آقای روحانی! از این مرحله بگذرید

 اخبار سیاسی - حاشیه ای بر سخنان رییس جمهور در افتتاحیه نمایشگاه کتاب
آقای روحانی! از این مرحله بگذرید

 رییس جمهور روحانی در نطق افتتاحیه بیست و هفتمین نمایشگاه بین المللی کتاب همان سخنانی را گفت که از او انتظار می رفت:

- «باید تشخیص خوب و بد را به صاحب نظران واقعی و انجمن ها و اصحاب قلم و فکر واگذار کنیم و بدانیم هیچ کس در ممیزی بالاتر از از وجدان عمومی و افکار عمومی نیست. آنها بهترین ممیزان جامعه هستند. می دانند به استقبال چه کتابی بروند و چه کتابی را در گوشه انزوا قرار دهند. بگذاریم صاحبان صلاحیت بهترین شیوه ها را برای اداره کشور برگزینند. این دولت معتقد است دخالت خود را در همه امور باید کمتر و کمتر کند و کار را به صاحبان آن رشته و پیش کسوتان واگذار کند.
 
- صاحبان فرهنگ نیاز به ارشاد به ارشاد و گشت ارشاد ندارند.آنها باید بگذرند و عبور کنند و تماشا کنند و چون صاحب  اندیشه و فکر و فرهنگ هستند دیگران را ارشاد کنند و راه را نشان همه دهند.»
    
 اینها سخنان خوبی است. در این هیچ تردیدی نیست. نیت رییس جمهور نیز قطعا خیر است. در این هم تردیدی نیست. مشکل اما در اینجاست که صرف بیان این آرزوها کافی نیست. چرا که دکتر روحانی بهتر از هر کس می داند که کسانی و تفکرهایی نمی خواهند اتفاق مورد نظر او بیفتد . انتظار از رییس جمهور این است که یا از این موانع بگذرد یا راه گذار از آنها را به شور بگذرد تا همه تدبیری بیندیشند.
   
- ادامه این وضعیت همان حالت « تکنیگی» اقتصاد در دوران احمدی نژاد را در این دولت هم ایجاد می کند. تکینگی همان «بکسواد» است. چرخ می چرخد اما خودرو حرکت نمی کند. انرژی صرف می کنیم اما پیش نمی رویم. نمی خواهیم رییس جمهور و وزارت ارشاد را متهم کنیم. انصافا علی جنتی بسیار بیش ازحد انتظار ظاهر شده و از کیان نویسنده و فرهنگ هم دفاع کرده است. اما این هم واقعیت دارد که رمان مشهورترین نویسنده جهانی ایران همچنان اجازه انتشار نیافته در حالی که هیچ یک از خط قرمزهای مورد اشاره رییس جمهور در سخنرانی افتتاحیه را نقض نکرده است.
   
  اگر رمان «زوال کلنل» در نمایشگاه عرضه می شد و دولت آبادی این اثر را امضا می کرد و به متقاضیان می داد از عزم دولت بیشتر حکایت می کرد یا تنها در گفتار تاکید شود؟
   
  رییس جمهور می گوید نویسندگان نیاز به ارشاد ندارند. نام وزارتخانه اما همچنان ارشاد است. همین نام سوء تفاهم ایجاد کرده است. علاقه مرحوم میناچی به ترویج عنوان حسینیه ارشاد موجب شد نام وزارت فرهنگ و هنر را به «ارشاد» تغییر دهد و از آن پس این سوء تفاهم درگرفت که کار این وزارتخانه ارشاد است و حالا آقای روحانی می گوید نه نیاز به ارشاد دارند نه نیاز به گشت ارشاد.

 

اگر بگوییم نام وزارتخانه را به فرهنگ و هنر تغییر دهید گمان می کنند یا متهم می کنند که منظور از حذف « ارشاد» ، «ارشاد اسلامی» است در حالی که باز هم ذیل عنوان «جمهوری اسلامی» خواهد بود: «فرهنگ و هنر جمهوری اسلامی ایران». بدیهی است وظیفه ارشاد اسلامی را کماکان سازمان تبلیغات اسلامی انجام خواهد داد که یک نهاد حاکمیتی و برخوردار از توان فکری روحانیون نیز هست. اگر هم به خاطر شورای فرهنگ عمومی است فرهنگ مقوله ای فراتر از ارشاد در مفهوم مصطلح آن است. خود رییس جمهور هم دو واژه ارشاد و گشت ارشاد را کنار هم به کار برده که نشان می دهد تلقی عمومی از مفهوم ارشاد چگونه است.
 
