سبک زندگی
2 دقیقه پیش | شناخت بهترین آتلیه کودک و بارداریبچه ها به سرعت بزرگ میشوند، زودتر از چیزی که فکرش را میکنید یا انتظارش را دارید. زمانی توانایی راه رفتن یا حرف زدن ندارند ولی اندک زمانی بعد آنها را در حال دویدن و مکالمه ... |
2 دقیقه پیش | فیلم: تزیین اتاق کودک با گلهای مقواییهمین الان یک نگاهی به اتاق کودکتان بیندازید. آیا دلتان نمی خواهد چیزی به آن اضافه کنید؟ وقتی پولش را ندارید، پس باید از خلاقیتتان کمک بگیرید. در این ویدئو گل هایی مقوایی ... |
سوگواری برای مردگان به شیوه ایرانیان
نوع نگاه به زندگی پس از مرگ، بیشک مهمترین دلیل برای شکلگیری شیوه عزاداریها به شمار میآید. این که باور مردمان، سرنوشت انسان را پس از این جهان در چه مسیری متصور باشد.
سوگواری یکی از مهمترین پاسخهایی قلمداد میشود که انسان از همان بدو پیدایش به یکی از پرسشهای مهم خود داده است؛ این که چگونه میتوان درد از دست دادن را فروشست؟ امروز اگرچه پاسخ این پرسش در بیشتر نقاط دنیا، پوستهای تا اندازهای یکسان دارد که آن همان سوگواری و زاری است، اما منابع تاریخی و اسناد به جایمانده از گذشتههای دور نشان میدهد دستکم ایرانیان باستان اینگونه نمیاندیشیدند.
١- از پسِ درگذشتگان
بازخوانی بخشی از کتاب ارداویرافنامه که داستان معراج موبدی به جهان دیگر است، ما را با شیوه نگاه ایرانیان باستان درباره جایگاه سوگواری برای مردگان آشنا میکند. این کتاب سدهها بعد با ظهور اسلام، الگویی برای تدوین داستانهایی از ایندست به زبان عربی قرار گرفت. در فرگرد شانزدهم ارداویرافنامه آمده است «جایی فراز آمدم و دیدم رودی بزرگ و پرزور تاریک [چون] دوزخ، که روان فَروهران بسیار در آن رود بودند. بودند [کسانی] که نمیتوانستند بگذرند، [کسانی] که با رنج گران میگذشتند و بودند کسانی که به آسانی میگذشتند. و پرسیدم: "این کدام رود و این مردم کیستند که این چنین در رنج هستند؟" سروش اهلو و ایزد آذر گفتند: "این رود آن اشک بسیاری است که مردمان از پسِ درگذشتگان از چشم میریزند و برای درگذشتگان شیون و مویه و گریه میکنند.
آنان خلاف قانون اشک میریزند و به این رود افزوده میشود. آنان که نمیتوانند بگذرند، آنهایی هستند که از پس درگذشته شیون و مویه و گریه بسیار کردهاند، اما آنهایی که آسانتر [میگذرند] آنهایی هستند که کمتر [این کار را] را کردهاند. به جهانیان بگو، شما که در گیتی [هستید]، شیون و مویه و گریه خلاف مکنید. چه این چند بدی و سختی به روان درگذشتگان شما میرسد». این روایت از آن نشان دارد که تعالیم مذهبی ایرانیان در روزگار باستان آنها را از زاری بیش از اندازه در مرگ نزدیکان نهی میکرده و آن را خلاف شرع میشمارده است. مرگ در نزد ایرانیان، فعلی اهریمنی و خودزنی از پس آن امری نکوهیده است «منش خوب و کار را میستاییم، از برای پایداری کردن در برابر تاریکی، از برای پایداری در برابر شیون و مویه» (یسنا ٧١بند ١٧).
