درباره ورزش «ایروبیک حرفه ای» چه می دانید؟

رشته هیجان انگیز «ایربیک حرفه ای» از همان ابتدا، برای مردان طراحی شده و مختص به پسران جوانی بود که دوست داشتند حرکات شگفت انگیزی را یاد بگیرند و انجام بدهند، به همین خاطر به پسرانی که این ورزش را دنبال می کنند «بی بوی» می گویند؛ همین دلیل باعث شده است که در ایران نیز کمیته بانوان در این رشته نداشته باشیم.

مجله همشهری سرنخ - خاطره علی نسب: رشته هیجان انگیز «ایربیک حرفه ای» از همان ابتدا، برای مردان طراحی شده و مختص به پسران جوانی بود که دوست داشتند حرکات شگفت انگیزی را یاد بگیرند و انجام بدهند، به همین خاطر به پسرانی که این ورزش را دنبال می کنند «بی بوی» می گویند؛ همین دلیل باعث شده است که در ایران نیز کمیته بانوان در این رشته نداشته باشیم.

بی بوی ها در سراسر جهان از این که کار آنها با رقص اشتباه گرفته می شود ناراحت هستند. آنها می گویند رشته ای که دنبال می کنند یک ورزش مهیج و اکستریمی است که حد و مرزهای هیجان و ورزش را می شکند.

داورها در نزدیک ترین نقطه به ورزشکاران نشسته اند و به آنها خیره شده اند، به دقت حرکات شان را زیر نظر می گیرند و هر چند وقت یک بار مواردی را یادداشت می کنند. آنها باید از بین 30 تیم سه نفره، بهترین ها را انتخاب کنند.

ورزشکاران سخت درگیر رقابت هستند تا مقام اول را از آن خود کنند، حرکات شان به شدت سریع و گیج کننده است، قدرت بدنی و آمادگی جسمانی بسیار بالایی دارند، نفس نفس زدن در کارشان نیست و بالا و پایین پریدن های بی وقفه انگار هیچ تاثیری روی چسم شان ندارد. با دیدن حرکات آنها به احتمال زیاد یاد پارکورکارها یا ورزشکاران حرفه ای ژیمناستیک می افتید اما جالب است بدانید آنها نه ژیمناست هستند و نه پارکورکار بلکه این ورزشکاران «ایروبیک حرفه ای» کار می کنند، ورزشی که برای ورود به آن آیتم های سختی را باید پشت سر گذاشت.

از روی فیلم تمرین می کردیم

نادر مجیدی یکی از ورزشکاران قدیمی این رشته که مسئول برگزاری این برنامه است، درباره فعالیتش در این ورزش پر هیجان حرف های جالبی دارد: «مدت ها پیش با این ورزش آشنا شدم. حرف از زمانی است که به جز فیلم های وی اچ اس از مسابقات غیررسمی ورزشکاران در خارج از کشور، هیچ اطلاعاتی از این رشته نمی توانستیم به دست بیاوریم. آن روزها نه اینترنتی در کار بود و نه مربی که داخل ایران کار کند. کسی نبود که برویم و از او چند حرکت یاد بگیریم. مجبور بودیم فیلم را بگذاریم روی حالت اسلوموشن (حالت کند) و روزی صد بار یک حرکت را ببینیم و هزار بار تمرین کنیم تا بتوانیم یک حرکت جذاب بزنیم.

هیچ بدنسازی و تمرین خاصی هم پشتش نبود، به همین خاطر آسیب می دیدیم. فیلم هایی که می دیدیم در پارک ها و گاهی در پارکینگ خانه هایمان تمرین می کردیم، نه همایشی بود و نه سیستم منسجم رسمی که بتوان زیر نظر آنها مسابقه داد یا حتی همایشی برگزار کرد.

ماجرای ایروبیک حرفه ای در ایران از سال 75 تا ده سال بعد، به همین ترتیب جلو رفت تا این که با همکاری مسئولان فدراسیون ورزش های همگانی و کمیته آمادگی جسمانی و ورزشکاران دیگر، در سال 84 به صورت کاملا رسمی در ورزشگاه انقلاب، این ورزش معرفی شد و ورزشکاران توانستند زیر نظر یک کمیته به نام «کمیته ایروبیک حرفه ای» کارشان را ادامه دهند.»

