آقای شریعتمداری، شوپنهاور و هنر همیشه بر حق بودن

اخبار سیاسی - 7نكته درباره شعارها و پاسخ های مراسم 24 آذر در دانشگاه تهران
آقای شریعتمداری، شوپنهاور و هنر همیشه بر حق بودن

هر چند حسین شریعتمداری رییس موسسه كیهان با یك هفته تاخیر در تالار دانشكده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران حاضر شد و با این كه همان ادعاهای همیشگی را - كه بارها و بارها در نوشته های خود آورده - تكرار كرد اما صرف این كه فضای دانشگاه بار دیگر سیاسی شد اقدامی قابل توجه است. آقای شریعتمداری، شوپنهاور و هنر همیشه بر حق بودن

از تفاوت های جدی اصولگرایان رادیكال با سنتی ها یكی همین است كه رادیكال ها فضای دانشگاه را سیاسی می خواهند اما متناسب و همسو با خودشان در حالی كه محافظه كاران سنتی چندان با فضای سیاسی دانشگاه میانه ای ندارند.

(در قبال هنرهای مدرنی چون سینما نیز این تفاوت محسوس است. رادیكال ها می گویند سینما باشد اما سینمایی كه سینماگر آن همفكر ما باشد و محتوای آن نیز تبلیغ اندیشه ما در حالی كه سنتی ترها با خود سینما میانه ای ندارند چندان كه از زبان خانم نماینده مجلس در برنامه تلویزیونی و شبه مناظره با رسول صدرعاملی شنیدیم كه می گفت فیلم تماشا نمی كند و در عین حال دستور توقیف 8 فیلم را صادر كرده بود!)

درباره مراسم روز دوشنبه 24 آذر 93 چند نكته گفتنی است:
1- صرف طرح مباحث سیاسی در دانشگاه ولو نام سخنران آن، حسین شریعتمداری باشد و مثل نقل و نبات به برجسته ترین شخصیت های سیاسی مملكت اتهام بزند و برای هزارمین بار، كسی را كه 8 سال رییس جمهوری بوده و همچنان محبوب است "متحد جرج سوروس" لقب دهد و بی هیچ طرف گفت و گو و مناظره ای احساس مصونیت كند، با این اوصاف هم فضای دانشگاه را از جوّ غیر سیاسی به در می آورد و شائبه هایی درباره تعمد در غیر سیاسی كردن دانشگاه ها را - كه در گفتار اخیر و بحث انگیز دكتر یوسف اباذری هم آمده بود - دور می كند.

2- در حالی كه غالب روزنامه ها از نقل همه شعارها خودداری كرده اند گزارش خود كیهان از این برنامه جامع و جالب است زیرا شعارها و اعتراض ها را هم آورده است. تیتر روزنامه دیگری نیز درخور تامل است كه جلسه را مناظره شریعتمداری با شعارها توصیف كرده است. حاضران شعار می دادند و رییس كیهان واكنش نشان می داده و بعد از آن دانشجویان دو دسته می شدند: گروهی در له و گروهی علیه سخنران شعار می دادند.

كیهان در گزارش خود به دو دسته شعار اشاره كرده است. از یك طرف این شعار كه: "علمدار بصیرت، حاج حسین شریعت" و از آن سو هم این شعار: "وجدان نداری – شریعت نداری" و "مرگ بر دروغ گو". از این حیث گزارش خبرنگار كیهان از این مراسم خواندنی است. زیرا در عین انعكاس همه سخنان رییس خود، كار حرفه ای خود را انجام داده و از این نظر باید الگوی دیگر روزنامه نگاران این طیف قرار گیرد كه گزارش را با تفسیر اشتباه می گیرند.

3- آقای شریعتمداری مدام در این سخنرانی از اسنادی سخن گفت كه علیه دیگران و اصلاح طلبان در دست دارد. سند پژوهان اما در تعریف "سند" از هر گونه مكاتبه رسمی سخن می گویند كه ثبت شده و قابل استناد تاریخی باشد.

مثلا وزیر خارجه انگلستان به سفیر خود نامه ای نوشته یا در یك سازمان اطلاعاتی به ثبت رسیده باشد. در نگاه كیهانی اما هر اظهار نظری در خارج از كشور سند است. اگر ستایش خودشان و همفكران شان باشد، اعتراف و اذعان و اقرار و تن دادن به واقعیت است ولی اگر درباره رقیبان شان باشد، می شود سند تاریخی و قابل اتكا ؛ او حتی از سفر سال ها قبل "یورگن هابر ماس" به ایران به عنوان یك سند یاد می كند!