٢- ضرورت سوگواری
گرچه تجربه نشان داده است تحقق دستورهای مذهبی با کیفیتهای گوناگون صورت میگرفته است، اما اکنون به خوبی میدانیم که عنصر جداییناپذیر در سوگواریهای زمانه ما، چه آنها که فردی و خصوصیاند، چه آنها که جنبه همگانی مییابند، اشک، اندوه و زاری است. جدای از این واکنش که در گذر سدههای گوناگون به عنوان واکنشی طبیعی شناخته میشود (غم از دست دادن یا ناپیدایی انجام کار و مهمتر از همه اعتقاد یافتن به قضاوتی سخت که همه مردم را در برزخ عاقبت قرار میدهد)، در مقاطع مذهبی این عمل به یک ضرورت تبدیل میشود و از اجر و پاداش سخن به میان میآید.
٣- در راه جهان دیگر
نوع نگاه به زندگی پس از مرگ، بیشک مهمترین دلیل برای شکلگیری شیوه عزاداریها به شمار میآید. این که باور مردمان، سرنوشت انسان را پس از این جهان در چه مسیری متصور باشد، رفتار و منش آنها را در چیدمان و برپایی آیینهای پس از مرگ شکل میدهد. مری بویس درباره اعتقاد ایرانیان پیش از اسلام در کتاب «زردشتیان» مینویسد «به زندگی پس از مرگ اعتقاد داشتند و مطابق نخستین شکل این باور، روان (اُوروَن) در پی جدا شدن از جسم، سه روز بر روی زمین درنگ میکرد و آنگاه رهسپار جهان مردگان در زیر زمین میشد ... در جهان زیر زمین روانها هستی سایهواری داشتند و به بازماندگان خود که هنوز بر زمین میزیستند، متکی بودند تا گرسنگیشان را فرو نشانند و پوشاکشان دهند. نثارهای مشخص شده برای این منظور، باید به صورت آیینی و در اوقات به خصوصی تقدیم میشدند تا عبور از سد گیتی ممکن باشد». ناگفته پیدا است چشم چنین مردگانی به جهان زندگان است؛ مسالهای که در باور امروزیان نیز آن را به خوبی میتوان دید. آداب و مناسک در جهان زندگان پس از نخستین لحظه مرگ، بر اساس اصولی مشخص و از پیش تعیین شده انجام میشود. ایرانیان زردشتی «مراسم سه روز نخست پس از مرگ را هم برای حفاظت روان در برابر نیروهای اهریمنی، طی زمانی که انتظار رهسپار شدن است، و هم برای نیرو دادن به روان برای رسیدن به جهان زیرین، بسیار ضروری میدانستند.».
اکنون، روحی که دست از جهان دور و محکمه و قضاوت در پیش دارد، چه باید انجام دهد؟ زندگان که این پرسش را در ذهن مرور کرده، آینده خود را نیز در همین مسیر میبینند، در میان راز و رمز بیشمار جهان، برای این پرسش چاره میجویند. آیین «تدفین» سنگ بنای ساختمان سوگواری است؛ همه چیز از اینجا آغاز میشود. در روزگار ایران باستان با جسم متوفی بر اساس اعتقادات مذهبی رفتار میشد «ایرانیان برای آتش حرمتی بس بیشتر از آن قائل بودهاند که برای سوزاندن چیزی آلوده و ناپاک [مردگان] به کارش برند ... جنازهها را در جایی بایر رها میکردند تا لاشخوران و جانواران مردهخوار به سرعت آنان را بدرند». سه عنصر آتش، آب و خاک نباید به وسیله مردگان آلوده میشدند، پس برجهای خاموشی، مکانی برای اقامت کوتاهمدت جسمهای بیجان شد؛ پس از آن نیز استخوانهای به جایمانده در ظرفهای سفالی در دخمهها نگهداری میشدند. البته در کنار این ادعا نمونههایی بیشمار برای نقض این شیوه تدفین در تاریخ وجود دارد.
