خانواده‌های خوشبخت این شکلی‌اند

 شاید در همان دوران كودكی هر كدام از ما قصه‌های زیادی پشت این پنجره‌ها می‌ساختیم و خانه‌هایی كه می‌كشیدیم جایی برای خوشبختی خانواده‌هایی بود كه یك مامان داشت و یك بابا داشت با چند خواهر و برادر. در دنیای كودكان خوشبختی، چیز ساده‌ای‌ است اما هر چه بزرگ‌تر شدیم برای آنكه خانه‌ای خانه باشد و خانواده‌ای در آن احساس خوشبختی كنند، هزار اما و اگر آوردیم كه بسیاری از آنها هیچ ربطی به خوشبختی نداشت.

شاید این روزها علت تعداد بالای مامان و بابا‌هایی كه احساس می‌كنند با هم خوشبخت نیستند و نقاشی كودكانشان خانه‌هایی‌ است بی‌رنگ و روح، همین تعاریف اشتباه از خوشبختی باشد. درست است كه خوشبختی یك حس درونی است اما برای رسیدن به این حس باید مهارت‌هایی را به‌دست بیاوریم كه ما را به این احساس برساند. وقتی به خانواده‌های خوشبخت و موفق نگاه می‌كنیم می‌توانیم چند عامل مشترك را در آنها ببینیم.امروز می‌خواهیم در مورد پیش نیازهای لازم برای یك خانواده خوشبخت حرف بزنیم كه تك تك افراد خانواده باید در رعایت كردن آن كوشا باشند.

 1- ما همه مسئولیم

خانه‌ای را تصور كنید كه اعضای آن هر كدام فقط به شرایط خود فكر كنند و گویی زندگی فردی داشته باشند و قواعد زندگی در جمع را رعایت نكنند. در این خانه اصطلاحا سنگ روی سنگ بند نمی‌شود مگر اینكه یكی از اعضا كه عموما مادر خانواده است، بیشتر مسئولیت‌های دیگران را هم گردن بگیرد و به این ترتیب ظاهر خانه حفظ شود. اما یك نارضایتی عمیق در دل مادر باقی می‌ماند و از طرفی فرزندان هم برای زندگی آینده خود تجهیز نمی‌شوند. خانواده‌ای كه اعضای آن نسبت به مسئولیت كارهای خود بی‌توجه هستند نمی‌توانند حس خوشبختی داشته باشند. مثل همیشه در قدم اول زن و شوهر باید مسئولیت‌پذیر باشند و در قدم دوم به‌جای آنكه تمام كارهای بچه‌ها را انجام دهند، آنها را نیز از همان كودكی مسئولیت‌پذیر بار بیاورند تا در خانه، هر كسی كار خود را به بهترین نحو انجام دهد. تقویت این ویژگی به كارآمدی افراد خارج از خانه هم كمك خواهد كرد.

 2- به سبك انگشتان یك‌دست

اعضای یك خانواده خوشبخت، مانند انگشتان یك‌دست در كنار هم هستند و جدایی‌ناپذیر. در این خانه‌ها هم مثل همه خانه‌های دنیا اختلاف نظر، بحث و حتی گاهی دعوا و دلخوری پیش می‌آید. اما فرق این خانواده‌ها با بقیه در این است كه اعضای یك خانواده خوشبخت خوب می‌دانند كه در هر شرایطی اعضای یك خانواده هستند و باید در كنار هم و پشتیبان هم باشند. نگاهی به دستان خود بیندازید. انگشتانی با اندازه‌ها و شكل‌های مختلف اما آنچنان هماهنگ و پشتیبان كنار هم جاخوش كرده‌اند كه اگر یكی از آنها نباشد حتی برداشتن یك لیوان آب دیگر كار ساده‌ای نیست. در خانواده خوشبخت اگر مردی ورشكست شود، همسرش بدون دلخوری طلاهایش را خواهد فروخت، اگر پسر خانواده كنكور دارد، خواهر و برادرهایش برای حفظ سكوت خانه همه تلاش‌شان را می‌كنند و پدر و مادر هم برای آرامش فرزندشان اگر اختلافی هم وجود دارد، حل و فصل آن ‌را به بعد از كنكور محول می‌كنند. اعضای خانواده پشتیبان هم هستند و هركدام از آنها می‌دانند اگر روزی به كمك كسی نیاز داشته باشند می‌توانند روی اعضای خانواده خود حساب كنند.