 از جمله اسناد ادعایی، یكی این است: "شخصی كه شما او را عالیجناب سرخ پوشش می نامیدید و امروز زیر علمش سینه می زنید در پیشنهاد خود به "مایكل پوستل" سفیر وقت اتریش گفته بود اگر غرب شیپور تقلب در انتخابات و نقض حقوق بشر را به صدا درآورد به ادامه كار ما كمك شایانی خواهد كرد. اگز آقایان این سند ویكی لیكس را قبول ندارند چرا انكار نمی كنند؟"

 این اتهام متوجه یك شخص عادی نیست. علیه آیت الله اكبر هاشمی رفسنجانی است! بر اساس این منطق اولا باید پرسید اسناد ویكی لیكس قابل استناد هستند یا نه. اگر آری چرا مجموعه كامل آن را در كیهان منتشر نمی كنید و اگر نه چرا تنها به برخی استناد می كنید؟
 بگذریم از این كه برخی در صحت انتساب این عبارات به سایت ویكی لیكس هم تردید دارند!

4- در همین سخنرانی گفته شد: "ما 7 دهم درصد رای بیشتر را احترام می گذاریم. اما 7دهم درصد رای بیشتر این همه پز دادن ندارد."

این در حالی است كه رای حسن روحانی در 24 خرداد 92 به تنهایی از مجموع آرای همه نامزدهای دیگربیشتر بود ضمن این كه اگر قرار بر قیاس باشد این مقایسه باید میان آرای روحانی و كاندیدای مورد تبلیغ كیهان صورت پذیرد كه در نهایت كمتر از 10 درصد كل آرا را به دست آورد.
وانگهی ، سخن از 7 دهم درصد نیست، بلکه سخن از رأی بیش از نیمی از مردم ایران است.

از سوی دیگر این همه تاكید بر7 دهم درصد در حالی است كه چنانچه آرای روحانی از مرز 50 درصد نمی گذشت آن گاه انتخابات به مرحله دوم می كشید و آن گاه با اختلاف بیشتر، رییس جمهور می شد ضمن این كه در هر صورت، اساسا كاندیدای كیهان راهی به مرحله دوم نمی یافت.

5- كاش به جای شعار امكان طرح پرسش هم بود تا از سخنران می پرسیدند: اگر این افراد تا این اندازه مطرود و ملعون شمایند چرا در آستانه هر دو انتخابات 84 و 88  آن همه از آنان نقل می كردید و حال ناگزیر شده اید همه شماره های چند ماه منتهی به انتخابات را از سایت خود حذف كنید؟

6- هنگامی كه دانشجویان شعار دادند: "وجدان نداری - شریعت نداری" پاسخ داده است: چون برای دفاع از اسلام و نظام آمده ام و این شعار، علیه شخص من است پاسخ نمی دهم. البته طاقت نیاورد و این عبارت را به سایت رادیو اسراییل نسبت داد.

در این مملكت گر بر سر خاشاك یكی پشه بجنبد جنبیدن آن پشه عیان در نظر ایشان است و در هر جنبیدنی نیز دست اسراییل در كار! آیا اسلام و نظام هیچ مدافع دیگری ندارد كه تنها ایشان احساس تكلیف می كند؟ سعدی علیه الرحمه در این گونه موارد می گوید: "گر تو قرآن بدین نمط خوانی.... "

7- آرتور شوپنهاور - فیلسوف نامدار آلمانی - در كتاب "هنرهمیشه بر حق بودن"  38 نكته را برای غلبه بر حریف در بحث و مجادله توصیه می كند كه البته بیشتر افشای ترفندهای طرف مقابل است. برخی از این ترفندها را از این قرار بر می شمرد:

"برای اثبات صدق قضیه ای، می توانی از قضایای قبلی یی كه صادق نیستند استفاده كنی، به رغم شكست مدعی پیروزی شو، نتیجه را از رقیب نخواه خودت نتیجه گیری كن، به بحث جنبه شخصی بده و توهین كن."

آیا آقای حسین شریعتمداری در كنار زمانی كه صرف استنباط و استخراج مطالب از اسناد و رمزگشایی از گفته های این و آن و كشف جزییات دیدار ادعایی خاتمی – جورج سوروس می كند، كتاب "هنر همیشه بر حق بودن" آرتور شوپنهاور را نیز خوانده است كه در كنار هنرهای متعدد دیگر به این هنر نیز آراسته است؟

اخبار سیاسی -  عصر ایران

شریعتمداری و «هنر همیشه بر حق بودن»

بر اساس این منطق اولا باید پرسید اسناد ویكی لیكس قابل استناد هستند یا نه. اگر آری چرا مجموعه كامل آن را در كیهان منتشر نمی كنید و اگر نه چرا تنها به برخی استناد می كنید؟