میگرن مقعدی چیست؟

میگرن مقعدی اکثراً در خانم ها مشاهده می شود و به هیچ درمانی جواب نمی‌دهد

 

یکی از مشکلات مزمن و مقاوم به درمان که کسی به آن فکر نمی کند دردهای مقعد است که به دلایل نزدیک با میگرن باید آن را میگرن مقعد نامید.
 چرا که این درد هم دائمی نیست و بر خلاف بیماریهای کلاسیک انتهای روده و مقعد هیچگونه سابقه ای از تصادفات، آسیب و یا اثری از هموروئید، عفونت، جراحت، فیستول و تغییرات ساختاری در بافت و یا اطراف آن نشان نمی دهد.  

 

در این مورد بیمار از درد غیر عضوی آزاردهنده در 180 درجه در یک طرف مقعد (یعنی مقارن صفحه ساعت 12 تا 18 و یا 06 تا 12 نیمه راست یا چپ مقعد) شکایت می کند.
این درد در فواصل مختلفی بروز می کند و مجدداً بعد از چند ساعت یا چند روز بدون آنکه هیچگونه تغییر یا اثری از آن باقی بماند آرام می شود. این دردهای حمله ای مقعد اکثراً در خانم ها مشاهده می شود و مانند میگرن شکمی به هیچ درمان موضعی و یا سیستمیک جواب نمی‌دهد.   
 

اگر از بدشانسی بیمار در معاینات تصادفا تغییراتی مانند هموروئید و یا زخمی مشاهده شود و تحت عمل جراحی قرار گیرد، حتی اگر عارضه تشدید نگردد اثر مثبتی هم روی دردهای تکراری ندارد. این نوع دردها مانند سردرد میگرنی فقط با پیشگیری از عوامل محرک و به روش نورال تراپی خوب جواب می دهند.  
 

از دردهای همجوار مقعد باید درد دنبالچه را در نظر داشت که بعد از زمین خوردن با پشت روی یخ یا در اثر افتادن از روی صندلی که دنبالچه آسیب تاندونی یا استخوانی می بیند ایجاد می شود.  
 

درد دنبالچه همیشگی نیست ولی با تحریکات اعضاء مجاور اعم از مثانه ، روده و اعضای تناسلی، بدون مقدمه آزار دهنده ای برو ز میکند و هر گونه عمل جراحی میتواند اثر تشدید کننده ای بر آن داشته با شد و کاملآ جدا از درد های ذکر شده مقعد است.
منبع:salamatnews.com

ویدیو مرتبط :
انگل مقعدی (کرمک) در کودکان

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

چرا مبتلایان به میگرن از نور گریزان‌اند؟

 

 

 

گروهی از محققان آمریکایی موفق به شناسایی مکانیسمی شده‌اند که سبب می‌شود نور درد را در مبتلایان به میگرن افزایش دهد.

به گزارش خبرگزاری فرانسه، محققان می‌گویند در حین یک حمله میگرنی، درد نیمی از جمجمه را فرا می‌گیرد و با نشانه‌هایی مانند حالت تهوع، خستگی و ناراحتی‌های بینایی همراه می‌شود.
در این حالت تحمل نور سخت بوده و فرد برای تسکین درد خود از نور گریزان می‌شود.

محققان دانشگاه هاروارد آمریکا بررسی‌هایی را روی افراد نابینا که در حین حمله میگرنی در معرض نور قرار می‌گرفتند انجام دادند. گروهی از این افراد در اثر ابتلا به ناراحتی‌های چشمی نابینا شده بودند و قادر به دیدن نور و سایه نبودند، اما دسته دوم قادر به دیدن سایه و نور کم بودند.

 

بررسی‌ها نشان داد مواجهه با نور درد را در گروه اول تشدید نمی‌کند در حالی که در گروه دوم به ویژه در نور آبی و خاکستری این اتفاق می‌افتد. این به آن معنی است که مکانیسم درد عصب بینایی را دخیل می‌کند. سلول‌های شبکیه گیرنده‌های نوری شامل ملانوسپین دارند که نوعی محرک بیولوژیک خواب و بیداری و تنها گیرنده نور در افراد نابینا است. بررسی‌ روی موش‌ها نشان داده است در حین حملات میگرنی گروهی از عصب‌ها تحریک می‌شوند، نور نوعی فعالیت الکتریکی را در عصب‌ها ایجاد می‌کند که حتی در تاریکی نیز باقی می‌ماند و به تدریج از بین می‌رود به همین دلیل است که افراد مبتلا به حملات میگرنی حتی پس از 20 تا 30 دقیقه در تاریکی بودن هم حس گریز از نور را دارند.