مُسکن هایی که بلای جان می شوند!

این قرص‌ها قرار است دوست شما باشند، همدم‌هایی كه درد شما را آرام كنند و نگذارند اذیت شوید، اما گاهی خود آنها باعث می‌شوند كه مشكلاتی بسیار خطرناك پیش بیایند، شما باید حتما این نكته‌ها را در مورد مسكن‌ها بدانید.

مجله سیب سبز: این قرص‌ها قرار است دوست شما باشند، همدم‌هایی كه درد شما را آرام كنند و نگذارند اذیت شوید، اما گاهی خود آنها باعث می‌شوند كه مشكلاتی بسیار خطرناك پیش بیایند، شما باید حتما این نكته‌ها را در مورد مسكن‌ها بدانید.

 این مسكن‌ها را باید با غذا بخورید یا با شیر

سابقه زخم ‌معده یا دوازدهه و خونریزی گوارشی

خانواده داروهای موسوم به داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (موسوم به NSAIDS) كه شامل آسپیرین،‌ ایبوپروفن، ناپروكسن و نیز داروهای سلكسیب (سلبوكس) هستند می‌توانند باعث صدمه دیدن سلول‌های محافظ جدار معده و دوازدهه شوند و در نتیجه امكان بروز زخم‌های گوارشی و خونریزی‌های گوارشی را بیشتر كنند. تحقیقات نشان داده كه مصرف اینگونه داروها دومین  علت بروز زخم‌‌های گوارشی است.

اگر مشكل گوارشی، ترشح افزایش اسید معده، ریفلاكس یا ترش كردن و سابقه زخم یا خونریزی گوارشی دارید؛ بهتر است از این گروه از داروها استفاده نكنید یا اگر مجبور به استفاده از آنها هستید آنها را حتما همراه با غذا یا شیر بخورید.

---

به فكر جگرتان باشید

مشكلات كبدی

مسكن‌های حاوی استامینوفن (قرص‌های سرماخوردگی، استامینوفن كودئین و ساده، تانینفول و...) می‌تواند باعث آسیب جدی كبدی شود. حتی دوزهای كم‌ این مسكن‌ هم می‌تواند باعث آسیب كبدی شود، برای همین حتما زیر نظر پزشك اینگونه داروها را مصرف كنید. اگر سابقه مشكل كبدی دارید حتما به پزشك‌تان این مسئله را اطلاع دهید تا از این نوع مسكن‌ها برای شما استفاده نكند، در ضمن هرگز سرخود از اینگونه داروها استفاده نكنید.

---

اگر نمی‌خواهید كارتان به دیالیز بكشد

مشكلات كلیوی

دفع استامینوفن از راه كبد است، اما دفع مسكن‌هایی مثل ایبوپروفن، ناپروكسن و بسیاری از مسكن‌های دیگر از راه ادرار و توسط كلیه‌هاست. در موارد معدودی این مسكن‌ها می‌توانند باعث آسیب ناگهانی یا تدریجی به كلیه‌‌ها و كاهش عملكرد آنها شوند.  اگر بیماری‌های دیابت، افزایش فشارخون یا مشكلات كلیوی (و حتی سابقه سنگ كلیه) دارید حتما باید برای مصرف اینگونه مسكن‌ها با پزشك مشورت كنید و بهتر است اصلا از این گروه داروها استفاده نكنید و اگر هم مصرف كرده‌اید تست‌های مشخص‌كننده عملكرد كلیه بدهید.

---

  برای آنكه قلب‌تان نمیرد

سابقه بیماری افزایش فشارخون، مشكلات قلبی یا بالا بودن كلسترول خون

داروهای موسوم به NSAIDS ممكن است روی عملكرد داروهای كاهش‌دهنده فشارخون تاثیر بگذارند. حتی در مواردی دیده شده كه این داروها باعث افزایش فشارخون افراد به صورت مستقیم می‌شوند. در موارد معدودی هم گزارش‌هایی از بروز سكته یا نارسایی قلبی پس از استفاده زیاد از آنها ارائه شده است. باید بدانید كه به هر حال این گروه از مسكن‌ها می‌توانند روی سلامت قلبی شما تاثیر منفی بگذارند و برای همین باید استفاده از آنها را به حداقل برسانید.

