مرمت یک جراحت خانوادگی

خانواده کوچکترین و مهمترین نهاد اجتماعی است که در آن اعضای خانواده به طور منظم و مستمر با یکدیگر در تماس بوده و علاوه بر آنکه مناسبات خانوادگی و فامیلی آنها را به هم مرتبط می کند عواطف و احساسات نیز در پیوند دادن آنها به یکدیگر نقش ارزنده ای ایفا م می کند اما در بسیاری از موارد همین ارتباط نزدیک و دایمی و حتی بسیار صمیمی که میان اعضای خانواده وجود دارد باعث ایجاد اختلافات خواسته و ناخواسته می شود و از آنجا که عضای یک خانواده نمی توانند مدت زمان طولانی از هم فاصله بگیرند اینجاست که ترمیم و اصلاح جراحت پیش آمده الزمی به نظر می رسد .

 

وقتی که یک جراحت و اختلاف میان شما و شخصی از اعضای خانواده  که به وی علاقمند هستید پیش می آید باید قادر باشید طرف مقابل را ببخشید و عذر خواهی کنید بدون آنکه توقع داشته باشید طرف مقابل نیز در عوض از شما عذر خواهی کند و یا حتما شما را ببخشد یعنی باید توانایی کنار گذاشتن غرور و یک دندگی را در در خود پرورش دهید.

 

مسلما هر خانواده ای دچار بحث های چالش انگیز و دوران سخت کدورت و اختلاف خواهد شد این مقوله جز لاینفک مفهوم خانواده است. اعضای یک خانواده اغلب پتانسیل و توانایی انجام این کار را دارند یعنی می توانند شما را مورد عفو و بخشش قرار دهند، اما به طور قطع مرمت و اصلاح یک جراحت و اختلاف خانوادگی به این راحتی امکان پذیر نیست و با مقداری خلوص و تلاش برای درست کردن گذشته این امر امکان پذیر خواهد بود برای این منظور لازم است که:

 

* قبل از آنکه با فرد مورد نظر صحبت کنید سعی کنید او را از صمیم قلب ببخشید. با انجام این کار شانس بیشتری برای بهبود جراحت به وجود آمده خواهید داشت. بخشیدن واقعی طرف  مقابل عصبانیت شما را که مانعی در برابر بهبود روابط خانوادگی است از بین خواهد برد.

 

*وقتی می خواهید با طرف مورد اختلاف صحبت را شروع کنید اولین چیزی که باید بگویید عذرخواهی است حتی اگر فکر می کنید که حق با شما بوده است. هر دو شما کاری کرده اید که به طرف مقابل تان صدمه زده اید. مواظب باشید این عذر خواهی مشروط نباشد. اگر به این شخص علاقمند هستید و می خواهید به زندگی طبیعی تان برگردید مهم نیست که حق با شما بوده یا نه!

 

وقتی که یک جراحت و اختلاف میان شما و شخصی از اعضای خانواده  که به وی علاقمند هستید پیش می آید باید قادر باشید طرف مقابل را ببخشید و عذر خواهی کنید بدون آنکه توقع داشته باشید طرف مقابل نیز در عوض از شما عذر خواهی کند

 

* بعد از اتمام عذر خواهی به آنچه که شخص مقابلتان می خواهد بگوید گوش دهید بدون آنکه از کوره در بروید و عصبانی شوید یا حرف زدن او را قطع کنید تا بگویید حق با چه کسی است فقط گوش کرده و یک شنونده واقعی باشید.

 

بخشیدن واقعی طرف  مقابل عصبانیت شما را که مانعی در برابر بهبود روابط خانوادگی است از بین خواهد برد

 

* انتظار عذر خواهی طرف مقابل را نداشته باشید. اگر توقع عذر خواهی داشته باشید باید مطمئن شوید که قادر به برطرف کردن نزاع خانوادکی نخواهید بود.

 

* بعد از اینکه به تمام صحبتهای طرف مقتابل تان خوب گوش دادید و حرفهایش را شنیدید برایشان توضیح دهید که شما چگونه آسیب دیده اید و چرا عصبانی شده اید و این کار را بدون به کار بردن جملاتی مانند"تو این کار را کردی" و یا "زندگی ام را تباه کردی" و .. که بیانگر متهم ساختن طرف مقابل است انجام دهید. به جای آن بهتر است از عباراتی مانند" زمانی

 

که شما این کار ا انجام دادید باعث شد احساس کنم ..."این جمله و عبارات مشابه به واقع می تواند به شما کمک کند که از کدورتهای قبلی فاصله بگیرید.

 

* اگر شخص مقابلتان آمادگی عفو و بخشش را ندارد او راعصبی نکنید و در عوض درب اتاقتان را باز کنید و ایشان را مشایعت کنید و بگویید که او را دوست دارید و می خواهید رابطه تان مثل قبل شود اما در حال حاضر چنین امکانی برایتان مهیا نیست و هنوز با اختلافات گذشته کنار نیامده اید. بگویید که دوست دارید منتظر بمانید تا این کدورت به مرور زمان کم رنگ شود و واقعا منتظر بمانید؛ بعد از گذشت مدت زمانی، دوباره سعی کنید با طرف اختلاف تماس بگیرید و اختلافات گذشته را رفع کنید. فراموش نکنید که خیلی از موارد با گذشت زمان خود به خود رفع می شود.

