ازدواجی که 77 سال به تاخیر افتاد!

در داستانی عاشقانه که نظیرش را تنها می‌توان در فیلم‌ها و داستان‌های رمانتیک یافت، عشق مصطفا و دوندو اهل ترکیه، سرانجامی خوش داشت. آن‌ها موفق شدند پس از داستان عاشقانه‌ای ۷۷ ساله، سرانجام با یکدیگر ازدواج کنند.

به گزارش العربیه، در سال ۱۹۳۸ در روستای دری استان قهرمان مرعش در جنوب آناتولی ترکیه، دل مصطفی قره کویون تپید. او آن زمان ۱۵ سال داشت و برای نخستین بار بود که عاشق می‌شد. معشوق هم دختری بود سه سال از او بزرگتر که دوندو کِراش نام دارد.

مخالفت پدر
با حرارت عشق جوانی، مصطفی پدر خود را در جریان خواسته‌هاش برای ازدواج با دوندو قرار داد. این درخواست اما با مخالفت قاطع پدر روبرو شد و آرزوهای مصطفی به بن بست خورد.

مصطفی می‌گوید: «احساس بدبختی کردم، در آستانه از دست دادن تمایل خود برای زندگی قرار گرفتم. پس از آن به ارتش پیوستم.»

مصطفی ۴ سال بعد به روستایش برگشت. اما دوندو را یافت که ازدواج کرده و یک فرزند دارد. ماندن در روستا را تاب نیاورد پس به شهر گوکسون رفت تا او نیز ازدواج کند و صاحب فرزند شود.
داستان می‌توانست همینجا به پایان برسد. بسیاری از داستانی‌های عشق بی‌حاصلند اما داستان مصطفی و دوندو مسیر دیگر یافت.

دیدار دوباره
همسر مصطفی درگذشت و فرزندانش بزرگ شدند. او برای ادامه زندگی به سرای سالمندان رفت. در نخستین روزهایش یکی از زنان ساکن آن‌جا به سمت او آمد پرسید: «مصطفی اینجا چه می‌کنی؟»

مصطفی می‌گوید: «به او نگریستم و پرسیدم: آیا من تو را می‌شناسم؟ که هستی؟ پاسخ داد: من دوندو هستم، چگونه مرا نمی‌شناسی؟»

اینجا فصل جدیدی از داستان آغاز شد. دو عاشق داستان‌های ۷۷ سال فراق را برای یکدیگر بازگر کردند و سعی کردند همدیگر را تسلا دهند.

سپس تصیم گرفتند با یکدیگر ازدواج کنند؛ ازدواجی که سه چهارم قرن به تاخیر افتاد. اما این بار فرزندان مخالفت کردند.

دوندو از مخالفت فرزندانش بسیار ناراحت شد، بسیار گرفت و به مصطفی گفت: «من را به جای دور ببر، از اینجا نجاتم بده.»

مصطفی غم دوندو را تحمل نکرد. در یکی از شب‌ها تلاش کردند از سرای سالمندان فرار کنند اما موفق نشدند. به هر حال اکنون در سرای سالمندان در کنار یکدیگر هستند.

 

اخبار گوناگون - فرادید

 

ویدیو مرتبط :
آیت الله بهجت: ظهور باز هم به تاخیر افتاد

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

در آسمان سال ۲۰۱۲ چه اتفاقاتی خواهد افتاد ؟

 

 

هر سال ، هر ماه و هر روز وقایع رصدی بسیاری در آسمان بالای سر ما رخ می دهد که گاه به آنها اهمیت می دهیم ، با شور فراوان به تماشایشان می نشینیم وگاهی هم بدون هیچ توجهی از آنها می گذریم . رویدادهای رصدی از آن مواردی هستند که به خاطر عدم آگاهی عمومی جامعه شایعات بسیاری را با خود به همراه دارند. با هم نگاهی به مهمترین پدیده های رصدی سال ۲۰۱۲ می اندازیم تا ببینیم آیا اتفاق خاصی قرار است رخ بدهد که در گذشته شاهد آن نبوده ایم!؟

 

مهم ترین رویدادهای رصدی که در طول یک سال رخ می دهد و برای ما قابل اهمیت است می تواند پدیده هایی مانند: خسوف (ماه گرفتگی) ، کسوف (خورشید گرفتگی) ، مقارنه ، اختفا یا یک گذر باشد.

 

اکثر این رویدادها مانند مقارنه سیارات،  به علت مکان قرار گیری زمین و زاویه دید ما نسبت به آن ها رخ می دهند و اگر در سیاره دیگری باشیم همچین مواردی را مشاهده نخواهیم کرد. همانند مقارنه سیارات اورانوس و زهره در تاریخ ۲۱ بهمن ماه ۱۳۹۰ . این دو سیاره را می توانید پس از غروب خورشید در غرب آسمان کنار یکدیگر مشاهده کنید . مقارنه ی دیگری که به آنها می توانیم اشاره کنیم ، مقارنه زهره و زحل در ۷ آذر ۹۱ و عطارد و مشتری در ۲ خرداد ۹۱ است . اصطلاح مقارنه زمانی به کار می رود که از دید ناظر زمینی دو جرم سماوی در آسمان در کنار  یکدیگر قرار بگیرند.  در طول سال مقارنه های مختلفی از قبیل مقارنه ماه و سیارات ، ماه و ستارگان ، سیارات و ستاره ها و … رخ می دهد که ذکر تمامی آن ها در اینجا امکان پذیر نیست. اجتماع سه سیاره  مریخ ، اورانوس و نپتون در یک سوی آسمان در ۲۱ مهر ۹۱ نیز پدیده ایست که بسیار تماشایی است.

