كمرویى كودكان و اعتیاد اینترنتى

كمرویى كودكان و اعتیاد اینترنتى
بسیارى از اوقات مردم اینترنت را به عنوان راهى براى گریز از واقعیات یا به عنوان راهى براى برقرارى ارتباط با سایران ، بدون نگرانى درباره پیامدهاى اجتماعى آن برمى گزینند. مطالب بسیارى در باره اعتیاد اینترنتى منتشر شده است.
بسیارى از محققان مطالبى در خصوص رابطه ی میان اعتیاد اینترنتى و مشكلات اجتماعى از قبیل اضطراب و افسردگى منتشر كرده اند. اما یافتن رابطه ای میان كمرویى و اعتیاد اینترنتى مشكل است . از میان مطالعات منتشره، بسیارى از آنها به بررسى مشكلات اینترنتى مرتبط با دانش آموزان دبیرستانى و دانشجویان دانشكده پرداخته اند.

از میان سطوح مختلف آموزشى، دانش آموزان مدارس راهنمایى گروه بسیار متفاوتى محسوب مى شوند، زیرا آنها در مرحله بسیار كمرویى قرار داشته و در حال رشد ذهنى و اجتماعى هستند. استفاده از اینترنت الزام سنى ندارد و بسیارى از نوجوانان در دسترسى به آن محدودیتى ندارند. این نوجوانان در معرض تغییرات متعددى هستند كه هم فیزیكى و هم عاطفى است و عموماً در دوره بسیار كمرویى قرار داشته اند ؛ به ویژه هنگامى كه آنان مى خواهند با سایران ارتباط برقرار كنند.
خجالتى بودن عاملى است كه نوجوانان را مستعد كمرویى و زمینه را براى اعتیاد آنان به اینترنت فراهم مى كند.
در تلاش براى یافتن رابطه میان كمرویى و اعتیاد به اینترنت، با استفاده از روش پیمایشى در مدارس دوره متوسطه كشور هنگ كنگ ، پژوهشى اجرا شد. پس از آن كه پرسش نامه ها مورد تحلیل قرار گرفت ، مشخص شد  در مدارس دوره راهنمایى رابطه ی مهمى میان كمرویى و اعتیاد به اینترنت وجود دارد طورى كه دانش آموزانى كه كمروتر بودند بیشتر به اینترنت معتاد بودند. این وضع براى دانش آموزان مدارس متوسطه وجود نداشت. هرچند درباره ی این دسته از دانش آموزان نیز به نظر مى رسد كه میان میزان زمانى كه آنها به اینترنت مى پردازند و اعتیاد آنان به اینترنت رابطه وجود دارد.
 براى بررسى این سؤال كه آیا كمرویى بر اعتیاد به اینترنت تأثیرگذار است باید در ابتدا مشخص شود كه منظور از اعتیاد به اینترنت چیست و چگونه مى توان اعتیاد به اینترنت و كمرویى را ارزیابى كرد. دكتر كى سى یونگ تعریف خوبى درباره ی اعتیاد به اینترنت داده است كه در اكثر تحقیقات از آن استفاده شده است. یونگ براین باور است اعتیاد به اینترنت (IA) شامل اختصاص بیش از حد زمان یا تمایل به گذراندن وقت جهت شركت در فعالیت هاى متعدد رایانه اى و اینترنتى است كه شامل این موارد است:
1 ـ ارتباط موقت، استفاده از اتاق هاى گفت وگو یا برنامه هاى گفت وگو
2 ـ بازى هاى اینترنتى ، انجام بازى هاى ویدیویى رایانه اى یا اینترنتى
3 ـ استفاده ی بیش از حد از اطلاعات، جست و جو و جمع آورى داده
4 ـ اعتیاد به اینترنت، استفاده از رایانه براى بازى
 بعد دیگر موضوع مورد بررسى مسأله كمرویى است. كمرویى مى تواند به عنوان رفتار و ارتباط با مشكل در موقعیت هاى اجتماعى تعریف شود. كمرویى یك ویژگى است كه تقریباً در 40 درصد از افراد دیده مى شود. احتمالاً زنان بیشتر تجربه ی كمرویى داشته اند. برخى پژوهشگران درصدد این هستند تا كمرویى را به عنوان مشخصه هاى یك شخصیت «متمایز» كه مى تواند منجر به طیفى از مشكلات اجتماعى شود بیان كنند.
تسایى و لینز  در مقاله «اعتیاد به اینترنت نوجوانان در تایوان: یك مطالعه به روش مصاحبه اى »، به دنبال برخى از تحقیقاتى كه قبلاً با استفاده از مقیاس یونگ بر روى شمارى از دانش آموزان 16 و 17 ساله تایوانى انجام شده ، داشتن اعتیاد به اینترنت را مورد شك قرار داده اند. تسایى ولینز با شمارى از دانش آموزان مصاحبه كرده و دریافتند كه به نظر مى رسد .
 در باره میزان زمانى كه افراد با رایانه كار مى كنند مشكل وجود دارد. یوهانسون و همكارانش نیز عنوان كرده اند تمام مطالعاتى كه دراین باره در فنلاند انجام شده نشان مى دهد اعتیاد به اینترنت در 8 تا 10 درصد از آنهایى كه مورد مطالعه قرارگرفته اند شایع است.