3- بی‌احترامی ممنوع

یكی از كلید‌های اصلی ورود به خانه‌ای رؤیایی، رعایت احترام است. اعضای چنین خانه‌ای به یكدیگر احترام می‌گذارند و هیچ وقت به بهانه صمیمیت و نزدیكی یا اختلاف نظر، حرمت یكدیگر را نمی‌شكنند و حتی در مواقع خشم و عصبانیت هم حواس‌شان به رعایت ادب و احترام است. در چنین خانواده‌هایی همسران به یكدیگر احترام می‌گذارند، یكدیگر را با القاب زیبا صدا می‌كنند و پشت سر هم حتی حرف‌های نامناسب نمی‌زنند. بچه‌ها هم می‌آموزند تا احترام والدین خود را حفظ كنند و حتی والدین هم نسبت به فرزندان، مخصوصا در مقابل دیگران چنین كاری انجام می‌دهند. رفتار محترمانه در یك چهاردیواری به نام خانه ایجاد یك رضایت عمیق و آرامش ماندگار می‌كند.

 4- تعمیر به‌جای تعویض

اعضای یك خانواده خوشبخت به‌جای تعویض یكدیگر در موقع خطا و اشتباه، به تعمیر روابط فكر می‌كنند. آنها خوب می‌دانند كه خطا و اشتباه جزئی از زندگی است و دیكته بدون غلط، یك دیكته نوشته نشده است. در این خانواده هر كدام از اعضا می‌دانند اگر خطایی بكنند می‌توانند امیدوار باشند كه بخشیده می‌شوند. عشق و پیوند آنها گرانبها‌ترین دارایی‌شان است. آنها آموخته‌اند كه خرابی‌هایشان را به‌گونه‌ای ترمیم كنند كه از روز اولش زیبا‌تر شود و می‌دانند كه عشق واقعی در آن قصه‌هایی نیست كه شنیده‌اند از دلدادگانی كه بعد از مشكلات بسیار به هم رسیدند و آن وقت سال‌های سال به‌خوبی و خوشی با هم زندگی كردند. عشق حقیقی در طول زمان ایجاد می‌شود. مشكلات و نحوه كنار آمدن با آنها پیوند‌شان را محكم‌تر می‌كند مثل طنابی كه هر بار بعد از پاره‌شدن، گره بخورد و دو سر آن به هم نزدیك‌تر شود.

 5- نمكدان زندگی

نمك برای بدن لازم است اما خیلی كم. اگر كمی بیش از حد از نمك استفاده كنید، انواع بیماری‌ها به سراغ‌تان می‌آید اما مقدار كم آن برای چاشنی غذا لازم است. حتما شنیده‌اید كه می‌گویند دعوا نمك زندگی است. اتفاقا همسرانی كه هرگز باهم دعوا نمی‌كنند و در خانواده‌هایی كه هیچ اختلافی وجود ندارد، الزاما خوشبختی وجود ندارد. در بعضی از چنین خانواده‌هایی همسران دیگر به هم اهمیت نمی‌دهند و در مورد هم فكر نمی‌كنند. فرزندان هم به‌گونه‌ای دیگر در حاشیه قرار دارند. البته منظور از این حرف، خوشبختی در خانه‌هایی كه همیشه از آپارتمانشان صدای داد و فریاد بلند می‌شود، نیست بلكه گاهی هم كمی چاشنی برای روابط لازم است و یك خانواده با وجود جنسیت‌ها و سن‌های مختلف سخت است كه بدون هیچ اختلافی با هم زندگی كنند. اما مهم‌ترین ویژگی خانواده خوشبخت، توانایی مدیریت دعواست؛ یعنی آنها اگر هم بحث و جدلی برای‌شان رخ دهد، تحقیر نمی‌كنند، حرمت نمی‌شكنند و پل‌های پشت سرشان را خراب نمی‌كنند. نمك را به میزان لازم و در مواقع ضروری استفاده می‌كنند نه بیشتر.

