8 باور غلط در مورد روش‌های ضدبارداری

 

 

امروزه روش‌های متعددی برای جلوگیری از بارداری وجود دارد که بسیاری از آنها هم بسیار موثر هستند. اما اطلاعات افراد مخصوصا بانوان در مورد نحوه استفاده از این روش‌های پیشگیری بسیار اندک است.

در این مقاله قصد داریم شما را با چند باور غلط در مورد شیوه‌های کنترل بارداری و قرص‌ها آشنا کنیم.

1-من به فرزندم شیر می‌دهم، پس باردار نمی‌شوم:

اگر چه در شیردهی تخمک‌گذاری انجام نمی‌شود اما این موضوع همیشه صادق‌ نیست. تخمک‌گذاری ممکن است حتی در زمان شیردهی اتفاق بیفتد. مادری که به فرزند شیر می‌دهد باید از روش دیگری برای پیشگیری از بارداری استفاده کند، در غیر این صورت ممکن است دچار بارداری ناخواسته شود.

 

 

2- در صورتی که خانمی در روابط جنسی خود به مرحله ارگاسم یا ارضا شدن نرسد،‌ باردار نخواهد شد:

این یک باور غلط است، چرا که بارداری وقتی که اسپرم مرد به تخمک برسد اتفاق می‌افتد و لازم نیست که روابط زناشویی زن به این مرحله برسد. در بدن زنان در سنین باروری معمولا هر ماه در چرخه منظم قاعدگی تخمک آزاد می‌شود و این ربطی به روابط جنسی او ندارد.

 

3- در زمان ایمن بین چرخه قاعدگی من باردار نخواهم شد.

باورهای این چنینی ناشی از کمبود اطلاعات در مورد چرخه قاعدگی است.چهار هورمون اصلی در چرخه قاعدگی درگیر هستند.

هورمون محرکه فولیکول (FSH)، هورمون لوتئین (LH)، استروژن و پروژسترون تعادل بین هورمون‌ها و آزاد شدن تخمک را تنظیم می‌کنند و اگر تخمک بارور نشود، قاعدگی اتفاق می‌افتد. اگر چرخه قاعدگی خانمی به دلایل مختلف بیشتر یا کمتر شود، تعادل این هورمون‌ها به هم خورده و تخمک‌گذاری اتفاق می‌افتد. استرس، سن و داروها می‌توانند تعادل هورمونی را به هم بزنند.بنابراین حدس زدن زمان ایمن تخمک‌گذاری سخت است و زوجین باید از روش ایمن‌تری برای پیشگیری از بارداری استفاده کنند

 

4- وضعیت بدن در بروز بارداری مهم نیست:

برخی افراد تصور می‌کنند داشتن روابط جنسی در وضعیت‌های خاص مانع از بارداری می‌شود، چرا که گاهی موجب نرسیدن اسپرم به تخمک می‌شود. البته پوزیشن در هنگام روابط جنسی در بارداری مهم است اما هیچ‌گاه تضمین نمی‌کند که بارداری اتفاق نمی‌افتد. ورود اسپرم و رسیدن آن به مایع چسبنده درون واژن موجب رسیدن آن به تخمک و لقاح و نهایتا بارداری خواهد شد.

 

5-با روش عقب کشیدن بارداری اتفاق نمی‌افتد:

روش عقب کشیدن قبل از انزال راه خوبی برای پیشگیری از بارداری نیست، چرا که ممکن است حتی در مایعی که قبل از انزال از مرد خارج می‌شود هم اسپرم وجود داشته باشد. علاوه بر این، برخی مردان قادر نیستند قبل از انزال این روش را عملی کنند.

 

6-در اولین رابطه جنسی بارداری اتفاق نمی‌افتد:

این تصور غلطی است که برخی زنان دارند، یعنی بارداری پس از چند بار رابطه جنسی اتفاق می‌افتد.یک زن در هر زمانی که تخمک‌گذاری انجام شود حتی اگر اولین باری باشد که رابطه جنسی دارد، ممکن است باردار شود.

7- در صورت دوش گرفتن بعد از رابطه جنسی بارداری اتفاق نمی‌افتد:

شستشو یا دوش گرفتن و ادرار کردن بعد از رابطه جنسی سبب قطع تحرک اسپرم و رسیدن آن به تخمک نمی‌شود، چرا که مایع منی پس از عبور از واژن و دهانه رحم به رحم می‌رسد.

 

8-شستشوی واژن مانع از بارداری می‌شود:

شستشوی واژن راه موثری برای پیشگیری از بارداری نیست. بعد از انزال اسپرم وارد واژن شده و سپس به دهانه رحم می‌رسد.

 

منبع : salamat.ir

 

 

ویدیو مرتبط :
یك باور غلط !!!