 

* فراموش نکنید که یکی از مهمترین عوامل برای تعمیر یک کدورت خانوادگی خواست قلبی شما برای انجام آن کار است. اگر شما این کدورت  را به وجود آورده اید لازم است صادقانه تصمیم بگیرید که آیا می خواهید واقعا این قضیه را ختم کنید یا نه! زیرا با پرداختن ناقص و نصف و نیمه در این نوع کدورتها تنها شدت جراحت و اختلاف خانوادگی را وخیم تر کرده اید.

 

* سعی کنید تصوری صادقانه در مورد موضوع داشته باشید. اگر شما مستقیما در این کدورت نقش داشته و سهیم بوده اید لازم است صادقانه سهم خود را مشخص کنید و بپذیرید که دستی ذز پیدایش این اختلاف داته اید. اگر نمی توانید با ذهنی باز به مساله وارد شوید و یا با دیدن طرف مقابل مشکل تان وخیم تر شده و امکان دارد که اختلافات مجددا از سر گرفته شود سعی کنید از یکی از دوستان یا اعضای خانواده یا اقوام که معتمد بوده و خیرخواه شماست و از موضوع اطلاع دارد کمک بگیرید. گاهی اقات ورود غیر مستقیم به موضوع چاره سازتر است.

منبع: تبیان

ویدیو مرتبط :
کلیپ سریال جراحت

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

اخلاق خانوادگی پیامبر (ص)

 

 

 

يافتن و داشتن اسوه و چهار چوب هاى فكرى , كردارى و گفتارى در روابط خانوادگى براى هر انسانى توفيقى در جهت تكامل هر چه بهتر اوست. از سويى محك اخلاق انسان در خانواده است زيرا اشخاص در بيرون قدرت بر رفتار ضد اخلاقى ندارند يا به دليل پاره اى ملاحظات بد اخلاقى نمى كنند. آن كس كه در منزل كه زن و فرزندانش تحت نظر اويند خوش رفتارى كرد , خوش اخلاق است.

در اين مقاله نمايى كلى از اخلاق خانوادگى پيامبر (ص) را كه سرمشق اعلا و بالاترين اسوه  و نمونه برجسته اخلاق الهى است و براى تكميل اخلاق مبعوث شد ـ  تصوير مى كنيم تا با الهام گيرى از سيره والاى او زندگى خداپسندانه اى داشته باشيم و به گونه اى كه آن بزرگوار با اعضاى خانواده رفتار مى كرد معاشرت كنيم, به گونه اى سخن بگوييم كه آن حضرت سخن مى گفت , آن جايى غضب كنيم كه آن عزيز خشمگين مى شد و جايى عفو كنيم كه آن جناب مى بخشيد.

عايشه , عيال رسول خدا (ص) كه به خصوصيات اخلاقى او آگاه بود , جزئيات اخلاقى و رفتارى پيامبر را در يك جمله خلاصه كرد ، كه در روايت آمده است :
مرحوم فيض كاشانى دركتاب محجه البيضأ از سعدبن هشام روايت كرده كه گفت :
به ديدار عايشه رفتم و از اخلاق رسول خدا (ص) پرسيدم. او گفت : آيا قرآن نمى خوانى ؟ گفتم : چرا
گفت : اخلاق رسول خدا (ص) قرآنى است.
عايشه گفته است : احدى از پيامبر (ص) خوش خلق تر نبود , هيچ كس از اصحاب و اهل بيت او را صدا نمى زد مگر اين كه در جواب مى فرمود : لبيك

رشيد الدين ميبدى در تفسير آيه «انك لعلى خلق عظيم»  مى گويد :
رسول خدا (ص) امر و نهى قرآن را چنان پيش رفتى و نگه داشتى به خوش طبعى كه گويى خلق وى و طبع وى خود آن بود.

بلغ العلى بكماله ، كشف الدجى بجماله ، حسنت جميع خصاله ، صلوا عليه و آله
او رهنمودهاى قرآن را به دل مى گرفت و در زندگى اش از شيوه اى كه قرآن پيشنهاد مى كردـ بى هيچ انحرافى و بى آن كه هيچ ناراحتى در آن روا دارد ـ پيروى مى كرد و لذا تجسم قرآن به حساب مى آمد.و اين ادعا از نظر كلام الله مجيد مورد تأييد است.
كار در منزل
خيركم , خيركم لنسائه و انا خيركم لنسائى
بهترين شما شخصى است كه با همسرش خوش رفتارتر باشد و من از تمامى شما نسبت به همسرانم خوش رفتارترم.

 

 

در اخلاق حضرت محمد , همين بس كه با آن جلالت و موقعيتى كه به سلاطين نامه دعوت مى نوشت در خانه , تا حد امكان كارش را شخصا انجام مى داد.

