سلامت


2 دقیقه پیش

نشانه ها و عوارض کمبود ویتامین‌ها در بدن

ویتامین‌ها نقش مهمی‌ را در بدن انسان ایفا می‌کنند. به‌نحوی‌که کمبود ویتامین‌ (حتی یکی از آن‌ها) می‌تواند برای هر فردی مشکلات اساسی را به وجود آورد. گجت نیوز - معین ...
2 دقیقه پیش

چرا پشه ها بعضی ها را بیشتر نیش می‌زنند؟

فصل گرما و گزیده شدن توسط پشه ها فرا رسیده، دوست دارید بدانید پشه ها بیشتر چه کسانی را دوست دارند؟ بیشتر کجاها می پلکند؟ و از چه مواد دفع کننده ای نفرت دارند؟ وب سایت ...

همه چیز درباره بیماری صرع


اختلالات مزمن و عدم کارکرد صحیح مغز، بیماری صرع را به وجود می‌آورد. صرع یک بیماری مغزی است که موجب قطع ارتباط طبیعی بین سلول‌های عصبی مغزی می‌شود.

هفت سیب:

بیماری صرع(Epilepsy):

اختلالات مزمن و عدم کارکرد صحیح مغز، بیماری صرع را به وجود می‌آورد. صرع یک بیماری مغزی است که موجب قطع ارتباط طبیعی بین سلول‌های عصبی مغزی می‌شود. اغلب حملات این بیماری در صبح زود و یا زمان استراحت رخ می‌دهند و تشدید علائم آن معمولاً در شب افزایش می‌یابند. اگر تشنج به‌صورت ناگهانی و دراز مدت در فرد ایجاد شود، آن را صرع می‌گویند.

صرع‌، كه‌ گاهی‌ تشنج‌ نیز به آن می‌گویند، یك‌ علامت‌ است‌ نه‌ یك‌ بیماری‌. این بیماری در هر 2 جنس به یک میزان شایع است و مسری نمی‌باشد. حمله صرع به دلیل قطع ناگهانی فعالیت الکتریکی در مغز، به وجود می‌آید. «اپی‌لپسی» یا صرع حالتی است که برخی تشنج‌ها در مغز به‌طور متناوب و با فاصله زمانی ایجاد می‌شوند. البته این تشنجات به محل نفوذشان در مغز، علائم و نوع تشنج و صرع بستگی دارند.

بروز یک‌بار تشنج هیچ‌گاه صرع نیست بلکه با تجدید 2 تا 3 بار تشنج، پزشک به تشخیص صرع پی می‌برد. با عبور کردن پیام‌ها از سلول‌های مغز و توقف ناگهانی آن‌ها که منجر به تغییر حالات روحی و جسمی در فرد می‌شوند، بیماری صرع شکل می‌گیرد.



انواع صرع:

1-صرع جزئی(Partial Seizures):

هنگامی که آسیب فقط در یک طرف مغز باشد، صرع جزئی ایجاد می‌شود. اغلب مصروعین با این نوع صرع مواجه می‌شوند. قبل از این که حمله شروع شود، بیمار احساس می‌کند که حالش بد است. این احساس‌ها شامل: تغییرات بینایی، تغییرات بویایی و شنیدن صداهای نامفهوم می‌باشد.

این نوع صرع به 2 قسمت تقسیم می‌شود:

*نوع ساده:

این نوع صرع درکمتر از 1 دقیقه طول می‌کشد. علائم ظاهر شده در فرد، به محلی از مغز که درگیر شده، بستگی دارد. اگر قسمت تحتانی مغز درگیر شده باشد، بر روی دید و عضلات تاثیر می‌گذارد، برای مثال عضلات انگشتان، بازو و پا دچار گرفتگی می‌شوند.

علائم:

-حالت تهوع
-تعریق بالا
-رنگ پریدگی

*نوع پیچیده:

در این نوع فعالیت قسمت گیجگاهی مغز یا محلی در مغز که احساسات و حافظه را در بر دارد، دچار اختلال می‌گردد. صرع پیچیده بین 1 تا 2 دقیقه ادامه دارد.

علائم:

-گریه کردن
-دویدن
فریاد زدن
-خندیدن
-دست زدن

2-صرع عمومی:

هر 2 قسمت مغز را درگیر می‌کند و فرد ناگهان بی‌هوش می‌شود. این نوع صرع شامل:

*صرع غایب:

علائم:

-باز شدن دهان
-چشمک زدن و بیهوشی
مدت زمان صرع عمومی تا 30 ثانیه در فرد ادامه دارد.

*صرع بی صدا:

فرد مبتلا به این نوع صرع به‌صورت ناگهانی عضلاتش دچار گرفتگی می‌شوند.

