سلامت


2 دقیقه پیش

نشانه ها و عوارض کمبود ویتامین‌ها در بدن

ویتامین‌ها نقش مهمی‌ را در بدن انسان ایفا می‌کنند. به‌نحوی‌که کمبود ویتامین‌ (حتی یکی از آن‌ها) می‌تواند برای هر فردی مشکلات اساسی را به وجود آورد. گجت نیوز - معین ...
2 دقیقه پیش

چرا پشه ها بعضی ها را بیشتر نیش می‌زنند؟

فصل گرما و گزیده شدن توسط پشه ها فرا رسیده، دوست دارید بدانید پشه ها بیشتر چه کسانی را دوست دارند؟ بیشتر کجاها می پلکند؟ و از چه مواد دفع کننده ای نفرت دارند؟ وب سایت ...

عوارض حاملگی در سنین پائین



عوارض حاملگی,حاملگی در سنین پائین

در سال‌های اخیر، تبلیغات گسترده در مخالفت با بالا رفتن سن ازدواج موجب شده تا این موضوع مهم در نظر بسیاری از افراد جامعه امری تكراری تلقی شود. جالب است بدانید آمارهای وزارت بهداشت (در سال 1379) حاكی از این است كه طی 30 سال اخیر سن ازدواج مردان تنها 1 تا 2 سال افزایش یافته در حالی كه این افزایش برای زنان 5 تا 6 سال بوده است.

یكی از دلایل اینكه چرا این بحث بازار داغی را به خودش اختصاص داده، عوارض حاملگی در سنین بالا است. از طرفی ما با مقوله عوارض حاملگی در سنین پایین نیز رو به رو هستیم؛ سنینی كه به‌عنوان نوجوانی تعریف شده و افراد 10 تا 19 ساله را در برمی‌گیرد. امروزه در كشور ما مشخص شده كه 1.14 درصد دختران شهری (با بیشترین شیوع در قم) و 4.19 درصد دختران روستایی (با بیشترین شیوع در همدان) در سنین 15 تا 19 سالگی ازدواج می‌كنند. این رقم در رابطه با سنین 10 تا 14 سالگی، 1 درصد در مناطق شهری و 6.1 درصد در مناطق روستایی است. این اعداد و ارقام ما را بر آن داشت تا گزارشی پیرامون عوارض بارداری در سنین پایین تهیه كنیم. با ما همراه شوید:

حاملگی‌های پرخطر

سنین باروری زیر 19 سال و بالای 34 سال به عنوان حاملگی‌های پرخطر تلقی می‌شوند. برای حاملگی‌های سنین 15 تا 19 سال اصطلاح حاملگی نوجوانی به كار برده می‌شود. طبق آمارهای مركز ملی بهداشت، حاملگی‌های این دوران 13 درصد كل تولدها را تشكیل می‌دهند.

عواقب حاملگی نوجوانی

بر اساس اظهارات فاطمه ناهیدی، دكترای بهداشت باروری، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی، رخ دادن پدیده بلوغ در سنین نوجوانی همه افراد از جمله زنان را در مسیر تغییرات زیادی قرار می‌دهد. از نظر جسمی، دختر نوجوان در حال رشد بوده و اندام‌های تولید مثلی و تناسلی وی از رشد كافی برخوردار نیستند بنابراین مادر شدن در این سنین فرد را دچار مخاطراتی می‌كند كه از جنبه‌های گوناگون جسمی، روانی، اجتماعی و اقتصادی قابل بحث است:

بعد جسمی

زنان نوجوان معمولا در حال رشد و تكامل هستند. نیاز آنها به انرژی و تغذیه مناسب نسبت به افراد مسن‌تر بیشتر است، بنابراین چنین كمبودهایی با وقوع حاملگی نه تنها به مادر بلكه به جنین نیز آسیب وارد می‌كند.

