6 زبان بدنی که به شما قدرتی عظیم می‌دهند

ارتباطات غیرکلامی امروزه در زندگی هرفردی قسمت مهمی از روابط و ارتباطاتشان را تشکیل می‌دهد. این روابط فقط محدود به روابط کاری نمی‌شود؛

 وب سایت zoomit - علی عیدی: ارتباطات غیرکلامی امروزه در زندگی هرفردی قسمت مهمی از روابط و ارتباطاتشان را تشکیل می‌دهد. این روابط فقط محدود به روابط کاری نمی‌شود؛ بلکه در بخش‌های دیگر زندگی از جمله در دوست‌یابی، ازدواج ، ارتباط با خانواده، همچنین در سوء استفاده کردن از دیگران نقش مهمی را ایفا می‌کند. 

مهارت‌های ارتباط غیر‌کلامی (زبان بدن) مختلفی وجود دارد که ممکن است همه‌ی ما کم و بیش از آن برخوردار باشیم.در ادامه به معرفی ۶ مورد از مهم‌ترین آنها می‌پرازیم:

۱. ابراز هیجانی

برخی افراد به صورت طبیعی و از لحاظ هیجانی، پر حرارت و پر انرژی هستند. آنها احساسات خود را به راحتی از طریق ابراز بیانی، لحن صدا و حرکات بدنی انتقال می‌دهند. جنبه‌ی مثبت این روش این است که چنین افرادی تمایل دارند محبوب‌تر باشند؛ در نتیجه می‌توانند زندگی شادی داشته باشند و جنبه منفی این است که هرکسی می‌داند که شما چه احساسی دارید. نکته مهم این است که ابراز هیجانی، بخش کلیدی جاذبه فردی است و همچین مربوط به چیزی است که به آن "فریبندگی پویا" می‌گویند.

۲. کنترل هیجانی

این روش به معنی مهارت یافتن در کنترل و نظارت بر ابراز غیر‌کلامی احساسی و هیجانی است. افرادی با توانایی کنترل هیجانی بالا، بازیگران احساسی و عاطفی ماهری هستند؛ اما دست آنها را خواندن شاید سخت باشد. شما هیچ‌وقت نمی‌دانید که آنها در درون‌شان به چه چیزی فکر می‌کنند و یا چه احساسی دارند.

۳. حساسیت هیجانی

افرادی که در حساسیت هیجانی مهارت دارند، نشانه‌های هیجانی و همچین حالت‌های هیجانی دیگران را به راحتی تشخیص می‌دهند. در نتیجه، افرادی که دارای حساسیت عاطفی یا هیجانی زیادی هستند، بیشتر به عنوان افرادی همدرد و همدل بین مردم شناخته می‌شوند. آنها همان افرادی هستند که دیگران وقتی دچار دردسر می‌شوند و یا از درد رنج می‌کشند دنبال‌شان می‌گردند.

۴. حساسیت اجتماعی

این مورد یک مهارت غیر‌کلامی همراه با برخی از عناصر کلامی و مهارت‌های اجتماعی است. حساسیت اجتماعی به معنای توانایی تشخیص موقعیت‌های اجتماعی و دانستن اینکه چگونه باید در هر موقعیتی، رفتار متناسب با آن را داشته باشیم. چنین مهارتی به افراد کمک می‌کند تا پیچیدگی‌های تعامل اجتماعی را یاد گرفته و رفتارها و اقدامات دیگران را پیش‌بینی کنند.

۵. تاکتیک‌های گول زدن

گفتن یک دروغ به صورت واقعی، نه تنها نیازمند توانایی گفتن کلامی، به صورتی که همه بتوانند آن را باور کنند، بلکه نیازمند توانایی به تصویر کشیدن و نشان دادن خود، به این صورت که فردی صادق هستید نیز هست. تحقیقات نشان داده‌اند که برخی افراد، صرف‌نظر از آنچه می‌گویند حقیقت است یا دروغ، تنها به این دلیل که به طور کلی نگاه صادقانه‌‌تری دارند در دروغ‌گویی موفق‌تر هستند. مهارت‌های غیر‌کلامی همچون سریع صحبت کردن، داشتن چهره‌ای گویا و حرکات بدنی موزون، آنها را در دروغ گفتن ماهرتر می‌کند!

