معرفی برندهای مطرح جهان؛ نینتندو

پول نیوز: نینتندو شرکت ژاپنی چند ملیتی تولیدکننده محصولات مصرفی الکترونیک است که ساختمان مرکزی آن در شهر کیوتو قرار دارد. این شرکت در سال 1889 به منظور تولید کارت های بازی دست ساز هانافودا تاسیس شد و در نهایت به یکی از برجسته ترین چهره های حال حاضر در صنعت بازی های ویدئویی مبدل شده است. در بیست و سوم نوامبر 1889، "فوساجیرو یامائوچی" کسب و کار کوچک خود با نام نینتندو کوپای را در کیوتو راه اندازی کرد.

کارت های دست ساز هانافودا به سرعت محبوب شده و یامائوچی برای تولید انبوه و تامین تقاضا مجبور به استخدام دستیارانی برای خود شد. از آن جایی که فوساجیرو دارای فرزند پسر نبود تا هدایت کسب و کار خانوادگی را به وی بسپارد، "سکیریو کاندا"، داماد خود را برای این کار برگزید. فوساجیرو در سال 1929 بازنشسته شد و داماد وی به عنوان رئیس شرکت فعالیت خود را آغاز کرد.

در سال 1959، نینتندو قراردادی را با دیزنی امضا کرد تا امکان استفاده از شخصیت های دیزنی روی کارت های بازی خود را داشته باشد. این همکاری موفقیت آمیز بود و نینتندو طی یک سال موفق به فروش حداقل 600 هزار بسته کارت شد. پس از این موفقیت، "هیروشی یامائوچی"، رئیس وقت نینتندو، سهام این شرکت را وارد بورس کرد. در سال 1963، شرکت کارت بازی نینتندو به شرکت نینتندو تغییر نام داد. بین سال های 1963 تا 1968 نینتندو فعالیت های مختلفی را از راه اندازی شرکت تاکسی تا شرکت غذایی تجربه کرد که تمامی آنها به استثنای بخش تولید اسباب بازی با شکست مواجه شدند.


در سال 1965، "گونپی یوکوی" به عنوان مهندس تعمیر و نگهداری در نینتندو استخدام شد اما خیلی زود به خاطر چیزی بیش از توانایی وی در تعمیر ماشین آلات مشهور شد. در سال 1970، بازویی انبساطی که گونپی یوکوی برای سرگرمی خود ساخته بود توجه هیروشی یامائوچی را حین بازدید از کارخانه تولید هانافودا به خود جلب کرد. یامائوچی دستور توسعه آن و معرفی محصولی مناسب برای دوران فروش کریسمس را داد. "دست فوق العاده" یکی از نخستین اسباب بازی های پرفروش نینتندو بود که بیش از یک میلیون فروش داشت.

یوکوی خیلی زود توسط یامائوچی از بخش تعمیر و نگهداری به بخش توسعه محصول منتقل شد. به واسطه پس زمینه یوکوی در مهندسی برق خیلی زود مشخص شد که وی در پی توسعه اسباب بازی های الکترونیکی است. خلاقیت و نوآوری در این اسباب بازی ها بسیار بیشتر از اسباب بازی های سنتی بود و به نینتندو اجازه می داد قیمت های بالاتری را برای آنها تعیین کند. همچنین، نینتندو به تدریج به سوی تولید بازی های ویدئویی حرکت کرد که در دهه 1970 موفقیت و محبوبیت آنها رو به افزایش بود.


نخستین بازی آرکید نینتندو به نام  "EVR Race" در سال 1975 به بازار عرضه شد. در اوایل دهه 1980 برخی از مشهورترین بازی های آرکید نینتندو مانند "دانکی کانگ" (سال 1981) معرفی شدند. در سال 1983، نینتندو کنسول "فامی‌کام" را در ژاپن عرضه کرد که نخستین تلاش این شرکت برای معرفی یک کنسول بازی ویدئویی کارتریجی بود. فامی‌کام با برچسب قیمت حدود 100 دلاری فروش بیش از 500 هزار دستگاه طی دو ماه را ثبت کرد.