٤- مناسک سوگواری
رفتارهایی از عزاداران در سوگواری ایرانیان پس از دوران اساطیری سرمیزند که از آنها به تکرار میتوان در ادبیات کهن نشان یافت. این سری کنشها که از تاریخ حماسی تا روزگار کنونی فراوان میتوان از آنها سراغ گرفت، به رسمهایی تبدیل شدهاند که انجام دادنشان از غم فراوان نشان دارد و بسیاری از مردان و زنان آنها را به شدت هرچه تمام، هرچند به صورت حرکاتی نمایشی انجام میدهند. جامه دریدن، خاک بر سر ریختن، نفرین کردن بخت، خراشیدن چهره، برهنه کردن سر و پا، گیسو کندن و بریدن و ضجه زدن از مهمترین این رفتارها به شمار میآید که هریک پیامآور غم سنگین و سوگ جبرانناپذیر است.
در سطرهای زیر میتوان نمونهای از این آیینها را دید که آتش زدن پردهسرا نیز به آن افزوده شده است «رستم بفرمود تا بستری از جویبار بیفکندند و جوان را بر آن بخواباندند. رستم به نزد کاووس رفت تا نوشدارو بیاورد، به او خبر دادند که سهراب از جهان برفت. رستم زاریکنان بر بخت بد خویش و کیش فرزند نفرین کرد. بفرمود دیبای خسروانی بر روی پسر جوان کشید. او را بر تابوت به خیمه خویش برد. پردهسرای آتش زد و بزرگان بر خاک نشستند و او را دلداری دادن گرفتند». این شیوه برخورد با فاجعه از دست دادن، در گوشهگوشه متنهایی چون شاهنامه دیده میشود که بسیاری از آنها را در تاریخ اجتماعی مردمان این سرزمین تا به امروز میتوان شاهد بود. در بخشی دیگر از تراژدی مرگ سهراب، فردوسی سوگواری تهمینه را اینگونه تصویر میکند «این خبر به شاه سمنگان رسید، شاه سمنگان جامه بدرید و این خبر به مادر سهراب داد. تهمینه با ناخن دو دیده برکند و خاک بر سر کشید و همه موی و جعد و سیاه خویش را بسوخت و گفت من در انتظار آمدن تو و پدرت بودم، چه دانستم رستم جگرگاه تو خواهد درید». نمونه این تصویرسازی را در مرگ اسفندیار نیز میتوان دید «بر قیر مشک و عنبر پراکندند و از دیبای زربفت کفن کردند، همه گریستند و بر سرش افسر پیروزه نهادند و سر تابوت را سخت کردند.
در متن ادبی «یادگار زریران» نیز که متنی پهلوی مربوط به روزگار ساسانیان، شاید هم به روایتی اشکانیان است، میتوانیم شیوه سوگ در مرگ عزیزان را بررسی کنیم؛ آنگاه که بستور بر پیکر بیجان پدر حاضر میشود و میگوید «هلا درخت! جان [فراز] افکندهات را که برگرفت؟ هلا گراز! تابِ تو را که برگرفت؟ هلا سیمرغک! بارهات را که برگرفت؟ اگر تو ایدون همی خواستی که با هیونان کارزار کنی، [چرا] اکنون کشته و افکندهای اندر رزم ما چون مردم بیگاه و گنج؟ موی و ریش تابدار تو را بادها آشفتهاند و تن پاکیزه تو را اسبان به پای لگدکوب کردند و تو را خاک بر تن نشست. اما اکنون چه کنم؟». این قطعه به عنوان یکی از نخستین مصیبتخوانیهای مکتوب در ادبیات ایران شناخته میشود.