۶. مهارت در تشخیص دادن فریب کاری

یک مهارت غیر‌کلامی بسیار نادر که افراد کمتری آن را دارند، توانایی تشخیص فریب‌کاری و حقه‌بازی است. اکثر افراد (مگر اینکه به صورت تصادفی و شانسی) قدرت تشخیص فریب‌کاری را ندارند. اما تعداد بسیارکم دیگری هستند (که برخی به آنها لقب جادوگر داده‌اند) توانایی تشخیص حیله و فریب با استفاده از نشانه‌های کلامی و غیر‌کلامی را دارند. این مهارت‌ها در مجموعه تلویزیونی "به من دروغ بگو" به تصویر کشیده شده است.

در اکثر موارد مهارت‌های غیر‌کلامی را می‌توان یاد گرفت و از طریق تمرین‌های اختصاصی می‌توان آنها را بهبود داد. شما کدام یک از مهارت‌های غیر‌کلامی را دارید که از شما یک ابرقدرت ساخته است؟

آیا تنبیه بدنی آخرین چاره است؟

بعضی از والدین آخرین راه چاره را در تربیت فرزندان ، تنبیه بدنی می دانند؛ اما همواره به جای تنبیه و اعمال خشونت راه بهتری هم می توان پیدا كرد. چون تنبیه بدنی عوارض متعددی در رفتار و روحیه فرزند شما به جای خواهد گذاشت. حتی اگر بسیار به ندرت كودك خود را تنبیه می كنید، حتماً این مطلب را مطالعه كنید.

بسیاری از والدین عمداً دست به تنبیه بدنی نمی زنند. معمولاً هنگامی این رفتار از بزرگترها سر می زند كه كنترل خود را از دست بدهند یا احساس ناامیدی كنند.

ممكن است بابا به خاطر این كه سه بار از كودك خواسته تلویزیون را خاموش كند و او توجهی نكرده عصبانی شود و كتكش بزند. یا وقتی پسر كوچولوی چهار ساله به وسط خیابان می دود شاید مامان او را بزند تا حواسش بیشتر جمع باشد.

همه پدر و مادرها می دانند كه گوش نكردن كودك به حرف آنها چقدر ناراحت كننده است؛ نگرانی و دلهره از به خطر افتادن سلامت بچه هم به همین صورت. مادری كه گفتیم، از این كه پسرش دوباره به وسط خیابان بدود و مثل این دفعه شانس نیاورد! خیلی نگران است.

اكثر والدین حداقل یك بار فرزندشان را تنبیه بدنی كرده اند یا احساس كرده اند او یك كتك مفصل لازم دارد. اما به راستی چرا این تعداد از پدر و مادرها از تنبیه بدنی استفاده می كنند؟ شاید بگویید: چون مؤثر است. ولی واقعیت این است كه اگر تنبیه بدنی مؤثر باشد فقط و فقط در كوتاه مدت تأثیرگذار است.

مادر سمیرا كوچولو گهگاه او را تنبیه بدنی می كند، ولی آن سوی ماجرا اینست که ، مربی او در مهدكودك مرتب باید مراقبش باشد تا بچه های دیگر را آزار ندهد!

در سال 2002 یك تحقیق وسیع در مورد آثار و عوارض تنبیه به عمل آمد. خانم «الیزابت تامسون» از مركز ملی كودكان فقیر در دانشگاه كلمبیا، اطلاعات گردآوری شده طی 62 سال را مورد بررسی قرار داد و دریافت كه: هر قدر كودك بیشتر تنبیه شود احتمال بروز رفتار پرخاشگرانه در او بیشتر می شود.

ضمناً چنین كودكی بیشتر رفتارهای نادرستی مثل دروغگویی ، حقه بازی و آزار و اذیت دیگران را از خود نشان خواهد داد. كودكانی كه با تنبیه بزرگ شده اند كمتر درست و نادرست را از هم تشخیص می دهند، و در غیاب والدین خود بیشتر از سایر بچه ها رفتارهای نادرست و بی ادبانه انجام می دهند.