---

  اگر می‌خواهید به شما حمله نشود

اگر مبتلا به بیماری آسم هستید

مطالعات گسترده نشان داده كه حدود 10 تا 20درصد از افراد آسمی با مصرف داروی آسپیرین یا سایر داروهای خانواده NSAIDS دچار حمله آسم می‌شوند. اگر مبتلا به آسم یا هر بیماری تنفسی هستید حتما با یك پزشك در مورد داروهای مسكنی كه می‌توانید مصرف كنید صحبت كنید. به طور معمول دیده شده كه مصرف استامینوفن یا داروهای كودئین‌دار، در این گروه از افراد مشكلی را رقم نمی‌زنند اما در این موارد هم بهتر است اول با یك متخصص در این مورد مشورت كنید.

---

  اگر كودك‌تان را دوست دارید

اگر می‌خواهید به كودك‌تان مسكن بدهید

هیچ وقت داروی آسپیرین را به كودك ندهید. مصرف آسپیرین در كودكان باعث یك عارضه نادر اما بسیار خطرناك موسوم به «سندرم ری» می‌شود كه می‌تواند باعث مرگ كودك شود. مصرف خانواده NSAIDS ها در كودكان بی‌خطر و امن است اما باز هم قبل از دادن آنها به كودكان روی جعبه و بروشور آنها را مطالعه كنید و اگر می‌توانید با پزشك‌تان در مورد انتخاب بهترین مسكن برای كودك‌تان مشورت كنید.

---

 
  اگر می‌خواهید سردردتان را تشدید كنید

اگر سردرد میگرنی مزمن دارید

میگرن بیماری آزاردهنده‌ای است. سردردهای میگرنی به شدت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد و طبیعی است كه افرادی كه سابقه میگرن دارند در زمان حملات سردرد یا حتی وقتی احساس می‌كنند دچار سردرد خواهند شد مسكن مصرف كنند اما باید این را بدانید كه اگر این نوع سردرد را دارید و بیشتر از 3 بار در هفته برای آن مسكن مصرف می‌كنید ممكن است دچار حملات سردردی موسوم به حمله‌های ناشی از مصرف زیاد دارو شوید. در این حالت با مصرف مسكن‌های زیاد سردرد آرام می‌شود اما بلافاصله پس از پایان تاثیر مسكن‌ها با شدتی بیشتر برمی‌گردد. برای رهایی از میگرن باید از داروهای تخصصی و توصیه‌‌های مربوط به سبك زندگی و پیشگیری‌هایی كه توسط متخصصان ارائه می‌شود سود ببرید.

---

 اگر می‌خواهید معتاد نشوید

اگر دردتان شدید است و برطرف نمی‌شود

برای دردهای بسیار شدید و مزمن گاه داروهایی موسوم به اوپیویید (مخدر) تجویز می‌‌شوند كه از خانواده داروهای نشات گرفته از مخدرهای طبیعی یا شیمیایی هستند. اینگونه مسكن‌ها بسیار قوی هستند و در ضمن احتمال بروز خونریزی با آنها بسیار كمتر از داروهای NSAIDS است، اما باید به این نكته توجه داشته باشید كه این داروها باعث وابستگی ذهنی و اعتیاد می‌شوند و این می‌تواند تاثیرات منفی زیادی روی بدن داشته باشد. در ضمن اینگونه داروها عموما خواب‌‌‌آور و بی‌حس‌كننده هستند و باعث كاهش سطح هوشیاری و حس بینایی و توان انجام فعالیت‌های جسمی و ذهنی می‌شوند و حس قضاوت را هم مختل می‌كنند و حتی  ممكن است باعث بروز توهمات شنوایی یا بینایی هم شوند.