*صرع عمومی کلی:

علائم:

-خم شدن پاها و بازوها
-لرزش شدید در تمامی نقاط بدن
-سردرد
-کاهش دید
-احساس درد

*صرع حرکتی:

در این نوع صرع، عضلات به سرعت شروع به حرکت می‌کنند.

*صرع تب:

این نوع صرع در اثر تب بالا در فرد ظاهر می‌شود.

3-صرع سمپاتیك:

بروز تشنج همراه با اختلال در سیستم عصبی را نشان می‌دهد.

4-تشنجاتی كه همراه با حالات ساختاری خارج از سیستم عصبی مركزی است. مانند نارسایی در كلیه‌ها

5-حملاتی كه بدون حالات ساختاری موجود در داخل یا خارج سیستم عصبی، بروز می‌کنند.

6-صرع‌ كانونی:

در این نوع صرع، یك‌ قسمت‌ از بدن‌ دچار تكان‌های‌ غیرقابل‌ كنترل‌ می‌شود. این‌ حالت‌ تكان‌ خوردن‌ به‌ قسمت‌های‌ دیگر بدن‌ نیز گسترش‌ می‌یابد و ممكن‌ است‌ تمام‌ بدن‌ شروع‌ به‌ تكان‌ خوردن‌ کند اما فرد هوشیاری‌ خود را به‌طور کامل از دست‌ نمی‌دهد.

7-صرع‌ لوب‌ گیجگاهی‌ مغز:

رفتاری‌ غیر طبیعی‌ كه‌ با شخصیت‌ فرد هم‌خوانی‌ ندارد، بروز می‌کند، مثلاً ممكن‌ است‌ ناگهان‌ فرد عصبانی‌ شود یا از خود خشونت‌ بروز دهد، بدون‌ دلیل‌ بخندد و یا حركات‌ بدنی‌ نا متعارف از خود نشان دهد.

انواع حملات در بیماری صرع:

1-حمله‌های یك طرفه:

در این حمله، تخلیه الكتریكی در قسمتی از نواحی آسیب دیده(كورتكس) ظاهر می‌شود ولی فرد به سرعت هشیاری خود را از دست نمی‌دهد. به این نوع حمله، صرع حسی مركزی گفته می‌شود.

2-حمله‌ تعمیم یافته:

تغییرات 2 طرفه و هم زمان در 2 نیمكره مغز ایجاد می‌شوند و فرد هشیاری خود را از دست می‌دهد. صرع گرندمال(تونیك- كلونیك)، آبسنس یا پتی مال و اسپاسم شیرخواران مربوط به این نوع حمله می باشند.

تغییرات روانی در صرع:

تغییرات روانی صرع 2 نوع است:

1)تغییرات گذرا:

در این حالت سطح هوشیاری فرد کاهش می‌یابد و حتی ممکن است فرد قادر به انجام فعالیت‌های روزانه نیز نباشد.

2)تغییرات ثابت:

تغییر در رفتار، احساسات ناپایدار و افکار نامعلوم از مهم‌ترین علائم آن به شمار می‌آیند.

تشنج چیست؟

تشنج ناشی از نوعی اختلال در کارکرد مغز است. حملات شدید عضلانی، غیر قابل پیش بینی و کنترل، فرد را با تشنج رو‌به‌رو می‌کنند. البته امکان دارد بیخوابی‌های طولانی مدت، گرسنگی شدید یا مصرف برخی از داروها، تشنج را تشدید کنند که تغییر در وضعیت‌ هوشیاری‌ یا بروز حركات‌ غیرطبیعی‌ از مهم‌ترین علائم آن محسوب می‌شوند.

تشنج‌های شایع در بیماران صرع:

1)تشنج‌های پارسیل(موضعی) عبارت است از:

تشنجی که از قسمت کوچکی در مغز شروع می‌شود. تشنج‌های پارسیل موضعی به‌وسیله دیس شارژهای کورتیکال ظاهر می‌شوند. در این نوع تشنج‌ها علائم حرکتی، حسی، اتونوم یا روانی به چشم می‌خورند.

در تشنج پارسیل، فرد متوجه اطراف خود نیست و ممکن است اعمال تکراری مثل قدم زدن، مالیدن دستها به هم، پلک زدن مکرر و چرخیدن را داشته باشد که پس از پایان تشنج، اصلاً آن¬ها را به یاد نمی آورد. این تشنج معمولاً از نقطه ای خاص در مغز شروع می‌شود و درمان نشدن آن می تواند به اختلال حافظه منجر شود.

2)تشنج‌های ژنرالیزه(محلی):

تشنجی که هر 2 قسمت مغز را درگیر می‌کند.

3)تشنج‌های پارسیل کمپلکس(تشنج‌های سایکو موتور و لب گیجگاهی):

این نوع از تشنج، منجر به اختلال در سطح هوشیاری فرد می‌شود. اختلال هوشیاری به معنی عدم توانائی واکنش فرد‌ به محرک‌های خارجی، تغییر در مفاهیم و ادراک است.