"سیستم سرگرمی نینتندو" یا به اختصار "نس" (NES) در سال 1985 معرفی شد و موفقیت چشمگیری را برای نینتندو رقم زد. طی یک بازه زمانی دو ساله این کنسول به تنهایی صنعت بازی های ویدئویی را احیا کرد. با فروش بیش از 60 میلیون دستگاه، بازی هایی مانند ماریو و زلدا برای نخستین بار به همراه نس راهی خانه های مردم شد.


در سال 1989، نینتندو یک کنسول بازی ویدئویی قابل حمل به نام "گیم بوی" را معرفی کرد. نمایشگر این محصول دارای چهار رنگ خاکستری بود اما کنسول بازی قابل حمل و فوق العاده سرگرم کننده را تعریف کرد. عرضه گیم بوی با عرضه بازی کلاسیک "تتریس" همراه بود. از زمان معرفی در سال 1989، بیش از 150 میلیون گیم بوی در سراسر جهان به فروش رسیده است.

"سیستم سرگرمی سوپر نینتندو" (SNES) در سال 1991 معرفی شد که از فناوری 16 بیت سود می برد. قدرت پردازشی بیشتر به معنای بازی های جذاب تر و سرگرم کننده تر بود که به فروش 49 میلیون دستگاه از این کنسول در سراسر جهان کمک کرد.


در سال 1996 و با معرفی کنسول نینتندو 64 استانداردهای جدیدی درباره بازی های سه بعدی شکل گرفت. سوپر ماریو 64 بازی معرف این کنسول محسوب می شد که میلیون ها نفر را در جهان با گرافیک و گیم پلی خود هیجان زده کرد. در همان سال "گیم بوی پاکت" نیز معرفی شد که کوچکتر از گیم بوی اصلی بوده و در چندین رنگ عرضه می شد.

در سال 2001، "گیم بوی ادونس" با نمایشگری بزرگتر و گرافیک بهتر بازی ها نسبت به نسخه های پیشین معرفی شد. میلیون ها دستگاه از این کنسول نیز در سراسر جهان به فروش رسید. در همان سال نینتندو کنسول گیم کیوب را معرفی کرد که نخستین سیستم این شرکت با قابلیت اسنفاده از دیسک نوری به جای کارتریج برای بازی های خود بود.


"نینتندو دی اس" یکی دیگر از کنسول های قابل حمل این شرکت بود که با دو نمایشگر - یکی از آنها لمسی بود، یک میکروفون و وای فای داخلی در سال 2004 عرضه شد. در سال 2006، نسخه سبک‌تر، کوچک‌تر و با نمایشگر شفاف‌تر نینتندو دی اس به نام "نینتندو دی اس لایت" روانه بازار شد. در همان سال و برای رقابت با پلی استیشن سونی و ایکس باکس مایکروسافت، نینتندو کنسول "وی" را روانه بازار کرد که دارای ویژگی های منحصر به فردی مانند دسته بی سیم حساس به حرکت و وای فای داخلی بود.


در سال 2011، همگام با جریان فناوری های سه بعدی، کنسول قابل حمل "نینتندو تری دی اس" عرضه شد. در نوامبر 2012، نینتندو کنسول جدید "وی یو" را معرفی کرد که نخستین محصول این شرکت با قابلیت اجرای بازی ها با فرمت  1080p بود. دسته کنترل این دستگاه که به یک نمایشگر 6.2 اینچی مجهز است از دیگر ویژگی های منحصر به فرد آن محسوب می شود.

نام انی در ابتدا مخفف  "Ente Nazionale Idrocarburi" (مرجع ملی هیدروکربن ها) بود. اما با گذشت زمان فعالیت های این شرکت به حوزه های مختلف از جمله پروژه های قراردادی، انرژی هسته ای، انرژی، معدن کاری، مواد شیمیایی و پلاستیک ها، ماشین آلات پالایش/استخراج و توزیع، و حتی صنعت نساجی و اخبار گسترش یافت.