30 تیم با هم مسابقه دادند

ورزشکاران بعد از به رسمیت شناخته شدن می توانستند به راحتی در باشگاه هایی که ایروبیک حرفه ای تدریس می شد، ثبت نام کنند، تمرین کنند و مسابقه دهند.

نادری از نحوه برگزاری اولین دوره مسابقات این رشته در گرگان می گوید: «سال ها پیش در ایران فقط این رشته به صورت کاملا انحصاری در دست تهرانی ها بود اما به مرور در تمام شهرها یک کمیته تشکیل شد و از هر شهر، یک تیم به عنوان تیم ایروبیک حرفه ای به کمیته آمادگی جسمانی معرفی شد و حالا به جایی رسیده ایم که در این مسابقات تیم هایی از اهواز، قزوین، تهران، مازندران، شیراز، خراسان، گرگان، یزد، مشهد و ... برای مسابقه دادن به گرگان آمدند.»

به گفته آقای نادری تبلیغات گسترده ای برای این همایش و مسابقه انجام نشده بود و فقط چند فراخوان به باشگاه ها و کمیته های مختلف ارسال شد: «مسابقات به صورت انفرادی و گروهی انجام شد. تیم ها مجاز هستند تا 10 عضو داشته باشند اما در این مسابقه 30 تیم سه نفره شرکت داشتند. مدت مسابقه برای هر تیم 5 دقیقه است و از افتتاحیه تا اختتامیه این مسابقات حدود 3 ساعت طول کشید.

ابعاد زمین مسابقه 8 در 8 متر است و ما برای اینکه فضای بسته داشته باشیم، برای اولین بار مسابقه را در یک تالار برگزار کردیم چون پیش از این همایش در مجموعه های سر باز اجرا شده بود، در این رقابت ها ورزشکاران باید حرکات خودشان را در دو مرحله در مقابل داوران به نمایش می گذاشتند.»

مسئول برگزاری این مسابقه می گوید داوری این مسابقات نیز شبیه داوری سایر مسابقات رسمی در جهان است: «در دوره اول، تیم های شرکت کننده حرکات خود را به نمایش گذاشتند و از میان این تیم ها چهار تیم به مرحله بالاتر رفتند. انتخاب این که کدام تیم به مرحله بعدی برود، به عهده داورانی حرفه ای بود که کاملا با قوانین جهانی این مسابقات آشنا بودند.»

نادر مجیدی می گوید چندین آیتم برای داوران در این مسابقات مهم است: «اولین آیتم هماهنگی افراد یک گروه با هم است. درست مانند یک ارکستر سمفونیک باید همه چیز با هم هماهنگ باشد، اگر حتی برای ثانیه ای از دیگر اعضای تیم جلو یا عقب باشد تیم نمره منفی می گیرد.

دومین آیتمی که برای داوران مهم است، «هماهنگی» اعضای گروه با موسیقی است که پخش می شود. اعضای یک گروه باید به شدت ریتم انجام حرکت های نمایشی را با ریتم آهنگ جلو ببرند. سومین آیتم «خلاقیت» بود. ورزشکاران برای بالا آمدن از گروه شان باید خلاقیتی را رو می کردند.

آخرین آیتم انجام «حرکت های سخت و قدرتی» بود، هر گروهی که می توانست حرکتی ایده آل و هیجان انگیز را به نمایش بگذارد برنده میدان می شد. انجام حرکت های سخت امتیاز بیشتری برای تیم به ارمغان می آورد، هر چند در این رشته ساده ترین حرکات هم سخت هستند اما داوران انجام سخت ترین حرکات مد نظرشان بود. چهار داور این مسابقات را داور می کنند و یک سرداور و دو ناظر، مسئول فنی مسابقات هستند.»