یكی از مادران كه معمولاً فرزندش را تنبیه بدنی می كند می گوید: «بچه من موقعی رفتارش درست است كه او را تنبیه می كنم. اما راستش، نمی دانم رفتار درست او به خاطر ترس است یا این كه واقعاً خوب و بد را از هم تشخیص داده است.»

پس چه باید كرد؟

آیا جایگزین مناسبی به جای تنبیه بدنی وجود دارد؟ رفتارهایی كه در ذیل آورده شده با این اعتقاد فهرست شده كه یك كودك سزاوار احترام است، حتی وقتی رفتارش آنگونه كه باید نیست.

سعی كنید در رفتارتان ملایم و مهربان باشید. وقتی تن (TONE) صدایتان عادی و طبیعی باشد كودك بهتر حرفتان را می شنود.

كمی تأمل كنید. یك مكث كوتاه در عكس العمل و اندكی صبر هنگام هیجان، می تواند گره گشا باشد. چه اشكالی دارد كه بگوییم: «الآن برای مواجهه و حل این مسئله خیلی ناراحت هستم و موقعیت مناسب نیست. بعداً در موردش صحبت می كنیم.»

به او بیاموزید. به جای مجازات او به خاطر كار نادرستش، كار درست را به او یاد بدهید. مثلاً بگویید: «وقتی اسباب بازی هایت را در اتاق پذیرایی رها می كنی من این كارت را نمی پسندم. دوست دارم دفعه بعد آنها را در كمد بگذاری.»

مثبت باشید. به جای آنكه بگویید :«چند مرتبه باید به تو بگویم كه دندانهایت را مسواك بزنی؟!» می توانید بگویید : «دندان های قشنگت را مسواك بزن كه همین طور قشنگ بماند. بعد منو خبر كن كه بعد از تو مسواك بزنم.»

«توضیح» به جای «تهدید». می توانید با یك توضیح مختصر، علت زشتی رفتار او را روشن كنید تا در ذهنش دلیلی برای تغییر رفتار داشته باشد.

از عصبانیت دوری كنید. به جای تمركز روی اشتباه یا رفتار نادرست كودك، كه شما را برای هیجان و عكس العمل احساسی آماده می كند، از هر یك از موارد خطای فرزندتان به عنوان موقعیت خوبی جهت راهنمایی او و فراگیری استفاده كنید.

انگیزه بدهید. به او با جملات خاصی انگیزه بدهید و صحبت های تشویق كننده داشته باشید.

انعطاف پذیر باشید. وقتی كودك می پرسد: «می تونم این برنامه تلویزیون رو تا آخر ببینم، بعد بریم بیرون؟» منطقی باشید. اگر فرصت دارید، به درخواستش جواب مثبت بدهید. بدین ترتیب كودك رفته رفته با هنر گفتگو و مذاكره آشنا می شود.

از لجبازی و زورآزمایی بپرهیزید. هیچ كاری مخربتر و بی فایده تر از زور آزمایی با فرزند نیست. او را به همكاری كردن تشویق كنید. مثلاً می توان گفت : «من مشكلی دارم. من دوست دارم تو پیراهن تمیزی بپوشی ولی می بینم كه تو بازهم همون قبلی رو می پوشی. به نظرت چطور می شه این مسئله رو رفع كرد؟». وقتی مشكل را با كودك در میان بگذارید احتمالاً بیشتر علاقه مند می شود كه در حل آن كمك كند و با شما همكاری كند.

زیرك باشید. اگر عملكرد فعلی شما اثر ندارد با زیركی راه دیگری پیدا كنید. تغییر خط مشی شما آسان تر است تا این كه همیشه بخواهید اول او تغییر كند. از خودتان بپرسید: «چه كار دیگری می توانم بكنم تا او را به عكس العمل بهتری ترغیب كند؟»

نكته: در رابطه با مجازات كودك این سه قاعده را به یاد داشته باشید:

- هنگام عصبانیت از مجازات بپرهیزید.

- برای تلافی كردن یا انتقام گرفتن، مجازات نكنید.

- همیشه مجازات شدیدتر، مجازات بهتر نیست.