چگونه کودکم را به درس خواندن علاقه مند کنم؟

 

 

هر روز از فرزند خود بپرسید كه باید چه تكالیفی را انجام دهد. محیطی آرام را برای او در نظر بگیرید تا بتواند تكالیف خود را به خوبی انجام دهد.

 

برای بیشتر والدین بردن كودكان به مدرسه كاری ضروری محسوب می شود. هدف آنها این است كه فرزندان شان- چه كودك و چه نوجوان- در مدرسه احساس امنیت و راحتی كنند و درس ها را به خوبی یاد بگیرند. غالباً والدین خود را از آموزگار و مدرسه فرزندشان جدا می دانند.

 

به نظر می رسد در زمان حضور كودكان در مدرسه، والدین مسئولیتی بر روی دوش خود احساس نمی كنند و در این مدت كودكان شان را به دست غریبه ها می سپارند!

 

اگر والدین نقش فعال تری ایفا كنند نه تنها كودكان به تحصیل ترغیب می شوند بلكه نگرانی خود آنها نیز كاهش می یابد.

در این صورت والدین در تجربیات تحصیلی فرزندشان نقش پررنگ تری برعهده می گیرند و در ضمن رابطه خوبی با آموزگاران برقرار می كنند.

 

ولی یك سؤال:

اگر مدرسه از سطح بالایی برخوردار باشد آیا دیگر جایی برای ایفای نقش والدین باقی می ماند؟ پاسخ این است: بله. والدین نباید اهمیت نقش خود و نیز مرزبندی های مدرسه را نادیده بگیرند. آنها در ضمن باید از اعتماد به نفس لازم برخوردار باشند تا در صورت لزوم از جانب كودك خود وارد عمل شوند. برای برقراری یك ارتباط قوی با اولیای مدرسه به توصیه های زیر توجه كنید:

 

1 - زمان خاصی را برای رفتن كودك به بستر تعیین كنید

شب ها زودتر كودكان را به بستر بفرستید. كودكان باید قبل از رفتن به مدرسه آمادگی كامل داشته باشند و این وظیفه برعهده والدین آنهاست.

 

2 - وداع را كوتاه كنید

صبح ها زودتر از خانه خارج شوید تا كودكان برای رسیدن به مدرسه استرس نداشته باشند. هنگام جدایی، كودك خود را به گرمی در آغوش بگیرید و ببوسید و سپس بلافاصله مدرسه را ترك كنید.

بیشتر كودكان از وداع های طولانی ناراحت می شوند. نگران نباشید معلم ها به خوبی می دانند كه چگونه كودكان را آرام كنند. یادتان باشد كودكان به ندرت پس از جدا شدن از والدین شان، به گریه كردن ادامه می دهند.

اگر هنگام وداع قاطعیت داشته باشید فرزندتان «استقلال» را یاد می گیرد. وداع زمان مناسبی برای حرف زدن با معلم ها نیست. این كار را به زمان بهتری موكول كنید، زمانی كه بتوانید با آرامش به مذاكره بپردازید.

 

3 - از كلاس فرزندتان دیدن كنید

با آموزگار فرزندتان صحبت كنید و از او اجازه بگیرید ساعاتی را در كلاس درس بگذرانید.

با این كار والدین كلاس درس را از نگاه فرزندشان و معلم او می بینند. در ضمن كودكان متوجه می شوند كه والدین به سرنوشت آنها اهمیت می دهند و نگران شان هستند.

 

4 - در فعالیت های مدرسه شركت كنید

برای انجام كارهای مدرسه داوطلب شوید. این كار به سود مدرسه است و مهم تر از آن به كودكان نشان می دهد كه تحصیل مقوله ای ارزشمند می باشد.

 

5 - لباس های مناسبی برای فرزند خود در نظر بگیرید

اگر مدرسه فرزندتان اونیفورم خاصی ندارد لباس های مناسبی برای او در نظر بگیرید. لباس های تنگ یا بدن نما ابداً توصیه نمی شود. كودكان باید متوجه این مسئله شوند كه مدرسه جای خودنمایی نیست و در آنجا فقط باید به تحصیل فكر كنند. لباس ها و كفش هایی را انتخاب كنید كه كودك در آنها احساس راحتی كند.

