4 علت کچلی در کودکان

 

4 علت کچلی در کودکان

کچل شدن ناگهانی و طی زمان کوتاه فقط مختص بزرگسالان نیست، بلکه کودکان را هم ممکن است درگیر کند. متاسفانه بروز طاسی در کودکان به خصوص دختر بچه ها بسیار وحشتناک است. بنابراین والدین برای دچار نشدن کودکشان به این عارضه، باید در ابتدا علل بروز کچلی در کودکان را بشناسند تا با دوری گزیدن از آنها مانع ابتلای کودکشان شوند.

 

در این مطلب 4 علت مهم و شایع کچلی در کودکان را برایتان می گوییم.

 

1- عفونت

شایع ترین علت ریزش مو در کودکان، عفونت قارچی پوست سر است. این عارضه، کچلی قارچی سر نام دارد که به صورت موضعی بخشی از سر کودکان را تحت تاثیر قرار داده و کچل می کند. اگرچه این عارضه در کودکان بسیار شایع است، اما ممکن است نوجوانان و بزرگسالان را نیز درگیر کند.

 

علایم کچلی قارچی سر شامل لکه های سیاه بر روی پوست سر، خارش و شکستگی موها می باشد.

 

کودکان مبتلا به کچلی قارچی سر معمولا از سطح بهداشت پایینی برخوردار هستند و مسائل بهداشتی و نظافتی را رعایت نمی کنند و یا در اثر قرارگیری در رطوبت زیاد به مدت طولانی دچار این مشکل می شوند.

 

متاسفانه این بیماری مسری است و از طریق راه هایی مانند تماس مستقیم با افراد آلوده، استفاده از شانه و یا کلاه مشترک این عفونت به سایر افراد منتقل می شود.

 

والدین باید عفونت قارچی پوست سر را در کودکانشان جدی بگیرند و در صورت مشاهده این بیماری، اجازه رفتن به مدرسه را به کودک ندهند و سریعا تحت نظر پزشک، اقدامات درمانی را آغاز کنند .

 

2- آلوپسی آره آتا

آلوپسی آره آتا یک بیماری خودایمنی است که سیستم ایمنی بدن به سلول های مو حمله می کند و اغلب طی مدت زمان کوتاهی، موهای فرد از دست می رود و تکه های خالی از مو بر روی سر کودک به وجود می آید.

 

این بیماری می تواند هر فردی را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد.

 

پزشک متخصص پوست می تواند با بررسی علایم، این بیماری را در افراد تشخیص دهد، اما متاسفانه هیچ راه درمانی قطعی برای آن شناخته نشده است.

 

این بیماری می تواند برای مدتی در فرد پیشرفت کند، اما پس از مدتی متوقف شده و بعد از چند ماه و یا چند سال دوباره شروع می شود.

 

3- شیمی درمانی

بسیاری از داروهای شیمی درمانی که امروزه مورد مصرف بیماران سرطانی قرار می گیرند، عوارضی چون طاسی و یا کم مویی را در افراد ایجاد می کنند.

 

اگر کودکان در اثر ابتلا به سرطان مجبور به شیمی درمانی شوند، متاسفانه با این مشکل روبرو هستند.

 

والدین باید در این خصوص آگاهی های لازم را به کودک بدهند و شرایط را برای بروز آن در کودک خود آماده کنند تا کودک بتواند پس از مدتی با عواطف و احساسات خود در این زمینه کنار بیاید و آن را قبول کند.

 

خوشبختانه پس از سپری شدن دوره شیمی درمانی، موهای کودک کم کم رشد می کند و او می تواند به شرایط طبیعی خود برگردد.

 

4- مشکلات روحی

یکی از علل ریزش مو در کودکان، مواجه شدن آنها با مشکلات روحی و عاطفی می باشد؛ مثلا اگر چالش هایی بزرگ تر از سطح ظرفیت کودک به او تحمیل شود و او نتواند آن را تحمل کند، ممکن است عوارضی همچون ریزش مو در او ایجاد گردد، مثلا اگر دچار افت تحصیلی شود و یا عزیزی را در خانواده و یا دوستان خود از دست بدهد، این گونه چالش ها با تاثیر منفی بر روح و روان کودک، ریزش مو را در او ایجاد می کند.

منبع:تبیان

ویدیو مرتبط :
علت ابتلای به وسواس در کودکان و نوجوان(1)

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

علت مكیدن انگشت در کودکان چیست؟

 

«مكیدن شست» یا انگشت، یكى از عادات رایج دوران كودكى است. این رفتار براى كودكان خردسال كاملاً طبیعى و عادى است، ولى اگر بعد از 6 سالگى باز هم كودك مبادرت به مكیدن شست كند، نیاز به درمان و رسیدگى دارد، زیرا موجب به هم ریختگى ردیف دندان ها، فك و آرواره مى شود.