مسئول برگزار کننده این همایش هیجان انگیز می گوید بعد از این که چهار تیم به مرحله بعد رفتند، دوباره با هم مسابقه دادند و در نهایت دو تیم برنده میدان شدند.

آقای مجیدی درباره دلیل تلاشش برای برگزاری این مسابقه می گوید: «مدتی قبل زمانی که دیدم فعالیت ورزشکاران ایروبیک حرفه ای به مرور زمان کمرنگ شده، تصمیم گرفتم یک همایش سرشار از انرژی را برنامه ریزی کنم. متاسفانه مردم ایران با این رشته ناآشنا هستند و غالبا نمی دانند که ایروبیک حرفه ای در ایران یک ورزش رسمی است و جالب اینجاست که ایران تنها کشوری است که به صورت حرفه ای و رسمی این ورزش را دنبال می کند و در سایر کشورهای جهان این ورزش به صورت غیررسمی و انجمنی جلو می رود و مسابقاتش نیز معمولا غیررسمی بوده و توسط خود ورزشکاران برگزار می شود، به این صورت که ورزشکاران خودشان برای خودشان مسابقه اجرا می کنند اما در ایران همه چیز در این رشته به صورت کاملا برنامه ریزی شده جلو می رود.

ما مربیان بسیار خوبی داریم که در فدراسیون یا باشگاه های ورزشی، این رشته را تمرین می دهند و ورزشکارانی که حتی به خارج از کشور می روند و در مسابقه های ورزشکاران خارج از کشور شرکت می کنند.»

یکی از پایه های اصلی در این رشته هیجانی، موزیک است و ورزشکار باید با موزیک کار کند اما نه هر موزیکی بلکه موزیک هایی که به صورت رسمی انتخاب شود: «درست است که ورزشکار در این رشته باید با موزیک جلو برود اما این نکته را باید بدانیم که هر موزیکی در این باشگاه ها یا سالن مسابقات پخش نمی شود بلکه موزیکی مجوز پخش در این مسابقات و همایش ها را می گیرد که خط قرمزها را رد نکرده باشد. البته باید تاکید کرد که موسیقی که خواننده داشته باشد، برای این اجراها انتخاب نمی شود.»

در این مسابقه هیجان انگیز، تیم تهران موفق شد مقام اول را کسب کند: «تیم ایران به سرپرستی کامران جنت موفق شد مقام اول را در این مسابقه کسب کند. این ورزشکار با این که متولد سال 1360 است، حرکت های به شدت سنگین و قدرتمندی انتخاب و اجرا کرد.»

نفر اول این مسابقات از برنامه های آینده اش می گوید

در انتظار جهانی شدن

حرکات آنقدر سریع است که حتی با دیدنش سرگیجه می گیری مخصوصا وقتی شروع به چرخیدن روی سرش می کند و پاهایش را در هم می پیچاند و با یک پشتک خارق العاده از زمین به سمت هوا می پرد و بعد در یک چشم به هم زدن روی پاهایش می ایستد.

«کامران جنت» یک ایروبیک کار حرفه ای است که سال هاست زیر نظر فدراسیون ورزش های همگانی و کمیته آمادگی جسمانی در رشته ورزشی «ایروبیک حرفه ای» فعالیت می کند. او بعد از سال ها تمرین در این رشته موفق شد به همراه هم تیمی هایش در استان گلستان مقام اولی را از آن تیم تهران کند.

با او همراه شدیم تا بیشتر با این ورزش جالب و هیجان انگیز آشنا شویم: «برای اولین بار در سال 69 با این ورزش آشنا شدم و تا سال 84 به صورت غیررسمی این ورزش را دنبال کردم. از سال 84 به بعد هم زیر نظر فدراسیون ورزش کردم و زمانی که دیدیم برای اولین بار قرار است در سالنی سربسته این مسابقه برگزار شود به خودم گفتم که بهتر است در آستانه 34 سالگی در این مسابقه شرکت کنم و خوشحالم که توانستم مقام اول را برای تهران کسب کنم.»