---

   شدیدترین عوارض دارویی مسكن‌ها ناشی از تداخلات

مصرف همزمان داروهای دیگر

شاید در مورد تداخلات دارویی چیزهایی شنیده باشید اگر در این مورد اطلاعی ندارید باید به شما بگوییم كه گروهی از شدیدترین عوارض دارویی ناشی از تداخل اثر برخی داروها با برخی مسكن‌هاست. در واقع در این زمان‌ها بعضی داروها تأثیر  برخی دیگر را تشدید یا تضعیف می‌كنند یا این داروها همراه هم باعث بروز عوارض ناخواسته و ناگوار می‌شوند.

یك مثال خیلی ساده این است كه قرص وارفارین برای كاهش زمان لخته شدن خون (اصطلاحا رقیق‌كنندگی خون) مصرف می‌شود، اما این دارو اگر همزمان با داروی استامینوفن مصرف شود ممكن است باعث خونریزی وسیع داخلی شود. در ضمن خطر آسیب‌های كلیوی شدید در صورت مصرف همزمان داروهای NSAIDS با داروهای مدر به شدت افزایش می‌یابد.  شما حتما باید پزشك‌تان را در جریان داروهایی كه مصرف می‌‌كنید بگذارید و اگر هم خواستید مسكنی مصرف كنید و در حال مصرف داروی دیگری هستید حتما با پزشك مشورت كنید.

ویدیو مرتبط :
بلای بی کیفیتی به جان صادرات

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

بوق آفریقایی و توپ اروپایی بلای جان بلاتر

 

 

با داغ شدن بازار تساوی در رقابت‌های جام‌جهانی 2010، بازیکنان و سرمربیان تیم‌های حاضر انگشت اتهام را به توپ جدید آدیداس و شیپورهای گوش‌خراش تماشاگران آفریقایی نشانه رفته‌اند.

هرچند شیپور وو-وو-زلا واقعا اعصاب‌خردکن است، اما توپ جابولانی هیچ مشکلی ندارد و تقصیر از بازیکنانی است که به اندازه کافی با این توپ تمرین نکرده‌اند.

این روزها بازار تساوی در رقابت‌های جام‌جهانی 2010 داغ شده و همه، از بازیکن و سرمربی گرفته تا بقال سرکوچه، توپ جدید بازی‌ها را مقصر اصلی این اوضاع می‌دانند. می‌گویند توپ جدید در اثر ضربه شتاب بیشتری می‌گیرد و با سرعت بیشتر و حرکت عجیب‌وغریب‌تری پرواز می‌کند. به همین دلیل هم اغلب توپ‌ها گل نمی‌شود!

جالب است که از سال 1976 / 1355 تاکنون که در هر دوره از بازی‌های جام جهانی از توپ جدید آدیداس استفاده شده، آغاز رقابت‌ها با شکایت بازیکنان و بخصوص دروازه‌بان‌ها از رفتار عجیب توپ همراه بوده است. در هر دوره، توپ جدیدتر با آیرودینامیک بهتر طراحی می‌شد و تغییر شیوه حرکت توپ در هوا، بازیکنان و دروازه‌بانانی را که به توپ جدید عادت نداشتند، دچار مشکل می‌کرد.

تازه‌ترین توپ آدیداس هم که جابولانی نام دارد، از این امر مستثنی نیست. دروازه‌بانان می‌گویند که این توپ، سریع‌تر حرکت می‌کند و ضربه آن نیز شدیدتر است (که در نتیجه سرعت بیشتر توپ اتفاق می‌افتد) و از آن بدتر این‌که در طول حرکت، مسیر غیرمتعارفی را می‌پیماید. شایعاتی هم پخش شده که این توپ سبک‌تر از توپ‌های دیگر است، یا در سطح آن لایه‌های خاصی استفاده شده که انرزی ضربه را با اتلاف کمتری منتقل می‌کند.

