آماری از جمعیت حاشیه‌نشین در کشور

 
اخباراجتماعی  - آماری از جمعیت حاشیه‌نشین در کشور

به گزارش ایسنا نریمان مصطفایی  با بیان اینکه کار مطالعاتی حاشیه‌نشینی 77 شهر کشور انجام شده است، افزود: کار مطالعاتی 14 شهر دیگر کشور نیز در دستور کار قرار دارد و با اتمام کار مطالعات 14 شهر باقیمانده پیش‌بینی می‌شود جمعیت حاشیه‌نشین کشور به 11 میلیون نفر برسد.

وی درباره مساحت سکونت‌گاه‌های غیررسمی کشور اظهار کرد: مساحت سکونتگاه‌های غیررسمی 77 شهر کشور بالغ بر 54 هزار هکتار با جمعیت بیش از شش میلیون نفر است.

مصطفایی با اشاره به اقدامات انجام شده برای ساماندهی این سکونتگاه‌ها در 24 شهر افزود:‌ از محل اعتبارات ملی و بانک جهانی بیش از 130 میلیارد تومان جهت ارتقای سرانه‌های خدماتی هزینه شده است. براین اساس در سال‌های 84 تا 88 با اعتباری حدود 70 میلیارد تومان که از سوی بانک جهانی تامین شد و اعتباراتی که از سوی دستگاه‌ها به آن افزوده شد، کار ساماندهی سکونتگاه‌های غیررسمی پنج شهر کشور اجرا شد.

وی بیان کرد: با توجه به بازنگری‌های انجام شده در سند ملی توانمندسازی سکونتگاه‌های غیررسمی در دولت یازدهم، تغییراتی در اجرای این سند ایجاد شده و ستاد اجرایی این سند به ریاست شخص رییس جمهور و با عضویت 13 وزیر و سه معاون رییس جمهور تشکیل و تاکنون مصوبات خوبی نیز به تصویب رسیده است.

به گفته‌ وی برنامه‌های ارایه شده در این سند، ابتدا در پنج استان سیستان و بلوچستان، کرمانشاه، هرمزگان، کردستان و آذربایجان شرقی اجرا شد که تجارب خوبی نیز بدست آمد.
 
اخباراجتماعی  - ایسنا

ویدیو مرتبط :
تحلیل زیبا و علمی آماری جمعیت (حتما ببین)

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

بیش از 20 درصد جمعیت تهران حاشیه نشین شده اند

بیش از 20 درصد جمعیت تهران حاشیه نشین شده اند

دکتر غلامرضا انصاری رئیس پیشین سازمان بهزیستی کشور در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: مطالعات جهانی بیانگر آن است که بین فقر و حاشیه نشینی رابطه مستقیمی وجود دارد و همین که گروهی از شهروندان قادر نیستند برای اسکان و زندگی در مرکز کلانشهرها زندگی کنند و مجبور می شوند به حاشیه کم امکانات شهرهای بزرگ پناه بیاورند، نشان می دهد حاشیه نشینی، نماد فقر و فلاکت، عدم توزیع عادلانه ثروت و  استثمار است. در این میان آنچه که نگران کننده است سرعت افزایش حاشیه‌نشینی در تهران و سایر کلان شهر هاست که نشان از نابسامانی اقتصادی و بیکاری مزمن دارد.

وی افزود: حاشیه نشینی ارتباط تنگاتنگی با بحث مهاجرت دارد، به طوریکه می توان گفت اغلب حاشیه نشینان شهرها از مهاجرانی هستند که به امید زندگی بهتر و اشتغال به سوی شهر های بزرگ روانه شده اند ولی نتوانسته اند اقامتگاهی در قلب شهر پیدا کنند و مجبور به سکونت در اقامتگاه های خودبنیان و بدور از امکانات اولیه شهری شده اند.

عضو منتخب شورای شهر چهارم تهران با اشاره به اینکه مشکلات بهداشتی و آموزشی و اقتصادی حاشیه‌نشینان برای همه سیاستگزاران رنج آور و تامل آفرین است اظهار داشت: آنچه که  از وضعیت شهر تهران قابل رصد کردن است آن است که متاسفانه تهران در محاصره ی حاشیه نشینی قرار گرفته است و ردپای نابسامانی اقتصادی، عدم توزیع عادلانه ثروت در کشور، نبود عدالت اجتماعی به معنای واقعی کلمه و بی‌تدبیری در مدیریت اجرایی در گسترش حاشیه‌نشینی در شهرهای بزرگ بویژه تهران به وضوح دیده می شود و بی شک در صورت تداوم سیاستهای فعلی، می تواند كشور را با بحران بزرگی مواجه كند.

وی با تاکید بر این نکته که حاشیه نشینی یكی از بسترهای وسیع ناهنجاری های اجتماعی است اظهار داشت: بسیاری از کارشناسان حاشیه نشینی را به یک زلزله مهیب تشبیه کرده اند.البته بی انصافی است که بگوییم در این مناطق حاشیه نشین، همه شهروندان با جرم و بزهکاری در ارتباط هستند؛ اتفاقا خیلی از افراد ساکن مناطق حاشیه ای، ضمن رعایت قانون و حقوق دیگران، زندگی مسالمت آمیزی با سایر همشهریان شان دارند، اما واقعیت این است که ساختار این مناطق و کمبود مباحث آموزشی درکنار نفوذ گروه های مرتبط با پدیده شوم مواد مخدر شرایطی را به این گونه مناطق تحمیل کرده است که پتانسیل بروز آسیبهای اجتماعی و بدنبال آن گسترش جرایم در آنجا بسیار بالاست.

به گفته انصاری، مطالعات در بسیاری از کشورهای در حال توسعه بیانگر آن است که آسیبهای اجتماعی نظیر ترک تحصیل نوجوانان،کودکان کار،کودکان خیابانی،اعتیاد،قاچاق مواد مخدر،سرقت،بزهکاری در کمین ساکنین حاشیه های شهرهای بزرگ است و دور بودن از امکانات آموزشی و بهداشتی نیز مزید علت شده و گاهی در کنار  فقر و بیکاری ، فرد را به ارتکاب جرایم سوق می دهد.

وی در پایان تصریح کرد: بی توجهی و غفلت از ساماندهی حاشیه نشینی و عملیاتی نكردن قابلیتهای حقوقی و اجرایی در این زمینه، هزینه های سنگینی را به دولت، جامعه و مردم تحمیل می كند و متاسفانه آنچه که رنج آور است آن است که در این خصوص شاهد یک مدیریت واحد و یکپارچه در کشور نیستیم./مهر