدم بی ربط مراسم هم زارع پور، رئیس فدراسیون پینگ پنگ که با وجود نادیده گرفته شدن نتایج درخشان نوشاد عالمیان، سر و مر و گنده روی یکی از صندلی ها نشسته و به افتخار دیگران دست می زد!

محمد علی آبادی، رئیس کمیته ملی المپیک هم یکی از مهمانان مراسم بود. قیافه او داد می زد که از چیزی دلگیر است. او که این روزها ظاهرا میانه خوبی با مدیران وزارت ورزش ندارد، خیلی تلاش کرد موفقیت در المپیک لندن را به مدیریت خودش در کمیته ملی ربط دهد اما در مراسم تقدیر از قهرمانان المپیک، مدیری که آن بالا رفت و گزارش عملکرد داد، او نبود، محمد عباسی بود، وزیر ورزش و جوانان.

اعتراض علی آبادی و افشار زاده به لوگوی المپیك لندن ، ایران را در دو راهی قرار داد

با پاسخ كمیته بین المللی المپیك به نامه اعتراضی كمیته ملی المپیك ایران در اعتراض به "لوگوی " بازی های المپیك 2012 لندن ، ابعاد موضوع لوگوی جنجالی این بازیها وارد مرحله ای جدید شده است.

كمیته ملی المپیك در نامه اعتراضی خود که به امضای علی آبادی و افشار زاده ، رئیس و دبیر کل این نهاد رسیده ،  با اشاره به اینكه طراحی لوگوی بازیهای المپیك لندن شیطنت آمیز بوده و نمایانگر كلمه " zion " یا " صهیون " است ، از این كمیته بین المللی خواسته بود تا در طراحی این لوگو كه نمادی نژاد پرستی داشته و مغایر با روح ورزش است ، تجدید نظر كند.

اما پاسخ روز گذشته كمیته بین المللی المپیك  نشان داد كه ظاهرا این كمیته به هیچ وجه تلقی ایران از لوگوی بازی های 2012 لندن را قبول نداشته و حاضر به تغییر آن نخواهد بود.این کمیته اعلام کرد که لوگوی مذکور صرفاً نشان دهنده عدد 2012 است و هیچ بار معنایی دیگری ندارد.

با توجه به اعتراض منفردانه ایران و جدا از قضاوت درباره صحت ادعای كمیته ملی المپیك درباره لوگوی بازیهای المپیك 2012 لندن ، درباره اقدام كمیته ملی المپیك در اعتراض منفردانه به لوگوی بازی های المپیك 2012 لندن ، ذكر نكاتی چند ضروری به نظر می رسد:

1- بهتر بود قبل از نامه نگاری كمیته ملی المپیك به كمیته بین المللی المپیك ، این اقدام "سبك - سنگین " شده و همه جوانب آن مورد بررسی قرار می گرفت ؛ چه آنكه به نظر می رسد با اقدام كمیته ملی المپیك هزینه های اعتراض تكروانه به نام كشور ثبت شد در حالی كه اگر این اعتراض بعد بین المللی نیابد و با همراهی ( لااقل) دیگر كشورهای اسلامی نیز مواجه نشود ، این هزینه حتی فراتر از این هم خواهد رفت.

در واقع سخن بر سر این است که اگر لوگوی مذکور واقعاً معرف صهیونیسم است ، برای اعتراض به آن ، می بایست یک کار جمعی از سوی کشورهای اسلامی که غالباً با موضوع صهیونیسم مشکل دارند ، صورت می گرفت و نه یک نامه انفرادی بی اثر.

لازمه این کار هم رایزنی ها گسترده و مقدماتی با کشورهای اسلامی و همسو کردن آنها با خود بود نه این که بعد از نگارش نامه ، یک دعوت شفاهی هم از بقیه بکنند!

مسئولان كمیته ملی المپیك بدون ایجاد اجماع حتی در درون جامعه ورزش كشور در این باره اقدام به نامه نگاری كردند و روز سه شنبه پاسخ آن را نیز دریافت كردند . این مساله ای است كه حتی به درستی از سوی رییس کمیته ملی پارالمپیک كشور مورد تاكید قرار گرفته است .

"محمود خسروی وفا " گفته است : " اقدام عجولانه در این خصوص راهکار مناسب نیست و باید برای محکومیت جهانی این موضوع تلاش کرد. ابتدا باید کار کارشناسی کامل برای بررسی این موضوع انجام داد و در صورت صحت موضوع با توجه به آرمان های انقلاب، پیشنهاد و یا استدلال های لازم را ارائه کرد.استفاده از توانایی های دیپلماسی و ارتباطات با نهادهای بین المللی ورزشی از دیگر راهکارهای مناسب برای تغییر این آرم است. ضرورت دارد در نخستین گام متولیان ورزش ایران با استفاده از نظرات کارشناسی وزارت امور خارجه یک موضع هماهنگ بگیرند و هر یک به تنهایی در این خصوص وارد عمل نشوند. ایران پس از تعیین موضع خاص با تعامل با کشورهای اسلامی و مستقل جهان و با تاکید بر منشور المپیک، رسما و با حمایت سایر کشورها نسبت این موضوع اعتراض و خواستار تغییر آن شود."

اظهارات این مقام ورزشی كشورمان نشان می دهد كه اقدام  كمیته ملی المپیك در اعتراض یكجانبه به لوگوی بازیهای المپیك لندن حتی در درون مسئولان و جامعه ورزش كشور نیز منتقدینی دارد . منتقدینی كه می گویند قبل از این نامه نگاری باید با دیگر كشورهای اسلامی رایزنی می شد و در یك موضع هماهنگ اعتراض می شد تا هم وزن اعتراض بالا برود و هم هزینه " نه " گفتن برای طرف مقابل افزایش یابد.

2- با اقدام منفردانه كمیته ملی المپیك حالا كشورمان برای حضور در این بازی ها در یك دوراهی سخت قرار می گیرد و اگر دیگر كشورهای اسلامی با كشورمان همراهی نكنند ، دو راهكار پیش روی ماست :

الف- یا اینكه بدون توجه به اعتراضمان و بدون عقب نشینی كمیته بین المللی المپیك در بازی ها حضور می یابیم و ورزشكاران ایرانی مدال هایی را كسب خواهند كرد كه پیش از این مقام های ورزشی كشورمان گفته اند كه آرم صهیون روی آن نقش بسته است . همه می دانیم كه این شكل كار به هیچ وجه با پرستیژ و آبروی بین المللی كشور همخوانی ندارد.

ب- برای اجتناب از حالت اول كشورمان به صورت منفردانه مجبور به تحریم این بازیها خواهد شد كه در این صورت ما با كمترین هزینه برای طرف مقابل خود را از بازی های المپیك محروم كرده ایم ، كه در این صورت میلیارد ها تومان هزینه كشور برای حضور در بازی های المپیك به هدر خواهد رفت.

اما اگر کار اعتراض به لوگو ، توسط همه یا اغلب کشورهای اسلامی صورت می گرفت ، اولاً احتمال اثر گذاری اش بیشتر می شد و ثانیاً در صورتی که برگزار کنندگان زیر بار نمی رفتند ، با تحریم دهها کشور ، لااقل بخشی از هزینه معنوی آن را متحمل می شدند.

اگر این لوگو ، واقعاً صهیونیستی باشد ، اعتراض به آن اقدامی ارزشمندانه است ولی می توان اقدامات ارزشمندانه را نیز با سیاست و درایت انجام داد نه این که هزینه های جدیدی بر خود تحمیل کنیم.../تحلیل:عصرایران