سلامت
2 دقیقه پیش | نشانه ها و عوارض کمبود ویتامینها در بدنویتامینها نقش مهمی را در بدن انسان ایفا میکنند. بهنحویکه کمبود ویتامین (حتی یکی از آنها) میتواند برای هر فردی مشکلات اساسی را به وجود آورد. گجت نیوز - معین ... |
2 دقیقه پیش | چرا پشه ها بعضی ها را بیشتر نیش میزنند؟فصل گرما و گزیده شدن توسط پشه ها فرا رسیده، دوست دارید بدانید پشه ها بیشتر چه کسانی را دوست دارند؟ بیشتر کجاها می پلکند؟ و از چه مواد دفع کننده ای نفرت دارند؟ وب سایت ... |
چسبندگی رحم نازایی می آورد
چسبندگی رحم نازایی می آورد
یکی از بیماریهای نسبتا شایع در میان زنان، چسبندگی رحم است که در اثر عوامل متعددی اتفاق میافتد و در صورت عدم تشخیص به موقع ممکن است به نازایی و یا سقطهای مکرر در زنان منجر شود.
درباره این بیماری با دکترکاشانیان، عضو هیات علمیدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفتوگویی کردیم که در ادامه میخوانید.
بیماری چسبندگی رحم را تعریف کنید.
در ابتدا باید گفت که چسبندگیهای شایع در زنان چند دستهاند؛ یکی چسبندگی داخل رحم است و دیگری چسبندگی در داخل لگن که هر یک از این دو حالت، موضوعی جداگانه است.
چسبندگی داخل رحمی در شرایط معمولی برای هیچ زنی اتفاق نمیافتد، چرا که پوشش درونی رحم یا مخاط آندومتر در رحم به طور طبیعی و مرتب ایجاد میشود و ریزش میکند که باعث به وجود آمدن قاعدگی میشود. اما گاهی اوقات تحت شرایطی این مخاط از بین میرود و کمکم به دلیل فقدان آندومتر، قسمتهای مختلف داخلی رحم به هم میچسبند که اصطلاحا به آن «نشانگان آشرمن» گفته میشود.
چه شرایطی باعث چسبندگی رحم میشوند؟
یکی از مهمترین عوامل عفونتهاست، ولی منظور آن دسته از عفونتهای رایج بین خانمها نیست. به صورت معمول وقتی به عفونت اشاره میشود خانمها فکر میکنند هر نوع ترشحی از واژن عفونت است و باعث چسبندگی میشود. در حالی که در اینجا منظور برخی عفونتهای شدید و مزمن به عنوان نمونه ناشی از بیماریهای سل و جذام است که میتوانند پوشش درونی آندومتر را از بین ببرند، چرا که این بافت در شرایط عادی از بین نمیرود.
یکی دیگر از شرایطی که ممکن است باعث از بین بردن مخاط داخلی رحم شود، کورتاژهای خشن است. البته بازهم منظور کورتاژهای معمولی نیست، بلکه کورتاژهایی که به بافت داخل رحم صدمه بزند و در مواردی اتفاق میافتد که جنین در داخل رحم مرده و دفع نشده باشد که اصطلاحا به آن «سقط فراموششده» گفته میشود. در این حالت جنین به داخل رحم چسبیده و به زحمت کنده میشود و باید به ناچار این کورتاژ خشن صورت بگیرد.
بنابراین به خانمها هشدار میدهیم که اگر احیانا جنینی در داخل رحمشان از بین رفت، زودتر اقدام به دفع آن کنند تا بافت داخل رحم بیرون بیاید، چرا که درغیر این صورت منجر به انجام کورتاژ خشن شده و به دنبالش چسبندگی رحم اتفاق میافتد.
یکی دیگر از عواملی که می تواند سبب چسبندگی لوله های رحمی شود جراحی ها هستند. از شایع ترین جراحی ها می توان آپاندیسیت را نام برد. یکی دیگر از جراحی هایی که ممکن است باعث چسبندگی شود، جراحی کیست تخمدان ، فیبروم رحمی و جراحی هایی است که داخل لگن انجام می شود. در این موارد باید با انتخاب صحیح بیمار و اجرای تکنیک های مناسب جراحی و تجویز آنتی بیوتیک به میزان کافی از بروز عفونت و چسبندگی جلوگیری کرد.