او می گوید رسیدن به این مرحله برای او چندان آسان نبوده چرا که پیشرفت در این رشته برای او با کلی آسیب های جسمی و حتی دلخوری های پدر و مادرش همراه بوده است: «خاطرم هست اوایل که پدرم فهمیده بود در این رشته فعالیت می کنم خیلی ناراحت شده بود. می گفت نمی فهمم چرا یک پسر دائما باید در حال پشت زدن باشد و روی سر و کتفش بچرخد.

پدر می گفت این ورزش آینده ای ندارد و بهتر است ورزش کشتی را که از قدیم انجام می دادم دنبال کنم. مدت زیادی طول کشید تا پدر و مادرم به ورزشی که انجام می دادم اطمینان کنند اما بعد از اینکه متوجه شدند همه چیز جدی است و من می خواهم در این عرصه مربی شوم، همراهم شدند. یک روز زمانی که داشتم حرکت روی سر چرخیدن را تمرین می کردم دیدم پدرم برایم دست می زند و می گوید آفرین کامران این بار 6 دور زدی، همان لحظه بود که از جایم بلند شدم و بغلش کردم؛ انگار که دنیا را به من داده بودند.»

او ماه ها تمرین کرد تا توانست یکسری حرکت های سخت این رشته مانند ایرفلیر را انجام دهد: «ایرفلیر به حرکتی می گویند که فرد در این حرکت، دو پای خودش را روی هوا می گیرد و روی یک دست یا دو دست خود می چرخد، یک بار زمانی که داشتم ایرفلیر می زدم استخوان دستم ترک برداشت و تا چند هفته هیچ کاری نمی توانستم با آن انجام دهم ولی الان دیگر آن دوران تمام شده و ورزشکاران به راحتی با پوشش ایمنی که دارند می توانند از مربی در طول چند روز، این حرکت را یاد بگیرند.»

او درباره دشواری هایی که در این رشته با آن مواجه شده است هم می گوید: «مدتی بود که روی انجام حرکت چرخش روی سر تمرین می کردم. چند بار خون از بینی ام سرازیر شد. رفتم دکتر و دکتر به مادرم گفته بود که به خاطر فشار بیش از حد به سر، این مشکل برایم پیش آمده است. بعد از آن بود که مادر مجبورم می کرد که تمرین نکنم اما من دور از چشم او تمریناتم را ادامه می دادم تا این که یک روز در تاکسی، خانم مسنی که کنار دستم نشسته بود با اضطراب رو به من گفت چه بلایی سرت آمده است و ناگهان با اشاره دستش به پیراهنم نگاه کردم و دیدم کل لباس هایم خونی شده است. سرم گیج می رفت، به سختی توانستم خودم را به خانه برسانم اما باز هم تمرینات را کنار نگذاشتم.»

این روزها کامران جنت در باشگاه انقلاب فعالیت می کند. او مربی ایروبیک حرفه ای در این مجموعه است و سرش هم خیلی شلوغ است: «این روزها در چند باشگاه مربیگری می کنم و بیش از 300 شاگرد دارم و سعی می کنم آنها را برای تیم ملی آماده کنم.»

جنت منتظر رسیدن روزی است که خودش یا شاگردانش بتوانند به عنوان اعضای تیم ملی ایران در مسابقات جهانی شرکت کنند: «سال ها پیش به صورت خصوصی در مسابقاتی که در کشور امارات متحده برگزار می شد شرکت کردم که متاسفانه به علت سطح بالا بودن تیم های دیگر نتوانستم مقامی کسب کنم اما این روزها خبرهای خوبی شنیده ام؛ این که قرار شده است در این رشته تیم ملی داشته باشیم تا بتوانیم در مسابقات به صورت حرفه ای ظاهر شویم.»

ورزش ایروبیک

ایروبیك وسیله‌ای مؤثر برای جلوگیری از افسردگی، بی‌حوصلگی، بی‌تابی است، چون هورمون اندروفین در بدن تولید می‌شود و باعث ایجاد نشاط، تمركز ذهن و بالا رفتن خلاقیت فكری می‌شود.ایروبیك یعن فعالیتی كه عضلات بزرگ را به كار می‌گیرد حداقل ۱۲ دقیقه با حالت ریتمیك و موزون. در شرایطی كه سرعت وشدت تمرین قابل تحمل است و نیاز بدن به استفاده از اكسیژن برای مدتی افزایش می‌یابد، این فعالیت انجام می‌گردد.

