چرا بچه ها می خندند؟

 

 

 

 

سال گذشته وقتی فرزندم تنها ۲ ماه داشت، خندیدن را یاد گرفت. وقتی به او نگاه می کردی یا بازی می کردی چنان دهانش به لبخند باز می شد که انگار خوشبخت ترین موجود دنیاست. مادر بزرگ و پدربزرگش هم از خنده او ذوق زده می شدند و لذت می بردند. چندی پیش در یک مجله روان شناسی رشد مطلبی در رابطه با دلایل و چگونگی خنده کودکان مطالعه کردم که بسیار جالب بود. طبق این مقاله خنده کودکان حداقل بعد از ۶ ماه هم می تواند جنبه احساسی داشته باشد و هم اجتماعی. در حقیقت خندیدن برای یک کودک بیش از آنکه بیان کننده احساسات درونی اش باشد نوعی روش برای برقراری ارتباط با دنیای اطراف است.

 

خنده، یک نشانه اجتماعیبرای مدتی طولانی روان شناسان معتقد بودند خنده کودکان می تواند بیانگر احساس های درونی آنها باشد. به عبارت ساده تر کودکی که راضی است، می خندد.

اما تحقیق های ۲۰ ساله اخیر نشان داده مساله به این سادگی ها هم نیست. خنده در کودکان بین ۶ تا ۸ هفتگی شکل می گیرد این در حالی است که در این سن کودک وقت خود را با نگاه کردن به صورت اطرافیان می گذراند و دایره دید او هنوز کامل نشده است به همین دلیل تنها به چشم ها خیره می شود. به عقیده پژوهشگران دانشگاه میامی، اولین لبخند ها به کودک برقراری ارتباط مثبت را آموزش می دهد و نوعی نشانه اجتماعی است.

 

روان شناسان رشد کودک پس از زیرنظر گرفتن نحوه خنده در کودکان مختلف در شرایط گوناگون متوجه شدند وقتی کودک به شکلی می خندد که گونه ها بالا رفته و کنار چشم ها جمع می شود یعنی کودک روی یک مساله تمرکز کرده و از نظر احساسی درگیر آن است اما خنده با دهان باز از سر شیطنت بوده و خنده ساده با دهان بسته بدون آنکه گونه ها بالا روند پیشرفت های مقدماتی برای واکنش متقابل است. مثلا بین ۸ تا ۱۲ ماهگی کودکان یاد می گیرند با دیدن یک شی جذاب یا یک اسباب بازی جدید ابتدا به آن شی لبخند زده و بعد لبخند خود را به طرف شخص مالک برمی گردانند.

 

به این نوع خنده ها اصطلاحا خنده های اشتراکی می گویند و در واقع مرحله ای از رشد کودک محسوب می شود، مرحله ای که در آن کودک دنیای اجتماعی را می شناسد و احساس های خود را در رابطه با یک موضوع با دیگران به اشتراک می گذارد.کودکان خنده رو عمدتا اجتماعی اندخنده معمولا احساسی مثبت را انتقال می دهد و جالب است بدانید خنده های اشتراکی نشانه ای از اجتماعی بودن یک کودک در آینده است و تحقیق ها به اثبات رسانده کودکی که در ۹ ماهگی خنده اشتراکی دارد در ۳۰ ماهگی یعنی ۲ سالگی به خوبی با دیگران ارتباط برقرار می کند. به طور خلاصه باید گفت خنده انسان را برای برقراری ارتباط با جامعه آماده می کند. وقتی یک کودک چند ماهه می خندد شاید به این معنی نباشد که خوشحال است ولی به این معنی است که شما انسان خوشبختی هستید و این برای خوشبختی فرزند شما کافی است.

 

منبع:enfant magazine

 

ویدیو مرتبط :
وقتی بچه ها به هر چیزی می خندند

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آسم شایع ترین بیماری مزمن بچه ها

آسم شایعترین بیماری مزمن در بچه ها و یکی از موارد مهم بستری آنان در اورژانس و بیمارستان است و اولین علت غیبت کودکان از مدرسه می باشد . آسم يك بيماري حساسيتي ( آلرژيك ) است كه مجاري هوايي ( برونش ها ) را درگير مي كند. وقتي واكنش هاي حساسيتي ا تفاق مي افتند، برونش ها منقبض و تنگ شده توسط ترشحات مخاطي مسدود مي شوند. اين پديده ، تنفس را دچار مشكل مي كند.

حمله آسم مي تواند براي يك كودك بسيار ترسناك باشد ؛ زيرا احساس خفگي كه در جريان حمله آسم اتفاق مي افتد مي تواند سبب وحشت كودك شود و اين مسئله تنفس را مشكل تر مي سازد. عامل ايجاد حساسيت مي تواند گرده گل يا گرد و غبار باشد. فشارهاي رواني و عاطفي و ورزش نيز مي توانند سبب بروز حمله شوند.

 

آسم معمولاً زير دو سالگي ديده نمي شود. اين بيماري تمايل به تكرار شدن در نسلهاي بعد وافراد خانواده دارد و متأسفانه اغلب همراه با ساير اختلالات حساسيتي مانند اگزما و تب يونجه است . به هر حال با بزرگترشدن كودك بيماري وي تخفيف مي يابد.