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

۷ باور غلط درباره روانشناسان

 

وقتی عامه مردم درباره همه چیز و خارج از حیطه تخصص خود حکم صادر کنند، بستر بی اعتمادی فراهم می شود.این مقاله درباره تعدادی ازاین باورهای غلط در ارتباط با روانشناسان توضیح می دهد.

 

 

۱) روانشناسان عصبانی نمی شوند!

 

در باور فوق، ما به کلمه هیچ وقت برمی خوریم که یک کلمه مطلق است و این خود اولین نکته منفی درباره این باور است. چون درباره خصایص روانی و هیجانی انسان ها هیچ کلمه مطلقی نمی توانیم استفاده کنیم، چون انسان موجودی بسیار پیچیده، متفکر و انتخاب گراست. ضمن این که عصبانیت جزو مکانیزم های متعادل ساز روان آدمی است که توسط خداوند در ذهن انسان ها به ودیعه نهاده شده است ،چرا که اگر همین عصبانیت وجود نداشت انسان به مثابه دیگ بخاری بودکه سوپاپ اطمینان نداشت و بنابراین پس از گذشت چندین ساعت از کار این دیگ بخار ،ما شاهد انفجار این دیگ می بودیم.

 

و مهم تر از همه این که اگر خشم و عصبانیت به هر دلیلی ابراز نشوند خود می تواند زمینه ساز کینه، نفرت، دشمنی و انواع و اقسام بیماری های روانی و جسمانی در آینده شود که به مراتب بدتر از ابراز خشم به وجود آمده در آن موقعیت مشخص است. بنابراین چگونه می توان انتظار داشت که یک روانشناس که خود به خوبی از عملکرد این فعالیت در ذهن و بدن خویش آگاه است خشم خود را فروخورد تا به او مهر تأیید روانشناس زبده را بزنند. در حالی که او قادر است با مکانیزم های دفاعی پخته و پیشرفته همچون شوخ طبعی باور فوق را به این شکل اصلاح کند.

روانشناسان هم همچون دیگر مردم عصبانی می شوند، اما از شیوه های سالم برای ابراز آن بهره می گیرند.

 

 

۲) خودشان دیوانه اند!

 

این هم یک باور غلط شایع در میان مردم است که به هیچ عنوان علمی و منطقی نیست، چرا که اگر ما بخواهیم یک حکم کلی در ارتباط با گروهی از مردم بدهیم نیازمند آنیم که تحقیق علمی در سطحی وسیع انجام دهیم و با انجام روش های آماری ادعای فوق را اثبات کنیم.

 

همانطور که یک مکانیک اتومبیل هنگامی که خودرواش در معرض نقص فنی احتمالی قرار دارد زودتر از دیگر افراد مطلع می شود این قاعده در ارتباط با روانشناسان نیز صادق است، چرا که آنان به دلیل آگاهی از بیماری های روانی بسیار زودتر مطلع شده و به دلیل اطلاع از مشکلات پیش آمده احتمالی بر اثر بیماری های روانی خیلی زودتر به سمت و سوی درمان و حل مشکل خویش روان می شوند.

 

ما نمی توانیم بگوییم چون روانشناسان با بیماران روانی بسیاری درگیرند خود نیز قطعاً از این بیماری ها بی بهره نخواهند ماند، به همان دلیل که اشخاصی که در بیمارستان ها در بخش مراقبت از بیماران عفونی کار می کنند اگر مراقب خودشان نباشند قطعاً به این بیماری ها مبتلا خواهند شد. بنابراین باور فوق را به شکل زیر اصلاح می کنیم.

روانشناسان هم همچون دیگر مردمان اگر مراقب خود نباشند در معرض بیماری های روانی قرار دارند.

 

 

۳) ما خودمان روانشناسیم

 

بله این جمله ای است که کارل راجرز، یکی از روانشناسان بزرگ و پایه گذار روانشناسی انسانگرا بر آن معتقد بود. او اعتقاد داشت که هر کس خودش بهترین درمانگر خویش است اما سئوالی که پیش می آید این است، پس چرا همه روزه تعداد کثیری از مردم به کمک و دخالت روانشناسان نیازمند هستند؟ جواب این است به همان دلیل که همه ما بالقوه می توانیم به قله دماوند صعود کنیم اما به شرطی که شخصی نتواند راهنمایی ما را به عهده بگیرد. یعنی راه را به ما نشان دهد و تجهیزات لازم را به ما معرفی کند.

 

برای حل مشکلات شخصی هم ما نیاز به کمک یک روانشناس زبده داریم که نه برای ما بلکه با ما حرکت کند تا به حل مشکلاتمان نائل شویم و از همه مهم تر این که ذهن انسان از۳ بخش عمده هشیار، نیمه هشیار و ناهشیار تشکیل یافته است که اگر ما خیلی توانا باشیم حداکثر به نیمه هشیار ذهنمان دسترسی پیدا می کنیم که البته برای حل مشکلات کافی نیست.