4)تشنج های ژنرالیزه شامل:

تشنج‌های آبسنس، تونیک، میوکلونیک، آتونیک، تشنج‌های تونیک- کلونیک

*تشنج‌های آبسنس شامل:

شروع ناگهانی اختلال در واکنش به محرکات محیطی در اغلب موارد مدت زمان تشنج آبسنس 10 ثانیه یا کمتر طول می‌کشد و ممکن است با علائم خفیف کلونیک، آتونیک و اتوماتیسم همراه باشد. شروع این نوع تشنج، معمولاً بین 5 تا 12 سالگی است.

از علل این نوع تشنج:

-تومورها
-حوادث
-تصادفات
و ضربه‌های مغزی می‌باشند.

در این نوع تشنج، فرد برای 10 تا 15 ثانیه هوشیاری خود را از دست می‌دهد، به اطراف خیره می‌شود و پس از بازگشت هوشیاری، چیزی را به یاد نمی‌آورد.

*تشنج‌های تونیک شامل:

منجر به افزایش ناگهانی عضلات در اندام‌ها می‌شود. در این بیماری، هوشیاری به‌طور نسبی یا کامل از بین می‌رود و علائم "نفرنومیک" در فرد ظاهر می‌گردد.

*تشنج های آنفرتیک:

از دست دادن ناگهانی عضلات، از علائم بارز آن می‌باشد. این عضلات ممکن است محدود به یک گروه عضلانی نظیر عضلات گردن شوند و یا تمامی عضلات را درگیر کنند و فرد را با عدم تعادل در راه رفتن، مواجه نمایند. تشنج‌های نفرنیک نسبتاً نادر هستند و معمولاً بین سنین 1 تا 7 سالگی ایجاد می‌شوند.

*تشنج های میوکلونیک:

این بیماری اغلب در اوائل کودکی، بروز می‌کند.

از جمله علائم آن می‌توان به:

-از دست رفتن هوشیاری، همراه با هیپوتونی ناگهانی یا یک اسپاسم نفرنیک ژنرالیزه این علائم معمولاً تا 2 دقیقه ادامه دارند و در بخشی از مغز ظاهر می‌شوند.

*تشنج‌های نفرنیک کلونیک(گراندمال):

تشنجی که با بی¬هوشی، سقوط از ارتفاع، کبود شدن وگرفتگی عضلات همراه باشد، تشنج گراندمال میگویند. قبل از این مرحله، تشنج نفرنیک- کلونیک با پرش‌های 2 طرفه در اندام ها یا حرکات تشنجی در فرد ظاهر می‌شوند.

علائم:

-گرفتگی عضلات
-لرزش شدید در دست‌ها و پاها
بعد از مرحله فوق پرش‌های ریتمیک 2 طرفه(فازکلونیک) بروز می‌کنند.

*صرع بزرگ یا تشنج تونیک- کلونیک:

از شایع‌ترین انواع صرع محسوب می‌شود و زمانی بروز می‌کند که قسمت‌های حرکتی در مغز دچار آسیب شوند. از عوارض این بیماری اسپاسم‌های شدید و بی‌هوشی می‌باشد. در اغلب موارد قبل از بروز صرع، حالت‌های غش و بی‌هوشی نیمه کامل به فرد دست می‌دهد که این حالت"آورا" نامیده می‌شود و می‌تواند در 2 حالت روانی و جسمی ظاهر گردد.

در این حالت بیمار ممکن است بوی بدی را حس کند و بعد از چند لحظه بی‌هوش شود که به این مرحله کوتاه، تونیک گفته می‌شود.

از مهم‌ترین علائم آن:

*قطع شدن تنفس بیمار
*منقبض شدن ماهیچه‌ها
*رنگ پریدگی و ایجاد کبودی
*بروز رفتارهای غیرعادی برای چند دقیقه پیش از تشنج اورا
*حرکات پرشی در اندام‌ها که می‌توانند تا 20 ثانیه ادامه داشته باشند. در این مرحله ممکن است کودک زبانش را گاز بگیرد و کنترل مثانه یا روده را از دست بدهد.
*پس از آن که تشنج متوقف می‌شود و ممکن است کودک تا چند دقیقه بی‌هوش باقی بماند.
*بعد از بازگشت هوشیاری، کودک معمولاً گیج است و سردرد دارد و ممکن است به خواب رود.