 

پژوهش ها نشان مى دهند حدود 75 درصد كودكان خردسال (تا یك سالگى) مُشت یا انگشتان خود را در دهان مى گذارند و مى مكند. انجام این كار براى این گروه سنى از كودكان آرامش بخش، سرگرم كننده و لذت بخش است. به طور معمول، كودكان زمانى مبادرت به مكیدن انگشت خود مى كنند كه یا خسته اند، یا ناراحت اند و یا حوصله شان سر رفته است.

 

 

 

 

علت مكیدن شست

 

انگشت مكیدن طبیعى ترین پاسخ كودك هنگام رویارویى با فشار روانى، اضطراب و مشكلات هیجانى - امنیتى است. روان شناسان معتقدند براى درمان این رفتار در كودكان زیر 6-5 سال نباید عجله كرد، زیرا بسیارى از این گونه عادت ها به تدریج و با افزایش سن كودك كاهش مى یابند و به كلى از بین مى روند.

 

 

اما اگر كودك 7 ساله اى نتواند این عادت خود را ترك كند، والدین و اطرافیان او باید درصدد درمان او برآیند، زیرا ترك چنین عاداتى در سال هاى بعد (نوجوانى) بسیار دشوارتر مى شود. در صورتى این عادت را در زمره اختلال بررسى مى كنند كه تا سنین 16-12 ادامه داشته باشد. مطالعات نشان مى دهند كه در حدود 15 درصد كودكانى كه از 5 سالگى به بعد انگشت خود را مى مكند، دچار مشكلات عاطفى - هیجانى ناشى از ورود به مدرسه و دوره پیش دبستانى هستند. بیشتر این كودكان شدیداً به پدر و مادر و اطرافیان شان وابسته و متكى هستند.

 

 

زمانى كه كودك سعى مى كند رفتار مكیدن انگشت خود را تغییر دهد، والدین و اطرافیان او باید از این تصمیم او استقبال كنند و با حمایت ها و تشویق هاى خود او را كمك و یارى نمایند. حمایت روانى براى كودك امنیت پدید مى آورد و باعث مى شود كه كودك در ناملایمات و سختى ها از خود مقاومت بیشترى نشان دهد.

 

 

 

عوارض ناشى از مكیدن شست

 

مكیدن انگشت بعد از 6 سالگى مى تواند مشكلات جدى در زمینه دندان ها، لثه و آرواره به وجود آورد. مك زدن هاى با فشار كودك به شست یا انگشتش در طول روز و شب، موجب جلو آمدگى دندان ها و ناهنجارى هاى استخوان فك او مى شود. دندان هاى ردیف بالا به سمت بیرون كشیده مى شوند و دندان هاى ردیف پائین نیز به سمت داخل دهان كج مى شوند.

 

 

 

 

اما سؤال بسیارى از والدین این است كه چگونه مكیدن یك انگشت كوچك مى تواند موجب ناهنجارى شدید آرواره شود؟

 

علت آن است كه استخوان بندى كودك تا قبل از 8 سالگى بسیار نرم و شكل پذیر است. متأسفانه زمانى كه كودك به مدت طولانى انگشتش را مى مكد، در شكل ظاهرى آرواره خود تغییر به وجود مى آورد. اگر كودكى نتواند عادت شست مكیدن خود را تا قبل از آن كه دندان هاى دائمی ردیف جلویى او در نیامده ترك كند، ممکن است در مدت چند ماه فك و آرواره او آسیب جدى ببیند.

 

 

علاوه بر آن، مكیدن شست یا انگشت مى تواند موجب نارسایى هاى كلامى (تلفظ اشتباه حرف هاى «ف» و «و»)، اختلال در جویدن، نوك زبانى صحبت كردن، اختلالات گفتارى (مثل لكنت زبان ، مِن مِن كردن و...)، خرخر كردن و باز ماندن دهان كودك شود. از آن جایى كه بعد از چند سال مكیدن انگشت ، حالت آرواره و صورت كودك دچار به هم ریختگى مى شود، بر خودپنداره او نیز تأثیرى منفى خواهد داشت.

 

 

 

شیوه هاى درمان

 

بهترین زمان براى ترك عادات و مشكلات رفتارى كودكان (و از جمله مكیدن انگشت) هنگامى است كه خانواده (والدین كودك و اعضاى خانواده) تغییر و تحولى در پیش رو نداشته باشند و در آرامش خاطر به سر برند. مثلاً قصد تغییر منزل، تغییر مهد (یا مدرسه)، تولد نوزاد جدید، مسافرت، متاركه، فوت اقوام و... را نداشته باشند.