 

بنابر این نیازمند کمک کسی هستیم که بتواند به ناهشیار ذهن ما وارد شده و از این انبار متروکه پرونده های دردناک بایگانی شده گذشته را بیرون آورده و از نو رسیدگی کند.بنابراین باور فوق را به شکل زیر اصلاح می کنیم.

 

هیچ کس بیشتر از خود انسان به احوالات خودش آگاه نیست اما بدون کمک یک روانشناس هرگز بدان احوالات دسترسی نخواهد داشت. روانشناسان با یک نگاه می توانند همه چیز را درباره ما بدانند.

 

 

۴) روانشناسان حلال مشکلاتند

 

این باور، روانشناسان را به جادوگرانی مبدل می سازد که قادرند فکر ما را بخوانند شود، که این موضوع به هیچ عنوان صحت ندارد، چرا که برای شناختن افراد در روانشناسی روش های گوناگونی همچون مشاهده تجربی یعنی در نظر داشتن رفتار افراد بدون آنکه خودشان متوجه باشند، مصاحبه با نزدیکان و خویشاوندان ،اجرای آزمون های روانی همچون پرسشنامه، تست و آزمون های فرافکنی و در نهایت مصاحبه با خود شخص که از انواع مختلفی برخوردار است در نظر گرفته می شود.

 

در نهایت می توان گفت پس از انجام این آزمایش ها و آزمون ها شاید با احتیاط بتوان گفت از شخص مورد نظر نیمرخ روانی به دست آورده ایم. که باز هم در پاره ای از موارد بی نقص نخواهد بود. بنابراین باور فوق را به شکل زیر اصلاح می کنیم.

 

روانشناسان هرگز با یک نگاه نمی توانند همه چیز را درباره ما بدانند.

 

 

۵) نیاز به مشورت ندارند

 

این هم یک باور غلط دیگر است، چرا که روانشناسان هم همچون آرایشگران قادر به اصلاح سر خویش نیستند، هرچند که آرایشگر قابلی باشند. به این دلیل که مشکلات روانی همیشه صرف نظر از داشتن لایه های منطقی از لایه ای هیجانی نیز برخوردارند، بنابراین با توجه به اصل نیروگذاری روانی (یعنی مقدار مشخصی انرژی روانی می توان در ذهن به فعالیتی خاص صرف شود) وقتی بخشی از نیروهای ذهنی ما در هیجانات ما صرف شده است نمی توانیم انتظار داشته باشیم که با آگاهی و اشراف کامل دست به حل مسئله بزنیم، بنابراین، نیاز داریم از شخص دیگری که البته رابطه خویشی و دوستی با ما ندارد کمک بگیریم تا او با صددرصد توان به کمک ما برای حل مسائل بیاید. البته این قاعده شامل حال تمام افراد می شود؛ چه مشاوران و چه روانشناسان. پس باور فوق را به شکل زیر اصلاح می کنیم.

 

روانشناسان هم نیاز به مشورت دارند.

 

 

۶) روانشناسان دانای کل هستند

 

این باور غلط و غیرمنطقی در بین مردم شایع است. البته متأسفانه این به دلیل ضعف حرفه روانشناسی در ایران است که اگر شما به اکثر روانشناسان شاغل در ایران مراجعه کنید قادرند از مشکل شب ادراری کودکتان تا لکنت زبان همسرتان، دعاوی خانوادگی، ترس و اضطراب و وسواس و... همگی آنها را درمان کنند.

 

در صورتی که در کشورهای پیشرفته شاید هر روانشناس حداکثر در ۲ ۳ موضوع مرتبط تخصص دارد و داوطلبانه اعلام می کند که فقط قادر به حل مشکل ترس و اضطراب شماست، نه به عنوان مثال مشاوره شغلی و تحصیلی هم انجام دهد. ضمن اینکه در باور فوق زندگی کردن واژه ای کلی و مصادیق آن وسیع است، بنابراین باور فوق به شکل زیر اصلاح می شود.

 

هر روانشناسی قادر به حل بعضی از مشکلات خاص و مشخص مراجعانش می باشد.

 

 

۷) سرنوشت را تغییر می دهند

 

این هم یک باور عجیب دیگر که اصلاً نمی تواند درست باشد. بزرگی می گفت: مراقب افکارت باش چون به حرفهایت بدل می شود. مراقب حرفهایت باش چون به اعمالت تبدیل می شود. مراقب اعمالت باش چون به عادت هایت مبدل می شود. مراقب عادت هایت باش چون به شخصیت تو تبدیل می شود.

 

مراقب شخصیت خود باش چون به سرشت تو تبدیل می شود و مراقب سرشت خویش باش چون به سرنوشت تو تبدیل می شود.

موسسه روانشناختی کاریزما مشاور ( www.charismaco.com )