سبک زندگی
2 دقیقه پیش | شناخت بهترین آتلیه کودک و بارداریبچه ها به سرعت بزرگ میشوند، زودتر از چیزی که فکرش را میکنید یا انتظارش را دارید. زمانی توانایی راه رفتن یا حرف زدن ندارند ولی اندک زمانی بعد آنها را در حال دویدن و مکالمه ... |
2 دقیقه پیش | فیلم: تزیین اتاق کودک با گلهای مقواییهمین الان یک نگاهی به اتاق کودکتان بیندازید. آیا دلتان نمی خواهد چیزی به آن اضافه کنید؟ وقتی پولش را ندارید، پس باید از خلاقیتتان کمک بگیرید. در این ویدئو گل هایی مقوایی ... |
علل ریزش ابرو ، روش های پیشگیری و درمان آن
كندن بیش از حد ابرو می تواند باعث ریزش دائمی ابرو شود
ابرو ممکن است به صورت موقتی یا به صورت دایم دچار ریزش شود.ریزش ابرو نیز همانند ریزش موی سر دارای عوامل متعددی است
علل ریزش ابرو عبارتند از :
- بیماریهای غدد درون ریز یا تغییرات هورمونی
- شیمی درمانی
- سرطانهای مهاجم
- عفونت ها
- بیمایهای اتوایمیون:از مهمترین آنها می توان به لوپوس اریتماتو، آلوپسی آره آتا و ویتلیگو اشاره كرد.
- التهاب ناشی از بیماریهای معمولی پوستی از جمله سبوره، پسوریازیس، اگزما و درماتیت تماسی می تواند در اثر خارش و خراشیدن منجر به ریزش موی ابرو شود.
- تومورهای پوستی كه به سرعت روی پوست رشد می كنند به این دلیل كه مو قادر نیست به درون این لایه ضخیم نفوذ كند، قابلیت رشد در این تومورها را ندارد از جمله این ضایعات پوستی می توان به سبورئیك كراتوز، مول، هیپرپلازی غدد سباسه، زگیل و همانژیوم اشاره كرد.
- اختلالات انفیلتراسیون از جمله آلوپسی موسینوس، بیماریهای اسكلروز و اسكار خصوصا كلوئیدهای بزرگ
- داروها
- فلزات سنگین و مواد سمی: از جمله نقره، ارسنیك، تالیوم، ید و طلا
- مصرف بیش از حد ویتامین و مواد معدنی: از جمله ویتامین B و مشتقات ویتامین A كه از جمله عوارض داروهای اكوتان و اترتینات است.
- عوامل متفرقه: از جمله گازها هالوتان در بیهوشی عمومی، هیپرتری گلیسیریدمی یا افزایش چربی خون، مصرف موضعی قطره های بتابلوكر چشمی موجب ریزش ابرو و مژه می گردد، كه قابل برگشت است.
تریكوتیلوماتیا كه یك عادت رفتاری است كه با كندن مو همراه است. انجام مكرر آن باعث ریزش دائمی مو می گردد. و كندن بیش از حد مو كه می تواند باعث ریزش دائمی مو شود. فولیكول موی ابرو به كندن حساس است و بنابراین بهتر است كه فرم مورد دلخواه ابروی خود را در نظر بگیرید و از تغییر مداوم آن جلوگیری كنید.
ریزش ابرو نیز همانند ریزش موی سر دارای عوامل متعددی است
درمان ریزش ابرو
در مواردی که ریزش ابرو به شکل دایمی ایجاد شده است بهتر است از روش های نظیر پیوند ابرو استفاده نمود.
از آنجا که فولیکول موی ابرو در اثر کندن مداوم، امکان جذب مداوم دارد.بنابراین افراد فرم ابروی مطلوب را انتخاب کرده و به منظور پیشگیری از ریزش دائم ابرو از تغییر مداوم و مکرر آن خودداری نمایند.
در مواردیكه بیماری سیستمیك یا موضعی وجود داشته باشد، باید تحت درمان مناسب قرار بگیرند و در صورت كنترل مشكل داخلی، با استفاده از جراحی پیوند ابرو امكان ترمیم وجود دارد.
در مواردیكه علت ریزش ابرو بیماریهای روانپزشكی از جمله تریكوتیلومانیا باشد، فرد باید تحت درمان مناسب قرار بگیرد. چرا كه در صورت عمل جراحی یا مصرف دارو كندن مجدد آن امكان دارد.
در صورتیكه علت ریزش ابرو، اسكار جراحی، ترومایا سوختگی باشد، با استفاده از جراحی پیوند ابرو قابل ترمیم می باشد.