اهل سيره نوشته اند : پيامبر خدا در خانه خويش خدمتكار اهل خود بود , گوشت را تكه تكه مى كرد و بر سفره غذاى حقيرانه مى نشست و انگشتان خويش را مى ليسيد , بز خود را مى دوشيد و لباس خود را وصله مى نمود و بر شتر خود عقال مى زد و به ناقه خود علف مى داد , با خدمتكار منزل آرد را آسياب مى كرد و خمير مى ساخت.

ابن شهر آشوب در كتاب مناقب , (ج 1, ص 146) روايت كرده كه :
رسول خدا (ص) كفش خود را وصله مى زد , پوشاك خويش را مى دوخت , در منزل را شخصا باز مى كرد , گوسفندان و شترها را مى دوشيد و به هنگام خسته شدن خادمش در دستاس كردن به كمك او مى شتافت و آب وضوى شبش را خود تهيه مى كرد. و در همه كارها به اهل خانه كمك مى كرد. لوازم خانه و زندگانى را به پشت خود از بازار به خانه مى برد.
گاه اتفاق مى افتاد كه حضرت خانه خويش را نظافت مى كرد و جارو مى كشيد و خود مكرر مى فرمود : كمك به همسر و كارهاى منزل , صدقه و احسان در راه خدا محسوب مى شود.

از عايشه نقل شده كه گفته است : محبوب ترين كارها نزد رسول خدا (ص) خياطى بود.
پيامبراكرم (ص) با همه عظمت و موقعيت ممتازش در منزل كار مى كرد. و به نگهدارى و پرستارى از كودكان مى پرداخت.
عايشه همسر آن حضرت مى گويد : وقتى خلوت مى شد , پيامبر لباس خود را مى دوخت و كفش خويش را وصله مى كرد.

 

 

على(ع) بيش از سى سال عمر خود را با رسول خدا (ص) سپرى كرده و شناساترين فرد به رسول خدا بوده و از اخلاق داخلى و خارجى حضرتش اطلاع دقيق داشته , امام حسين(ع) مى فرمايد :
سإلت إبى عن مدخل رسول الله صلى الله عليه و آله فقال :
كان دخوله فى نفسه مإذونا فى ذلك, فاذا آوى الى منزله جزإ دخوله ثلاثه اجزإ, جزءا لله و جزءا لا هله و جزءا لنفسه. ثم جزء جزئه بينه و بين الناس فيرد ذلك بالخاصه على العامه و لا يدخر عنهم عنه شيئا....

از پدرم در مورد امور رسول خدا (ص) در داخل خانه سوال كردم , فرمودند :
وقتى به خانه اش مى رفت , اوقاتش را سه قسمت مى كرد : يك قسمت براى خدا و يك قسمت براى خانواده اش و يك قسمت براى خودش , آن گاه قسمت خودش را نيز ميان خود و مردم تقسيم مى كرد و آن را براى بستگان و بزرگان صحابه (كه در منزلش به خدمت او مى رسيدند) قرار مى داد و ذره اى از امكانات خود را از آنان دريغ نمى نمود (بلكه آن چه امكان داشت در حقشان انجام مى داد.)

حضرت در مورد امورى كه به شخص او مربوط مى شد , خشمگين نمى شد. تنها براى خدا , آن گاه كه حرمت هاى الهى شكسته مى شد , غضب مى كرد. يكى از همسران آن حضرت مى گويد : وقتى رسول خدا (ص) غضب مى كرد به جز على (ع) كسى را ياراى سخن گفتن با حضرتش نبود

علاوه بر همسران , همنشينان روزانه پيامبر (ص) عبارت بودند از فاطمه و شوهر و فرزندانش و به گواهى تاريخ و روايات فراوان , علاقه پيامبر خاتم (ص) به آن ها قابل قياس با ديگر كسان و نزديكان حضرت نبود. به موجب روايتى كه عايشه نقل كرد , هر گاه فاطمه (س) بر پدر وارد مى شد رسول خدا (ص) جلوى پاى دخترش بلند مى شد و او را مى بوسيد و در جاى خود مى نشانيد.

در عروسى فاطمه (س) زنان مسرور بودند و اظهار شادمانى مى كردند و سرود مى خواندند و مى گفتند : ابوها سيد الناس.
رسول خدا (ص) فرمود : بگوييد و بعلها ذو الشده الباس.

و اين مصراع چون در مدح حضرت اميرالمومنين (ع) بود , با آن كه رسول خدا خواسته بود بانوان بگويند اما عايشه , زنان را منع كرد از اضافه كردن اين مصراع. پيامبر(ص) متوجه موضوع شد و فرمود : عايشه عداوت ما را ترك نمى كند!

روزى رسول اكرم (ص) وارد اطاق عايشه شد مشاهده كرد كه تكه نانى روى زمين و زير دست و پا افتاده است آن را برداشته و خورد و سپس فرمود : اى حميرا ! مجاورت نعمت هاى الهى را بر خويشتن گرامى دار تا هرگز نعمت هاى خداوندى از مردم دور نشوند.