بعد روحی- روانی

در نوجوانی بلوغ كامل فكری اتفاق نمی‌افتد، در نتیجه این افراد آمادگی لازم را برای تشكیل خانواده ندارند. حال اگر ازدواج كرده و پرورش یك كودك به مسوولیت‌های آنان افزوده شود، مشكل چند برابر خواهد شد. این افراد در نوجوانی هنوز نیاز به حمایت‌های خانواده دارند. تغییرات خلقی كه در نتیجه بلوغ رخ می‌دهد، نظیر حساس شدن و زودرنجی نشان‌دهنده آماده نبودن این زنان برای پرورش بچه است.

بعد اجتماعی

نوجوانی سنی است كه در آن فرد برای برقراری ارتباط مناسب با دوستان، اعضای خانواده و جامعه نیاز به راهنمایی و هدایت دارد. بنابراین فرد نوجوان از بعد اجتماعی نیز برای راهنمایی و پرورش موجودی دیگر، مناسب نخواهد بود.

بعد اقتصادی

به طور معمول دختران نوجوان با مردان كم سن ازدواج می‌كنند كه از لحاظ اقتصادی در وضعیت مناسبی قرار ندارند. حمایت نكردن مالی مرد از زن موجب می‌شود كه در صورت وقوع حاملگی مشكلات معیشتی و تغذیه‌ای برای زن ایجاد شود كه در نهایت برای هر دو، یعنی مادر و جنین مشكلاتی را فراهم می‌كند. بنابر اظهارات فوق‌ تخصص نازایی، از آنجا كه حاملگی دوران نوجوانی از حاملگی‌های پرخطر محسوب می‌شود، این مادران طی بارداری باید مراجعات بیشتری به پزشك داشته باشند. هنگام وضع حمل، زایمان طبیعی در آنها ترجیح داده می‌شود و پس از زایمان، برای حاملگی بعدی حداقل 4 سال فاصله‌گذاری توصیه می‌شود.

دلایل حاملگی نوجوانی

اعتقادات و ارزش‌های فرهنگی از مسائل مهمی هستند كه جان مادران را به مخاطره می‌اندازند.

وضعیت زنان در بسیاری از كشورهای در حال توسعه با ازدواج و مادر شدن تثبیت می‌شود. طبق آمارهای صندوق كودكان سازمان ملل متحد )unicef(،‌ در بیش از 50 كشور جهان اجازه ازدواج در سن 16 سالگی و پایین‌تر و در 7 كشور جهان از سن 12 سالگی صادر می‌شود.

دكتر ناهیدی موارد زیر را از دلایل عمده حاملگی در نوجوانی ذكر می‌كند:

1) كمبود اطلاعات و خدمات بهداشتی

2) كمبود یا دسترسی نداشتن به وسایل تنظیم خانواده.

مراقبت‌های بهداشتی و باروری

توصیه‌های پیش‌گیری: احتمال مرگ ناشی از عوارض بارداری و زایمان در مادران نوجوان 15 تا 19 ساله دو برابر مادران 20 تا 34 ساله است و در مادران زیر 15 سال احتمال مرگ پنج برابر زنان بالای 20 سال عنوان می‌شود.

این مسأله مرگ كودكان را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد، به طوری كه كودكان مادران نوجوان بیشتر در معرض مرگ و میر هستند. پیش‌گیری از این رخدادها از اهداف مهم سلامت جامعه است. عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی در این‌باره می‌گوید: <احتمال تولد نوزادان كم‌وزن در مادران نوجوان بیشتر است.

این كم‌وزنی نوزاد را در معرض عوارض مختلفی قرار می‌دهد، از جمله: عفونت، سوء‌تغذیه، معلولیت‌های طولانی مانند اختلال بینایی و شنوایی، مشكلات یادگیری و عقب‌ماندگی‌های ذهنی.> طیف عوارضی كه در كمین مادر نوجوان و نوزادش است موجب می‌شود توصیه‌های پیش‌گیری در صدر مراقبت‌های این زنان قرار گیرد. طبق تحقیقات، در موارد زیادی این زنان خود از مادران نوجوان متولد شده‌اند. به طور كلی دكتر ناهیدی برای پیش‌گیری از عوارض بارداری در این سنین، به موارد زیر اشاره می‌كند:

1) صرف‌نظر از مسائل اقتصادی خانواده، توجه بیشتر به امر تغذیه مادر نوجوان (در این دوران روزانه دریافت 400 كیلو كالری انرژی اضافی توصیه می‌شود.)