علل صرع(تشنج):

*وجود تومورهای مغزی
*بیماری‌هایی که بر رگ‌های خونی مرکزی اثر می‌گذارند.
*تشنج ناشی از تب
*ضربه‌های مغزی
*آسیب‌ رسیدن‌ به‌ مغز در زمان‌ تولد یا قبل‌ ازآن
*سوءمصرف‌ الكل‌ یا مواد مخدر
*مسمومیت با مواد‌ شیمیایی‌
*تب‌ بالا
*عفونت‌‌ها

علائم:

-حملات ناگهانی و موقت
-بی‌هوشی
-تشنج
-عصبی‌ بودن
‌-اختلالات‌ بینایی‌
-احساس‌ بوی‌ بد
-شنیدن‌ صداهای‌ غیر عادی

عوامل تشدید کننده:

1.سابقه‌ خانوادگی‌ صرع

۲.استفاده‌ از مواد روان‌گردان‌

۳.قرار گرفتن‌ در معرض‌ بخارات‌ سمی‌

۴.پایین‌ بودن‌ قند خون‌

۵.سابقه‌ صدمه‌ به‌ سر

۶.بعضی‌ از داروها كه‌ یكی‌ از عوارض جانبی‌ آن‌ها افزایش‌ خطر حملات‌ در صرع‌ است‌.

7.کمبود بعضی از مواد در بدن به ویژه کلسیم

8.افراط‌ در مصرف‌ الكل‌

افراد در معرض خطر:

صرع‌ معمولاً بین‌ سنین‌ 2 تا 14 سالگی‌ ظاهر می‌‌شود.

عوارض:

1.بروز تشنج در مکان‌هایی مانند خیابان، در بلندی و سطح با ارتفاع بالا، نزدیک اجاق گاز بسیار خطرناک است.

2.تشدید تشنج و تکرار مجدد آن، منجر به اختلالات ذهنی، رفتاری و کندی در حرکات طبیعی بدن می‌گردد.

3.بروز حالات غیر طبیعی، کوتاه مدت و متوالی، مثل لرزش‌های دست و پا، گرفتگی عضلات یک طرف صورت، خیرگی و اختلال در هوشیاری موقت، ممکن است یک نوع صرع باشد.

4.در طول بارداری و شیردهی، درمان صرع باید ادامه داشته باشد ولی بیمار برای مصرف نوع داروی مصرفی و کنترل عوارض احتمالی آن باید تحت نظر پزشک متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب قرار گیرد. چرا که تشنج طولانی و مکرر در طول بارداری یا در حین زایمان، برای جنین و مادر عوارض جدی را در بر دارد.

تشخیص بیماران مصروع:

بیمار باید همواره یك‌ دستبند، گردن‌بند و کارت مخصوص‌ به‌ همراه‌ داشته‌ باشد تا در زمان حمله افراد امدادرسان و یا پزشک متوجه نوع بیماری او شوند.

راه‌های تشخیص:

1)ابتدا پزشک در مورد علائم اولیه از بیمار سوالاتی را می‌پرسد.

2)آزمایش خون

3)ام آر آی

4)نوار مغزی الکتروآنسفالوگرافی(EEG)

رژیم غذایی بیماران مصروع:

*مقادیر بالای هیدرات كربن در صبحانه بدون وجود مقدار پروتئین کافی، سبب بروز حالت‌های شبیه"هیپوگلسیمی" در فرد می‌شود.
*حذف كردن صبحانه می‌تواند برای این دسته از بیماران بسیار خطرناک باشد زیرا منجر به هیپوگلسیمی در ساعات اولیه صبح می‌گردد.
*كاهش قند خون به عنوان یكی از عوامل مهم در تشدید حمله‌های صرع است.
*داشتن یك برنامه غذایی متعادل، برای این بیماران اهمیت بسیار زیادی دارد.
*مصرف مواد غذایی حاوی پروتئین و قند، مواد حاوی کلسیم مثل: تخم مرغ، لبنیات و نیز میوه‌ها و سبزی‌ها باید در برنامه غذایی روزانه بیمار گنجانده شود.
*اجتناب از خوردن آب در وسط غذا و یا بلافاصله بعد از آن
*پرهیز از پرخوری
*رژیم غذایی افراد مصروع باید حاوی مقادیر بالای ویتامین نظیرفولیک اسید (در سبزی و میوه‌های خام) ویتامین ب12(در لبنیات)، ویتامین کا(در سبزی‌ها و غلات) و ویتامین دی(در گوشت و روغن ماهی و شیر) باشد.
*با کمبود ویتامین‌های ب1(تیامین) و ب6(پیریدوکسین) حملات صرع را تشدید خواهند شد.
*کمبود ویتامین ب6 اغلب در اطفال و نوزادان ظاهر می‌شود و سبب تشنج می گردد که به سختی قابل کنترل است.
*مصرف مواد معدنی چون کلسیم و منیزیم (بیشتر در محصولات لبنی) و سدیم در بهبود و کاهش حملات بسیار موثر می‌باشند.
*با کمبود سدیم، کلسیم و منیزیم فعالیت الکتریکی در مغز دچار اختلال شده و حملات صرع آغاز می‌گردند.
*علاوه بر ویتامین‌ها و مواد معدنی، مصرف کارنیتین(نوعی ماده مغذی برای عملکرد صحیح درسیستم عصبی و متابولیسم بدن) نیز جهت کاهش حملات صرع می‌شوند.

