8 راه برای ارتباط دوباره با کودک درونمان!

کودک درون، بخش شاد درون ماست، بخشی که اکثر ما گمش کرده ایم، بخشی که به ما انرژی و انگیزه و نیروی حیات می بخشد و زندگی ما را سرشار از طراوت و حس ناب زیستن می کند!

کودکی خود را به یاد دارید؟ زمانی که همه چیز زیبا و مانند قصه‌ها بود و شما را غرق شگفتی می‌کرد؟ متاسفانه خواسته‌های ما از زندگی مانند کار، روابط انسانی ، پول و سلامتی باعث می‌شود تا همه ما کم‌کم این حس شگفتی‌ساز را از دست بدهیم. اما این به معنای نابودی این احساس نیست!

در اینجا 8 روش برای بازیافتن آن ارائه می‌کنیم:

1 – خود را در شرایط ناآشنا قرار دهید.

آلیسون گوپنیک، نویسنده کتاب ((کودک فلسفی)) – کتابی در خصوص معنای عشق و حقیقت و... از نگاه کودکان – پروفسور فلسفه در دانشگاه کالیفرنیای برکلی می‌گوید: مغز کودکان مانند پلاستیک است. یعنی دائما درحال ایجاد روابط جدید به میزان زیاد هستند. او می‌گوید: برای اثبات این امر، می‌توانید در سنین بالا هم با قرار دادن خود در شرایط نا‌آشنا و انجام فعالیت‌های جدید خاصیت پلاستیکی مغز خود را فعال کنید (اما نه به اندازه دوران کودکی).

کافیست کارهایی انجام دهید که حقیقتا و واقعا برایتان تازگی دارد. مثل یادگیری یک زبان جدید، یادگیری نواختن یک ساز یا مسافرت! گوپنیک می‌گوید: با مسافرت به اماکن جدید، شناخت شما از محیط کمتر می‌شود؛ ممکن است گم شوید، زبان آنجا را نمی‌دانید. در نتیجه، شما احساس می‌کنید که تمامی این اطلاعات جدید را یک‌باره دریافت می‌کنید، همانطور که کودکان دنیا را می‌شناسند.

2 – یادگیری ماجراجویانه را در پیش بگیرید، نه یادگیری بهره ورانه !
گوپنیک می‌گوید: در بزرگسالی ما سعی در حل کردن مشکلات کنونی خود داریم. کودکان و نوجوانان مشکلی ندارند، از این جهت انرژی آنها صرف کشف موضوعات جدید می‌شود. این تفاوت بین یادگیری ماجراجویانه یعنی یادگیری برای یادگرفتن و یادگیری بهره ورانه یعنی یادگیری برای استفاده بردن است. تجربه‌های جدید صرفا برای لذت تجربه، شما را وادار به تفکر در خصوص موضوعات مختلف می‌کند.

3 – عادات خلاقانه داشته باشید!
مشکل است که انسان وقتی اغلب اوقات درگیر کار در بیرون و در خانه است، احساس کنجکاوی و عدم دغدغه داشته باشد. به همین دلیل باید به نوعی برنامه‌ریزی کنیم تا هر روز لحظاتی را برای انجام فعالیت‌های تقویت کننده خلاقیت اختصاص دهیم.
گابریل برن استاین، نویسنده کتاب معجزات اکنون و نویسنده HuffPost می‌گوید: هرچه ما تجارب خلاقانه جدیدی بدست آوریم، بیشتر با کودک درونمان در ارتباط خواهیم بود. خلاقیت به ما آزادی برای خود بودن و حس رهایی می‌دهد.

4 - بنگرید!
دنیای بزرگی اطراف ماست، اما خیلی راحت می‌توان با پریدن از یک فعالیت به دیگری از آن غافل شد. اینگونه نباشید! برن استاین می‌گوید: با بزرگتر شدن، فراموش کردم که به آسمان نگاه کنم. من روز خود را با نگاه کردن به صفحه تلفن همراهم شروع می‌کردم و از یک کار به سوی دیگری می‌شتافتم و این امر باعث شد تا زندگی را فراموش کنم! از کودکان یادبگیرید که استاد لذت بردن از اطرافشان هستند! گاه و بیگاه مکثی کنید تا تمامی آنچه در اطرافتان در جریان است را ببینید.