2) حمایت این مادران از سوی همسر، خانواده و اجتماع

3) ایجاد امكانات تسهیلاتی جهت این افراد برای دسترسی بیشتر به مراقبت‌های بارداری، زایمان بی‌خطر و....

4) جلوگیری از سوء استفاده‌های عاطفی

5) استقلال و احترام زنان در خانواده مانند برخورداری از قدرت تصمیم‌گیری

6) دسترسی به درآمد و سرمایه خانواده ( زنان تنها ناظر خرج مرد نباشند)

7) كاهش حجم كار

8) افزایش سواد و تحصیلات

9) انجام مشاوره (از آنجا كه اصولا حاملگی‌های این دوران بدون برنامه‌ریزی است، مشاوره قبل از بارداری به بهبود شرایط این مادران كمك زیادی می‌كند.)

كنترل باروری

بر اساس اظهارات عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی، سازمان بهداشت جهانی ازدواج در سنین نوجوانی را به دلیل وجود غرایز جنسی و مشكلات حاصل از آن تایید می‌كند اما ازدواج در حكم حاملگی نیست. توصیه‌ می‌شود در صورت ازدواج در سنین پایین، با استفاده از وسایل مناسب تنظیم خانواده حاملگی حداقل تا سنین 20 تا 22 سالگی به تعویق انداخته شود.غ

عوارض حاملگی در سنین پایین

70 درصد از 3.1 میلیارد نفری كه در فقر واقعی زندگی می‌كنند را زنان تشكیل می‌دهند. با توجه به این آمار وحشتناك، مشكلاتی كه بارداری در سنین پایین به زنان تحمیل می‌كند، در خور توجه است. بنابر اظهارات دكتر بهناز عطار شاكری، فوق تخصص نازایی، حاملگی در زنان نوجوان عوارض مختلفی برای مادر و جنین به همراه دارد؛ این عوارض كه در نتیجه تكامل نیافتن دختر بروز می‌كند: آن قبل از زایمان، حین زایمان و پس از زایمان مشاهده می‌شود.

عوارض قبل از زایمان

زایمان زودرس

فشارخون بالای مادر

كم‌خونی

مرگ مادر

مرگ جنین

رشد ناكافی جنین داخل رحم

عوارض حین زایمان

پیشرفت نكردن زایمان به دلیل تكامل ناكافی لگن

پارگی‌های نسج كانال زایمانی

خون‌ریزی‌های حین و پس از زایمان ناشی از كم‌خونی مادر، پارگی‌های نسج‌های كانال زایمانی و در نهایت جمع نشدن رحم

عوارض پس از زایمان

* عفونت (ناشی از مراقبت‌های ناكافی و كم‌خونی)

* خون‌ریزی

* رسیدگی ناكافی به خود و فرزند

 

منبع:shahrzadpress.com


ویدیو مرتبط :
Complications of 3D Ultrasound during pregnancy.عوارض آلترا سونو گرافی سه بعدی در حاملگی

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

خودزشت پنداری را در سنین پائین درمان کنید



خودزشت پنداری,درمان خودزشت پنداری,راه حل برای درمان خودزشت پنداری

خودزشت پنداری با وسواس شباهت دارد‎

 

اختلال خودزشت پنداری عامل 15 درصد مراجعه به جراح پلاستیک/به فرزندانمان بفهمانیم بعضی تصاویر واقعی نیستند

در سال ۲۰۱۳ بیش از ۲۳ میلیون عمل جراحی و روش غیرجراحی زیبایی در دنیا انجام شده است.