خواب کافی:

*این بیماران باید خواب کافی داشته باشند و این مساله در تسریع روند بهبودی آنان حائز اهمیت است.

صرع تعمیم یافته اولیه(نوع خوش خیم اختلال تشنجی) را نمی‌توان بدون در نظر گرفتن ساعات خواب مورد نیاز بیمار كنترل كرد.

*در مجموع این بیماران باید 8 ساعت از کل روز را بخوابند. البته مصرف برخی از داروها ساعات خواب را افزایش می‌دهند.

*فقدان خواب در طول شبانه روز منجر به تشدید علائم بیماری می‌گردد.

صرع، ورزش ها و خطرات آن‌ها:

*بیماران صرعی، كمتر می‌توانند در ورزش‌هایی نظیر چتر بازی، سقوط آزاد و كوه‌نوردی شركت كنند.
*خطر غرق شدن بیماران صرعی 4 برابر بیشتر از سایر افراد است.
*خستگی ممكن است منجر به حمله شود.
*تمرینات بدنی به‌صورت افراطی در دوره‌ی بلوغ، ممكن است موجب تغییراتی در EEG گردد.
*در مسابقات ورزشی، داشتن هیجان‌های کاذب و استرس بالا موجب تشدید حمله در بیمار می‌شود.
*تنفس‌های عمیق در ورزش، منجر به کاهش سطح دی اکسید کربن خون و کاهش بروز حملات تشنجی می‌گردند.
*ورزش، استرس را کم کرده و احساس شادابی را در فرد افزایش می‌دهد.

نکات ایمنی در فعالیت‌های ورزشی:

*گذاشتن کلاه ایمنی در ورزش‌هایی نظیر دوچرخه سواری، اسب سواری، ژیمناستیک و اسکی
*دوری از شنا کردن در دریا و یا استخرهای با عمق بالا
*تا جایی که امکان دارد بیمار مصروع باید از انجام ورزش‌های رزمی مانند بوکس، پرتاب دیسک وکاراته دوری کند.

ورزش در مبتلایان به صرع:

*پرهیز از انجام فعالیت‌های ورزشی در بلندی و با اشیای خطرزا
*رعایت نکات ورزشی در زمان شنا کردن
*اجتناب از انجام ورزش‌هایی که منجر به بروز و یا تشدید علائم صرع می‌شوند.
*حملات صرع معمولاً از نظر زمانی قابل پیش بینی هستند و مصروع می‌تواند قبل از این حملات به انجام ورزش بپردازد.

عواملی که باعث تشنج در حین ورزش می شوند:

*خستگی زیاد در بعد از فعالیت‌های ورزشی
*فقدان خواب کافی
*کمبود آب در بدن
*از دست رفتن مقادیر بالای املاح
*افزایش دمای بدن بدون دلیل
*کاهش قند خون
فعالیت‌های بدنی شدید، فشارهای عصبی و قرارگیری در محیط‌های پر استرس و ورزش در آب و بلندی، می‌توانند برای فرد مصروع خطرناک باشند.

توصیه‌های پزشکی:

1)داشتن زندگی سالم و عادات غذایی مناسب در کاهش حملات صرع موثر می‌باشند.

2)خواب کافی، عدم اعتیاد به الکل و مواد مخدر و دوری از فشارهای روحی نیز به کنترل صرع کمک می‌کنند.

3)بیماران مبتلا باید رژیم غذایی روزانه خود را به‌صورت منظم دریافت کنند.

4)افزایش یا کاهش قند خون در برخی موارد حاد سبب حملات تشنجی می شوند.

5)مواد حاوی کافئین(قهوه)، قندهای ساده و مواد الکلی سبب کاهش قند خون و بروز حملات صرع می‌گردند.

6)نان گندم با فیبر بالا یا نان سبوس دار در تنظیم قند خون بسیار موثرند

7)مصرف مواد لبنی مانند شیر، ماست و پنیر

8)استفاده از سبزیجاتی نظیر چغندر، هویج، لوبیای سبز و انواع سبزی‌های تازه

راه‌های پیشگیری:

*کنترل تب در کودکان
*مراقبت‌های پیش از تولد
*زایمان بی خطر
*کاهش ضربه مغزی
*درمان به‌موقع بیماری‌های عفونی و انگلی
*مشاوره ژنتیک
*داشتن برنامه غذایی منظم و خواب کافی
*توسط مصرف برخی داروهای‌ ضد تشنج‌ می‌توان‌ از بروز حملات‌ صرعی جلوگیری‌ کرد.
*پرهیز از قرارگیری در موقعیت‌ها و یا مکان‌هایی که منجر به تشدید حملات صرع شوند.