آزمایش‌هایی که فیزیک‌دانان، چه در دانشگاه لاف‌برا در انگلیس (که توپ در آن جا طراحی شد) و چه دانشگاه‌های دیگری که این توپ را آزمایش کرده‌اند، نشان می‌دهد که این توپ به هیچ وجه سبک‌تر از دیگر توپ‌های فوتبالی نیست که پیش از این ساخته شده بود و بنابراین در اثر ضربه ،شتابش تفاوت خاصی ندارد، اما ویژگی‌های خاص آن که این توپ را به کروی‌ترین توپ ساخته‌شده تاکنون تبدیل کرده، موجب تفاوت حرکت آن در هوا می‌شود.
توپ جابولانی فقط از 8 قطعه تشکیل شده که به کمک حرارت به یکدیگر چسبیده‌اند؛ تازه هر یک از این قطعات نیز به صورت کروی قالب‌گیری شده‌اند تا کروی‌ترین توپ کل دوران بازی‌های جام جهانی باشد. چسباندن لایه‌ها به یکدیگر هرچند مشکلی مانند نفوذ رطوبت را برطرف می‌کرد، اما باعث افت ثبات پرواز توپ می‌شد. به همین دلیل، استادان هوافضای دانشگاه لاف‌برا پیشنهاد کردند شیارهای هوایی در سطح توپ ایجاد شود تا علاوه بر تامین ثبات پرواز، از نیروی مقاومت هوا کاسته شود. علاوه بر این، توپ جابولانی لایه برجسته‌ای در سطح خود دارد که میزان تماس توپ با کفش بازیکن را افزایش می‌دهد.

وقتی سطح تماس ضربه بیشتر باشد و تغییر شکل ظاهری توپ هم کمتر باشد، اتلاف انرژی ضربه هم کمتر خواهد بود و بنابراین، جابولانی با همان ضربه، سریع‌تر حرکت می‌کند. از سوی دیگر، کاهش نیروی مقاومت هوا بدان معنی است که توپی که بازیکن از فاصله 20 متری شوت می‌کند، افت سرعت کمتری دارد. وقتی دو عامل فوق را با هم ترکیب کنید، بدان معنی است که هم سرعت اولیه توپ بیشتر است و هم افت سرعت آن کمتر است؛ بنابراین، سرعت متوسط بیشتر خواهد بود و توپ، هم سریع‌تر از انتظار دروازه‌بان به دروازه می‌رسد و هم ضربه‌اش شدیدتر خواهد بود.

از سوی دیگر، عامل ارتفاع را هم نباید فراموش کرد. اختلاف ارتفاع در ورزشگاه‌های برگزاری رقابت‌ها به 1700 متر می‌رسد و اختلاف فشار هوا در ورزشگاه‌های مرتفع، هم باعث افت مقاومت هوا می‌شود و هم سرعت توپ را افزایش می‌دهد.

چرا وو-وو-زلا این‌قدر گوشخراش است؟

مساله دیگری که در بازی‌های امسال بسیار دردسرساز شده، استفاده تماشاگران آفریقای جنوبی از بوق‌هایی است که وو-وو-زلا نامیده می‌شوند. البته بازیکنان تیم ملی آفریقای جنوبی این بوق‌ها را عضو دوازدهم تیم خود می‌دانند،‌ اما دیگر تیم‌های شرکت‌کننده در جام، آن‌ها را آزاردهنده‌ترین بخش بازی خوانده‌اند.

وو-وو-زلا، یک ساز بادی مانند یک شیپور بلند ساده است که نوازنده آن‌را با لرزش لب‌ها و دمیدن هوا به درون محوطه میانی مخروطی‌شکل آن می‌نوازد. لرزش لب‌ها که حدود 235 بار در ثانیه است، علاوه بر این باعث پیچیدن صدا در هوای دمیده‌شده در این مخروط می‌شود. اگر وو-وو-زلا صحیح و توسط یک نوازنده چیره‌دست نواخته شود، صدای آن یادآور شیپورهای شکار خواهد بود، اما زمانی که توسط فوتبال‌دوستان هیجان‌زده‌ای نواخته می‌شود که سررشته چندانی هم از موسیقی ندارند، تحمل آن به مراتب سخت‌تر خواهد بود. یک تازه‌کار نمی‌تواند بسامد صدا را ثابت نگه دارد یا حرکات لب‌ها را یکنواخت حفظ کند و نتیجه چنین شرایطی، صدایی شبیه به صدای یک فیل خواهد بود.