سزارین هم به دلیل اینکه نوعی عمل جراحی است می تواند چنین عارضه ای را داشته باشد. در برخی از خانم ها بعد از یک بار سزارین چسبندگی های شکمی دیده می شود، اما چسبندگی های شکمی کمتر در ناحیه لوله های رحمی و بیشتر در ناحیه مثانه دیده می شود. اما اگر روش سزارین به صورت اصولی انجام شود این مشکل به وجود نمی آید.
چسبندگی داخل رحمی چه علائم و عوارضی دارد؟
اگر چنین چسبندگیای در رحم اتفاق بیفتد زنان ممکن است نازایی پیدا کنند، چرا که بافت داخل رحم محل لانهگزینی جنین است و با آسیب دیدن آن خطر نازایی به وجود میآید.همچنین ممکن است موجب سقطهای مکرر یا دردهای زیر شکم یا قطع قاعدگی شود.
و نوع دوم؟
آن چسبندگی که بین مردم مصطلح است در واقع چسبندگی لگن است که در اطراف رحم یا بیرون از رحم اتفاق میافتد که بین رحم، تخمدانها، جداره روده و جداره شکم یا جداره لگن چسبندگی ایجاد میکند.باز هم عفونتها در صدر علل به وجود آمدن این عارضه هستند. عفونتهای ناشی از میکروب «کلامیدیا» یکی از علتهای این چسبندگی است. بیماری التهابی لگن (PID)، عفونتهای ناشی از اعمال جراحی به خصوص اگر عفونتی رخ داده باشد یا انجام اعمال جراحی کثیف باعث ایجاد این چسبندگیها میشود.
این چسبندگیها از دسته دوم چسبندگیهای رحم هستند که ممکن است هیچ علامت خاصی نداشته باشند و در جراحی بعدی که شکم بیمار باز میشود این چسبندگی مشاهده شود و طبیعتا اعمال جراحی بعدی را برای جراح سخت و دشوار میکند و خطر عوارض نیز برای بیمار زیاد میشود.
بیماریهایی که میتواند ابتلا به چسبندگی رحم را زیاد کنند، کدامند؟
یکی از بیماریهایی که میتواند احتمال ابتلا به چسبندگی رحم را زیاد کند آندومتریوز است که در این بیماری، بافت داخل رحم بیرون از رحم ایجاد میشود و میتواند چسبندگیهای زیادی را داخل لگن ایجاد کند.
در عفونتهای ناشی از بیماری سل و نیز در کسانی که آپاندیسیت کهنه دارند و دیر به آن رسیدگی شده یا سوراخ شده، همچنین در زنانی که اعمال جراحی شکمی داشتهاند یا به عنوان نمونه، رودهشان مورد جراحی قرار گرفته ممکن است چسبندگی در لگن و شکم ایجاد شود. ایجاد بیماریهای شکمی مانند آپاندیسیت در افراد اجتنابناپذیر است و هیچکس نمیتواند جلوی آن را بگیرد ولی توصیه میکنیم که برای هر نوع بیماری، هر چقدر زودتر اقدام شود و از پیشرفت آن جلوگیری شود.
علائم چسبندگی رحم چیست؟
برای چسبندگی داخل رحم هیچ علامت خاصی وجود ندارد. ممکن است در بیماران خونریزی قاعدگی کم یا قطع شود یا قاعدگی دردناک، نازایی و سقط مکرر داشته باشند و وقتی بیمار با این علائم به پزشک مراجعه میکند احتمال ابتلا به چسبندگی رحم قوت میگیرد.
