من این غذا را نمی خورم

 

«اگر من مجبور باشم این غذا را بخورم، حتماً می میرم!»، «وای، نگاه کردن به این غذا هم حال من را به هم می زند.»،

 

«من گوشت دوست ندارم»، «از بوی ماهی بدم می آید»، «شیر نمی خورم، چون خیلی خیلی بدمزه است» و... .

 

اگر شما هم فرزند کوچکی داشته باشید، حتماً با این جملات آشنا هستید و می دانید چقدر سخت است او را متقاعد کنید غذایی را که دوست ندارد، بخورد.مادر دنیل هم با این مشکل روبروست؛ او می گوید هر وقت نخود فرنگی را با ماکارونی مخلوط می کند، دنیل قیافه عجیبی به خودش می گیرد و از آشپزخانه فرار می کند. البته مادر دنیل خوشحال است که پسرش فقط از نخود فرنگی فرار می کند چون بیشتر بچه ها از گوشت و ماهی هم بدشان می آید، شیر نمی خورند، سبزیجات را دوست ندارند و....

 

این مساله به قدری شایع است که کارشناسان می گویند تقریباً دو سوم والدین درباره غذا خوردن فرزندشان حداقل با یک مشکل از این نوع روبه رو هستند و از آن شکایت دارند. البته فراموش نکنید لجبازی های کودکانه هنگام غذا خوردن یا بهانه گرفتن در دوران خردسالی طبیعی است و انتظار می رود با افزایش سن، این مساله هم بهبود یابد، ولی اگر باز هم نگران وضعیت تغذیه کودکتان هستید، بهتر است شیوه های جدیدی را امتحان کنید؛ شیوه هایی ساده که می تواند به شما و فرزندتان کمک زیادی کند.

 

اول از همه یادتان باشد با آرامش برخورد کنید و کودک را از غذا خوردن نترسانید؛ او نباید فکر کند ساعتی که می خواهد غذا بخورد، ساعت تنبیه و وحشت اوست. در ضمن، همان طور که می دانید شما هیچ وقت نمی توانید کودک را مجبور به انجام کاری کنید و این مساله بخصوص در مورد غذا خوردن مشخص تر است. بنابراین سعی نکنید او را وادار کنید غذایی را که نمی خواهد، بخورد. فقط کافی است برایش توضیح دهید اگر می خواهد بزرگ شود باید غذایش را بخورد و خودتان هم مشغول غذا خوردن شوید؛ البته هرگز جمله ای منفی هم به او نگویید، مثلا درست نیست بگویید «غذایت را نخور». همین که شما در مقابل او بنشینید و غذایتان را به طور کامل بخورید، بهترین شیوه برخورد است.

 

همچنین وقتی کودک با طعم جدیدی آشنا می شود، هیچ وقت انتظار نداشته باشید او مقدار زیادی از آن خوراکی جدید را بخورد؛ همین که طعم آن را بچشد و مقدار کمی از آن بخورد هم کافی است.

 

منبع:چاردیواری

ویدیو مرتبط :
سوگند می خورم

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

مامان من غذا نمی خورم!!!

 

 

 

 

بعضی از بچه‌ها هنگام غذا خوردن تبدیل می‌شوند به بزرگ‌ترین مصیبت خانگی! بچه‌هایی هستند که به‌راحتی و حتی با هزار زور و زحمت هم حاضر به غذا خوردن نیستند. حتی در مواردی این دسته از کودکان با گریه و قهر میز غذا را ترک می‌کنند.

 

در سنین پایین‌تر کار تربیتی برای این کودکان نمی‌توان انجام داد بهترین روش برای سنین پایین این است که غذاها را به شکلی تزئین کنید که کودکتان به خوردن غذا تشویق شود. تزئین غذا در سنین دو سالگی تا پنج سالگی تاثیر زیادی در غذا خوردن آنها دارد. وقتی کودک بد غذای شما در این سن است می‌توانید غذاها را به شکل عروسک تزئین کنید. یا اینکه از رنگ‌های شاد برای تزئین آن استفاده کنید. مثلا مایع کتلت را با قالب‌های مخصوص به شکل عروسک، توپ یا ... درآورید. از ژله‌های رنگی هم می‌توانید برای خوش‌رنگ شدن غذا استفاده کنید.

 

بازی کردن سر میز غذا هم بسیار تاثیرگذار است اگر پسربچه دارید با او جنگ بازی کنید و به طور مثال می‌توانید به جای اسرای این جنگ به یکدیگر لقمه غذا بدهید و اگر دختربچه دارید بهترین راه برای غذا خوردنش همان خاله‌بازی قدیمی است. او را صاحب خانه کنید و به خانه‌اش بروید و در جریان بازی او را غذا خور بکنید.اما در سنین بالاتر به شما پیشنهاد می‌کنیم که روش‌های دیگری را انتخاب کنید.

 

در سنین ۷ تا ۱۰ سال بهترین راه این است که غذاهایی را که دوست دارد انتخاب کنید. برای حضور سر میز غذا زمان تعیین کنید و از روش تنبیهی یا تشویقی استفاده کنید، اما به خاطر داشته باشید که این کار باید با ظرافت انجام شود. کودک شما نباید احساس کند در ازای انجام وظیفه‌اش پاداش می‌گیرد. در این‌گونه موارد دخالت شخص سوم بسیار موثر است مثلا از مربی یا معلمی که به او علاقه دارید بخواهید تا به طور غیرمستقیم با او صحبت کند.