آقایان! واقعا بیکاری را نمی بینید؟

 

 

کنفوسیوس حکیم می‌گوید:« در سرزمینی که اداره امور آن به‌سامان باشد فقر، مایه شرم‌ساری است و در دیاری که اداره امور نابه‌سامان، ثروت است که موجب شرم می‌شود.»

حکایت کشور ما اما هردوی اینهاست! در این شرایط اقتصادی نابسامان هم فقر مایه شرمساری است و هم ثروت. در مملکتی که فقر بیداد می‌کند حتی اگر انکارش کنند، ثروتهای بی‌‌‌نهایت عده‌ای از فعالان اقتصادی، بازرگانی و سیاسی باعث می‌شود تا آن‌ها ناخودآگاه و از روی ترس از بازخواست، داشته‌هایشان را انکار کنند و بگویند ما کجا ثروتمندیم!

در این میان فقیر نیز که تکلیفش معلوم است، آبروداری و سرخ کردن صورت با سیلی‌های پیا پی! تا زردی فقر باعث شرمساریش نشود.

در این میان بیکاری با فقر رابطه مستقیم دارد. هر‌گاه نرخ بیکاری بالا باشد و جوان و پیر کاری برای کسب درآمد نداشته باشند، فقر مهمان خانه‌ها شد.

این روز‌ها جوانان بیکار، تحصیل کرده‌های بیکار، کارگران بیکار، تعدیل نیرو و بیکاری کارمندان کم سابقه و حتی با سابقه، واژه‌های آشنایی برای افکار عمومی است. کلماتی که با وجود وعده‌های ایجاد ۵. ۲میلیون شغل و کنترل نرخ تورم، همچنان به قوت خود باقی هستند و به نظر می‌رسد واژه بیکار، در فرهنگ لغت ایرانی به واژه‌ای پر کاربرد تبدیل می‌شود و پچ پچ گلایه‌های بیکاری همچنان به گوش می‌رسد.

اما با این حال همواره آمار‌ها درباره نرخ بیکاری امیدوار کننده است. در آخرین آمار اعلام شده درباره نرخ بیکاری، مرکز آمار اعلام کرده است، نرخ بیکاری کاهش 2.5 درصدی داشته است. براساس این گزارش مرکز آمار با اشاره به کاهش ۲. ۵ درصدی نرخ بیکاری اعلام کرد نرخ بیکاری از 13.6 درصد در تابستان ۸۹ به 11.1 درصد در تابستان ۹۰ رسیده است. این گزارش همچنین نرخ بیکاری در بهار ۸۹ را 13.5 درصد ذکر کرد. این درحالی است که همواره مرکز آمار و دولت درباره میزان نرخ بیکاری اختلاف نظر داشته‌اند و مرکز آمار بعد از سکوت یک سال و نیمه درباره نرخ بیکاری به یک باره این آمار را منتشر کرده است!

از نکات قابل تامل دیگراین گزارش تفاوت موجود میان این آمار‌ها و نرخ‌هایی است که پیش از این در گزارشات رسمی سالهای قبل از سوی مرکز آمار و یا به استناد این مرکز توسط بانک مرکزی در مورد بیکاری منتشر شده است، به طور مثال در مورد نرخ بیکاری طی بهار سال ۸۹ در این گزارش رقم 13.5درصد ذکر شده است در حالی که در گزارش‌های قبلی 14.6 درصد اعلام شده است و به طور حتم مرکز امار ایران باید توضیحی رسمی در مورد این تفاوت ارائه دهد که چگونه به یک باره نرخ بیکاری اعلام شده در بهار سال گذشته تغییری بیشتر از ۱ درصد داشته است!

 

 

فارغ از تناقضات این گزارش، به این ترتیب بر اساس این آمار باید از تعداد بیکاران در داخل کشور کاسته شده باشد اما نگاهی به بطن جامعه نشان می‌دهد که چنین نیست. تعطیلی کارخانه‌ها، ورشکستگی بنگاه‌های زود بازده، تعدیل نیرو در مشاغل دولتی به دلیل ادغام وزارت خانه‌ها و جوانانی که روز‌هایشان را در پارک‌ها و سرکوچه می‌گذرانند، حکایت دیگری درباره آمار بیکار دارد.

با وجود اینکه دولتی‌ها از این آمار استفاده خواهند کرد و مدعی خواهند شد که وعده ایجاد2.5 میلیون شغل تحقق یافته است چرا که قبل از انتشار این آمار مدعی این امر بوده‌اند، اما در این میان یک نکته که نباید از نظر دور شود این است که حتی اگرشکی به صحت این آمارنباشد، باید به این نکته توجه کرد که نرخ مشارکت اقتصادی که گویای مجموع افرادی است که شاغل یا به دنبال اشتغال هستند با 2.1 درصد کاهش از 39.1درصد در تابستان ۸۹ به ۳۷ درصد در تابستان ۹۰ کاهش یافته است که نشانه کاهش جمعیت فعال اقتصادی است. بررسی نرخ بیکاری جمعیت ۱۰ ساله و بیشتر نشان می‌دهد که در تابستان سال نود،11.1 درصد از جمعیت فعال، بیکار بوده‌اند.