به نقل از انجمن بین‌المللی جراحی زیبایی (ISAPS)، گرایش به جراحی پلاستیک در تمام دنیا رو به افزایش است. ایران هم در میان ده کشور اول دنیا است که سالانه حدود ۱۷۵ هزار مورد عمل جراحی و غیرجراحی زیبایی در آن انجام می‌گیرد.


خودزشت پنداری
تردیدی نیست بسیاری از این جراحی‌ها از نظر طبی ضروری نیستند، عضوی که فرد از ظاهر آن ناراضی است کاملا طبیعی و حتی گاهی از نظر دیگران بی‌عیب است، اما خود فرد از آن ناراضی است و تا آن را به تیغ جراح نسپارد از اشتغال دائمی ذهنی‌اش با این نقص رها نمی‌شودکه به این طرز فکر خودزشت پنداری می گویند.
آیا "سطحی‌نگری"، تبلیغ رسانه‌ای یا رفاه‌زدگی ذهن این افراد را "مسموم" کرده؟

آیا جراحی افراد خودزشت پندار آنها را از این دغدغه خلاص می‌کند؟
برخی از جراحی‌ها ممکن است تحت تاثیر مد روز و فرهنگ رایج باشند، اما تردیدی نیست که مواردی از آن به علت اختلال خودزشت پنداری (Body Dysmorphic Disorder) است، اختلالی که بیش از صد سال است شناخته شده اما در سی سال اخیر در رده اختلالات روانپزشکی قرار گرفته و توجه پزشکان را جلب کرده است، با این حال هنوز درباره آن شناخت کافی حتی در میان پزشکان وجود ندارد و در موارد زیادی تشخیص داده نمی‌شود.

تخمین زده شده ۱۰ تا پانزده درصد مراجعان به جراحان پلاستیک یا متخصصان پوست را مبتلایان به اختلال خودزشت پنداری تشکیل می‌دهند.

فرد خودزشت پنداری تصور می کند که برخی از ویژگی های جسمانی او غیرطبیعی، بدون جذابیت یا حتی ناهنجار است در حالیکه عضو یا اندام مورد نظر طبیعی است یا در قیاس با عذابی که برای فرد ایجاد کرده، مسئله بسیار جزئی است.

شیوع خودزشت پنداری در دو جنس تقریبا یکسان و حدود یک تا دو درصد ثبت شده است با این حال شیوع آن ممکن است بیشتر از این باشد چون مبتلایان معمولا خود را از چشم دیگران مخفی می‌کنند.

آنها مستقیما برای حل این مشکل مراجعه نمی‌کنند و در جاهای دیگر به دنبال کمک هستند، مثلا در مطب جراح پلاستیک یا دندانپزشک.

شروع اختلال خودزشت پنداری در اواخر دروان کودکی یا اوایل بزرگسالی است، زمانی که نگرانی در مورد ظاهر بیشتر از دیگر مراحل زندگی است. همه افراد در مقطعی از زندگی نگران ظاهر خود می‌شوند و تقریبا همه افراد ترجیح می‌دادند ظاهری متفاوت داشته باشند.

این نگرانی‌ها می‌آیند و می روند و طبیعی هستند، اما وقتی به اختلال خودزشت پنداری تبدیل می شوند که اشتغال ذهنی، دائمی شود و رنج و اضطراب شدیدی ایجاد کنند که زندگی فرد را مختل کند.

این نگرانی با دادن اطمینان خاطر و راهنمایی و توصیه رفع نمی شود. اختلال خودزشت‌انگاری با برخی از دیگر ناسلامتی‌های روان ارتباط نزدیک دارد، شصت درصد مبتلایان به این اختلال به افسردگی هم مبتلا هستند. اختلال وسواسی-اجباری (OCD)، اختلال اضطراب اجتماعی (Social Anxiety Disorder)، اختلال اظطراب عمومی (GAD) و اختلالات خوردن، مثل بی‌اشتهایی (Anorexia Nrevosa) یا بولیمیا (bulimia) با اختلال خودزشت‌انگاری ارتباط نزدیک یا در مواردی همپوشانی دارند.