بعضی پزشكان از ماینوكسیدیل موضعی در درمان ریزش ابرو استفاده می كنند كه در صورتیكه فرضیه موثر بودن آلوپسی آندروژنیك بر موی ابرو را بپذیریم، می تواند در كاهش ریزش ابرو مفید باشد.
گردآوری:بخش آرایش و زیبایی صبح بخیر
منابع:
yjc.ir
هفته نامه سلامت
ویدیو مرتبط :
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
بررسی علل و روش درمان سندرم داون
سندرم داون که در گذشته منگلیسم نیز نامیده میشد، یک بیماری ژنتیکی است که به دلیل افزایش تعدادی کامل یا نسبی در کروموزوم ۲۱ به وجود میآید. این بیماری دارای علائم مختلف از جمله ناهنجاریهای عمده یا خفیف در ساختار یا عملکرد اعضای بدن است. متوسط میزان بروز این سندرم مابین یک در ۶۰۰ تا یک در ۱۰۰۰ مورد از تولد نوزادان زنده گزارش شده است که این میزان در مادران جوان کمتر و با افزایش سن مادر افزایش مییابد. با این وجود در حدود دوسوم مبتلایان به سندرم داون از مادران زیر ۳۵ سال متولد میشوند.
علت چیست؟
به طور معمول، هر کودک در زمان لقاح اطلاعات ژنتیکی خود را به وسیله ۴۶ کروموزوم از والدین خود به ارث میبرد: ۲۳ کروموزوم از مادر و ۲۳ کروموزوم از پدر. اما در اکثر موارد بروز سندرم داون، کودک یک کروموزوم اضافه دریافت میکند و به جای ۴۶، ۴۷کروموزوم به او منتقل میشود. این ماده اضافه ژنتیکی موجب تاخیر در رشد جسمانی و عقلانی کودک میشود.
علائم بیماری سندرم داون
علائم سندرم داون در هر کودک تفاوت میکند و در حالی که تعدادی از کودکان مبتلا به این بیماری نیازمند رسیدگی پزشکی مداوم هستند، عده دیگری از آنها زندگی سالم و مستقلی را در پیش دارند. از جمله علائم عمده و زودرس که در تقریبا همه بیماران مشاهده میشود وجود مشکلات یادگیری و نیز محدودیت و تاخیر رشد و نمو است.
کودکان مبتلا به سندرم داون دارای خصوصیات ظاهری مشابه هستند که از جمله بارزترین آنها میتوان به نیمرخ مسطح، چشمان مورب رو به بالا، گوشهای کوچک، یک تک خط در وسط کف دست و زبان بزرگ اشاره کرد. یک پزشک معمولا با معاینه جسمی میتواند بگوید که یک نوزاد دچار چنین نارسایی هست یا خیر. معمولا این کودکان در زمان تولد قد و وزن معمولی دارند اما به طور کلی رشد آنها از سرعت کمی برخوردار است و از همسالان خود کوچکتر به نظر میرسند.
ماهیچههای کوتاه و مفاصل نرم هم از جمله خصوصیات این بیماری است. نوزادان مبتلا به آن بیش از حد سست و بیتعادل هستند. هرچند این حالت میتواند به مرور زمان کم شود، در کودکان زیر ۲ سال، کشیدگی کم و حرکات محدود ماهیچه موجب بروز اشکالاتی در مکیدن و غذا خوردن و همچنین مشکلات هاضمه چون یبوست میشود.
کودکان نوپا و بزرگتر نیز ممکن است در حرف زدن، یادگیری و انجام کارهای شخصی چون غذا خوردن، لباس پوشیدن و دستشویی رفتن تاخیر زیادی داشته باشند.سندرم داون به اشکال متفاوتی بر تواناییهای ذهنی کودکان تاثیر میگذارد، اما بیشتر آنها دچار عقبافتادگی ذهنی خفیف تا میانه هستند. کودکان مبتلا به این بیماری میتوانند بیاموزند و در طول زندگی خود قادر به پرورش مهارتهایی هستند. به زبان ساده، آنها با سرعتی متفاوت از دیگران به اهداف خود دست مییابند و به همین دلیل بسیار مهم است که آنان را با کودکان دیگر و حتی کودکان با شرایط مشابه، مقایسه نکنیم.
تشخیص زودهنگام
در گذشته برای تشخیص زودهنگام سندرم داون آزمایش سلولهای مایع آمنیوتیک (آمنیوسنتز) یا نمونهگیری از پرزهای جفتی انجام میشد. البته این شیوه آزمایش تهاجمی و توام با خطر بود. امروزه از روشهای غیرتهاجمی همانند بررسی خون مادر یا سونوگرافی استفاده میشود.