 می دانیم دغدغه اول دولت و شخص رییس جمهور روحانی دو مقوله سیاست خارجی (با پرونده مذاکرات هسته ای) و اقتصاد و معیشت  (با محوریت یارانه ها) ست. اما اکنون به راهکار نیاز است. درد را می دانیم اما درمان کجاست؟

 درد سانسور است. سانسور باید اگر هم برداشته نمی شود محدود شود. از سلیقه به قانون درآید.
    
 دولت می خواهد کارها را به انجمن ها بسپارد . در نیت و انگیزه و اراده رییس جمهور ذره ای تردید نداریم. او می خواهد. وزیر ارشاد هم می خواهد. اما برخی نمی خواهند و ظاهرا زور این برخی که نمی خواهند بر زور رییس جمهور  و وزیر ارشاد که می خواهند می چربد یا این تلقی ایجاد شده که می چربد و هر چه باشد این معادله نابرابر است.

برای این معادله نابرابر باید فکری کرد. نمی خواهیم رییس جمهور را متهم کنیم که سخن خود را عملی نمی کند که محظورات و مقدورات و محذورات او را می دانیم. در عین حال که می دانیم می خواهد و نمی گوییم نمی تواند که اگر همه بخواهیم می تواند. بهتر است بگوییم اگر همه بخواهیم می توانیم.

  نگاه داشتن کتاب نویسندگان در کشو و مجوز ندادن افتخار نیست. دولت روحانی نه می خواهد و نه می تواند زیر بار این ننگ برود. اما برخی می خواهند او را درگیر امور دیگری کنند و از یک فیلم یا یک کتاب قصه ها بسازند. دشواری کار در این است که روحانی از منظر اخلاق، توسعه، ارتقای فرهنگی و اعتماد سخن می گوید. منتقدان رادیکال او اما که پای بندی اخلاقی شان را این روزها با نمونه های متعدد نشان داده اند از این دغدغه ها  ندارند.

 آنها با روحانی و وزارت ارشاد دو تفاوت دارند: اول این که گاهی زورشان می چربد. دیگر این که دغدغه های متفاوتی دارند.

با این همه باید تصریح کرد: سخنان رییس جمهور برای اهل فرهنگ دلگرم کننده است. دلگرم کننده تر اما این است که اثر خود را با مجوز نشر ببینند. قضیه در عین پیچیدگی و غامض بودن ساده است. رییس جمهور می خواهد. بعضی ها نمی خواهند. این وضعیت البته توصیف پله کنونی است. دولت چه باید بکند؟ از این مرحله بگذرد. از توصیف مشکل عبور کند و به راهکار آن بیندیشد. همین سپردن ممیزی به خود ناشر را با همه انتقاد ها و کاستی ها عملیاتی کند.
   
بنا بر این می توان گفت: اهل هنر از رییس جمهور انتظار دارند هنر خود را در این عرصه هم به کار ببندد تا ببینیم چگونه می تواند از این موانع عبور کند. در غیر این صورت تکرار پاره ای سخنان در عین این که از عزم دولت و پای بندی به تعهدات حکایت می کند همان تصور «تکینگی» را که در ابتدا گفته شد دامن می زند.

  با این همه برگزاری نمایشگاه کتاب در دولتی که به نویسنده و صاحب فکر خلاقه احترام می گذارد - ولو گاهی نتواند از حقوق آنان دفاع کند- فرصتی مغتنم است. از این فرصت بهره گیریم و آرزو کنیم کتاب در سبد هزینه های خانوار جایی پیدا کند. این اتفاق کی می افتد؟ هنگامی که دانستن فضیلت باشد.
 اخبار سیاسی - عصر ایران

ویدیو مرتبط :
سخنرانی آقای اوباما بعد از مكالمه با آقای روحانی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

وقتی آقای خنده وزیر را دور زد؛ کفاشیان قول داده بود مرحله دوم انصراف دهد

 

جلسه چند دقیقه ای قبل از مجمع، آن هم به فاصله یک روز بعد از نامه سازمان بازرسی و تاکید وزارت ورزش، مگر می تواند نکته مهمی در خود نداشته باشد.