٥- نوحهگری
با رونق مذهب تشیع در دوره آل بویه، تعزیه جای خود را در سوگواریهای مذهبی باز میکند؛ آیینی که در سرودههایی چون کین سیاوش و کین ایرج به عنوان نمونههایی از نوحهگری و موسیقی حزنانگیز ریشه دارد. تعزیه نمونهای از سوگواری است که به یاری نمایش و موسیقی، عزاداران را در درک هرچه بیشتر مصیبت وارده بر خاندان پیامبر اسلام(ص) یاری میکند. این نمایشها غالبا به صورت مقطعی در ماههای محرم و صفر برگزار میشده، اما گاه نیز بیهیچ مناسبت از سوی تعزیهخوانان دورهگرد در شهرها و روستاها اجرا میشده است «پیترو دلاواله» جهانگرد و بازرگان ایتالیایی درباره عزاداری شیعیان ایران در محرم و صفر مینویسد «ایرانیان تمام این مدت را به طور مداوم سوگواری میکنند و ضمن تظاهرات عمومیِ عظیم، برای پایان غمانگیز زندگی حسین بنعلی [ع]، فرزند فاطمة زهرا [س]، یگانه دختر پیامبر اسلام که در نظر همة مسلمانان مقدس ولی در نظر ایرانیان شیعی، امام بر حق نیز هست، به عزاداری مشغولند».
دلاواله میافزاید در این روزها «همه غمگین و مغموم به نظر میرسند و لباس عزاداری به رنگ سیاه، یعنی رنگی که در مواقع دیگر هیچ وقت مورد استفاده قرار نمیگیرد، به تن میکنند. هیچ کس سر و ریش خود را نمیتراشد و به حمام نمیرود و به علاوه نه تنها از ارتکاب هرگونه گناه پرهیز میکند، بلکه خود را از هرگونه خوشی و تفریح نیز محروم میسازد. جمعی در میدانها و کوچههای مختلف و جلوی خانههای مردم، برهنه و عریان، در حالی که فقط با پارچه سیاه یا کیسه تیرهرنگی ستر عورت کرده و سرتا پای خود را با مادهای سیاه رنگ زدهاند، حرکت میکنند. تمام این تظاهرات برای نشان دادن مراتب سوگواری و غم و اندوه آنان در عزای امام حسین [ع] است».
سقاخانهها از مهمترین نمادهای سوگ همیشگی شیعیان در شهادت حسین بن علی (ع) به شمار میروند؛ نشانهای پابرجا که درود و سلام بر شهیدان کربلا و لعنت ابدی برای اشقیاء و ظالمان را در پی دارد، آنچنان که در هر زمان و مکان، تشنهای لب بر پیاله آب میگذارد، یاد سقای دشت کربلا را زنده میدارد «آبی بنوش و لعنت حق بر یزید كن/ جان را فدای مرقد شاه شهید کن»، این سوگ را تا ابد زنده میکنند و نشان آن را پیام «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» میدانند.
٦- نگاه امروز
از آیینهای مهم عزاداری که اکنون در گوشه و کنار ایران دیده میشود، به سوگواریهای عمومی و مناسک مذهبی و عزاداریهایی مربوط به درگذشت کسان یک خانواده میتوان اشاره کرد که در هر کدام به اعتبار اهمیت، سلسله رفتارهایی ویژه انجام میشود. پوشیدن رخت ماتم و شعرخوانی (بیتخوانی) و چاووشی، از مناسکی است که در برخی نقاط ایران انجام میگیرد. یکی از جنبههای مهم سوگواری در ایران، درهمتنیدگی شعر و عزاداری است که بیشمار در مراسم عزای بزرگان دین به ویژه امام سوم شیعیان میتوان از آن سراغ گرفت. شعر پرآوازه محتشم کاشانی شاعر روزگار صفوی با مطلع «باز این چه شورش است» از آن دسته است.