هر دو تحقیق فوق الزامات اعتیاد اینترنتى را مورد بحث قرار مى دهند اما درباره این كه آیا كمرویى مى تواندبه عنوان عاملى كمكى در گرایش به اعتیاد اینترنتى مطرح باشد سخنى به میان نمى آوردند. اگرچه مطالعه اى توسط اسكالى، فیلیپز و استیونسن انجام گرفته كه در آن كمرویى و اضطراب به عنوان الگوهاى پیش بینى كننده براى استفاده از اینترنت مورد بحث قرار گرفته اند.
 تعدادى از تحقیقات درباره رابطه میان اعتیاد به اینترنت و كمرویى انجام گرفته است اسكالى و همكارانش تحقیقى را انجام داده اند كه شامل مطالعه درباره استفاده از اینترنت، مقیاس كم گویى اجتماعى و فهرست ویژگى هاى اضطراب است كه توسط نفر شركت كننده تكمیل شد.

اگرچه این تحقیق نتوانست نتیجه گیرى كند كه كمرویى یك عامل كمكى به اعتیاد به اینترنت است ، اما آنها به نتایج جالبى دست یافتند. آنها دریافتند افراد كمرو و مضطرب بیشتر از كسانى كه این قبیل مشكلات اجتماعى را ندارند از اینترنت استفاده نمى كنند، اما آنها توانستند پیش بینى كنند كه چه اشخاصى با توجه به زمانى كه به اینترنت اختصاص مى دهند مى توانند از سایران جدا بمانند.

علاوه براین آنها پیش بینى كردند افزایش محبوبیت اینترنت و امكانات ارتباطى آن و استفاده هاى خارج از اینترنت مى تواند براى آنهایى كه مشكلاتى با جنبه هاى خارج از اینترنت دارند زیان آور بوده و به ویژه موجب انزواى اجتماعى آنهایى شود كه از سطح كمرویى بالایى برخوردارند .

همچنین این نكته حائز اهمیت است. همانگونه كه درمباحثات یوهانسن و گوتستام نیز ذكر شده، اعتیاد به اینترنت یك پدیده فرهنگى نیست و سرانجام این كه اگرچه اسكالى ، فیلیپز و استیونسن كمرویى را به عنوان عاملى كمكى دراستفاده نادرست از اینترنت نشناخته اند، اما آنها فرضیاتى را تنظیم كردند كه براساس آن كمرویى به استفاده مفرط از اینترنت براى برقرارى ارتباط كمك مى كند. همان طور كه اعتیاد به اینترنت زیادتر مى شود، به منزوى شدن و رفتار نابجا ازنظر اجتماعى بیشتر كمك خواهد كرد.
 پرسشنامه اعتیاد به اینترنت كه توسط دكتر یونگ ارائه شده شامل 8 سؤال است . اگر افراد به 5 سؤال یا بیشتر پاسخ مثبت دهند، این احتمال وجود دارد كه آنها از اعتیاد به اینترنت رنج مى برند. این سؤالها عبارتند از:
1ـ آیا شما در رابطه با اینترنت احساس شیفتگى مى كنید؟ (درباره فعالیت آنلاین قبلى خود و یا انتظار جلسه بعدى آنلاین شدن فكر كنید)
2ـ آیا احساس مى كنید به منظور دستیابى به رضایت مندى به افزایش میزان زمان استفاده از اینترنت نیاز دارید؟
3ـ آیا شما به طور مكرر تلاش هایى ناموفق براى كنترل ، كاهش یا توقف استفاده از اینترنت داشته اید؟
4ـ آیا هنگامى كه مى خواهید ارتباط خود را با اینترنت قطع كنید احساس بى قرارى، بدخلقى، افسردگى یا زودرنجى دارید؟
5 ـ آیا بیشتر از زمانى كه قصد داشتید، به اینترنت متصل بوده اید؟
6 ـ آیا به خاطر اینترنت خود را به خطر انداخته اید یا روابط و فرصت هاى شغلى و آموزشى خود را به خطر انداخته اید؟
7 ـ آیا به خاطر وجود اعضاى خانواده،  یا دیگران دروغ گفته اید؟
8 ـ آیا از اینترنت به عنوان راهى براى گریز از مشكلات استفاده مى كنید ( به عنوان مثال احساسات ناامیدكننده ، گناه و افسردگى )؟
 ترجمه : على محمدنژاد

منبع:tebyan.net

ویدیو مرتبط :
همه كودكان نیاز به حمایت دارند اما كودكان سرطانی...