 

6 - مراقب وسایلی كه كودكان به مدرسه می برند باشید

اجازه ندهید فرزندتان اسباب بازی، بازی های ویدیوئی، وسایل الكترونیكی، و... را به مدرسه ببرد در غیر این صورت نمی تواند بر روی یادگیری تمركز كند. به والدین توصیه می شود محتویات كیف فرزند خود را بررسی كنند.

 

7 - در صورت لزوم به عنوان وكیل فرزند خود وارد عمل شوید

نخستین وظیفه والدین این است كه در انتخاب مدرسه فرزند خود دقت كنند. یك آموزگار خوب می تواند بسیاری از مشكلات را به شیوه ای حرفه ای و ماهرانه حل كند. البته گاهی لازم است والدین وارد عمل شوند. در این مواقع آنها باید به حرف های كودك و آموزگار خود به دقت گوش دهند و به دنبال یك راه حل فوری نباشند.

 

8 - برای فرزند خود فضای مناسبی برای انجام تكالیف مدرسه فراهم كنید

هر روز از فرزند خود بپرسید كه باید چه تكالیفی را انجام دهد. محیطی آرام را برای او در نظر بگیرید تا بتواند تكالیف خود را به خوبی انجام دهد.

در صورت لزوم به راهنمایی فرزندتان بپردازید و از انجام تكالیف او مطمئن شوید. خواندن- برای بچه ها یا به همراه آنها- باید بخشی از برنامه شبانه باشد. شما می توانید برای كودكان كم سن و سال كتاب بخوانید.

كودكان بزرگ تر نیز می توانند گاهی كتاب بخوانند و گاهی به كتاب خواندن شما گوش دهند.

 

شما باید عشق به مطالعه را در فرزندتان نهادینه كنید.

اگر هر شب قبل از خواب برای كودكان كتاب بخوانید آنها قوه تخیل خود را به كار می اندازند و انگیزه زیادی برای خواندن پیدا می كنند.

 

9 - كودكان بیمار باید در خانه بمانند

در صورت مشاهده هرگونه علائم بیماری های مسری از فرستادن كودك به مدرسه خودداری كنید. بهتر است در این مورد با مسئولین مدرسه هماهنگ باشید ولی معمولا آبریزش از بینی، حالت تهوع و بیرون روی علائمی هستند كه با مشاهده آنها كودك را باید در خانه نگه دارید. اگر والدین بیشتر مراقب باشند مدارس محیط سالم تری خواهند داشت.

از این امر مطمئن شوید كه اولیای مدرسه شماره تلفن های شما را در اختیار دارند. در ضمن اگر كودكان شماره تلفن پدر و مادر خود را به خاطر بسپارند احساس امنیت بیشتری خواهند كرد.

 

10 - خوراكی های سالم و مغذی را برای فرزندتان آماده كنید

خوراكی های حاوی پروتئین و كربوهیدرات های پیچیده مثل هویج، پنیر، كلوچه خشك، آب میوه طبیعی، بوقلمون و میوه گزینه های بسیار خوبی هستند و انرژی مورد نیاز فرزندتان را فراهم می كنند.

 

11 - هنگام شام فرصت خوبی برای حرف زدن اعضای خانواده است

زمانی كه اعضای خانواده بر سر سفره شام می نشینند فرصت خوبی است كه والدین و كودكان در مورد روزی كه گذرانده اند با یكدیگر حرف بزنند. والدین می توانند درباره مدرسه و مسائلی كه برای فرزندشان پیش آمده از او سؤال كنند. باید هنگام صرف شام فضای گرم و صمیمانه ای حاكم باشد به طوری كه اعضای خانواده احساس كنند پس از گذراندن روزی پرمشغله یك پناهگاه امن در انتظار آنان است.

 

توصیه های پایانی :

والدین نباید ترسی از معلم ها و اولیای مدرسه داشته باشند بلكه باید بتوانند به راحتی با آنها در مورد نگرانی های شان حرف بزنند.

والدین باید خود را با سیاست های مدرسه هماهنگ كنند.

با به كار بستن توصیه های فوق والدین می توانند نقش مهمی در روند تحصیل فرزند خود ایفا كنند و در ضمن كودكان به درس خواندن ترغیب می شوند و به نتایج بهتری دست خواهند یافت.

