جویندگان کار کجا می‌روند؟

حتی تعاریفی هم که از یک فرد شاغل در ایران ارایه می‌شود خلاف استانداردهای بین‌المللی است. در سرشماری سال 85 و آمارگیری‌های دیگر در تعریفی که برای شاغل استفاده شد، کسی‌که به‌طور متوسط هفت ساعت در هفته کار کند جزو شاغلان محسوب می‌شود اما طبق استانداردهای بین‌المللی که در دیگر کشورها استفاده می‌شود، شاغل کسی است که در هفته بین 30 تا 44 ساعت کار کند. بر این اساس بیکاری آشکار و پنهان و تعداد بیکاران همواره رقمی بیش از ارقام رسمی ارزیابی می‌شود.


پیدا کردن شغل در دهکده جهانی هزاره سوم، کار آسانی است؛ البته اگر قبول کنید که کاریابی در این دوران، نیازمند استفاده از قابلیت های ارتباطی و اطلاع رسانی همین عصر است. اگر بخواهید روش های سنتی کاریابی و پیدا کردن یک شغل مناسب را دنبال کنید، شاید چند هفته سرگردان باشید و تنها صفحه نیازمندی های چند نشریه یا مراجعه به شماری بنگاه کاریابی شهری، شما را ارضا کند. به هر حال، هر کس روش خاصی را پی می گیرد؛ اما این که بهترین روش ها کدام است، مسئله ای است که در این مطلب به آن خواهیم پرداخت.

مراکز کاریابی آنلاینی وجود دارند که جویندگان کار می‌توانند از آنها مشاوره بگیرند یا اینکه درخواست‌شان را از طریق این مراکز پیگیری کنند. سایت های متعددی هم در ایران و سایر نقاط جهان هستند که از این طریق به کاربرانشان خدمات ارائه می دهند و با استقبال بسیاری از مردم همراه بوده اند.

در واقع از آغاز سال2000 میلادی در کمتر کشور اروپایی و صنعتی سایت های کاریابی مشعول نیستندو جالب است بدانید متخصصان آی تی بیشترین مخطبان این سایت ها و همچنین بیشترین افرادی هستند که از این طریق کار پیدا می کنند.

کسب و کارهای مبتنی بر وب در کشور، در 15 سال اخیر، آرام آرام در حال گسترش و فراگیری است. گسترش ابزارهای مبتنی بر فناوری اطلاعات و ارتباطات در کشور، در خلق تجارت های الکترونیکی، تأثیرگذار بوده است.

نمونه های کاریابی اینترنتی در ایران، اخیراً رو به افزایش است و این مسئله، نمایان گر نیازمندی جامعه در استفاده از خدمات کاریابی وبی در جامعه اطلاعاتی است. یکی از اقدامات ارزنده ای که در زمینه کاریابی وبی در سال های اخیر صورت گرفته است، برنامه های مربوط به سازمان همیاری اشتغال فارغ التحصیلان دانشگاه هاست که زیر نظر جهاد دانشگاهی، صورت می پذیرد.

منبع : Banki.ir