5 – با کودکان وقت بگذرانید.
گوپنیک می‌گوید: من یک نوه دو و نیم ساله دارم و وقت‌گذرانی با او باعث می‌شود بفهمم دنیا چقدر زیبا و پر محتواست. درست است که به عنوان سرپرست کودکتان، همواره چنین فرصت‌هایی برایتان وجود ندارد، اما وقتی که فرصت داشتید "مکثی کنید و از آرامش بودن در کنا ر کودکان لذت ببرید." گوپنیک می‌گوید: از این فرصت استفاده کنید!
او می‌گوید: بشمارید و ببینید یک کودک 2 تا 4 ساله طی 5 دقیقه چند آزمایش انجام می‌دهد. اگر من می‌توانستم این مقدار کاوش را طی یک سال انجام دهم، تبدیل به یک دانشمند می‌شدم.

6 – هر روز یک کار را با تمرکز کامل انجام دهید !
لزلی بکر فلپس، روانشناس می‌گوید: تمرکز به شما کمک می‌کند تا کاملا در لحظه باشید. این یکی از چیزهایی است که بزرگسالان در کودکان تحسین می کنند. "آنها با تمام وجود غرق در تجارب خود هستند و برای پذیرش نتایج آن آماده اند!" یا آن‌گونه که برن استاین می‌گوید: "کودکان نگران گذشته و آینده نیستند، در زمان حال شما حقیقتا می‌توانید زندگی را تجربه کنید."

بکر فلپس می‌گوید: نیازی نیست این کار خیلی زمان‌بر و رسمی باشد. توجه خود را برای چند لحظه به نفس‌های خود جلب کنید، چند قدم راه بروید و به حرکات و احساسات بدنتان توجه کنید،یک هویج را قاچ کنید و به حرکت چاقو روی آن و دستانتان توجه کنید.

7 – روزی یک کار را تنها برای اینکه دوست دارید، انجام دهید!
بکر فلپس می گوید: برقصید، برنامه تلویزیونی دلخواهتان را ببینید، با دوستانتان بگردید.کودکان همواره مشغول انجام کارهایی هستند که دوست دارند. شما هم از آنها پیروی کرده و روزانه یک کار را برای دل خودتان انجام دهید! با خواسته های خود در ارتباط باشید تا تجارب و یافته‌های جدیدی بدست آورید.

8 – نکات مثبت را بنویسید!
کودکان از اتفاقات کوچکی که برایشان می‌افتد شگفت‌زده می‌شوند و تا روزها آن را به یاد داشته و برای والدینشان تعریف می‌کنند. از تفریح خود در پارک می‌گویند و یا از نکته خنده‌داری که یک نفر در مدرسه گفته بود. این کار برای یادآوری اتفاقات خوبیست که روزانه برایتان پیش می‌آید. بکرفلپس می‌گوید: هرشب 3 تجربه ی مثبتی که در طول روز داشتید را بنویسید. این کار می‌تواند به مهمی فارغ التحصیلی یا به سادگی دیدن پروانه‌ای بر روی یک گل باشد!
 منبع :huffingtonpost

 

ویدیو مرتبط :
زندگی دوباره کودک و......