به گزارش سرویس ورزشی جام نیوز به نقل از خبرآنلاین، هفت روز بعد از جلوس دوباره علی کفاشیان بر صندلی ریاست فدراسیون فوتبال، ابهامات درباره دوره 4 ساله دوم ریاست او، بر جای خود باقی است. کسی نمی تواند پاسخ روشنی به این سوال بدهد که آیا قرار است علی کفاشیان رئیس بماند یا نه. از همان شب انتخابات، شایعات به راه افتاد، شایعاتی که خبر از زندانی شدن رئیس می داد.

وقتی در آن شب، یکی از دوستان نزدیک کفاشیان با او تماس گرفت و گفت شنیده که قوه قضائیه حکم جلبش را صادر کرده، لبخندی زد و گفت: «زندان کجا بود. اگر در زندانم چطور با من حرف می زنید؟» از نگاه فدراسیون نشین ها، منشا شایعات پیداست. آرام آرام، مسایل تازه ای درباره انتخابات فدراسیون فوتبال افشا می شود که بیش از گذشته، اوضاع در بالانشین ها و پائین نشین های خیابان سئول را بحرانی می کند. بی شک، محمد عباسی از پائین نشین ها دل پری دارد. او فاش کرده، وزارت ورزش بازنده سادگی کفاشیان بود.

***

جلسه چند دقیقه ای قبل از مجمع، آن هم به فاصله یک روز بعد از نامه سازمان بازرسی و تاکید وزارت ورزش، مگر می تواند نکته مهمی در خود نداشته باشد. علی کفاشیان که شب انتخابش گفت: «نکته ای نداشت. وزیر گفت آماده ای؟ منم گفتم آماده ام پس پاشو بریم مجمع!» ولی اخبار انتخابات، ماهی نیست که پشت ابر پنهان بماند.

روز گذشته فاش شد که در این جلسه نکته مهمی بازگو شده که از سوی کفاشیان مورد تائید قرار گرفته است. نزدیکان رئیس فاش کردند، کفاشیان در این جلسه کوتاه تاکید کرده بود اگر انتخابات به مرحله دوم بکشد، قطعا از انتخابات انصراف می دهد. در واقع شانس یک مرحله انتخابات به کفاشیان داده شد، تنها مرحله اول. کفاشیان هم که فکر می کرد در همان مرحله اول انتخابات رای می آورد، این موضوع را پذیرفت تا دو طرف راهی مجمع شوند.

ولی بعد از رای گیری اولیه و رسیدن انتخابات به مرحله دوم، علی کفاشیان انصراف نداد. او هر چند میکروفن را گرفت و گفت که بهتر است آرای او به نفع قریب باشد، ولی هیچگاه حرفی از استعفا نزد. کفاشیان اتفاقا با این جملات قصد داشت اعضای مجمع را دو دل نگه دارد ولی اعتراضات امیر عابدینی باعث شد تا رسما بگوید انصراف نداده. کفاشیان در این لحظات زیر قولی زد که به وزیر داده بود، به همین دلیل از همان شب انتخابات، حتی خود کفاشیان نیز اعتراف کرد باید به بازسازی روابط بپردازد. وزیر به همراه معاونش حمید سجادی به ناراحتی مجمع فدراسیون فوتبال را ترک کردند تا از دید رسانه ها، شکست خورده انتخابات باشند.

****

کفاشیان در پائین سئول، آرام و بی صدا کار را پیش می برد. او خوب می داند مورد تائید شخص اول ورزش ایران نیست. کفاشیان در عین سادگی، با زیرکی خود را در ریاست فدراسیون تثبیت کرد. حالا خود او نیز بهتر از هر کس دیگری می داند، موضوع بازنشسته بودنش، موضوعی نیست که باعث برکناری اش شود بلکه عامل، اتفاقات انتخابات است. با حضور 10 بازنشسته در بین روسای فدراسیون ها، این موضوع اثبات شده است. کفاشیان قصد دارد به مقاومت خود ادامه دهد ولی خوب می داند یک سال سخت را در پیش خواهد داشت. او کوچکترین امیدی به کمک های مالی وزارتخانه ندارد، به همین دلیل می خواهد هر چه سریعتر قرارداد اسپانسر 180 میلیاردی فوتبال را امضا کند.