با فیس بوک در زادگاهش چطور رفتار می کنند؟

مجله چلچراغ: روزهایی که مارک زوکربرگ و دوستانش فیس بوک را طراحی کردند، دانشجوهای هارواردی به واسطه هم دانشگاهی بودن با این کرم کامپیوترها اولین کسانی بودند که به عضویت آن درآمدند. آنها با فضای تازه ای روبرو شده بودند که در آن می توانستند خارج از دانشگاه و در فضای مجازی با هم دانشگاهی هایشان در ارتباط باشند، از روابط و فعالیت ها و علایق شان سر در بیاورند و برای کنجکاوی هایشان جوابی پیدا کنند.

اما جذابیت شبکه اجتماعی جدید بیشتر از اینها بود. خیلی زود این ارتباط به دانشگاه های دیگر هم کشیده شد. بعد سایتی که دانشجوهای هاروارد اولین کاربرانش بودند، به کل جهان رسید و انواع آدم ها از انواع قشرها در آن عضو شدند.

اگر فکر می کنید دانشجوهای ایرانی در وقت گذرانی در فیس بوک تنها هستند، اشتباه می کنید. عضویت دانشجوها در شبکه های اجتماعی مختص ایران یا آمریکا نیست و در نقاط دیگر دنیا هم فعالیت محبوب و وقت گیری است.


دانشجوهای دانشگاه های مختلف هزاران صفحه و گروه برای ارتباط با هم درست کرده اند و در آنها حضور فعال دارند اما سر در آوردن از فعالیت فیس بوکی دانشجوهای هاروارد که اولین بار خودشان کاربران فیس بوک شدند، لطف دیگری دارد. سراغ صفحه ها و گروه های دانشجویان هاروارد در فیس بوک رفتیم تا ببینیم در این سال ها از این شبکه اجتماعی چه استفاده ای کرده اند و این روزها در آن مشغول چه کاری هستند.

در صفحه های بسته و امن چه خبر است؟

هارواردی ها گروه ها و صفحه های زیادی در فیس بوک دارند. گروه های بسته مخصوص دانشجویانی هستند که می خواهند در جمع خودشان تنها باشند و دیگران در صفحه شان عضو نباشند. مدیر یکی از این صفحه ها اما در آن را به روی چلچراغ باز می کند و جواب سوال هایمان را می دهد.

از کوِوُن ادموندسون مدیر یکی از صفحه ها با اسم «کلاس 2018 نسل اول دانشجویان» که مخصوص دانشجوهای ورودی جدید است، پرسیدیم دانشجویان یا فارغ التحصیلان معمولا از این صفحه چه استفاده ای می کنند؟ او در پاسخ گفت: «ما در این صفحه بیشتر تلاش هایمان را به عنوان اولین نسل از خانواده هایمان که به دانشگاه رفته ایم، با هم در میان گذاشته ایم. (خیلی از ما تمام روال کار را به تنهایی طی کردیم.) هدف گروه ما این است که جای امنی برای اولین نسل دانشجویان باشد که سوال بپرسند، نکات خود را بگویند و یک سیستم حمایتی بین خود به وجود بیاورند. فکر می کنم گروه به محض شروع شدن ترم اول بتواند با نسل های قبلی هاروارد ارتباط برقرار کند و فعال تر شود.»

از آلن بید مدیر صفحه «جامعه دانشجویان بین المللی هاروارد» پرسیدیم آیا این صفحه جایی برای حرف زدن درباره مسائل دانشگاه و مشکلات آکادمیک است یا روابط شخصی و زندگی روزمره؟ و موضوعات اصلی که دانشجویان در این صفحه در موردش حرف می زنند، چه چیزهایی است؟ او جواب داد: «فکر نمی کنم گروه ما به تمام پتانسیل خودش دست پیدا کرده باشد اما تا به حال درباره موضوعاتی مثل پروسه دریافت کمک هزینه های مالی دانشگاه، تسهیلات دانشجویان بین المللی و وضعیت سکونت در خوابگاه ها و مسائلی از این دست حرف زده ایم و سوال پرسیده ایم. موضوعات روزمره کمتر در جامعه دانشجویان بین المللی مطرح می شود و اغلب به صورت شخصی بین دانشجویان در جریان است.»

آنچه هاروارد یاد نمی دهد

در بعضی صفحه های باز فیس بوک، می شود فعالیت دانشجوهای هاروارد را دید و به عضویت صفحه درآمد. در صفحه «موسسه سیاست در دانشگاه هاروارد» اخبار این دانشگاه و عکس هایی از رویدادها وجود دارد که بعضی از آنها از وبلاگ موسسه برداشته شده اند. دانشجویان عضو این موسسه که ظاهرا آرزوهای بلندبالایی دارند، حرف هایشان را در آن می نویسند. جیمز پولاک یکی از فارغ التحصیلان در این صفحه نوشته: «مردم زیادی در جهان در حوزه های مختلفی تلاش می کنند که چیزی را عوض کنند. آنها به دولت ها مراجعه می کنند تا به آنها فشار بیاورند یا حمایت شان را جلب کنند اما من می پرسم چرا ما آن طرف میز نباشیم؟ کسی که می تواند یک واقعیت را تغییر دهد.»


از عکس های دانشجویان عضو این صفحه برمی آید که در راه سیاستمدار شدن به سر و وضع خودشان و پوشیدن لباس های رسمی اهمیت زیادی می دهند. در صفحه «دانشکده بیزینس هاروارد» هم دانشجوها و فارغ التحصیلان حضور فعال دارند. یکی از فارغ التحصیلان در این صفحه مطالبی درباره اینکه دوره تحصیل در هاروارد چه چیزی به او یاد نداد نوشته است.