«ایروبیك» جزو فعالیت هوازی ( شدت تمرین بالاست و مدت تمرین پایین است). از نظر پزشكی، این ورزش سیستم قلب، عروق، تنفس را تعلیم می‌دهد و با سرعت و بازدهی بالا اكسیژن را می‌گیرد و به قسمتهای مختلف بدن می‌دهد، تنفس یكنواخت از دهان و بینی توأم انجام می‌شود و باعث تبادل اكسیژن و دی اكسید كربن، كنترل قند خون، كنترل فشار خون و كم كردن وزن اضافی بدن خواهد شد.

ایروبیك وسیله‌ای مؤثر برای جلوگیری از افسردگی، بی‌حوصلگی، بی‌تابی است، چون هورمون اندروفین در بدن تولید می‌شود و باعث ایجاد نشاط، تمركز ذهن و بالا رفتن خلاقیت فكری می‌شود.

● بدنسازی (كار با دستگاه)

هالتر، وزنه، دمبل، چوب كش، سیم‌كش جزء فعالیتهای قدرتی و غیرهوازی محسوب می‌شوند كه جز لاینفك (جدا شدنی) از تمرینات روزمره ایروبیك هستند. از نظر پزشكی بهترین راه برای جلوگیری از پوكی استخوان است زیرا عمل كلسیم‌سازی روی استخوانها انجام می‌شود و در افزایش توان و استقامت عضلات مؤثر است، نقش مهمی در ایجاد اعتماد به نفس و رضایتمندی از جسم دارد و باعث كاهش خطر پوكی استخوان و بهبود هماهنگی بدن می‌شود.

اگر یك خانواده چند نفره فرصت یا هزینه رفتن به باشگاه ورزشی را ندارند می‌توانند با وسایل كم به صورت دسته‌جمعی به مدت ۲۰ دقیقه یا بیشتر در منزل تمرینات ایروبیك و بدنسازی را انجام دهند.

● فاكتورهای سن

هر سنی برای شروع بدنسازی و ایروبیك مناسب است، به شرطی كه صحیح انجام شود. این ورزش برای سنین مختلف از خردسالان تا بزرگسالان و حتی كودكان استثنایی مفید است و به دلیل حالت ریتمیكی كه دارد در یادگیری حركات به افراد كمك می‌كند.

بهترین سن برای تمرینات بدنسازی از ۱۵ سالگی به بعد است زیرا كودكان پیش از سن بلوغ، نباید اقدام به انجام لیفت‌های پرقدرت و سنگین نمایند. در عوض می‌توان از وزنه‌های سبك با تكرار ۱۰ یا ۱۵ بار تمرینات را همراه با مربیان یا والدین انجام داد كه بهترین ورزش برای آنها "ایروبیك" است.ولی برای زنان بالای ۴۰ سال، بهترین ورزش تمرین با وزنه است، البته برای این سنین كه تصمیم به شروع تمرین با وزنه را دارند، بهتر است كه با مشورت پزشك معالج و انجام آزمایش تراكم استخوان و یك نوار قلبی، این ورزش را آغاز كنند. از طرفی افراد مسن باید مراقب بافتهای نرم خود باشند و با بالا رفتن سن، وزنه‌های سبك‌تر را مورد استفاده قرار دهند. افراد با سازگاری و تطابق تمرین می‌توانند تا اواخر ۵۰ و اوایل ۶۰ سالگی در حالیكه تنها كمی از قدرت خود را با افزایش سن، افزایش دهند، از وزنه‌های سنگین برای تمرین استفاده كنند.