درمان:

افراد مبتلا به صرع، باید داروهای تجویز شده از سوی پزشک را به‌موقع مصرف کنند. این داروها معمولاً در طی 2 تا 4 سال بعد از آخرین حمله تشنج ادامه دارند. اگر با دارو نتوان حملات صرع را کنترل کرد و همچنین ام آر آی وجود یک زائده مغزی را نشان دهد، تنها از طریق جراحی می‌توان آن را درمان کرد. بیمار باید تحت نظر پزشک باشد و هر 6 ماه یک بار توسط پزشک ویزیت شود.

اقدامات اولیه در درمان:

*قرار دادن یک جسم سخت در بین دندان‌ها تا از گاز گرفتن زبان، جلوگیری شود.
*اگر فرد دچار یک تشنج تونیک- کلونیک شده باشد، باید او را به یک سمت خواباند و سرش را پایین‌تر از بدنش قرار داد.
*در بیشتر مواقع تشنج بعد از یک دقیقه بر طرف می‌شود و بعد از آن فرد به خواب فرو می‌رود ولی اگر تشنج بیشتر از چند دقیقه طول بکشد باید حتماً فرد را به نزدیک‌ترین مرکز درمانی منتقل کرد.
*اگر فرد تاکنون یک تشنج تونیک- کلونیک نداشته و برای بار اول به آن مبتلا شده، به سرعت باید او را به بیمارستان منتقل کرد.

داروهای مورد استفاده در بیماری صرع:

*گاباپنتین
*کلونازپام
*کاربامازپین
*والپروات سدیم
*فنی توئین
*فنوباربیتال
*دیازپام
*اتوسوکزوماید

تداخل داروهای ضد صرع و مواد مغذی:

-داروهای مصرفی جهت کنترل صرع، می توانند سبب سوء جذب برخی از مواد مغذی مانند ویتامین های دی، کا و فولیک اسید و مواد معدنی چون کلسیم، منیزیم و منگنز گردند.
-سالمندان، کودکان در حال رشد و زنان باردار بایدر مصرف داروها دقت کافی را داشته باشند.
-مصرف فنی توئین (دیلانتین)، موجب کاهش"تیامین" در خون و مایع نخاعی می‌شود.
-با افزایش مصرف داروهایی مانند"فنوباربیتال" یا"فنی توئین، سطح منیزیم گلبول های قرمز کاهش می‌یابد.
-مصرف داروهای ضد تشنج به جز"والپرویک اسید"(دپاکوت)، با کاهش سطح ویتامین دی و کلسیم همراه می‌باشد.
-مصرف داروهای ضدصرع و کاهش میزان"فولات" موجب اختلالات عصبی در کودکان می‌شود.
-مصرف مکمل‌های غذایی حاوی ب کمپلکس، ویتامین دی، ای، کلسیم و منیزیم برای این دسته از بیماران توصیه می‌شود.

درمان غیردارویی بیماری صرع:

استفاده از روش‌های غیردارویی در كنار دارو درمانی، برای بیماران مبتلا، بسیار کاربرد دارد. البته در قبل از تعیین شیوه درمان غیردارویی، ویژگی‌های شخصی مانند سن بیمار، وضعیت تحصیلی و نوع رفتار، نوع ارتباط بیمار با خانواده و بالعكس، میزان بهره هوشی و سایر موارد از اهمیت بالایی برخوردار هستند.

3 شیوه درمان غیردارویی:

1)حمایت خانواده:

حمایت‌های والدین و سایر اعضای خانواده، نقش بسیار مهمی در درمان دارد چرا که منجر به افزایش میزان اعتماد به نفس در بیمار می‌شود. برای مثال ممكن است بعد از هر حمله صرع، نحوه برخورد خانواده به گونه‌ای باشد که در بیمار احساس ترحم ایجاد گردد.

بنابراین بروز رفتارهای متضاد در خانه مشكلاتی را در تربیت فرد مصروع ایجاد می‌كنند كه در نهایت با تداوم این رفتارها، كاهش اعتماد به نفس، بد عادت كردن، لوس بار آمدن و راحت طلبی در او شکل می‌گیرد. در خانه نباید بیمار مصروع را از انجام هر كاری منع كرد بلكه باید به او اجازه داد تا مطابق با سن، توانایی و وضعیت جسمی‌اش به انجام کارهایی مرتبط بپردازد. در مورد كودكان مصروع عقب مانده و یا كودكان مصروعی كه دچار ناهنجاری‌های رفتاری شده‌اند، این روش می‌تواند بسیار موثر باشد.

2)رفتار درمانی:

فشارهای عصبی و داشتن استرس‌های طولانی مدت موجب افزایش میزان تشنج می‌گردد. روش‌های رفتار درمانی و دوری از مکان‌های پراسترس، در تسریع روند درمان بیماران اهمیت ویژه‌ای دارند.