خودزشت پنداری با وسواس شباهت دارد و حتی اخیرا در طیف اختلالات وسواس طبقه بندی شده است، مثلا فرد ممکن است به صورتی وسواس‌گونه برای شانه زدن و آرایش موی خود وقت زیادی صرف کند و مراحل مشخصی را انجام دهد و هر گونه تفاوت هر چقدر جزئی با آنچه مد نظر فرد است او را نگران و بر آشفته کند.

علت خودزشت پنداری روشن نیست، اما بررسی‌ها نشان می‌دهد که کسانی که در بچگی یا نوجوانی مورد تحقیر، تمسخر، آزار یا سوء استفاده قرار گرفته‌اند و اعتماد به نفس پایینی دارند بیشتر از دیگران به این اختلال دچار می‌شوند.

مبتلایان به خودزشت پنداری ممکن است از احساس گناه عذاب بکشند، به سوء مصرف مواد روی بیاورند یا به خود آسیب بزنند. میزان خودکشی نیز در مبتلایان به میزان قابل توجهی بیشتر از جمعیت عادی است.

سندروم خودزشت پنداری,اختلال خودزشت پنداری,اختلال خودزشت انگاری

اختلال خودزشت پنداری بیماری درمان پذیری است‎

 

بعضی نشانه های مبتلایان به خودزشت پنداری :
- دائم ظاهر خود را با دیگران (یا با مدل‌های نشریات و هنرپیشه‌ها) مقایسه می‌کند
- وقت زیادی جلوی آینه می‌گذراند یا از آینه فرار می‌کند
- وقت زیادی صرف می‌کند که نقصی را که در ظاهرش (معمولا صورت) می‌بیند مخفی کند
- در جمع احساس ناراحتی و اضطراب دارد و از محیط‌ها و شرایط اجتماعی پرهیز می‌کند
- در مراجعه برای درمان یا درخواست کمک اکراه دارد چون می‌ترسد به او برچسب سطحی بودن زده شود
- دیگران ممکن است او را خودشیفته و مجذوب خود یا سطحی ببینند
- ممکن است در رژیم یا ورزش افراط کند
- ممکن است در آرایش افراط کند و وقت بسیاری صرف آرایش موی خود کند
- به دنبال جراحی پلاستیک باشد
- به شکلی لباس بپوشد که نقص مفروض را بپوشاند
- بیشتر این افراد نقص را در صورت خود می‌بینند، بینی، دهان، چشم، گونه، ابرو، چانه یا لب و دندان.


دیگر اعضای بدن مثل سینه‌ها یا اندام‌های تناسلی در درجه بعدی هستند. بعضی ممکن است خود را زیادی چاق یا زیادی لاغر ببینند یا خود را به خصوص از نظر جنسی فاقد جذابیت و زیبایی بدانند.

برخی مشاغلی که به ویژگی‌های بدنی ارتباط دارند شاید فرد را بیشتر در معرض خودزشت پنداری قرار دهند. هنرپیشه‌ها، مدل‌ها (مانکن‌ها)، بدنسازها و امثال آنها از این نظر بیشتر در معرض هستند.

کمال‌گرایی (perfectionism) و ترس از تنها و منزوی بودن هم در این افراد بیشتر دیده می شود و مثلا فکر می‌کنند برای دوست یا همسر پیدا کردن باید ویژگی‌های جسمانی خاصی داشته باشند.

دکتر الکس کلارک، روانشناس بالینی می‌گوید که آموزش و راهنمایی در مدارس باید بهتر شود و باید کودکان از نظر رسانه‌ای هم "باسواد شوند" و بفمند که "این تصاویر آراسته، واقعی نیستند."

خودزشت پنداری,درمان خودزشت پنداری,راه حل برای درمان خودزشت پنداری

موثرترین راه درمان خودزشت پنداری درمان دارویی با داروهای ضد اضطراب‎ است

 

 درمان خودزشت پنداری چیست؟
موثرترین راه درمان خودزشت پنداری درمان دارویی با داروهای ضد اضطراب و روان درمانی بخصوص رفتار درمانی شناختی (CBT) است.
دکتردیوید ویل یکی از متخصصان این بیماری می‌گوید: "ما مایلیم تشخیص اختلال زشت انگاری در سن پایین انجام شود چون درمان آن بسیار آسانتر از زمانی خواهد بود که افکار و اضطراب‌ها ریشه دوانده باشد."