دیگر منابع
* مری بویس/ زردشتیان
* ابوطالب میرعابدینی/ فرهنگ اساطیری، حماسی ایران (جلد ٢- کیانیان)
* مهرداد بهار/ پژوهشی در اساطیر ایران
* یحیی ماهیار نوابی/ یادگار زریران
ویدیو مرتبط :
شیوه انتظار هواپیما برای فرود ولی به شیوه خودم :))
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
شیوه های تقلب مالزیایی ها درتجارت با ایرانیان
به گزارش ایرنا، با یک جستجوی ساده در شبکه اینترنت می توان به وجود شرکت های جعلی و یا هشدارهای فراوان بخش های دیپلماتیک کشورها رسید که از کلاهبرداری های بزرگ در مالزی خبر می دهند.
این تقلب ها از ایجاد فرصت های شغلی تا صادرات و واردات و یا سرمایه گذاری های کلان وجود دارد و بسیاری از این شرکت های تقلبی را مالزیایی ها و یا مهاجران کشورهای آفریقایی در مالزی رهبری می کنند.
در این بین شرکت های ثبت شده و حقیقی در مالزی نیز وجود دارند که تجار ایرانی از کلاهبرداری آن ها در امان نبوده و به تعهدات خود پایبند نمی باشند. این شرکتها طی سالهای اخیر به روشهای مختلف از تجار ایرانی کلاهبرداری کرده اند .
مردم عادی، مهاجران، دانشجویان و تجار و بازرگانان ایرانی، آمریکایی، اروپایی، پاکستانی، چینی و بسیاری از کشورهای جهان، تاکنون قربانی کلاهبرداری شرکت های جعلی در مالزی شده اند و هم اکنون صدها میلیون دلار پرونده از این کلاهبرداری ها در دادگاه های مالزی در حال رسیدگی است و بسیاری از آن ها به نتیجه نیز نمی رسد.
گزارش رسانه های مالزی نشان می دهد جرم های رایانه ای باعث زیان یک میلیارد رینگیتی (حدود 9 هزار میلیارد ریالی) در این کشور شده است که بسیار بیشتر از قاچاق مواد مخدر است.
یکی از چالش های اصلی که شرکت های ایرانی در مالزی با آن مواجه هستند معاملات آنلاین از طریق اینترنت بدون شناسایی طرف معامله و مشورت با سفارت جمهوری اسلامی ایران در کوالالامپور و انعقاد قراردادهایی است که پایه و اساس حقوقی نداشته و در دادگاه نیز راه به جایی نمی برد.
' پرویز ترکی' رایزن اقتصادی و بازرگانی سفارت جمهوری اسلامی ایران در مالزی نیز روز جمعه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا کلاهبرداری برخی شرکت های تقلبی مالزیایی از تجار و بازرگانان خوشنام ایرانی را تایید کرد و خواستار هوشیاری تجار ایرانی در معامله با طرف های مختلف در مالزی شد.
وی گفت: برخی تجار ایرانی برای تجارت با مالزی تنها به اینترنت سری زده و به دنبال شرکت و کالای مورد نیاز برای خرید ستند، غافل از اینکه این افراد بدون آگاهی قبلی در دام شرکت هایی می افتند که قیمت هایی پایین تر از قیمت بازار ارائه می کنند و در واقع برای کلاهبرداری از تجار، دام پهن کرده اند.
رایزن اقتصادی سفارت ایران گفت: تجار ایرانی بدون در نظر گرفتن اسامی جعلی و استعلام، معاملاتی انجام می دهند و در پی آن کلاهبرداری و راهروهای دادگاه وجود دارد که به نتیجه هم نمی رسد.
مشکل تجار ایرانی در مالزی تنها این روش تقلب نیست. تجار زیادی وجود دارند که با سفر به این کشور مذاکراتی را با شرکت های ثبت شده و قانونی انجام داده و قرارداد تجاری امضا می کنند و براساس توافق اولیه، بخش نخست بهای قرارداد را نیز می پردازند، اما بعد از آن دچار مشکل می شوند.