 

در بسياري از كودكان زير يك سال خس خس سينه به علت برونشيوليت است كه سبب التهاب مجاري هوايي كوچك مي شود. اين كودكان الزاماً مبتلا به آسم نيستند و به تدريج كه بزرگتر مي شوند و مجاري هوايي آنها عريض تر مي گردد، خس خس سينه نيز برطرف مي شود. دراغلب موارد علت خس خس سينه عفونت است نه حساسيت .

 

هر چند حملات آسم ترسناك و نگران كننده هستند ، اما با درمان و توصيه هاي پزشكي رفع شده وعارضه اي برجا نمي گذارند.

 

علائم احتمالي:

 

- تنفس مشكل : بازدم مشكل شده وممكن است درهنگام دم عضلات شكم به داخل كشيده شوند؛

 

- احساس خفگي،

 

- خس خس سينه ؛

 

-سرفه طولاني مدت؛

 

- كبود شدن لبها ( سيانوز) كه به علت كمبود اكسيژن رخ مي دهد.

 

نخستين اقداماتي كه مي توانيد انجام دهيد:

 

1- در صورت بروز حمله آسم بلافاصله با پزشك خود تماس بگيريد ؛

 

2- اگر حمله هنگامي اتفاق بيفتد كه كودك در رختخواب است ، او را بلند كرده و زير سرش را با چند بالش بالا بياوريد. مي توانيد كودك را روي يك صندلي نشانده و از جلو او را به لبه ميز تكيه بدهيد. اين كار به كودك كمك مي كند تا عمل بازدم را راحت ترانجام دهد؛

 

3- سعي كنيد آرامش خود را حفظ كنيد زيرا اضطراب شما تنها وضعيت كودك را بدتر مي كند.

 

4- هنگامي كه منتظر پزشك هستيد سعي كنيد توجه كودك را از حمله آسم به چيز ديگري معطوف كنيد تا كودك مشكل خود را فراموش كرده و به آن فكرنكند.

 

 

اقداماتي كه پزشك انجام مي دهد :

 

- پزشك احتمالاً با كمك يك داروي گشاد كننده ي برونش اقدام به درمان حمله آسم مي كند. اين دارو مستقيماً به وسيله تنفس به داخل برونش رفته و بر روي منطقه مسدود يا تنگ شده اثر مي كند. براي درمان يك حمله شديد، ممكن است نياز به بستري كردن كودك و استفاده از مقادير بيشتر داروي گشاد كننده برونش باشد؛

 

- اگر شواهدي از يك عفونت ريوي وجود داشته باشد، آنتي بيوتيك تجويز مي شود؛

 

- پزشك شما حداكثر سرعت بازدم كودك را براي تعيين وضعيت كودك اندازه مي گيرد.

 

- پزشك در مورد پيشگيري از بروز حمله آسم با شما صحبت كرده و توصيه هاي لازم را مي كند، همچنين به شما كمك مي كند تا ماده حساسيت زا براي كودك را پيدا كنيد؛

 

- در صورتي كه ساير روش ها براي پيشگيري از حمله آسم مفيد نباشند پزشك ممكن است يك كورتيكواستروئيد تجويز كند. كودك مي تواند مقدار كمي از يك استروئيد استنشاقي را سه يا چهار بار در روزاستفاده كند و در صورتي كه اين كار مفيد نباشد، مقادير بيشتري از داروهاي استروئيدي مي توانند به صورت قرص مصرف شوند.

 

اقداماتي كه شما مي توانيد براي كمك به كودك انجام دهيد:

 

- در صورتي كه پزشك موفق به پيدا كردن آلرژن ( مواد حساسيت زا ) نشد خود شما مي توانيد اقدام به اين كار كنيد. به زمان وشرايط بروز حمله توجه كنيد . از به كار بردن مواد و وسايل حساسيت زا مثل بالش هاي پـَرخود داري كرده و ازجمع شدن گرد و غبار درمنزل جلوگيري كنيد.

 

- بسياري از بيماران مبتلا به آسم نسبت به حيوانات حساسيت دارند. در صورت وجود حيوانات خانگي در منزل ، آنها را از محيط زندگي دور كرده و ببينيد آيا بروزحملات تنگي نفس دركودك كمتر مي شود يا نه؛

 

- ازمصرف داروهاي تجويز شده اطمينان حاصل نماييد و مدرسه را درجريان مشكل كودك قرار دهيد؛

 

- به يك فيزيوتراپيست مراجعه كنيد تا كودك تمرينات تنفسي را ياد بگيرد. اين كار به وي كمك مي كند تا در طي بروزحملات آسم ، آرامش خود را حفظ نمايد؛

 

- كودك خود را تشويق كنيد تا هنگام ايستادن يا نشستن ، پشت خود را راست و صاف نگهدارد تا فضاي بيشتري براي باز شدن ريه ها وجود داشته باشد. مراقب باشيد تا وزن كودك بيش از اندازه بالا نرود زيرا افزايش وزن سبب تحمل بار بيشتري بر ريه ها مي شود ؛

 

- ورزش به ميزان متوسط مي تواند به افزايش حجم تنفسي كمك كند. اما ورزش سنگين ممكن است سبب بروز حمله آسم شود. شنا كردن مي تواند بسيار مفيد باشد ؛

 

- از كشيدن سيگار در نزديكي كودك خودداري كنيد؛

 

- براي بالش ها و پتوها، از روكش استفاده كنيد.