 

کسوف ها و خسوف ها نیز پدیده های دیگری هستند که در طول سال های مختلف شاهد آن ها بوده ایم.در سال ۲۰۱۲ شاهد دو ماه گرفتگی جزئی در تاریخ ۸ آذر ۹۱ و ۱۵ خرداد ۹۱ و دو خورشید گرفتگی زیبا یکی در تاریخ ۳۱ اردیبهشت ۹۱ و دیگری در ۲۳ آبان ۹۱ خواهیم بود که البته هیچکدام از آن ها در ایران قابل مشاهده نیستند .

 

در زمان رخ دادن پدیده های رصدی مختلف، ساکنان بخش هایی از زمین ممکن است قادر به رویت آن رویداد نباشند. این امر در اکثر پدیده هایی که مدت زمان کوتاهی دارند وجود دارد.

 

برای مثال می توان به گذر زهره از مقابل خورشید اشاره کرد که در۱۷ خرداد ماه ۹۱ رخ می دهد. این گذر برای ایران در زمانی قابل مشاهده است که زهره تقریبا به مرکز خورشید نزدیک شده است و ما آن را به طور کامل نخواهیم دید، به طور حتم برای برخی از کشور ها نیز قابل مشاهده نیست .

 

یکی دیگر از آن پدیده هایی که هر ساله امکان وقوع آن وجود دارد اختفای سیاره یا سیارکی با ماه است ، بدین معنی که ماه از مقابل سیارکی عبور می کند و برای مدت زمانی آن سیارک در پشت ماه مخفی خواهد شد. بعضی از اختفاهایی که در سال ۲۰۱۲ شاهد آن ها خواهیم بود اختفای ماه با سیاره عطارد در ۲۴ آبان ۹۱ و اختفای ماه با سیاره مشتری در ۲۵ تیر ۹۱ است.

 

هنگامی که یک سیاره خارجی در آسمان ناظر زمینی در نقطه مقابل خورشید قرار بگیرد اصطلاحا گفته می شود آن سیاره در وضعیت مقابله قرار گرفته است ، می توانیم مقابله سیاره مشتری در تاریخ ۱۲ آذر ۹۱،  سیاره زحل در ۲۸ فروردین ۹۱ و سیاره مریخ در ۱۶ اسفند ۹۰ را در طول سال ۲۰۱۲ تماشا کنیم .

 

 

تمام وقایعی که ذکر شد گوشه کوچکی از وقایعی است که در طول یک سال رخ می دهد . مجموعه کوچکتری از این وقایع هم ممکن است در طول یک روز رخ بدهد و یا شاید شاهد هیچکدام هم در روز خاصی نباشیم .

 

در اینجا قصد اشاره به وقایع تاریخ ۲۱ دسامبر ۲۰۱۲ را داریم که مورد بحث افراد زیادیست . در این روز می توانیم به تماشای سیاره مریخ و مشتری در شامگاه، سیاره زحل در اوایل نیمه شب ، سیارات عطارد و زهره در صبحگاه بپردازیم. لازم به ذکر است که سیاره مشتری در این تاریخ در کنار خوشه پروین و ستاره الدبران قرار دارد که پدیده ی زیبا و مناسبی برای عکاسی است.

 

صورت فلکی که در سرسوی آسمان قرار دارد نیز صورت فلکی ارابه ران است که تمام مدت شب در آسمان به طور کامل دیده می شود.

 

در طول تاریخ آن چه که ما از خورشید می دیدیم این بوده است که در آسمان حرکت می کند و در طول سال بعضی از صور فلکی را می پیماید ، یعنی در بازه های زمانی یکسان، در صور فلکی خاصی قرار دارد . خورشید در این ماه در برج قوس قرار دارد . همچنین سن ماه در این تاریخ هفت روز است و در حالت تربیع اول قرار دارد که به سوی ماه کامل پیش می رود  .

 

همانطور که اشاره شد وقایع نجومی مختلفی که به آن ها اشاره شد در سالیان متمادی به وقوع پیوسته و در آینده نیز رخ خواهند داد . این رویدادها سال های سال است که رخ می دهند و هیچکدام قرار نیست موجب اتفاق خاصی بر روی زمین شوند . علل ایجاد تمام آن ها به وسیله منجمان از گذشته تا به امروز مشخص شده و کاملا برای ما آشکار هستند . می توانیم با خیالی آسوده به تماشای زیبایی های خلقت بنشینیم و بدون هیچ هراسی از پایان دنیا از آن ها لذت ببریم.