انی در سال 1953 و از شرکت آجیپ که در سال 1926 و با هدف اکتشاف میدان های نفتی، خرید و تجاری سازی نفت و مشتقات آن تاسیس شده بود، شکل گرفت. در مارس 1953، "انریکو ماتی" به عنوان رئیس انی انتخاب شد. در سال 1952، انی لوگو خود که یک سگ شش پا بود را انتخاب کرد. در سال 1954، انی حقوق قابل توجهی در زمینه اکتشاف نفت در آفریقای شمالی را از طریق امضا قرار داد با دولت وقت مصر و فراهم کردن نقشی فعال برای کشورهای تولید کننده نفت خام از طریق سرمایه گذاری های مشترک کسب کرد.


در سال 1960 و طی دوران جنگ سرد، انی قراردادی با اتحاد جماهیر شوروی سابق به منظور واردات نفت خام از این کشور با قیمتی بسیار مناسب را امضا کرد. در بیست و هفتم اکتبر 1962، انریکو ماتی طی حادثه سقوط هواپیما در مسیر کاتانیا به میلان جان خود را از دست داد. طی سال های بعد، انی قراردادهایی را در قالب سرمایه گذاری های مشترک با شرکت های خارجی به منظور تولید نفت خام از مصر تا ایران و از لیبی تا تونس امضا کرد. در سال 1967، انی شرکت ایتالگاز را خریداری کرد.


در اکتبر 1973، پس از جنگ "یوم کیپور" و تحریم آمریکا و هلند توسط کشورهای عرب عضو اوپک که به بروز بحران نفتی جدی منجر شد، انی برای حفظ و تحکیم جایگاه خود در بازار بین المللی قراردادی را با سوناتراچ در راستای تامین گاز طبیعی امضا کرد. در سال 1974، انی قراردادی را با دولت لیبی امضا کرد که با قراردادهای بیشتر با مصر، نیجریه و تونس همراه بود. این در شرایطی بود که توسعه دو اکتشاف نفتی جدید در دریای شمال که از سال 1972 توسط این شرکت آغاز شده بود، ادامه یافت.

در اواسط دهه 1970، انی توسعه زیرساخت برای انتقال گاز طبیعی در مسافت های طولانی با ساخت یک شبکه خط لوله هزاران مایلی در اروپا و مدیترانه را برنامه ریزی کرد. پس از افتتاح خط لوله ترانس-مدیترانه که الجزایر را از طریق تونس به سیسیل متصل می کرد، انی قرارداد جدیدی با لیبی برای اکتشاف بوری، بزرگترین میدان نفتی در مرکز مدیترانه، و توسعه نقش بین المللی خود در صنعت نفت را امضا کرد.


در سال 1992، انی در بورس اوراق بهادار ایتالیا و در سال 1995 در بورس اوراق بهادار نیویورک وارد شد. از 1995 تا 1998، این شرکت چهار عرضه سهام موفق داشته و 70 درصد از دارایی های سرمایه ای خود را به سهامداران خصوصی فروخت. از آن جایی که قیمت نفت در سال 1998 افت چشمگیری را تجربه کرد، همانند شرکت های دیگر، انی نیز وارد مسابقه ای از طریق ادغام، خریدهای بین المللی، اکتشافات جدید و شکل دهی شرکت های برتر واقعی شد.

از سال 2000، انی توسعه میدان نفتی دریایی کاشاگان در امتداد دریای خزر را آغاز کرد. در سال 2005، پروژه خط لوله "بلو استریم" برای تامین گاز از جنوب روسیه به ترکیه در قالب یک سرمایه گذاری مشترک بین انی و گازپروم آغاز شد. در سال 2010، انی در تولید نفت از میدان زبیر عراق به نقطه عطف جدیدی دست یافت.


پس از دریافت مجوز در سال 2006 برای اکتشاف منطقه دریایی در شمال موزامبیک که به نام منطقه 4 شناخته می شود، انی انجام چند اکتشاف بزرگ گازی بین سال های 2011 و 2012 مانند مامبای جنوب، مامبای شمال، مامبای شمال شرق و کورال 1 را اعلام کرد.