 

والدین نباید از یاد ببرند كه هر چند كودك در دوران تحصیلی خود با معلم های زیادی سر و كار خواهد داشت ولی خود آنها برای او تأثیرگذارترین الگو خواهند بود.

منبع : keyhannews.ir

ویدیو مرتبط :
علاقه مند به نظام

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

چگونه می‌توانیم فرزندانمان را به درس خواندن علاقه‌مند كنیم؟

بچه‌ها باید یاد بگیرند تكالیفشان را خود به تنهایی انجام دهند

 

همه ما با بهانه‌هایی كه بچه‌ها برای درس خواندن می‌آورند، كم و بیش آشنا هستیم. به عنوان مثال برای این‌كه تكالیفشان را انجام ندهند، می‌گویم حالم بد است، سر درد دارم، دستم درد می‌كند، دفترم را گم كرده‌ام و به هر حال سعی در طفره رفتن از انجام تكالیف را دارند و گاهی اوقات نیز می‌بینم كه هر كاری را به درس خواندن ترجیح می‌دهند و انجام تكالیف را به وقت دیگری موكول می‌كنند. فكر می‌كنید دلیل این‌گونه رفتارها چیست؟ چرا بعضی بچه‌ها برای انجام تكالیفشان این‌قدر بی‌علاقه هستند؟ چرا برخی دیگر علی‌رغم این‌كه می‌دانند دیر یا زود باید تكالیفشان را انجام دهند، باز هم این‌قدر از انجام آن طفره می‌روند و آن را به زمانی دیگر موكول می‌كنند؟

آیا به نظر شما راهی وجود دارد كه بتوان رفتار این‌گونه بچه‌ها را تغییر داد؟ پاسخ نه مثبت است نه منفی. تنها كاری كه می‌توان انجام داد این است كه یك سری اصول و قوانینی را با توجه به انتظارات شما و شرایط فرزندتان برای شما مطرح كنیم تا با پیروی از آن‌ها، بتوانید به نتایج قابل قبولی دست یابید.

نكته قابل توجه این است كه بچه‌ها باید یاد بگیرند تكالیفشان را خود به تنهایی انجام دهند. این كار نیز درست مانند سایر مهارت‌ها نیاز به یادگیری دارد. هما‌ن‌طور كه ما به بچه‌ها راه رفتن را می‌آموزیم و آن‌ها خود دویدن را یاد می‌گیرند، همان‌گونه كه ما به آن‌ها هجی كردن لغات را یاد می‌دهیم و آن‌ها خود نوشتن را فرا می‌گیرند، بنابراین طرز صحیح مطالعه و انجام تكالیف را نیز باید به آن‌ها آموزش دهیم و این خود اولین گامی است در جهت موفقیت و پیشرفت تحصیلی فرزندتان، پس به این نكات با دقت توجه كنید:

1- همواره در جریان امور مدرسه قرار بگیرند. از تكالیف و دروس فرزندتان كاملا آگاه باشید.
بهتر است بدانید سیاست كاری مدرسه به چه ترتیبی است و انتظارات معلمین از فرزندتان چیست. اگر احیانا با روش‌های آن‌ها موافق نیستید، پیشنهادات خود را به آن‌ها بگویید تا آن‌ها نیز نقطه نظرات خود را به شما ارایه دهند.

2- از مسایل فرزندتان باخبر باشید.
اگر واقعا قصد دارید تاثیر خوب و مثبتی بر روی فرزندتان بگذارید باید كاملا از مسایل شخصی او آگاه باشید. مطمئن باشید شما تنها كسی هستید كه می‌توانید در این مسیر به او یاری كنید.

رفتارها و عكس‌العمل‌های او را مورد ارزیابی قرار دهید و متوجه شوید كه علت بی‌علاقگی او به درس خواندن چیست.

سعی كنید با صحبت كردن با فرزندتان، او را درك كنید و دلیل بی‌علاقگی او را به مطالعه جویا شوید. برخی از بچه‌ها می‌گویند: ”دوست ندارم درس بخوانم.“ ”درس خواندن خیلی سخت است.“ ”از درس و كتاب متنفرم.“ بعضی دیگر به جزییات بیشتری اشاره می‌كنند و می‌گویند: “معلمم را دوست ندارم.“ ”سر كلاس درس‌ها را متوجه نمی‌شوم و خجالت می‌كشم از معلم سوال كنم. چون می‌ترسم بچه‌ها را مسخره كنند.“ ”ریاضی را دوست ندارم.“ با دقت كامل به او گوش فرا دهید، زیرا تمام صحبت‌های او برای شما مفید خواهد بود.