به این ترتیب حتی با صحت این آمار نیز، می‌توان نتیجه گرفت که اقدامات دولت در ارتباط با بیکاری چندان هم تاثیر گذار نبوده است بلکه نرخ فعالین اقتصادی و افراد جویا کار کاهش یافته و هنوز این سوال بر جای خود باقی است که آقایان مسئول این 2.5 میلیون شغل ایجاد شده کجاست؟! جواب کارگران بیکار و خانواده‌هایشان چیست؟ تحصیل کرده‌های بیکار چه باید بکنند؟

در هر حال، آنچه مسلم است، آمارهای ضد و نقیض دولت درباره ریشه کن کردن بیکاری و ایجاد دو نیم میلیون شغل در طول فعالیت دولت دهم و همچنین اظهارات مداوم وزیر کارسابق درباره حال نداشتن جوانان! چیزی را عوض نکرده است و جوانان و به خصوص قشر تحصیل کرده، همچنان زیر فشارهای ناشی از بیکاری و فقر، دست و پا می‌زنند و باید دید آیا به راستی راهکاری برای این معضل بزرگ اجتماعی اندیشیده خواهد شد یا خیر؟وباید پرسید آیا با این روند قرار است فقر در کشور ریشه کن شود؟!../شفاف

ویدیو مرتبط :
بیکاری آقایان نتیجه شاغل بودن خانمها

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آقایان مسئول ! بیکاری فرزندان شما باعث افتخار نیست که جار می زنید

شفاف : پسر اسفندیار رحیم مشایی رئیس دفتر محبوب رئیس جمهور تا همین چند وقت پیش بیکار بوده است . برادر حمید بقایی معاون رئیس جمهور بیکار است . سه فرزند محمد رضا باهنر عضو ارشد فراکسیون اصولگرایان مجلس بیکار هستند . تا چند وقت پیش 4 فرزند لیسانسه آقای قرائتی رئیس نهضت سواد آموزی کشور نیز بیکار بودند . شاید باید به این فهرست اسامی فرزندان تعداد دیگری از مسئولین را اضافه کرد .

 

اینکه فرزند یک مسئول کشور بیکار باشد ، عیب نیست و اشکالی به آن وارد نیست . اما به نظر می رسد که افتخار کردن به بیکاری فرزندان مسئولان و اعلام آنها با صدای بلند محل اشکال است .

برخی مسئولان کشور تا مشکلی از سوی مردم مطرح می شود می گویند ما هم همین مشکل را داریم ! . مردم می گویند هوای تهران آلوده است یکی می گوید من با این پست و مقامم به همراه خانواده ام در یکی از آلوده ترین نقاط تهران زندگی می کنیم ! وقتی کسی می گوید فرزندان من بیکار هستند ، مسئولی می گوید فرزندان خود من هم بیکار هستند !

به نظر می رسد برخی مسئولان محترم یک نکته اساسی را اشتباه گرفته اند . زندگی کردن در آلوده ترین نقطه تهران افتخار نیست . بیکاری فرزندان افتخار نیست . بلکه افتخار این است که مسئولی سرش را بالا بگیرد و با افتخار بگوید من تمام مطالبات شهرداری تهران را داده ام و با کمک مدیریت شهری کاری کرده ایم که دیگر در تهران هیچ نقطه آلوده ای وجود ندارد . افتخار این است که مسئولی بگوید به گونه ای برنامه ریزی کرده ایم که هیچ بیکاری در کشور وجود ندارد و فرزندان من هم شاغل هستند .

ساده زیستی و زندگی کردن به مانند مردم خوب است . اما مشکل مردم صرفا با ساده زیستی مسئولان حل نمی شود . مشکل مردم این نیست که فلان مقام دولتی در بالای شهر تهران زندگی می کند یا جنوب شهر . خواسته مردم این است که فاصله شمال و جنوب شهر کاهش پیدا کند و عدالت میان شمال و جنوب برقرار شود . مردم نمی خواهند مسئولان سوار خودروی بی کیفیتی مانند پراید شوند . میخواهند صنعت خودرو سازی را به جایی برسانند که بهترین کیفیت خودرو را تولید کنند . مردم نمی خواهند مسئولان شبانه روز نان و پنیر بخورند . می خواهند کاری کنند که همه شهروندان این مملکت توان خوردن غذاهای مناسب را داشته باشند . مردم نمی خواهند مسئولان کشور لباس خوب نپوشند ، می خواهند مسئولان کاری کنند که همه بتوانند لباس خوب بپوشند .

بنابراین اینکه عده ای می آیند و با افتخار می گویند فرزند فلان مقام بیکار است ، اصلا توقع نداشته باشند مردم برای آنها سوت و کف بزنند . مردم وقتی سوت و کف می زنند و مسئولانشان را تشویق می کننند که درصد بیکاری جوانان کشور را به پایین ترین حد ممکن برسانند .../شفاف