برای درمان چه اقداماتی انجام میشود؟
وسیلهای داخل رحم قرار داده میشود تا این چسبندگیها آزاد شود و سپس هورمون جایگذاری میشود تا مجددا چسبندگی ایجاد نشود. درمان این عارضه صددرصد نیست، ولی روشهای درمانی از جمله روشی که ذکر شد روشهای خوبی هستند که با روشهای کمکی دیگر به کار گرفته میشود. یک تا دو ماه برای ترمیم زمان لازم است تا بیمار قاعدگیاش از سر گرفته شود و بافت داخل رحم خود را ترمیم کند. اگر با این شیوه درمان صورت بگیرد، معمولا بازگشت اتفاق نمیافتد و مشکلی پیش نخواهد آمد. ولی بهتر است که اصلا نگذاریم این چسبندگی به وجود بیاید و در واقع پیشگیری از آن بهترین اقدام است.
چطور از چسبندگی رحم جلوگیری کنیم؟
برای پیشگیری از ابتلا به چسبندگی رحم توصیه می شود قبل از ابتلا به نازایی و دچار شدن به جراحی های گزاف، پس از مشاهده هر گونه علامت عفونت به پزشک مراجعه کنید.
بهتر است به طور مرتب حداقل یکی دو بار در سال به پزشک زنان مراجعه کنید و اگر عفونت لگنی داشته باشید، تحت درمان قرار بگیرید. به محض اینکه دچار ترشحات بد بو شده و احساس سوزش و خارش داشتید، باید سریع به پزشک مراجعه کنید. همچنین سالیانه برای تست پاپ اسمیر مراجعه کنید.
در صورت ازدواج، جلوگیری از بارداری برای مدت طولانی توصیه نمی شود. برخی زنان، هم دیر ازدواج می کنند و هم 7 تا 10 سال بعد از ازدواج تمایل به بارداری ندارند. این امر خطر ابتلا به آندومتریوز و عوارض ناشی از آن که چسبندگی رحم است را افزایش می دهد.
منابع:
هفت سیب
هفته نامه سلامت
تبیان
ویدیو مرتبط :
درمان چسبندگی رحم
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
چسبندگی رحم،علل و راهکارهای درمان
چسبندگی رحم،علل و راهکارهای درمان
زنان به دلیل ساختار بدنی خاصی که دارند،باید بیشتر مراقب سلامت خود باشند. ناراحتیهای زنان از شایعترین مشکلاتی است که میتواند جسم زن را آزرده کند بنابراین باید نسبت به علائم هرچند کوچک حساس بود و به موقع نسبت به رفع آنها اقدام کرد.
رحم بهعنوان یکی از اجزای مهم دستگاه تناسلی زنانه که تخمدانها را دربر گرفته، نقش مهمی در باروری زنان ایفا میکند و کوچکترین نقصانی در این اندام، احتمال ناباروری را برای آنها بهبار میآورد. ایجاد هر گونه آسیب، زخم یا عفونتی در داخل دیواره رحم میتواند بهانهای برای آغاز چسبندگی رحمی باشد. به عبارتی، چسبندگی رحم به موقعیتی اطلاق میشود که در بافت دیواره پوششی رحم زخمهایی ایجاد میشود.
علائم این حالت روی حفره رحمی تاثیر گذاشته و معاینات دقیق پزشکی لازم است تا هرچه سریعتر پزشکان بتوانند بیماری را تشخیص داده و اقدامات درمانی را آغاز کنند. از شایعترین علائم چسبندگی رحمی میتوان به ناباروری، نامنظمی سیکل ماهیانه مانند کاهش خونریزیها یا قطع ناگهانی سیکلهای قاعدگی، درد دورهای در ناحیه لگن و سقطهای مکرر جنین اشاره کرد.
عوارضی که ناخواسته پدید میآید
ناباروری شایعترین پیامد چسبندگی رحم به شمار میرود و به عبارتی، 43 درصد از زنان مبتلا به چسبندگیهای رحمی از ناباروری رنج میبرند. بینظمیهای قاعدگی نیز بین زنانی که با این بیماری دست و پنجه نرم میکنند، به وفور مشاهده میشود.
در این میان آمارها نشان میدهد که نیمی از زنان مبتلا به چسبندگی رحم دچار ناباروری میشوند و شمار زیادی هم هرگز دچار بینظمیهای قاعدگی نمیشوند. شواهد حاکی از آن است که حدود 90درصد از موارد چسبندگی رحم از عوارض سقط جنین بهشمار میرود ولی عفونتهایی مانند «سل دستگاه تناسلی» که در آمریکا شیوع بسیاری دارد، در بروز چسبندگیهای رحمی نقش دارد.