6- محبت‌هایی كه احتكار نمی‌شوند

اعضای یك خانواده خوشبخت خوب می‌دانند كه چگونه محبت خود را نشان بدهند. آنها به‌جای احتكار حرف‌های زیبا و محبت‌آمیز، در نشان دادن عشق‌شان به یكدیگر ابتكار دارند و نمی‌گذارند دوست‌ات دارم‌های‌شان برای روز مبادا باقی بماند. در چنین خانواده‌هایی گرفتن هدیه فقط به مناسبت تولد و عید و... نیست بلكه برای هدیه دادن به یكدیگر دنبال بهانه نیستند. تماس گرفتن و نگران یكدیگر شدن، مرسوم است و حتی گفتن اینكه چقدر همدیگر را دوست دارند مثل وعده‌های غذایی لازم‌الاجراست. علاوه بر اینكه اظهار محبت، بر محبت می‌افزاید و باعث می‌شود تا فضای خانه گرم‌تر شود و فرزندان هم از كودكی می‌آموزند با كلام و عمل‌شان چگونه می‌توانند محبت‌شان را نشان دهند؛ پس در آینده همسران بهتری خواهند بود.

یك ذره‌بین قوی در خانه

در خانه‌هایی كه اعضای آن خوشبخت هستند، یك ذره‌بین قوی وجود دارد. البته این ذره‌بین كمی متفاوت است. منظور از داشتن ذره‌بین، پیدا كردن راه‌هایی برای شناخت یكدیگر است؛ یعنی اعضای خانواده به‌ خصوصیات هم آشنا هستند. در قدم اول زن و شوهر، خوب یكدیگر را می‌شناسند و این شناخت با سؤالات روز خواستگاری كه «من كتاب شعر می‌خوانم شما چطور؟» به‌دست نمی‌آید؛ شناختی كه حاصل یك زندگی آگاهانه باتوجه كافی به همسر و دقت به عمل و عكس‌العمل‌های آن در شرایط مختلف زندگی ایجاد می‌شود. شناختی موجب خوشبختی می‌شود كه در موقعیت‌های ناب زندگی بدون شعار و نقش بازی كردن، ایجاد و به ذهن طرفین سپرده شود. قدم بعدی شناخت درباره فرزندان با توجه به تفاوت‌های فردی و همچنین ویژگی‌های جنسیتی و سنی آنهاست. والدینی كه می‌دانند با یك دختر 7 ساله و یك پسر 15ساله چگونه رفتار كنند بسیار خوشبخت‌تر از والدینی هستند كه می‌خواهند از راه آزمون و خطا و بدون مطالعه و مشاوره و مشاهده دقیق فرزندشان، به نتیجه برسند. پس برای آنكه كنار هم خوشبخت باشیم باید یكدیگر را خوب بشناسیم و ویژگی‌ها، نیازها، آرزوها و حتی نقص‌های یكدیگر را بشناسیم و بپذیریم.

یك من، یك تو و یك ما

زندگی مشترك به معنی به شراكت گذاشتن همه‌‌چیز با همسرمان است، اما در این بین نمی‌توان انكار كرد كه هر انسانی مستقل از دیگران است، همانطور كه كودك از والدینش یا حتی خواهر و یا برادر دو قلویش مستقل است. این استقلال به معنی آن است كه هر یك از ما به‌تنهایی برای خود قلمرویی داریم كه مخصوص خود ماست. قرار نیست بعد از ازدواج، زن و شوهر آنقدر در یكدیگر حل شوند كه دیگر چیزی از «من» قبل از ازدواج‌شان باقی نماند. آنها هر كدام یك «من»مستقل دارند كه البته بعد از ازدواج با «من» قبل از ازدواج فرق می‌كند. آنها علاوه بر صمیمیت و نزدیكی بسیاری كه باهم دارند، 2 فرد مجزا هستند و به حریم شخصی یكدیگر احترام می‌گذارند. وقتی فرزندان هم به جمع آنها اضافه می‌شوند باز هم در عین كنار هم بودن و كنار هم ماندن چند نفره، هر كدام یك «من» مستقل دارند و به حریم خصوصی یكدیگر احترام می‌گذارند. خانواده‌های خوشبخت، كنار هم بودن را بهانه‌ای برای ورود به حریم هم نمی‌كنند اما این به معنی مخفی‌كاری و پنهان‌كاری نیست. مدیریت اینگونه رفتار سخت است اما خوشبخت‌ها می‌توانند بین صمیمیت و دخالت، مرز قائل شوند.