۱)شیوه‌های رفتار درمانی شامل موارد زیر است:

الف)روش‌های بیوفیدبك:

در این روش، افزایش ریتم الكتروآنسفالوگرافی در قسمت حسی، حركتی مقاومت فرد را در برابر بیماری صرع افزایش می‌دهد.

ب)روش‌های آرامش دهی:

فشارهای عصبی و داشتن استرس می‌تواند منجر به افزایش علائم تشنج در بیمارگردد. البته با استفاده از این روش، می‌توان تشدید علائم را در بیمار کاهش داد.

3)گروه درمانی:

بیمار مصروع نباید در ارتباط با افراد دچار محدودیت شود چرا که ممکن است در او احساس تنهایی و طردشدگی از اجتماع ایجاد گردد. انجام بازی و کشیدن نقاشی در جمع برای کودکان بسیار اهمیت دارد. مهد‌های‌کودک و مدارس نیز نقش بسیار مهمی در این روش ایفا می‌كنند.


ویدیو مرتبط :
بیماری صرع و طب سنتی

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

اطلاعاتی کامل درباره بیماری صرع



 

تشنج, بیماری روانی, بیماری صرع

صرع، یک اختلال مغزی است. در این بیماری سلول های عصبی یا نورون ها، پیام های غیرطبیعی دریافت می کنند.

بیماری صرع
در صرع، الگوهای طبیعی فعالیت نورون ها مختل می شود و باعث احساس عجیب، تشنج، گرفتگی عضلانی و از دست دادن هوشیاری می شود.

در طی حملات تشنج، نورون ها ممکن است 500 بار و یا بیشتر در ثانیه، مواد انتقالی را منتقل کنند.
در برخی افراد، این اتفاق گهگاه رخ می دهد، اما برای برخی دیگر ممکن است صدها بار در روز رخ دهد.

در حدود 25 تا 30 درصد از مصروعین، با وجود مصرف دارو، هنوز دارای حملات تشنج می باشند. پزشکان به این نوع صرع، صرع مقاوم می گویند.

انواع صرع
- تشنج پیچیده جزئی : مشکلات در توجه و یا کنترل خلق و خو.

- تشنج سمت چپ : اضطراب و ناامیدی به علت مشکلات در درک و بیان.

- تشنج سمت راست : مشکلات اجتماعی و رفتار بدون فکر.

- تشنج جلوی مغز : بهم ریختگی و اقدام بدون توجه به عواقب.

هوش مصروعین
صرع مسری نیست و به دلیل بیماری روانی و یا عقب ماندگی ذهنی نیست. برخی از افراد عقب مانده ذهنی، ممکن است تشنج داشته باشند. اما این به آن معنا نیست که هر فردی که بیماری صرع دارد، عقب مانده ذهنی می باشد.
بسیاری از مصروعین، دارای هوش طبیعی و یا حتی بالا می باشند

افراد مشهور مبتلا به صرع
- نویسنده معروف روس به نام داستایوفسکی

- فیلسوف نامدار، سقراط

- ناپلئون بناپارت

- مخترع دینامیک، آلفرد نوبل

- نقاش فرانسوی، ون سان ون گوک

- نویسنده روس، لئو تولستوی

تشنج و تاثیرش بر مغز
تشنج ها، اثری بر مغز ندارند.
اگر تشنج شدید باشد، باعث صدمه زدن به مغز می شود.
کودکانی که علت خاصی برای تشنج آنها پیدا نکرده اند، 68 تا 92 درصد آنها بعد از 20 سال بهبودی یافته اند.
به طور کلی، با گذشت زمان و مصرف دارو و یا جراحی، تشنج کم و یا متوقف می شود.

علل بیماری صرع
- اختلال در سیم کشی مغز، عدم تعادل عصبی و انتقال دهنده های عصبی و یا ترکیبی از این عوامل. برخی افراد مبتلا به صرع، دارای سطح بالایی از تحریک کننده های انتقال دهنده های عصبی می باشند که باعث افزایش فعالیت عصبی می گردد. در حالی که برخی از مصروعین، دارای مقدار کمی از این تحریک کننده ها می باشند و باعث کاهش فعالیت نورون ها در مغز می شوند.

- بعد از جراحی سر، سکته و یا دیگر مشکلاتی که اتصالات غیر طبیعی را ایجاد می کنند.

- غشای سلولی که اطراف نورون ها را می پوشاند نیز در ایجاد صرع نقش دارد.

- اختلال در حرکت مولکول ها در داخل و خارج از غشا، اختلال در تغذیه و تعمیرات سلول غشایی.

- اختلالات ژنتیکی.

- سرطان مغز، اعتیاد به الکل و بیماری آلزایمر.