او می گوید دانشگاه به اونگفت که پول از مردم مهمتر است، تجربه های قابل خرج کردن هستند، بیشتر بهتر است، تجربه های بیرون از کلاس اندازه کلاس ارزشمندند، باید همه چیز را امتحان کرد و همه راه ها از وال استریت می گذرد!

در این صفحه درباره موضوعاتی مثل نحوه استفاده از شبکه های اجتماعی برای رشد دادن شخصیت کاری، کار کردن هوشمندانه به جای سخت کار کردن و مسئولیت اجتماعی در کار صحبت شده.

جو آکادمیک در صفحه های باز دانشکده ها

در صفحه «طراحی و برنامه ریزی شهری هاروارد» بازار جایزه های طراحی دانشجویی داغ است و هار واردی ها آماده درو کردن رتبه های اول این مسابقه ها هستند تا شهرتی به هم بزنند و در جوانی طراح مشهوری شوند. برای همین این صفحه پر از تبریک به دانشجوها برای برنده شدن و معرفی برگزیده هاست.

دانشکده پزشکی حال و هوای متفاوتی دارد و در صفحه آن بیشتر لینک های اخبار علمی پیدا می شود که حاصل دسترنج دانشجوهای پزشکی و استادهایشان در هاروارد است. بعضی دانشجوها سوال هایی درباره آن مطرح کرده اند و دانشجوهای دیگری که بیشتر سر درآورده اند که ماجرا چیست توضیحاتی داده اند. خلاصه بحث اینجا حسابی آکادمیک است!

«جنگل هاروارد» که یکی از سایت های تحقیقاتی این دانشگاه است و در آن گلخانه و فضاهای آزمایشگاهی هم ایجاد شده، برای خودش یک صفحه پرطرفدار در فیس بوک دارد و یافته های علمی را منتشر می کند. در جنگل هاروارد عقاب و گنجشک و مار و حشره و انواع موجودات پیدا می شود و در آن حتی از باران اسیدی هم برای دیدن عوارضش استقبال می شود.

بوی اعتراض در صفحه های انجمن ها

در صفحه های دانشکده های مختلف هاروارد اوضاع کم و بیش از همین قرار است و لینک های علمی شر می شود. البته جو در همه صفحه ها اینقدر سنگین نیست. در صفحه «دانشجویان هاروارد حامی اصلاحات آموزشی» شور و حال جلسه های تریبون آزاد شورای صنفی دانشگاه های خودمان هم پیدا می شود.

تبعیض تحصیلی یکی از موضوعاتی است که آنها به تازگی برنامه ای در موردش اجرا کرده اند و استادهای شان هم در آن سخنرانی کرده اند. اشتغال بعد از تحصیل، هزینه های دانشجویی و تحصیل بدون مرز و کلا تحول در آموزش موضوعات مورد علاقه آنهاست. شعار آنها به تأسی از سیدنی هریس این است که «همه هدف تحصیل تبدیل کردن آینه ها به پنجره هاست». دانشجوهای حقوق هم کم و بیش به چنین بحث هایی در صفحه خودشان می پردازند. البته تبعیض نژادی هم یکی از حساسیت های آنهاست و حتی دانشجویان حقوق سیاهپوست هم برای خودشان انجمن ها و صفحات جداگانه ای دارند.

انجمن های دانشجویی دیگر هاروارد هم در فیس بوک صفحه های فعالی دارند که اخبار و عکس های برنامه هایشان را در آن منتشر می کنند: «انجمن دانشجویان آفریقایی هاروارد» صفحه یکی از انجمن های دانشجویی است که هدف آن اطلاع رسانی درباره قاره آفریقاست. این صفحه برنامه های این انجمن را پوشش می دهد.

آفریقایی های هاروارد مثل آسیایی ها زیادند و تمایل دارند با برگزار کردن جشن و کنفرانس فرهنگ شان را به آمریکایی ها و دیگران بشناسانند. فیس بوک هم کمک می کند عکس ها و فیلم های برنامه هایشان را به بقیه خارج از هار وارد برسانند.

انجمن دانشجوهای آسیایی هاروارد، دانشجوهای آمریکای لاتین، اندونزی و پاکستان هم برای خودشان صفحه ای جداگانه ای دارند و از جشن ها و برنامه هایی که برگزار می کنند، گزارش می دهند.

و اما تفریح

اما از آنجایی که حتی در هاروارد هم دانشجو همچنان دانشجوست و از هر فرصتی برای خنده و تفریح استقبال می کند، «میدان هاروارد» یکی از محبوب ترین صفحه هاست که به محوطه جشن ها و برنامه های هاروارد مربوط است. میدان هاروارد جایی است که مراسم غیرجدی و تفریحی دانشجوها در آن برگزار می شود و صفحه فیس بوکش پر از عکس و گزارش از شادی ها و تفریحات هارواردی هاست و دانشجوها می توانند پای عکس ها برای خوشی هایشان ابراز احساسات و دلتنگی کنند.

جشن های سالانه مختلفی در این میدان برگزار می شود و ملت ها برای مناسبت های خودشان می توانند همه را دعوت کنند و رسم و رسومشان را به نمایش بگذارند. جشن سال نوی چینی ها یکی از بزرگترین مراسمی است که سالانه در این میدان اجرا می شود.