نگرانی های دوران نامزدی

 

سنگ‌ها را وا بكنید

 

یکی از اصلی‌ترین موارد نگران کننده برای عروس و دامادها چطور برگزار کردن مراسم عروسی است. این که طبق عرف دو خانواده باشد، سنت‌های هر شهر در آن در نظر گرفته شود، مطابق میل امروزی‌ها باشد و... .

 

مشخص نبودن مسائل دیگری مثل وضعیت شغلی پسر، مسكن، باقی ماندن بخشی از تحصیل دختر یا پسر و... نیز می‌تواند شدت این نگرانی‌ها را بیشتر کند. راه پیشگیری از این مشکل این است که قبل از عقد و خواستگاری و قبل از اینكه دلبستگی‌های دوطرف بیشتر شود تمام موضوعات را صادقانه با یكدیگر مطرح كرده و خواسته‌های منطقی خود را بیان كنید و در این بین احیاناً اگر مشكلی هم باشد كه فكر می‌كنید قادر به حلش نیستند، آن را به بزرگ‌ترها واگذار كنید. سعی کنید این توافقات را در همان روزهای اول به دست آورید تا بعد از نامزدی و عقد مجبور نباشید برای پذیرش شرایط جدید با هم سر و کله بزنید.

 

برنامه‌ریزی روی كاغذ

 

شما قطعاً تا پیش از ازدواج، ذهنیت روشنی از زندگی مشترک داشته‌اید (نگویید نه که در این صورت مجبوریم خدمتتان عرض کنیم برای ازدواج عجله کرده‌اید و خودتان را دستی دستی توی دردسر انداخته‌اید). ایده آل‌هایتان را روی یک کاغذ بنویسید، وضع موجود را هم در یک ستون مقابل آن بیاورید و با توجه به شرایط فعلی مشخص کنید که چقدر می‌توانید به این ایده آل‌ها یا وضع مطلوب نزدیک شوید. این موارد می‌تواند شامل روابط بین فردی شما و نامزدتان، نحوه برگزاری مراسم، نحوه برقراری مناسبات فامیلی، شرایط کار، زندگی، تحصیل و... باشد. این موارد را در خلوت خود بسنجید و نتیجه را با همسر و خانواده خود در میان بگذارید. قطعاً تعارض‌هایی هم در میان خواهد بود. سعی کنید برای این تعارضات راه حل منطقی پیدا کنید و اگر راه حلی نبود، از گذشت و چشم پوشی غافل نشوید.

 

شاید باور نکنید اما بخش مهمی از تنش‌های دوران نامزدی به تصورات اشتباه از همدیگر مربوط می‌شود. چطور؟ این که یکی از شما چیزی را می‌گوید و دیگری آن طور برداشت می‌کند که خودش می‌خواهد. نتیجه هم این می‌شود که یا دلخوری پیش می‌آید یا کارها خارج از نقشه و برنامه‌ای که برایش داشته‌اید ادامه پیدا می‌کنند

 

حواست به من هست؟

 

شاید باور نکنید اما بخش مهمی از تنش‌های دوران نامزدی به تصورات اشتباه از همدیگر مربوط می‌شود. چطور؟ این که یکی از شما چیزی را می‌گوید و دیگری آن طور برداشت می‌کند که خودش می‌خواهد. نتیجه هم این می‌شود که یا دلخوری پیش می‌آید یا کارها خارج از نقشه و برنامه‌ای که برایش داشته‌اید ادامه پیدا می‌کنند. همین اول کاری خیالتان را راحت کنیم که این کج‌فهمی های اول ازدواج کاملاً طبیعی است. به هر حال زمان می‌برد تا شما به زبان مشترک برسید و متوجه شوید که همسرتان از بیان هر کلمه‌ای چه منظوری دارد. بنابراین سعی کنید که:

 

* احساسات همدیگر را بشناسید: یعنی اینكه اول از همه ناراحتی طرف مقابل را به خوبی متوجه شوید.