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

چگونه با کودک مبتلا به لکنت زبان، ارتباط برقرار کنید

 

"ل" مثل لکنت
چطور با یکی از اعضای خانواده که دچار لکنت است ارتباط برقرار کنیم؟
به خاطر داشته باشید که اگر زمان حرف زدن با کودک یا بزرگسالی که دچار لکنت است احساس ناراحتی کنید، این احساس منفی به طرف مقابل هم القا می شود. البته بروز لکنت عمدتا در کودکان مشاهده می شود و شاید به جرات بتوان گفت که حدود یک درصد از افراد در جامعه ممکن است در بزرگسالی دچار لکنت باشند اما در کل هستند خانواده هایی که درگیر این مساله بوده و لذا...........
لکنت یک اختلال در جریان روانی گفتار فرد می باشد . اینکه علت واقعی و معین لکنت چیست، موضوعی است که هنوز به طور کامل کشف نشده اما تحقیقات دانشمندان نظریات متفاوتی را در این زمینه ارائه کرده است. آنچه روشن است اینکه علتهای متفاوتی سبب لکنت در افراد مختلف می شود. اما اینکه مهمترین علت چیست جای سۆال است.
حدود 55 میلیون نفر از مردم دنیا ، بزرگسال یا کودک دارای لکنت می باشند که این تعداد حدوداً 1% از جمعیت مردم در کشورهای مختلف جهان راتشکیل داده است. طبق آخرین برآورد در ایران احتمالاً این جمعیت حدود نیم میلیون می باشد. پس خود این آمار نشان می دهد که ضروری است همه ما طرز برخورد با یک فرد مبتلا به لکنت را بیاموزیم به خصوص اگر این فرد یکی از اعضای خانواده یا نزدیکان ما باشد.
به خاطر داشته باشید که اگر زمان حرف زدن با کودک یا بزرگسالی که دچار لکنت است احساس ناراحتی کنید، این احساس منفی به طرف مقابل هم القا می شود.
البته بروز لکنت عمدتا در کودکان مشاهده می شود و شاید به جرات بتوان گفت که حدود یک درصد از افراد در جامعه ممکن است در بزرگسالی دچار لکنت باشند اما در کل هستند خانواده هایی که درگیر این مساله بوده و لذا برای مواجهه با این شرایط باید اموزش ببینند. خصوصا که که طرز رفتار خانواده با این دست افراد خصوصا کودکان، در شکل گیری اعتماد به نفس آنها در آینده و همچنین میزان و نحوه تعامل اجتماعی شان بسیار موثر و تاثیرگذار است.
چرا که لکنت زبان ممکن است باعث شرمساری فرد در تعاملات اجتماعی گردد که این خود به نوعی به حس تنها بودن و عدم تمایل به شرکت در هر گونه فعالیت و مشارکتی که لازم باشد این افراد صحبت کنند، دامن زند. لذا کمک کردن به این دست کودکان و حتی بزرگسالان(برای اینکه احساس امنیت و اسودگی کنند) بسیار حایز اهمیت است.
 در ادامه به یک سری نکات اشاره می شود که به شما کمک می کند که چگونه با کودک مبتلا به لکنت زبان خود، ارتباط برقرار کنید:
لکنت زبان را بفهمید و درک کنید: لکنت زبان یک اختلال در گفتار و تکلم است که صحبت کردن فرد را در بخشهای متفاوتی مثل ابتدا، وسط یا در بازه های مختلفی در طی مکالمه را با خلل مواجه می کند. این مشکل می تواند با یک سری حرکات چهره مانند لرزیدن لبها و فک، پرش های سریع چشم و یا دیگر حرکات که جزیی از تلاش برای حرف زدن هستند توام گردد.
هر چند لکنت دلایل و عوامل رشدی، ژنتیکی و عصب شناختی دارد با این حال مکانیسم دقیق آن هنوز شناخته شده نیست.
برخی موقعیتها و شرایط می تواند لکنت را بدتر کند از جمله در جمع بودن، صحبت کردن در برابر دیگران، با تلاش حرف زدن و ..