حرف‌هایی برای گفتن

بعد از ازدواج بعضی از ما فكر می‌كنیم، همسرمان باید ذهن‌خوانی بلد باشد و خیلی از حرف‌ها، علایق، دوست‌داشتن‌ها و نیازهای ما را از چشمانمان بخواند! تعجب نكنید، این جمله برای طنز و شوخی نبود بلكه واقعیتی است كه اگر با دقت به زندگی خودتان نگاه كنید، آن‌را می‌بینید. برخی همسران فكر می‌كنند همین كه كنار هم هستند، برای عمیق شدن رابطه‌شان كافی است اما ما انسان‌ها نیاز داریم از دنیای كلمات كمك بگیریم تا ارتباط‌مان عمیق‌تر شود.در خانواده‌های خوشبخت هر قدر هم كه زن و شوهر سرشان شلوغ باشد و هر قدر هم كه فرزندان جذب دنیای مجازی شده باشند باز هم زمانی برای گفت‌وگو باهم وجود دارد. خانواده‌های خوشبخت حرف‌هایشان را بدون سانسور، اكران می‌كنند و همین حرف زدن‌های ساده نمی‌گذارد از كنار هم دور شوند.

 

 

 

خانواده کوچک ترین و مهم ترین نهاد یک جامعه است. از دل خانواده هاست که افراد دانا، سخنتکوش ، با وجدان و متعهد و یا افرادی بی ملاحظه، بی اعتنا به دیگران و حتی دزد و جنایتکار وارد جامعه می شوند و برای شهروندان دیگر مزاحمت و ترس و ناراحتی ایجاد می کنند . توجه به روابط داخلی خانواده ها، یعنی روابط پدر و مادرها با یکدیگر و با بچه ها و رابطه خواهران و برادران با هم بسیار اهمیت دارد و می تواند از بروز بسیاری از ناهنجاری ها جلوگیری کند. شما به عنوان پدر و مادر یا یکی از فرزندان خانواده با مشکلات کوچک و بزرگی در خارج و داخل خانواده روبه رو هستید.

 

برخی از این مشکلات شاید بی اهمیت به نظر برسند ولی به قول معروف اعصاب خردکن هستند و باعث خشم و ناراحتی شما می شوند. مثلا اگر ببینید که فرزندان تان کفش هایش را همین طور جلوی در پخش کرده و آنها را در جا کفشی نگذاشته اند، خشمگین می شوید و به عنوان یک مادر شاید حس کنید با یک عده آدم بی توجه و قدرناشناس زندگی می کنید.

 

همین حس آزردگی و مانند اینها می تواند روی کیفیت روابط شما با دیگران اثر منفی بگذارد. یا اگر به عنوان یک پدر از یک روز کاری خسته کننده و پر مشغله به خانه بیایید و فرزند نوجوان تان بی توجه به خستگی شما در همان لحظه اول جلو بدود و پول زیادی بخواهد تا با دوستانش به گردش برود، آزرده خاطر خواهید شد و شاید با خشم و عصبانیت سرش داد بکشید که چقدر خودخواه و بی ملاحظه است. داشتن یک خانواده سالم؛ شاد و سرشار از عشق و محبت آرزوی هر پدرومادری است، ولی متاسفانه بسیاری از ما نمی دانیم چطور باید به این هدف برسیم. در این مجال درباره روش های ایجاد چنین خانواده ای صحبت می کنیم.