 

* انتقال احساسی داشته باشید: یعنی احساس همدردی كردن و سعی در برگرداندن آرامش به همسر خود را تمرین کنید.

 

*‌ علت ناراحتی را بفهمید: یعنی بدون آنکه عصبانی شوید و کاسه کوزه را بهم بریزید، منظور خود را تشریح کنید و سعی کنید دریافت و برداشت همسرتان از موضوع را هم درک کنید. این طوری به علت دلخوری و ناراحتی همسرتان پی خواهید برد.

 

* ‌نظراتتان را صریح بگویید: از این به بعد یاد می‌گیرید که نظراتتان را صاف و پوست کنده بیان کنید تا کج‌فهمی به وجود نیاید. مطمئن باشید به خیلی از اتفاقات، بعدها خواهید خندید، پس سعی نكنید با سختگیری‌های بیش از اندازه جلوی همدیگر سنگ بیندازید زیرا پس از عقد خود شما هم از سختگیری خودتان متضرر خواهید شد.

 

ذهنتان مشغول است؟

 

این‌ها مواردی است که باید خوب درباره‌شان فکر کنید:

 

* چه احساسی درباره ازدواج كردن دارید؟ خوشحالید یا سعی می‌كنید در این مورد فكر نكنید؟

 

* احساس می‌كنید كه رابطه شما و نامزدتان مشكلی دارد، اما نمی‌توانید علت را تشخیص دهید؟

 

* سعی می‌كنید كه خودتان را متقاعد كنید كه نامزدتان همان همسر مناسب شماست؟

 

* برای برنامه‌ریزی مراسم ازدواج مردد هستید و هر وقت به عروسی خودتان فکر می‌کنید دلهره می‌گیرید؟

 

* دیگران بیش از شما برای ازدواجتان شور و شوق دارند؟

 

اگر پاسخ شما به این سوالات مثبت است، باید یکی از همین روزها با خودتان خلوت کنید و با نهایت صداقتی که در خودتان می‌شناسید، درباره علت این احساسات فکر کنید. برای خودتان دلایلتان را مرور کنید و حتی به مسخره‌ترین و بی اهمیت‌ترین مورد هم بی توجه نشوید. مثلاً اگر ترس از رو در رو شدن با خواهر شوهر یا وحشت از تأمین مالی خانواده شما را نگران می‌کند، این مورد را یادداشت کنید. بعد به همراه دلایل دیگر، یادداشتتان را به نامزدتان نشان دهید و سعی کنید مشارکت او را برای پیدا کردن راه حل‌های این مشکلات جلب کنید. اگر موردی بود که هیچ کدام برایش راه حلی نداشتید، می‌توانید از بزرگ‌ترها، پدر و مادر و حتی یک مشاور آگاه کمک بگیرید. یادتان باشد هیچ موضوعی را به حال خود رها نكنید. این طرز فكرها كه «بعداً همه چیز درست می‌شود» می‌تواند زندگی را برای همیشه به کامتان تلخ کند.

منبع:برگرفته از ساج، همدردی

ویدیو مرتبط :
دوران نامزدی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

دوران شیرین نامزدی

یکی از اموری که در زندگی مشترک نقش حساسی دارد، « دوران نامزدی» است . اگر با این دوران ، با ظرافت و ماهرانه برخورد شود و به وظایف مخصوص آن عمل شود، می تواند در بالندگی و پرباری و استحکام دوران های بعدی ، تأثیرعمیقی داشته باشد.

 

سخن عامیانه ای بین مردم هست که می گوید : «یک روز دوران نامزدی ، بهتر از یک سال دوران بعد از عروسی است !» این سخن ، هر چند مبالغه آمیز است، اما حقیقت مهمی را بیان می کند ؛ واقعا دوران نامزدی از جهاتی مهم تر و شیرین تر و پر بارتر و لذت بخش تر و سازنده تر از دوران پس از عروسی است و می توان در این دوران ، شالوده و پایه های زندگی آینده را بنا نهاد .