اگر زمان حرف زدن با کودک یا بزرگسالی که دچار لکنت است احساس ناراحتی کنید، این احساس منفی به طرف مقابل هم القا می شود
با شخصی که لکنت دارد به طور طبیعی صحبت کنید: به جز کسانی که دارای مشکلات شنوایی هستند، نیازی نیست که هنگام صحبت کردن با این دست افراد صدای خود را بالا ببرید و یا سرعت حرف زدن خود را کم کنید.
تماس چشمی تان را به طور طبیعی حفظ کنید. نیازی نیست که به چهره فرد مبتلا به لکنت زل بزنید و یا از نگاه کردن به او طفره بروید.
 تصور نکنید که شخص لکنت دار خجالتی، عصبی یا ناتوان است: توانایی های روحی این افراد می تواند در حد عالی باشد. به طور غیر طبیعی خوب و مهربان نباشید، بلکه خودتان باشید.
 آرام باشید: هر قدر آرام تر و خونسردتر باشید شخص لکنت دار در بیان احساسات و حرفهایش آرام تر و راحت تر خواهد بود.
با دقت گوش دهید: بر روی موضوع تمرکز کنید نه به نحوه ابراز و انتقال پیام. اطمینان کسب کنید که زبان بدن تان علاقه شما را به شنیدن حرفهای او بازتاب می دهد .
 از تکنیکهای گوش دادن فعال استفاده کنید: تا  در آن شخص لکنت دار با علاقمندی و قضاوت نکردن شما به تداوم حرف زدن تشویق شود. دیده شده که افراد مبتلا به لکنت وقتی با خودشان، با اسباب بازی هایشان(البته در کودکان) با گل و گیاهان و .. صحبت می کنند بدون لکنت حرف می زنند شاید دلیل این مساله در قضاوت نکردن مخاطب است.
صبور باشید: اگر عادت دارید که وسط حرف بپرید و یا مهارت گوش دادن تان خوب نیست ممکن است وسوسه شوید که زودتر وسط حرف فرد لکنت دار بیابید و حرفش را قطع کنید یا مجبور به اتمام کلامش کنید. این کار نه تنها مودبانه نیست بلکه این تصور را که اطرافیان تمایل به شنیدن حرفهای آنها ندارند، در لکنت دارها تقویت می کند.
 سعی نکنید انها را هول کنید و یا جملاتشان را تکمیل کنید: این علامت بی حوصلگی شماست. همچنین ممکن است گرفتار پیش داوری شوید و به غلط آنچه را که او می خواهد بگوید حدس بزنید.
 اگر متوجه حرفهای او نشدید دوباره بحث کنید: احساس خجالت یا عدم اطمینان باعث بهتر شدن جریان تعامل نخواهد شد. از اینکه از او بخواهید بخشهایی را دوباره تکرارکند احساس ناراحتی نکنید. حتی می توانید درباره موضوع لکنت با او حرف بزنید و حتی سعی کنید بحث را با متانت و هوش اداره کنید. بیشتر این افراد از این بحث استقبال خواهند کرد و ان را شانسی برای ابراز احساسات خود به طور راحت و صریح می دانند.
 به روش حمایتی با کودک لکنت دار حرف بزنید: بیشتر کسانی که از لکنت رنج می برند کودکان هستند. به همان دقت و ظرافتی که با یک جوان یا بزرگسال لکنت دار حرف می زنید با این دست کودکان هم باید حرف زد تا به آنها کمک کنید تا بفهمد مورد علاقه هستند و تسلی بخش شان باشید.
 کودک را در حرف زدن هل نکنید: وقت بگذارید و حرفهای او را با دقت بشنوید و هرگز جملاتش را کامل نکنید. از سرزنش کردن و یا منفی جلوه دادن این ویژگی در کودک پرهیز کنید. هر قدر محیط خانواده حمایتی تر باشد همان اندازه کودک اعتماد و تمرکز لازم برای پیشرفت در تمام مهارتها و نه فقط صحبت کردن را پیدا خواهد کرد. با کودکتان درباره مشکلاتش صادق باشید و با و در مورد مشکلش حرف بزنید تا متوجه باشد که دارای هر مشکلی هم که باشد او را دوست دارید.

 منبع:tebyan.net