● ایروبیك در زنان

خانمها تصور می‌كنند اگر با دستگاه، تمرین بدنسازی كنند، بدن آنها عضلانی می‌شود، در این رابطه باید گفت كه میزان عضلانی شدن و جذابیت به این رشته، بین خانمها و آقایان و افراد مختلف، تفاوت دارد. زیرا بدن خانمها به علت اختلاف هورمونی با آقایان واكنش متفاوت به این تمرینات نشان می‌دهد.

چون هورمون تستترون نقش تعیین‌كننده در تقویت و بهبود حجم عضلانی دارد و در زنان مقدار این هورمون كم است، در نتیجه تمرینات با وزنه موجب عضلانی شدن آنها نمی‌شود، بل

كه خانمها می‌توانند با برنامه خاص و تمرین با وزنه، عضلات خود را سفت‌تر كنند. قبل از رسیدن به سن سالمندی و عوارض پیری بهترین ورزش برای بانوان، تمرین بدنسازی (كار با دستگاه) است. زیرا با توجه به محسناتی كه گفته شد، تمرینات قدرتی بهترین راه برای جلوگیری از پوكی استخوان و . . . می‌باشد. همچنین توصیه می‌شود انجام تمرینات ورزشی با برنامه‌ی تغذیه‌ای مناسب همراه باشد.

۵ توصیه برای محکم شدن عضلات شکم :

بر خلاف تصور عموم، عضلات شکم تنها در اطراف ناف قرار ندارند، این عضلات بخشی از شبکه پیچیده عضلانیی هستند که به قفسه سینه، کفلها و حتی ستون فقرات متصلند.

کشیده نگه داشتن بدن

هنگام راه رفتن بدن خود را صاف و کشیده- شکم تو، عضلات باسن سفت و سر بالا- نگه دارید و تصور کنید که یک شنل مانند شنل سوپرمن از شانه هایتان آویخته است، پس یادتان باشد که بدن خود را در بهترین موقعیت و شکل قرار دهید. هرچه کشیده تر بایستید، متناسبتر به نظر میرسید و در ضمن عضلات شکم شما هم در این حالت به فعالیت مشغولند و محکم و کشیده قرار گرفته اند. یک راه دیگر این است که تصور کنید پشتتان دیوار و شکمتان یک تکه از مبلمان است که باید محکم به دیوار بچسبد تا از جای خود حرکت نکند.

پشت خود را تقویت کنید

بر خلاف تصور عموم، عضلات شکم تنها در اطراف ناف قرار ندارند، این عضلات بخشی از شبکه پیچیده عضلانیی هستند که به قفسه سینه، کفلها و حتی ستون فقرات متصلند. برای داشتن عضلات قوی شکم، شما نه تنها باید به ورزشهای شکم بپردازید، بلکه باید قدرت قسمت پایینی پشت خود را افزایش داده و تمریناتی هم برای عضلات مورب شکمی -که تا بخش تحتانی سینه کشیده شده اند- انجام دهید.

از رژیم بپرهیزید

هنگامی که با رژیم از وزن خود میکاهید، قبل از هر چیز ماهیچه ها تحلیل میروند. بدن برای حفظ عضلات باید انرژی بیشتری مصرف کند و زمانی که کالری و متعاقب آن انرژی کمتری داشته باشد، آنرا برای نگهداشتن عضلات صرف نکرده و در نتیجه این بافتهای پرارزش نیز صرف سوخت و ساز بدن میشوند. هنگامی که رژیم غذایی به پایان برسد، وزن شما مجددا اضافه خواهد شد، اما از آنجایی که عضلات-که سوزاننده کالری هستند- کم شده اند، وزنی که اضافه میکنید همه چربی است. به این ترتیب با رژیم گرفتن، عضلات را به چربی تبدیل خواهید کرد.

ماهیچه ها را تربیت کنید

آیا درباره "حافظه عضلات" چیزی شنیده اید؟ حافظه عضلات به این معناست که وقتی بدن شما انجام دادن یک حرکت فیزیکی- مانند دوچرخه سواری- را یاد میگیرد، هرگز روش انجام دادن آن را فراموش نمیکند. عضلات شکم هم دارای حافظه هستند. اگر در طول روز آگاهانه عضلات شکم را منقبض کرده و به داخل بکشید، این عضلات حتی هنگامی که بدن شل باشد، همچنان سفت و محکم باقی خواهند ماند.