 

 

یكى از ساده ترین روش هاى رفتار درمانى كه بیشتر پدر و مادر و مربیان نزدیك كودك مى توانند با استفاده از آن عادت مكیدن شست در كودكشان را كاهش دهند، آن است كه ابتدا یك ماه درباره موضوع و علت قطع این عادت با كودك صحبت كنند. سپس نمودارى از پیشرفت كودك تهیه كنند و به وسیله چسباندن عكس هاى عروسكى، ستاره ها و كارت هاى آفرین بر روى آن، روند بهبودى كودك را نشان دهند. خوب است كه این نمودار بر روى دیوارى در دسترس كودك قرار گیرد و والدین از خود او براى چسباندن برچسب ها كمك بگیرند. در مرحله بعد، سعى كنند پایان هر هفته پاداش و جایزه اى براى ترك این عادت به كودك بدهند. جایزه مى تواند رفتن به پارك، تماشاى فیلم مورد علاقه كودك، یا بازى كردن با كودك باشد. در نظر داشته باشید ترك عادت در صورتى كه كودك با شما همكارى و همراهى نماید، بسیار آسان تر و راحت تر است. شما مى توانید از نظرات كودك در این ضمن استفاده كنید و به او اجازه دهید كه برچسب ها، ستاره ها و یا حتى نوع جایزه اش را خودش انتخاب كند.

 

 

 

 

روش دیگرى كه براى ترك مكیدن انگشت (شست) به كار مى رود آن است كه در طول روز ماده اى تلخ (البته بهداشتى ) به نوك انگشت كودك مى مالند تا كودك از به دهان گذاشتن انگشتش امتناع ورزد، و در طول شب نیز دستكش یا جورابى تمیز به دست هاى كودك مى كنند، تا مانع از این كار كودك شوند.

 

 

زمانى كه كودك سعى مى كند رفتار مكیدن انگشت خود را تغییر دهد، والدین و اطرافیان او باید از این تصمیم او استقبال كنند و با حمایت ها و تشویق هاى خود او را كمك و یارى نمایند. حمایت روانى براى كودك امنیت پدید مى آورد و باعث مى شود كه كودك در ناملایمات و سختى ها از خود مقاومت بیشترى نشان دهد. مثلاً والدین مى توانند با كودك بازى كنند، براى او كتاب بخوانند، با یكدیگر كاردستى بسازند و... . در این زمینه پدر و مادر مى توانند با ذوق و خلاقیت خود فرآیند ترك عادت را براى كودكشان هرچه آسان تر و راحت تر كنند. گروهى از والدین سعى مى كنند با تذكرهاى پى در پى خود این عادت را از سر كودك بیندازند. در حالى كه براى حذف عاداتى مثل مكیدن شست باید ابتدا علت اصلى این رفتار را پیدا كرد و آن گاه با از بین بردن آن درصدد بهبودى كودك برآمد. در موارد بسیارى، مكیدن انگشتان ناشى از نیاز كودك به آرامش و امنیت است. بدین منظور پدر و مادر و مربیان كودك مى توانند با استفاده از روش هاى زیر به كودك كمك نمایند تا بر این مشكل خود غلبه كند.

 

 

- هیچ گاه سعى نكنید براى ترك عادت كودك بر او فشار آورید، زیرا ممكن است موجب تقویت و تشدید عادت در او شود.

 

 

- به كودك كمك كنید تا روش هاى مقابله با تنش ها و فشارهاى روانى را یاد بگیرد، مثلاً با شما صحبت كند، به ورزش بپردازد، با دوستش صحبت كند و...

 

 

- سعى كنید دست هاى كودك را به نوعى مشغول نگه دارید. ( نقاشى بكشد، كاردستى بسازد، مجسمه هاى سفالى درست كند و....)

 

 

 

 

- شنیدن داستانى شیرین، ماجرایى افسانه اى و خاطره اى از دوران كودكى، موجب تسلى و آرامش خاطر كودك هنگام خواب مى شود.

 

 

- تماس بدنى (مثل نوازش كردن) موجب آرامش، امنیت و آسودگى كودك مى شود و او را از اضطراب و نگرانى رها مى سازد. سعى نكنید با مسخره كردن و شرمنده كردن كودك او را مجبور به ترك عادت كنید، زیرا این گونه رفتارها موجب خودكم بینى و احساس بى ارزشى در كودك مى شود.

 

 

- سعى كنید عواملى را كه موجب آزار روحى كودك مى شود، از بین ببرید.

 

 

- زمانى كه كودك انگشتش را مى مكد، با او بازى نكنید، او را بغل نگیرید و به او توجه نكنید. اما زمانى كه انگشتش را از دهانش درآورد، به او توجه كنید و او را نوازش كنید.

 

 

- انگشت مكیدن رفتارى ناخودآگاه است. پدر و مادر مى توانند با اشاره اى كوچك، كودك را نسبت به این حركت خود آگاه كنند.

 

 

- زمانى كه كودك انگشتش را مى مكد، او را جلوى آیینه ببرید.

 

 

- سعى كنید هیچ گاه دچار احساس ناكامى و شكست نشوید، زیرا این رویه را به فرزندتان نیز منتقل خواهید كرد.

 

 

- روش هاى آرام سازى عضلانى را با كودك تمرین كنید: تمرین هاى یوگا (تمرین هاى تخلیه هیجانى و شیوه درست نفس كشیدن)، تمرین آرام سازى، تنفس هاى عمیق و تمرین هاى رهاسازى عضلات