برخی شرکت های مالزیایی هنگام دریافت قسط دوم قرارداد درخواست مبلغ بیشتری کرده و هزینه های مختلف از جمله هزینه انبارداری، عدم واریز وجه به موقع، افزایش هزینه های حمل و... را بهانه می آورند. حتی در برخی موارد قسط دوم نیز پرداخت شده است ولی کالای مورد معامله ارسال نشده است. تجار مالزیایی از عدم امکان بازکردن ال سی توسط تجار ایرانی مطلع هستند و از آنها می خواهند برای ارسال کالا تمام مبلغ را قبل از ارسال کالا پرداخت کنند.
ترکی گفت: برخی تجار ایرانی نیز به دنبال افزایش نرخ ها از سوی طرف مالزیایی، قسط دوم را پرداخت نمی کنند و پس از آن با ایمیلی مبنی بر بلوکه شدن تمام مبلغ پرداختی از سوی طرف مالزیایی خود مواجه می شوند و این پرونده ها به دلیل ناقص بودن قرارداد در دادگاه اصولا راه به جایی نمی برند.
وی گفت دادگاه های مالزی بوروکراسی طولانی دارد و تاجر ایرانی برای رسیدن به نتیجه دستکم دو تا سه سال پیگیری و سفرهای زیاد با هزینه بالا و هزینه وکیل و دادرسی لازم دارد تا شاید به پول اولیه برسد، هر چند رأی ها به دلایلی اصولا به نفع طرف ایرانی صادر نمی شود.
وی یکی از دلایل این امر را دقت نکردن تجار ایرانی برای انعقاد قرارداد و درج زمان انتقال پول، حمل و نقل و تحویل جنس ذکر کرد.
رایزن سفارت ایران گفت که تعداد پرونده های کلاهبرداری از تجار و بازرگانان ایرانی و یا عدم تعهد شرکت های مالایی به قرارداد در سال های 93 و 94 افزایش یافته است و روند مراجعه به بخش امور ایرانیان وزارت خارجه و همچنین سفارت جمهوری اسلامی ایران در کوالالامپور، صعودی بوده است.
هم اکنون پرونده هایی در این زمینه در بخش قضایی ایران و مالزی گشوده شده است و برخی از طرف های کلاهبردار متواری شده اند.
رایزن اقتصادی سفارت کشورمان در مالزی این نوع کلاهبرداری ها را نیز تأیید کرد و گفت: یکی دیگر از روشهای شرکتهای مالزیایی این است که اعلام ورشکستگی می کنند و طرف های طلبکار با شکایت ظاهری از این شرکتها به دادگاه اقدام به توقیف کالای فروخته شده با حکم دادگاه می نمایند. بدین طریق تاجر ایرانی پول خود را برای کالای مورد نظر پرداخت کرده است، ولی شرکت دیگری آنرا تصاحب می کند. بدین طریق تاجر ایرانی هم پول و هم کالای خود را از دست داده است.
وی تأکید کرد تجار و شرکت هایی که با تجار و فعالان اقتصادی ایرانی بد عمل کرده اند شناسایی شده و تسهیلات کنسولی به این شرکتها توسط سفارت جمهوری اسلامی ایران در مالزی محدود شده است .
براساس برخی پرونده های موجود هم اکنون تجار و بازرگانان ایرانی از کلاهبرداری شرکت های مالزیایی دستکم 20 میلیون رینگیت (حدود 180 میلیارد ریال) ضرر دیده اند. البته به نظر می رسد رقم این ضرر بیش از این میزان باشد، زیرا این رقم براساس شکایتهای دریافتی است، در صورتی که برخی از تجار هنوز سعی در حل اختلاف خود با شرکتهای مالزیایی هستند و به سفارت مراجعه نکرده اند.