ورزش در اولویت اول

تحقیق نشان میدهد که بهترین راه برای کم غذا خوردن در یک وعده این است که درست قبل از صرف غذا ورزش کنید. این کار دلایل متعددی دارد:

• شما در زمانی که سوخت و ساز بدنتان در بالاترین حد خود باشد، مثلا بلافاصله پس از ورزش، کمتر احساس گرسنگی میکنید.

• شما تشنه تر هستید و آب بیشتری مینوشید. این آب فضای معده شما را اشغال کرده و از گرسنگی میکاهد.

• با توجه به اینکه موتور سوخت و ساز بدنتان در حالت فعالیت است، هرچه میخورید بلافاصله به انرژی تبدیل شده و به صورت چربی، برای بعد ذخیره نمیشود.

مزایای ورزش شنا

تاثیر مثبت فراوانی که چند مرتبه شنا در طول یا عرض استخر بر سلامت ما میگذارد، باورکردنی نیست.

تاثیر مثبت ورزش بر سلامت روحی و جسمی ما غیر قابل انکار است. بهترین حالت، زمانی است که شما برنامه ورزشی خاصی که متناسب با شیوه زندگی، علایق و شرایط جسمیتان باشد برگزینید، زیرا ورزش کاری است که باید از آن لذت ببرید.

اگر در فصل تابستان، گرما شما را از انجام ورزش منصرف میکند، به جای آنکه ورزش را قطع کنید، به شنا بپردازید. شنا نه تنها موجب طراوت و شادابی میشود، بلکه میتواند تاثیری معجزه آسا بر جسم و از بین رفتن آن کیلوهای اضافه بگذارد.

راهنمای ورزش شنا

تاثیر مثبت فراوانی که چند مرتبه شنا در طول یا عرض استخر بر سلامت ما میگذارد، باورکردنی نیست. شنا سلامت را بهوبود بخشیده و موجب تناسب تمام بدن میشود و قدرت، استقامت و انعطاف آنرا تقویت میکند. شنا به عنوان یک ورزش، با بدن بسیار ملایمتر برخورد میکند و آسیبهای ناشی از آن در حد اقل هستند.

وزن بدن در آب به یک دهم وزن واقعی تقلیل یافته و خاصیت شناوری در آب، از شدت ضربه های وارد شده بر مفاصل میکاهد. کم شدن وزن در آب به افرادی که بدن آماده ای ندارند کمک میکند تا راحتتر حرکت کنند. به این ترتیب، شنا به خصوص برای افراد مبتلا به آرتروز، مشکلات پشت و کمر، مشکلات ناشی از اضافه وزن، بارداری و در کل افرادی که نمیتوانند به ورزشهای خشکی بپردازند، بهترین انتخاب خواهد بود.

مزایای ورزش شنا

علی رغم سبکی بدن در آب، شنا ورزشی سنگین به شمار میرود و تمام عضلات اصلی بدن را به حرکت وامیدارد. شنای کرال سینه، غورباقه و کرال پشت تقریبا از تمام عضلات اصلی بدن- شکم، عضلات دوسر و سه سر، سرین، عضلات پشت ران و چهارسر- استفاده میکنند.

شنا علاوه بر استفاده از گروههای متعدد ماهیچه ها، موجب انعطاف پذیری و حفظ نرمی مفاصل به خصوص در ناحیه لگن، گردن، شانه و دست و پا میشود. شنا در دسته ورزشهای ایروبیک-هوازی- قرار دارد زیرا چند دور شنا بیش از سه دقیقه زمان میبرد و مقدار مصرف اکسیژن عضلات بسیار زیاد است.

از مزایای دیگر شنا میتوان به کاهش فشار خون اشاره کرد که به نوبه خود موجب کاهش خطر سکته قلبی میشود. این ورزش توان قلب را بالا برده و میزان خون پمپ شده به بدن را افزایش میدهد و همچنین با افزایش جریان خون در ریه، موجب سوخت کالری بیشتر میشود.