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

لجاجت و كج خلقی در كودكان: هیجانی ، لجبازی

مشكلات اجتماعی

 

وقتی كه كودك راه رفتن و تكلم را بیاموزد، روش های بیان مشكلات هیجانی وی توسعه می یابد. در این حال ممكن است مشكلات هیجانی خود را از راه تخریب و عدم تحرك و مخالفت جویی و منفی كاری و مانند اینها ابراز كند.در دو تا سه سالگی كودك گاهی رفتارهایی دارد كه مورد قبول خانواده نیست. والدین باید پیروی از مقررات اجتماعی را به كودك بیاموزند .

اگر خواسته والدین عاقلانه و متناسب باشد و نیاز كودك به محبت را ارضاء كند ، كودك به تدریج تحت كنترل درخواهد آمد. اما اگر الزام والدین شدید و ابراز محبت آنها به صورت صحیحی نباشد ، طفل ممكن است كه رفتارهای ناهنجار این دوره را تشدید كند و امكان دارد كه این ناهنجاری ها در او تثبیت شوند.

طفل خردسالی كه از او انتظارات زیادی دارند و یا نسبت به وی محبت كمی ابرازشده به دو شكل واكنش نشان می دهد :

اولاً ممكن است نهایت كوشش خود را با توانایی محدودی كه دارد، برای انجام تقاضاهای والدین به كار برد و به یك كودك در خود فرو رفته مبدل شود .

ثانیاً امكان دارد كودك سركشی بار آید. سركش بودن طفل ممكن است به شكل غیر فعال و یا به صورت پرخاشگری باشد.هرگاه از طفلی كه به شكل غیر فعال سركش باشدبخواهند تا كاری را انجام دهد، با خوشرویی قبول می كند ولی به حدی در انجام آن كار تعلل می ورزد كه هرگز آن كار انجام نمی شود. در صورتی كه بیشتر اطفال سركش مهاجم آشكارا از دستورات سرپیچی می كنند .

ولی در هر دو حال ، والدین نمی توانند به انتظارات خود در مورد كودكشان جامه ی عمل بپوشانند. كودك سركش مهاجم در مورد هر چیز كه از وی خواسته شود، مخالفت شدید نشان می دهد و به نظر می رسد كه مجازات برای چنین كودكی مؤثر نخواهد بود.او در قبال كوشش هایی كه برای اصلاحش به كار می رود، مقاومت نشان می دهد و ظاهراً در برابر خشم والدین بی اعتناست.

منفی كاری او به صورت فعالیت های خرابكارانه خود نمایی می كند. به نحوی كه اعمال مزبور به مراتب شدیدتر از اعمال كودكانه همسن وسالان وی است . رابطه اش با سایر كودكان دشوار است و اغلب منجر به زد و خورد و كشمكش می شود. چنین كودكی بیش از اندازه ، خودبین و قدرت طلب است .

كودك غیرفعال سركش ظاهراً مطیع بوده و در رابطه اش با دیگران اشكالات كمتری به بار می آورد ولی بالاخره به همان نتیجه عدم سازش می رسد ؛ بدین معنی كه در حرف تسلیم شده اما درعمل آنچه را كه از او خواسته اند انجام نمی دهد. پیوسته موجب ناراحتی والدین می شود ؛ اما به آن اندازه كه طفل سركش مهاجم مورد تنبیه و مجازات قرار می گیرد، او مجازات نمی شود .

 

لجاجت و كج خلقی

لجبازی كودك ممكن است واكنشی باشد كه كودك در قبال كوچكترین سرخوردگی از خود نشان می دهد. ممكن است مانع كاری كه كودك میل دارد انجام دهد، شوند، در این حال كودك تحریك وعصبانی می شود و چیزهایی از این قبیل می گوید: "هیچ كس مرا دوست ندارد هیچ وقت كسی چیزی به من نمی دهد. اماهمه از من انتظاراتی دارند كه انجامش ازعهده ام خارج است".

 

 

ممكن است كودك دراین حال خود را به زمین بكوبد ، سرش را به زمین بزند، لگد بزند و توجهی به محیط اطراف نداشته باشد. در عصبانیت های معمولی ، این حالت فقط یكی دو دقیقه طول می كشد و با خسته شدن طفل برطرف می شود و بعد از آن به مدت چند دقیقه به آهستگی هق هق می كند و حتی اغلب ممكن است از حركتی كه كرده و عدم كنترلی كه نشان داده است ، پشیمان شود . ولی در حین عصبانیت نمی توان با استدلال طفل را آرام كرد ؛ زیرا در این لحظات تماس كودك با محیط تا حدود زیادی قطع شده است. برای فهم لجاجت و بدخلقی كودكان و درمان آن بایستی تمایل كودك و انتظارات والدین را به خوبی شناخت و در جهت هماهنگ كردن آن اقدام كرد. حالت بد خلقی وعصبانیت كودك را می توان به منزله دریچه اطمینانی دانست برای برطرف كردن هیجانات شدیدی كه طفل نمی تواند آنها را كنترل كند.