در یک مورد تاجر ایرانی سه میلیون رینگیت (27 میلیارد ریال) را به اعتبار یک شرکت مالزیایی پرداخت کرده ولی شرکت مالزیایی به علت اینکه هیچ قراردادی بین آنها منعقد نشده است از انجام تعهد یا بازگرداندن وجه خودداری می کند. این پرونده هم اکنون مراحل تحقیقاتی خود را می گذراند.
در یکی دیگر از پرونده های تجار ایرانی در مالزی، پای یک کلاهبردار آفریقایی در میان است. این کلاهبردار با هک ایمیل شرکت مالزیایی به گونه ای رفتار کرده تا 500 هزار دلار پرداخت تاجر ایرانی به جای واریز به حساب شرکت مالایی به اسم شخص دیگر و فرد دیگری در کشور سوم واریز شود. در حالیکه برای واریز پول صرفاً نباید به ایمیل اکتفا کرد و باید با مذاکرات حضوری یا تماس تلفنی با شرکت و تاجر مالایی، نسبت به تأیید شماره حساب اقدام شود.
رایزن اقتصادی و بازرگانی سفارت ایران اظهار داشت : تجار ایرانی بجای اینکه در ابتدای معاملات تجاری با سفارت تماس گرفته و نسبت به وضعیت شرکت مالزیایی استعلام کنند در 'آخرین اقدام' در حالیکه متضرر و مستاصل شده به سفارت مراجعه می کنند. در حالیکه با ارسال یک ایمیل به آدرس سفارت بدون هیچگونه هزینه ای ، حداکثر ظرف 48 ساعت به آنها پاسخ داده می شود و می توان از بروز این مشکلات جلوگیری کرد.
وی گفت این شرایط موجب شده است اعتماد تجار ایرانی به شرکتهای مالزیایی و تجارت با مالزی روز به روز کاهش یابد .
ترکی با تأکید بر اینکه اکثر تجار ایرانی همیشه خوش حساب بوده اند، گفت: تجار مالایی نه تنها در تعهدات خود خوب عمل نکرده بلکه در برخوردها و رفتارها نیز صادق نبوده اند.
وی در پایان از تجار ایرانی خواست به هشدارهای سفارت جمهوری اسلامی ایران در کوالالامپور که در سایت سفارت آمده است ، پیش از انعقاد قرارداد و معامله توجه کنند تا در دام کلاهبرداران که با آخرین شیوه ها اقدام به این کار در تجارت بین المللی می کنند، نیافتند.
رایزن سفارت، گفت: اطلاعات شرکت های مالزیایی و توانایی آنها برای صادرات نزد سفارتخانه های ایران موجود است و تجار ایرانی باید با این شرکت ها پیش از قرارداد آشنا شوند.
وی همچنین به تجار و فعالان اقتصادی کشور که در حال حاضر با طرفهای مالزیایی خود مشکل دارند، اعلام کرد ارائه خدمات و پیگیری حقوقی مسائل تجار ایرانی در الویت کاری بخش اقتصادی سفارت قرار دارد و آنها می توانند از این خدمات استفاده کنند.
وی همچنین اظهار امیدواری کرد که دولت مالزی برخورد جدی با کلاهبرداران و شرکتهای مالزیائی متخلف و همچنین مقابله با شرکتهای جعلی را سرلوحه کار خود قرار دهد و همکاری نزدیکتری با طرف های خارجی داشته باشد، در غیر اینصورت لطمه جدی به روابط تجاری دو کشور وارد خواهد شد. در حال حاضر اعتماد تجار ایرانی از تجارت با مالزی به دلیل رشد تخلفات تجاری وعدم پایبندی به تعهدات رو به کاهش است.
ارزش مبادلات تجاری ایران و مالزی در سال 2014 میلادی بالغ بر 742 میلیون دلار بود. افزایش روند تجارت بین ایران و مالزی هوشیاری بیشتر تجار ایرانی را به دلیل شیوه های نوین کلاهبرداری در مبادلات بین المللی می طلبد.
اخبار اقتصادی - ایرنا