همواره به طور واضح با فرزندتان صحبت كنید. در مورد گفته‌های او قضاوت نكنید و تنها به دنبال یافتن راه‌حل باشید. البته ممكن است مدتی طول بكشد تا شما متوجه عمق مشكل فرزندتان شوید، ولی سرانجام از لابه‌لای صحبت‌های او پاسخ را پیدا خواهید كرد. با شناخت كامل فرزندتان، شما می‌توانید مشكل او را حل كنید و راه مناسب را برای پیشرفت در امور درسی او پیدا كنید.

3- به چه دلیل می‌خواهید فرزندتان درس‌خوان باشد؟
از خودتان بپرسید: چرا می‌خواهم رفتار و افكار فرزندم را در مورد درس‌ خواندن تغییر دهم؟ آیا به این دلیل است كه از بحث و مشاجره با او خسته شده‌ام، یا این‌كه این موضوع آرامش خانواده را بر هم زده است؟ و یا تنها به این دلیل است كه خودم او را این طور تربیت كرده‌ام؟ به هیچ یك از این سوالات نمی‌توان به طور قطع پاسخ مثبت داد. دلیل اصلی كه دوست داریم فرزندمان درس‌خوان و اهل مطالعه باشد این است كه قدرت تمركز بالایی داشته باشد و بتواند حواسش را كاملا بر روی یك موضوع جمع كرده، مطالب درسی را به خوبی درك كند. زیرا تنها در این صورت است كه او می‌تواند پله‌های ترقی را یكی یكی بالا رود و در زندگی به موفقیت دست یابد.

شما نباید از فرزندتان انتظار داشته باشید كه تكالیفش را از روی اجبار انجام دهد. نكته قابل توجه این است كه او باید در مورد درس خواندن احساس مسوولیت كند و هنگامی كه كاری را آغاز كرد، با اراده و جدیت كامل آن را به اتمام برساند. قطعا چنین شخصی در زندگی خوشبخت و موفق خواهد شد.

4- انتظارات به جایی از او داشته باشید.
بعد از این‌كه متوجه شدید به چه دلیل می‌خواهید فرزندتان درس بخواند و تكالیفش را انجام دهد، نوبت به این می‌رسد كه یك سری سیاست‌ها و روش‌هایی را اتخاذ كنید كه با پیروی از آن‌ها بتوانید به هدفتان راحت‌تر برسید. شاید این موضوع به نظر دشوار و پیچیده بیاید. ولی سعی می‌كنم آن را با یك مثال برای شما روشن كنم. سیاست من به این ترتیب است كه به فرزندم نشان دهم كه برای رسیدن به هدفمان باید با هم همكاری كنیم و به یكدیگر اعتماد كامل داشته باشیم. او نباید فكر كند من او را مجبور به درس خواندن می‌كنم و او باید به حرف‌های من گوش دهد. بر عكس باید مرا مانند یك دوست صمیمی ببیند كه بهترین‌ها را برای او آرزومندم.

قوانینی كه برای خودم گذاشته‌ام: همواره منصفانه قضاوت كنم و متعادل باشم. دیدم نسبت به مسایل باز باشد و یك طرفه قضاوت نكنم. كاملا برای او توضیح دهم كه انتظارات من از او چیست. با او تند و خشن برخورد نكنم، آرامش خود را حفظ كنم. سعی كنم هیچ‌گاه این قوانین را زیر پا نگذارم. قوانینی كه برای فرزندم در نظر گرفته‌ام: به هیچ عنوان دروغ نگوید و برای رسیدن به موفقیت از هیچ تلاشی دریغ نورزد. (البته اگر در درسی نیاز به كمك داشت، آن را مطرح كند) به این قوانین احترام بگذارد و آن‌ها را تحت هیچ شرایطی نقض نكند.