اما غوغای عجیب درون استادیوم‌های جام‌جهانی چندان شباهتی به صدای فیل‌ها یا ترومپت ندارد! زمانی که صدها وو-وو-زلا با هم نواخته می‌شوند، صدایی آزارنده و یک‌نواخت به گوش می‌رسد. این‌بار هر یک از افراد بسامد صدای متفاوتی را ایجاد خواهد کرد و هماهنگی زمانی چندانی هم میان لحظه‌های زدن وو-وو-زلا وجود ندارد. در نتیجه صدا مرتب کم می‌شود و اوج می‌گیرد و صدایی که به گوش می‌رسد بیشتر شبیه صدای حمله چندین‌هزار زنبور به ورزشگاه است!

اما چرا صدای وو-وو-زلا این‌قدر بلند است؟ دلیل این قدرت صدا شکل مخروطی باریک و قیف‌مانند وو-وو-زلا است. دانشمندان در کنار بسامد 235 هرتزی که متناظر با ریتم و آهنگ این بوق‌ها است، فرکانس‌های قوی‌تری مانند 470، 700، 940، 1171، 1400 و 1630 هرتز را نیز اندازه گرفته‌اند.

سازهای قیفی‌شکل می‌توانند بسامد بالاتری را نسبت به انواع استوانه‌ای ایجاد کنند و از سوی دیگر اغلب این فرکانس‌ها در محدوده‌ای از صوت قرار دارند که گوش‌های ما نسبت به آن حساس‌ترند. به همین دلیل صدای ساکسیوفون هم بلند‌تر از قره‌نی به گوش می‌رسد.

به گزارش بخش آسیب‌شناسی ارتباطات دانشگاه پریتوریا در آفریقای جنوبی، شدت صدای تولید‌شده توسط این بوق‌ها در فاصله یک متری 116 دسی‌بل است و بنابراین شنیدن این صدا در طولانی‌مدت می‌تواند به شنوایی فرد آسیب بزند. در واقع شنیدن این صدا برای 7 تا 22 ثانیه می‌تواند از محدوده صدای مجاز در محل کار تجاوز کند! صدای صدها وو-وو-زلا می‌تواند به مراتب بلند‌تر باشد، حتی نمونه‌هایی از آسیب‌های شنوایی موقت نیز در بین تماشاچیان مشاهده شده است.

اما به نظر نمی‌رسد که تمام آزار دهندگی وو-وو-زلا به دلیل شدت بالای صدای آن باشد. هرچند صدای بلند مانند نوعی هشدار برای سیستم شنوایی ما عمل می‌کند و نتیجه آن ترس یا نادیده‌گرفتن صدا است (البته در مورد وو-وو-زلا آن‌قدر صدا بلند است که انکار آن یا عادت کردن به صدا تقریبا غیرممکن باشد)؛ اما صدای وزوز یا همهمه نامفهوم این صدا می‌تواند آن‌را آزارنده‌تر جلوه دهد. این در مورد صداها به اثبات رسیده است. علاوه بر این نادیده گرفتن این صداها از صداهای پهن‌باند مانند خش‌خش رادیویی که درست تنظیم‌نشده به مراتب سخت‌تر است. شاید به این دلیل که تهدید‌ها مانند صدای یک شیر گرسنه هم حاوی مؤلفه‌های صدایی هستند که چندان برای ما مفهوم نیستند. البته این تنها یک فرض است.

جالب است بدانید که رسانه‌هایی مانند تلویزیون و رادیو برای کاهش تأثیرات این صدا کارهایی کرده‌اند. آن‌ها می‌توانند حجم صدای تماشاچیان را نسبت به صدای مفسر بازی کم یا زیاد کنند. اما ای کاش کار به همین سادگی بود. اگر صدای ورزشگاه بسیار ‌کم شود، فرد هنگام تماشای تلویزیون دیگر نمی‌تواند جو ورزشگاه را به خوبی حس کند و به همین دلیل حذف صدا از نظر خیلی‌ها گزینه خوبی نیست...../تحلیل:خبرآنلاین