از شایعترین عوارضی که چسبندگی رحم به دنبال دارد، میتوان به ناباروری و کاهش قدرت باروری زنان اشاره کرد. ولی پزشکان معتقدند که مبتلایان به انواع چسبندگیهای خفیف تا متوسط رحم پس از درمان بین 70 تا 80 درصد قادر به بارداری هستند. در مقابل، مبتلایانی که دارای چسبندگیهای شدید هستند تنها 20 تا 40 درصد پس از درمان شانس بارداری دارند.
عوامل پدیدآورنده چسبندگی رحم
عمل جراحی تخمدان یکی از عوامل شایع بروز چسبندگیهای رحمی محسوب میشود. در واقع، در زنانی که از کیستهای تخمدان رنج میبرند و به دلیل بزرگ یا متعدد بودن آنها مجبور به عمل میشوند، شیوع چسبندگی رحم بسیار بالاست.
«آندومتریوز» اختلال و بیماریای است که طی آن، بافتهایی مشابه آندومتر در نقاط دیگری از بدن غیررحم تشکیل میشود. مبتلایان به این بیماری غالبا تحت عمل جراحی قرار میگیرند تا بافتهای اضافی برداشته شوند. این عارضه اغلب در نواحی لگن و شکم ایجاد میشود که با التهاب و چسبندگیهای بالای رحمی همراه است. بافتهای غیرعادی معمولا از طریق عمل جراحی خارج میشوند. روش جراحی «میومکتومی»، برداشتن بافت داخلی رحم اطلاق میشود که طی آن، تشکیل بافتهای چسبنده رحمی از عوارض این عمل جراحی بهشمار میرود.در نوعی دیگری از اعمال جراحی رحم، پزشک چسبندگیهای رحمی را برمیدارد. این اقدام، بهبود زخمها و نقاط چسبنده را تسریع کرده ولی از سوی دیگر، عاملی برای تشکیل مجدد چسبندگیهای رحمی محسوب میشود.
جراحی ترمیمی لولههای فالوپ داخل رحم، روش حساسی است که پزشک از طریق آن اقدام به برداشتن چسبندگیهای موجود میکند. ولی متاسفانه همین عمل جراحی عاملی برای تشکیل چسبندگیهای جدید بهشمار میرود. از سوی دیگر، چسبندگی رحمی معمولا در زنانی که به بیماریهای التهابی لگن و بیماریهای واگیردار جنسی مبتلا هستند بسیار شایع است.
صدمات وارده: آسیبهایی که در طول عملهای جراحی به بافت رحم وارد میشود، اصلیترین عامل بروز چسبندگیهای رحمی بهشمار میرود.
ایسکمی: جریان خون در طول عمل جراحی اغلب به دلیل برداشتن بافتها، مختل میشود بهطوری که احتمال تشکیل لختههای خونی در چنین شرایطی افزایش مییابد. این حالت باعث بروز مشکلی موسوم به «ایسکمی» یا کاهش جریان خون بافتی میشود که درنهایت منجر به چسبندگیهای بافت رحم میشود.
اجسام خارجی: برخی اجسام خارجی مانند بخیه، پرزهای ناشی از اسفنج یا پودر تالک به جا مانده از دستکشهای جراحی عواملی هستند که باعث بروز چسبندگیهای بافت رحم میشوند. در واقع، اجسام خارجی نوعی واکنش التهابی در بدن ایجاد میکنند که باعث تشکیل چسبندگی بین بافتهای دیواره رحم میشود.
روشهای درمانی کدامند؟
پزشکان معمولا برای درمان چسبندگی رحم، عمل جراحی و برداشتن قسمتهای چسبیده شده به دیواره رحم را توصیه میکنند که به «هیستروسکوپی» معروف است. جراح پس از عمل، نوعی وسیله همانند سوند پلاستیکی را بهطور موقت داخل رحم قرار میدهد که دیوارههای رحم را بهمنظور جلوگیری از چسبندگی مجدد، از هم جدا نگه میدارد.