5- لیستی از نقاط مثبت خود و فرزندتان تهیه كنید.
اگر بخواهید هر چه سریع‌تر به نتیجه دلخواه دست یابید،‌ بهتر است با دیدی مثبت به این قضیه نگاه كنید. یعنی ابتدا تمام نقاط مثبت خود و فرزندتان را روی یك كاغذ بنویسید. شما می‌توانید از دیگر اعضای خانواده نیز بخواهید لیستی از نقاط مثبت شما و فرزندتان تهیه كنید، سپس تمام این نقطه نظرات را در كنار یكدیگر قرار دهید.

فكر می‌كنید با این عمل به چه نتیجه‌ای خواهید رسید؟ با تكیه بر نقاط مثبت خود و فرزندتان قادر خواهید بود فرزندتان را سریع‌تر تحت تاثیر قرار دهید و علاقه‌مند به مطالعه كنید، بنابراین به هدفتان نزدیك‌تر خواهید شد.

 

اوقات مطالعه فرزندتان را لذت‌بخش كنید

 

6- ابتدا به فكر خود باشید. (در این صورت می‌توانید شرایط مناسب‌تری را برای فرزندتان مهیا كنید.)
اگر به خاطر داشته باشید هنگامی كه در هواپیما نشسته‌اید، میهمانداران به مادران توصیه می‌كنند، در صورتی كه نیاز به ماسك اكسیژن داشتید، ابتدا باید برای خود و بعد برای كودكتان ماسك را بگذارید، اگر به این موضوع با دقت نگاه كنید متوجه می‌شوید كه گر چه بسیار دشوار است كه ابتدا به فكر نجات خود باشیم ولی عقل حكم می‌كند كه این كار را بكنیم. چرا؟ چون اگر شرایط مادر مناسب نباشد و حالش خوب نباشد، به هیچ عنوان قادر نخواهد بود از كودكش مراقبت كند.

به همین دلیل است كه برای گرفتن نتیجه بهتر شما باید اول به فكر خودتان باشید، به اندازه كافی استراحت كنید، برای خود ارزش قایل شوید، خودتان را قبول داشته باشید. در این حالت است كه شما می‌توانید لبخند بر لب داشته باشید و با مهربانی با فرزندتان برخورد كنید.

7- به فرزندتان نشان دهید برای نقاط مثبت شخصیتش ارزش قایل هستید. برای دستیابی به تمام پیشرفت‌ها و موفقیت‌هایش او را مورد تشویق قرار دهید.
سعی نكنید اعمال پسندیده و پیشرفت‌های او را به زبان نیاورید. بر عكس از هر فرصتی استفاده كنید و او را مورد تشویق قرار دهید. با این عمل، او متوجه می‌شود كه شما علاوه بر دیدن و ابراز نقاط منفی او، توانایی ابراز كارهای خوبش را نیز دارید.

تشویق و انتقاد را هم زمان با هم به كار نبرید. بسیار ناراحت‌كننده است اگر كسی به شما بگوید: ”عزیزم، امشب غذای بسیار خوبی درست كرده‌ای، ولی آشپزخانه بسیار نامرتب است.“ ”تو در ادبیات خیلی زرنگی ولی نمی‌دانم چرا در ریاضیات این‌قدر ضعیف هستی.“

در این شرایط، تمام توجه شما به كثیفی آشپزخانه و ضعیف بودن در ریاضی جلب می‌شود. بنابراین اگر انتقاد و تشویق را با هم به كار ببرید، افراد بیشتر متوجه انتقاد و نقاط ضعف خود خواهند شد تا تشویقی كه از آن‌ها به عمل آمده است.

بهترین كار این است كه به محض انجام كار خوب و یا كسب موفقیتی او را مورد تشویق قرار دهید تا انگیزه لازم را برای تكرار این عمل در او ایجاد نمایید.

8- اوقات مطالعه فرزندتان را لذت‌بخش كنید.
همواره اوقاتی را برای مطالعه فرزندتان فراهم كنید كه بهترین اوقات زندگی هر دو شما باشد و در آینده با به خاطر آوردن این لحظات هرگز دچار پشیمانی و عذاب وجدان نشوید.