 

"مهمترین پیام من این است که اختلال خودزشت پنداری بیماری درمان پذیری است." اما تا بیماری تشخیص داده نشده، فرد مبتلا به دنبال جراحی پلاستیک برای درمان خواهد رفت. برخی بارها جراحی می‌کنند.

برای مثال آلیسیا دووال یکی از مدلهای معروف نشریه گلمور که گفته می‌شود یک میلیون پوند برای سیصد عمل جراحی و غیرجراحی مختلف خرج کرده دو سال پیش گفت اعتیادش به جراحی نتیجه تشخیص داده نشدن اختلال خودزشت پنداری بوده است.

جراحی برای رفع یا درمان خودزشت پنداری معمولا توصیه نمی‌شود، چون حتی اگر این جراحی موفق باشد تمرکز به عضوی دیگر معطوف می‌شود یا جای بخیه جراحی مشکل ایجاد می‌کند.

بیماران که جراحی پلاستیک می‌کنند در ابتدا احساس بهتری دارند، اما بعد احساس نارضایتی باز می‌گردد، مشکل باقی می‌ماند فقط شکلش عوض می‌شود.
آمارها نشان می‌دهند که فقط ده درصد مبتلایان به اختلال خودزشت پنداری ممکن است با جراحی پلاستیک به رضایت برسند.

اما جراحان در مواجهه با این بیماران با دو مسئله روبرو هستند، اول اینکه تشخیص بیماری نیاز به ارزیابی‌های طولانی و تخصصی دارد که کار روانپزشکان است، جراحان نه برای این ارزیابی‌های آموزش دیده‌اند نه اینکه این با ماهیت تخصصشان هماهنگی دارد.

دوم اینکه وقتی فرد تقاضای جراحی دارد، جراح می‌داند که اگر از این کار خودداری کند فقط بیمار را به جراح دیگری معرفی کرده و در نهایت کسی که بخواهد جراحی کند، این کار را می‌کند.

با این حال اخیرا برخی جراحان ارزیابی‌های مختصری انجام می‌دهند تا اگر نشانه هایی از این اختلال به دست آمد، مراجع را از جراحی منصرف و او را به روانپزشک معرفی کنند.

آیا این درست است که خودزشت پنداری مختص کشورهای ثروتمند و طبقات مرفه است؟
بررسی‌ها نشان می دهد که این خودزشت پنداری در همه جای دنیا دیده می شود و وابسته به سطح مالی افراد نیست، اما طبیعتا افراد متمول امکان بیشتری برای جراحی یا روش های گرانقیمت یا دسترسی به خدمات درمانی دارند.

صنعت مد و رسانه‌ها هم مدتهاست که برای ایجاد اختلالاتی مثل بی‌اشتهایی عصبی و اختلال خودزشت پنداری به دلیل اینکه ویژگی‌های جسمانی خاص را به عنوان ملاک زیبایی تبلیغ می‌کنند مورد انتقاد بوده‌اند.

اما دکتر ویل می گوید: "اتفاقات کودکی مثل پیوند ضعیف مادر و کودک (attachment) یا آزار (bullying) اهمیت بیشتری دارند.""فشار رسانه‌ها وجود دارد اما بخش کوچکی از ماجرا است."

دکتر الکس کلارک، روانشناس بالینی می‌گوید که آموزش و راهنمایی در مدارس باید بهتر شود و باید کودکان از نظر رسانه‌ای هم "باسواد شوند" و بفمند که "این تصاویر آراسته، واقعی نیستند."

"اگر از نظر اجتماعی به قدر کافی محکم نباشید، به سادگی ممکن است قربانی شوید."
منبع:سلامت نیوز