بنابر گزارش کارشناسان، ورزشهای آبی دارای مزایای جسمی، اجتماعی و روحی متعددی هستند که تعدادی از آنها بدین قرارند:

• بهبود یافتن قدرت و انعطاف پذیری بدن

• استقامت و تعادل عضلانی بهتر (به همین دلیل بسیاری از ورزشکاران حرفه ای در رشته های دیگر، به تمرینات آبی هم میپردازند)

• قلب قدرتمند

• تناسب اندام

• بهبود جریان خون

• توان بخشی درمانی برای عضلات مستهلک و آسیب دیده و بهبود از تصادفات و آسیبهای بدنی

• کنترل وزن

• از بین رفتن اضطراب و تنشهای روحی

• افزایش انرژی

این تصور غلط وجود دارد که چون بدن در طی شنا کردن متحمل فشار زیادی نمیشود، پس نمیتوان آنرا ورزش خوبی دانست، در صورتی که هر چند بدن در آب سبک میشود، اما برای هر حرکت باید بر مقاومت آب غلبه کرده، انرژی زیادی مصرف کند، به این ترتیب حتی راه رفتن در آب از پیاده روی در خشکی کالری بیشتری میسوزاند. انواع ورزشهای قابل اجرا در آب از این قرارند:

1. راه رفتن و دویدن آهسته در آب : این دو ورزش در آب دارای همان مزایای راه رفتن و دویدن در خشکی هستند، اما آسیبهای کمتری دربر دارند. راه رفتن در آب میتواند در حالی که آب تا کمر یا سینه رسیده باشد انجام شود. مقاومت آب تاثیر این دو ورزش را بالا میبرد.

2. ایروبیک در آب : همانطور که گفتیم، ایروبیک در آب شامل حرکاتی برای تقویت قلب و عروق است، حرکات ایروبیک ریتمیک و منظم هستند و میتوان حرکات رابه مدت 20 دقیقه در آب اجرا نمود. مقاومت آب، تاثیر مثبت این حرکات را افزای میدهد.

3. یوگا و حرکات نرمشی در آب : آب خود به عنوان ماده ای آرامش بخش شناخته شده است و حرکات آرام، آهسته و روان بخشی از یوگا در آب هستند.

4. حرکات کششی و انعطاف پذیری : بهترین محیط برای تمرین و افزایش انعطاف پذیری بدن آب است که شامل حرکات کششی و حرکاتی برای تمام بدن است.

5. ورزشهایی برای تقویت و تناسب اندام : شامل حرکاتی برای بالاتنه و پایین تنه است که هرچند مقاومت آب میتواند تاثیر آنها را بسیار افزایش دهد اما گاهی با وسایل مخصوص اجرا میشود تا این مقاومت هرچه بیشتر شود. نتیجه این حرکات عضلاتی کشیده، محکم و زیباست.

6. دویدن آهسته و سریع در آب عمیق : در این ورزش، پا به کف استخر نمیرسد و حرکات دویدن در استخر عمیق اجرا میشود. به همین منظور از کمربندها، کفشها و ابزارهای مختلفی برای شناور ماندن استفاده میشود.

7. ورزشهایی در لبه استخر : دیوار استخر بهترین وسیله برای نگهداشتن بدن در حال انجام حرکات است و خود به عنوان یک وسیله برای انجام حرکات به کار میرود.

8. کشش : حرکات کششی آهسته در میان حرکات ورزشی پر تحرک انجام میگیرد و موجب استراحت و بازگشت عضلات به حالت عادی شده، از دردناک شدن و کوفتگی بدن جلوگیری میکند.

9. شنا : شنا معمولترین ورزش در آب است که به شیوه های مختلف-کرال سینه و پشت، غورباقه و پروانه- اجرا میشود. شما میتوانید شنا را با آموختن یکی از انواع آن آغاز کرده و پس از مهارت یافتن در آن به انواع دیگر شنا بپردازید.