 

منظور ما از « دوران نامزدی » ، فاصله ی بین عقد و عروسی است . یعنی عقد صورت گرفته باشد و یا اگر طرفین برای عقد دائم آمادگی ندارند و می خواهند در فرصت و مناسبتی خاص و با برپایی جشن، عقد کنند ، می توانند عقد موقت بخوانند تا زمان عقد دائم فرا رسد . عقد موقت ، قانون و شرایط مخصوصی دارد که باید رعایت شود و یکی از شرایط آن این است که : حتما باید با اجازه ی پدر دختر باشد ( مانند عقد دائم ).

 

 

وظایف دختر و پسر در این دوران

1- افزایش شناخت نسبت به یکدیگر، برای تفاهم بیشتر

هر چند دختر و پسر، در مرحله ی گزینش ، باید شناخت کافی نسبت به هم پیدا کرده باشند اما علاوه بر آن شناخت ، باید در دوران نامزدی ، آشنایی ملموس تر و محسوس تر و بیشتری از یکدیگر پیدا کنند و با روحیات و اخلاق و دیدگاه های هم بیشتر آشنا شوند. در حقیقت ، این آشنایی و شناخت در دوران نامزدی ، تکمیل کننده ی شناخت مرحله ی گزینشی است، آن گاه در پرتو این آشنایی نزدیک و کامل ، خود را برای تفاهم و سازگاری در زندگی مشترک ، آماده می کنند. آن شناخت ، برای«انتخاب » بود و این شناخت ، برای « تفاهم و سازگاری».

 

 

2- اصلاح وتربیت

 

اگر کسی صفت و خصوصیتی را در نامزدش مشاهده کند که مورد پسندش نباشد و بخواهد آن را برطرف و یا اصلاح کند ، یا صفت و حالتی را در او ایجاد کند، بهترین دوران برای این « اصلاح و تغییر و تربیت »، دوران نامزدی است. چون هنوز روابطشان عادی نشده و نسبت به هم احترام و محبت خاصی قائلند . در نتیجه پذیرششان از همدیگر بیشتر است و زمینه ی تحول و تغییر و اصلاح ، مساعدتر. ( اما نباید از یاد برد که نمی توان فردی را که سال ها به شیوه و عادت خاصی خو گرفته ، اساسا و به طور کلی تغییر داد و متحول کرد؛ بنابراین ، منظور اصلاح و تغییر در اصول بنیادین فرد نیست)

 

 

3- افزایش محبت

از شرط های اصلی سعادت در زندگی زناشویی ،« محبت » است و زمینه ی آن باید قبل از عقد فراهم شده باشد. اما دوران نامزدی ، بهترین فرصت برای افزایش و تحکیم محبت است. رفتار و گفتار و تمام اعمال نامزدها، در افزایش محبت و یا کاهش آن ، مؤثر است.

بنابراین ، دختر و پسر باید کاملا مواظب اعمال خود باشند و از هر عمل پسندیده ای که باعث افزایش محبت می شود، کوتاهی نکنند و از کارهایی که موجب دلسردی و کاهش محبت می شود، اجتناب کنند.

 

 

4- بها دادن به احساسات و عواطف یکدیگر

نامزدها باید مواظب عواطف و احساسات یکدیگرباشند و به آن بها و جواب مناسب دهند. بعضی از نامزدها، به عواطف و احساسات لطیف نامزدشان ، بهای لازم را نمی دهند و به او «بی اعتنایی» می کنند و خیال می کنند این کارشان باعث عزیزتر شدنشان می شود! حال آنکه کاملا برعکس است و چنین رفتاری باعث جریحه دار شدن عواطف نامزدشان می شود و در نتیجه کینه ی او را به دل می گیرد و ممکن است لطمه های سنگینی به زندگی شان بزند.