علاوهبر این، درمانهای هورمونی که با تجویز استروژن و پروژسترون صورت میگیرد و نیز داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی نیز از گزینههای پیشنهادی پزشکان در مواجهه با مبتلایان به چسبندگیهای رحمی بهشمار میرود که غالبا پس از عمل جراحی و جهت کاهش خطر عود بیماری مورد استفاده قرار میگیرد.
پزشکان معمولا از روش سونوگرافی ترنس واژینال بهمنظور شناسایی و مشاهده ضخامت لایههای چسبنده داخل رحم استفاده میکنند و از این طریق میتوانند دید بهتری نسبت به منطقهای که باید مورد عمل جراحی قرار گیرد، پیدا کنند. از سوی دیگر، پزشک ممکن است از بافت داخل آندومتر (لایه پوششی داخلی رحم) نمونهبرداری کند تا طبیعی یا غیرطبیعی بودن بافت داخل رحم را مورد بررسی قرار دهد.
استروژن خوراکی که معمولا پزشک بعد از عمل جراحی برای بیمار تجویز میکند، علاوه بر تقویت رشد پوشش داخلی رحم، از رشد مجدد بافت زخم در داخل رحم جلوگیری میکند. گاهی پزشک ممکن است هفت تا 14 روز پس از انجام نخستین عمل جراحی، عمل دیگری را توصیه کند تا ماندههای احتمالی چسبندگی رحمی را نیز خارج کنند.طی این جراحی، پزشک از ابزار کوچک و انعطافپذیری به نام «هیستروسکوپ» برای شناسایی بافتهای چسبندهای استفاده میکند که مجدد تشکیل شدهاند و در واقع به کمک این ابزار، این بافتها را از بین میبرد.
این فرآیند جراحی در فواصل 7 تا 14 روزه از هم مجدد صورت میگیرد تا زمانی که دیگر بافت چسبندهای داخل رحم مشاهده نشود.
ولی بهطور کلی، این جراحی بیشتر از سه مرتبه برای بیماران انجام نمیگیرد. قرار دادن بالون داخل رحمی از دیگر گزینههایی است که پزشکان ممکن است در دستور کار خود قرار دهند. آنها یک بالون باد شده یا وسیلهای را همانند «آییویدی» داخلی رحمی، پس از نخستین عمل جراحی در درون محفظه رحم قرار میدهند تا از رشد مجدد بافتهای چسبنده جلوگیری کنند. متخصصان معتقدند که پوشیدن شلوارهای تنگ و فاق کوتاه از عمده دلایل بروز چسبندگیهای رحمی در زنان و دختران جوان بهشمار میرود.
پیشگیری را جدی بگیرید
در بروز چسبندگیهای رحمی عوامل متعددی دخیلند ولی بهطور کلی، زنان با رعایت برخی موارد میتوانند تا حد زیادی مانع از بروز چنین مشکلی شوند. برخی عادات و سبک زندگیهای امروزی بهگونهای است که افراد را در معرض ابتلا به انواع بیماریها قرار میدهد. پوشیدن شلوارهای تنگی که غالبا فاقهای کوتاهی دارند در سالهای اخیر مد شده به حدی که به سختی میتوان شلواری مناسب برای خرید پیدا کرد.
متخصصان معتقدند که پوشیدن شلوارهای تنگ و فاق کوتاه از عمده دلایل بروز چسبندگیهای رحمی در زنان و دختران جوان بهشمار میرود. در واقع، این شلوارها به دلیل تنگ بودن، مسیر گردش هوا را مسدود کرده و در ناحیه تناسلی رطوبت ایجاد میشود که علاوه بر بالا رفتن خطر بروز عفونتهای قارچی در ناحیه تناسلی و نیز عفونتهای میکروبی در ناحیه مقعد و گسترش آنها، احتمال چسبندگی رحم به دلیل فشار ایجاد شده روی این نقطه بسیار شایع است. همچنین حفظ بهداشت در زنان از دیگر مواردی است که میتواند به کاهش خطر چسبندگیهای رحم کمک کند.
منبع : روزنامه فرهیختگان