- حملات قلبی و سکته که باعث فقدان اکسیژن در مغز می شود.
حدود 32 درصد از موارد صرع مربوط به بیماری های عروق مغزی می باشد که اکسیژن کمی را به سلول های مغز می رساند

- مننژیت، ایدز، آنسفالیت ویروسی، هیدروسفالی و دیگر بیماری های عفونی.

- بیماران مبتلا به سلیاک که عدم تحمل به گلوتن گندم را دارند و یا عفونت انگل مغز دارند نیز می توانند به صرع مبتلا شوند.

- صرع با اختلالات متابولیسمی، فلج مغزی و اوتیسم همراه است.

- عفونت های مادرزادی، عدم تغذیه صحیح و کمبود اکسیژن.

- قرار گرفتن در معرض سرب، مونوکسید کربن و بسیاری از سموم دیگر.

- مواد مخدر و زیاد مصرف کردن داروهای ضدافسردگی و دیگر داروها.

- کمبود خواب، مصرف الکل، استرس و یا تغییرات هورمونی.

- در برخی افراد، نگاه کردن به رقص نور و یا صفحه کامپیوتر نیز ممکن است باعث صرع شود.

- سیگار کشیدن یکی از علل ایجاد صرع می باشد. نیکوتین در سیگار بر روی گیرنده های انتقال دهنده های عصبی اثر می کند.

تشنج, بیماری روانی, بیماری صرع

جلوگیری از صرع
- در ماشین، کمربند را ببندید، کلاه کاسکت در موقع موتورسواری بگذارید تا جلوی ضربات سر و صرع را بگیرید.

- به مقدار کافی بخوابید.

- به تغذیه خود اهمیت دهید.

- زنان باردار مراقب فشار خونشان باشند و  از عفونت های دوران بارداری جلوگیری کنند تا به مغز جنین آسیبی وارد نشود.

- بیماری های قلبی و عروقی، فشار خون بالا، عفونت و دیگر مشکلات باعث ایجاد صرع در بزرگسالی و پیری می شود.

- غربالگری ژنتیک و تشخیص قبل از تولد، یکی از راه های جلوگیری از صرع می باشد.

درمان صرع
برای بسیاری از مصروعین، تنها با تجویز یک دارو می توان تشنج را کنترل نمود.
ترکیب داروها معمولا دارای عوارض جانبی مثل خستگی و کاهش اشتها می باشد.
ترکیب داروها هنگامی تجویز می شود که یک دارو نتواند تشنج را کنترل کند.
زنان باردار مراقب فشار خونشان باشند و از عفونت های دوران بارداری جلوگیری کنند تا به مغز جنین آسیبی وارد نشود

جراحی
هنگامی که حملات تشنج با دارو کنترل نشود، پزشک توصیه به جراحی می کند. پزشکان، نوع تشنج و منطقه مغزی درگیر را در نظر می گیرند.

پزشکان، از جراحی برخی نواحی مغز جلوگیری می کنند. این نواحی مغز عبارتند از: گفتار، زبان، شنوایی و یا دیگر توانایی های مهم.
هنگامی که جراحی تمام شد، فرد باید دارو را به مدت دو سال مصرف کند.

تغذیه
برخی مطالعات نشان داده که برخی کودکان اگر از رژیم غذایی پر چرب و کم کربوهیدرات استفاده کنند (رژیم کتوژنیک)، تشنج کمتر اتفاق می افتد.

اما این رژیم عوارض جنبی دارد، از قبیل: تاخیر در رشد، افزایش اسید اوریک خون و ایجاد سنگ کلیه.
محققان هنوز مطمئن نیستند که این رژیم برای تمام افراد مصروع می تواند مفید باشد یا نه.
یک رژیم غذایی صحیح و مصرف مکمل های ویتامینی مخصوصا: اسید فولیک می تواند باعث کاهش نقص هنگام تولد و صرع مادرزادی شود.
ملاتونین نیز یک مکمل غیر ویتامینی است که تشنج را در برخی افراد، کم می کند.

توصیه ها
- همیشه به زندگی نگاه مثبت داشته باشید. اگر فرزندتان مبتلا به بیماری است، سعی کنید کودک خود را نسبت به بیماری، خوش بین کنید.

- سعی کنید در تمام کارها، مستقل باشید.

- راجع به بیماری، آگاهی و اطلاعات کامل داشته باشید.

- شما و بیماریتان با هم زندگی می کنید، پس باید با هم سازگاری داشته باشید.

- از خدمات مشاوره ای نیز می توانید کمک بگیرید.

- از تجارب بیماران دیگر نیز استفاده کنید.

- اعتماد به نفس را در خودتان پرورش دهید.

- ورزش کنید.

- طرز درست نفس کشیدن را یاد بگیرید.

- با دوستان و اقوام خود روابط صمیمی برقرار کنید.

- تا زمانی که تشنج ها تحت کنترل شما در نیامده است، از رانندگی دوری کنید.
منبع:tebyan.net