آرام باشید و لبخند بزنید. با لبخند زدن نه تنها حال شما بهتر می‌شود بلكه با این كار روی فرزندتان تاثیر گذاشته و او را تشویق به خوش‌رفتاری می‌كنید. این كار را تمرین كنید و آن را جدی بگیرید. در هر شرایطی صدایتان را بلند نكنید حتی اگر فكر می‌كنید او دچار اشتباهی شده است. گر چه گاهی اوقات این كار بسیار سخت است ولی با تمرین و پیروی از یك سری قوانین ساده شما می‌توانید در حفظ آرامش خانواده و به موفقیت رساندن فرزندتان موثر باشید.

9- از درس خواندن به عنوان تنبیه استفاده نكنید. هرگز با رشوه دادن او را مجبور به مطالعه نكنید.
اغلب ما عادت كرده‌ایم به محض این‌كه می‌بینیم فرزندمان رفتار بدی داشته است، به او می‌گوییم: ”به اتاقت برو و تكالیفت را انجام بده.“ برخی دیگر این طور می‌گویند: ”اگر بتوانی تكالیفت را نیم ساعته تمام كنی، به تو فلان جایزه را می‌دهم.“

بهتر است به جای این جملات به او بگویید: ”به اتاقت برو و یك صفحه در مورد كاری كه انجام داده‌ای بنویس.“ یا اگر كودك نوشتن بلد نیست، به او بگویید: ”نیم ساعت وقت داری در مورد كارت فكر كنی، بعد تو را صدا می‌كنم، باید برای من توضیح دهی كه به چه نتیجه‌ای رسیده‌ای. تو اجازه نداری تكالیفت را انجام دهی، مگر این‌كه اول این كار را تمام كنی. مطمئن باش هر چقدر بیشتر طول بدهی، از وقت بازی بعدازظهرت كم خواهد شد.“ بهتر است برای هر كاری به آن‌ها وقت بدهید تا آن‌ها طبق آن، كارهایشان را انجام دهند.

بعد از اتمام تكالیفشان به آن‌ها بگویید: ”سر ساعت تكالیفت را انجام دادی، من می‌خواهم برای خودم چای بریزم. تو هم می‌خواهی یا این‌كه دوست داری بستنی بخوری؟“

10- به تلاش‌های فرزندتان ارج بگذارید.
رابطه‌تان را با فرزندتان به گونه‌ای طراحی كنید كه از كنار هم بودن احساس لذت و خوشحالی كنید. در این صورت است كه احساساتتان نسبت به یكدیگر بهبود می‌یابد و ناخودآگاه فرزندتان به صحبت‌های شما اهمیت می‌دهد و با علاقه بیشتری درس می‌خواند.

هنگامی كه به برخی افراد به اجبار گفته شود كاری را انجام دهند،‌ سخت حاضر به انجام آن می‌شوند. در صورتی كه اگر خود جزء افرادی باشند كه برای انجام آن كار برنامه‌ریزی كرده باشند، آن كار را با جدیت هر چه تمام‌تر به اتمام می‌رسانند.

بنابراین شما نیز می‌توانید از او بخواهید نظراتش را در مورد بهتر درس خواندن و از آن لذت بردن و ... برای شما مطرح كند. بعد با یكدیگر در مورد آن به طور كامل و واضح صحبت كنید و با به كارگیری آن‌ها، شرایط زندگی‌تان را تغییر دهید و او را ناخودآگاه علاقه‌مند به مطالعه كنید.

وظیفه والدین گر چه بسیار سخت و دشوار به نظر می‌آید ولی بسیار شیرین است. همه ما برای فرزندانمان ابراز نگرانی می‌كنیم، برای موفقیت‌شان برنامه‌ریزی می‌كنیم، به آن‌ها امید می‌دهیم و آرزوی خوشبختی و سعادت برای آن‌ها می‌كنیم. ولی این را بدانید كه بهترین و بزرگ‌ترین كاری كه شما می‌توانید برای فرزندانتان انجام دهید این است كه در طول زندگی برای آن‌ها بهترین دوست باشید، به آن‌ها عشق بورزید، همراه آن‌ها باشید و آن‌ها را همواره مورد تشویق خود قرار دهید. با این كار شما بهترین خاطرات را برای آن‌ها به یادگار خواهید گذاشت. قطعا با این روحیات مثبت فرزندتان لحظه به لحظه به موفقیت بیشتری دست می‌یابد و در آینده نه چندان دور همین عشق و محبت را نثار فرزندان خود نیز خواهد كرد.

منبع : مجله موفقیت