 

خاطرات دوران نامزدی معمولا تا آخر عمر در ذهن می ماند و در زندگی آینده تأثیر دارد ( چه خاطرات شیرین و چه تلخ ).بنابراین ، رفتار نامزدها باید کاملا حساب شده باشد و از اعمالی که به غرور و شخصیت یکدیگر لطمه می زند، اجتناب گردد. بی اعتنایی و سرسنگینی و تکبر در مقابل نامزد، لطمه های سنگینی به عواطف و شخصیت او می زند.

 

متأسفانه فراوان مشاهده می شود که پسران جوان از بی اعتنایی و سرسنگینی نامزدشان گله و درد دل دارند و مثلا می گویند :« هدیه ای برای نامزدم گرفتم و با هزار امید و آرزو به دیدارش رفتم ، اما او بی اعتنایی و بی احترامی کرد و مرا تحویل نگرفت و با دلی شکسته و پر خون از منزلشان بیرون آمدم...»دختران متدین و با عفت بدانند که این کارها، لازمه ی تدین و عفت نیست ، بلکه حرام است.

 

معنا ندارد که دختر، در مقابل نامزدش که به او محرم است و در حقیقت شوهر اوست ، خود را مخفی کند و به او بی اعتنایی نماید ! بله، این را قبول داریم که : دختران عفیف و با حیا در اوایل دوران نامزدی ، خجالت می کشند و نمی توانند با نامزدشان رفتاری خیلی صمیمی و محبت آمیز داشته باشند؛ پسران هم باید رعایت حال آنان را بکنند؛ اما این حالت و خجالت باید به زودی برطرف گردد و رابطه شان صمیمی و پر محبت ، و در عین حال همراه با احترام متقابل باشد .

 

 

5- هدیه دادن

« هدیه » در جلب دل ها و افزایش محبت ها ، نقش عجیبی دارد. بر نامزدها لازم است که از این نکته ی زیبا و مهم غفلت نکنند.

لازم نیست که هدیه ، گران قیمت باشد، بلکه لازم است زیبا و مورد علاقه ی طرف باشد و مهمتر آن که : « با ظرافت داده شود!». هدیه دادن ، ظرافت و سلیقه ی خاصی را می طلبد!

این هم فراموش نشود که : هدیه دادن باید از دو طرف باشد، نه این که فقط پسر به دختر هدیه بدهد . البته پسر باید بیشتربدهد!

 

 

6- نامه نگاری های محبت آمیز

نوشتن نامه های پر محبت و با صفا ، تأثیر نکویی در افزایش محبت و استحکام رابطه ی بین نامزدها دارد. حتی اگر دو نامزد به هم نزدیک باشند و همیشه یکدیگر را ببینند، باز هم نوشتن نامه تأثیر خود را دارد. نامزدها می توانند نامه ها را بنویسند و پس از ملاقات و هنگام جدا شدن از هم ، نامه ها را به یکدیگر بدهند. البته هرگاه مسافرتی پیش آمد و از هم دور شدند ، نامه ها باید بیشتر و مفصل تر شود.همسرانی را می شناسم که پس از گذشت سال ها از زمان ازدواجشان ، هنوز نامه های دوران نامزدی را نگه داشته و مطالعه می کنند و برایشان خاطره انگیز و لذت بخش است !

 

 

7- ملاقات های صمیمانه

دو نامزد باید در این دوران شیرین و به یاد ماندنی ، دیدارهای دوستانه داشته باشند. این ملاقات ها ، امید و شور و علاقه را درهر دو تقویت می کند. این کار نه تنها خلاف عفت نیست ، بلکه باعث تقویت عفت در هر دو می شود. در این ملاقات ها ، با یکدیگر صحبت های محبت آمیز داشته باشند و به هم عشق و علاقه و محبت نشان دهند و درباره ی زندگی آینده شان گفت و گو کنند ؛ به هم دل گرمی و امید بدهند و باهم به گردش و تفریح و مسافرت بروند.