عروس ها و مادر شوهر ها

 

در حقیقت همان گونه که اشاره شد، ریشه ی نگرش های منفی نسبت به نزدیکان و خویشان نسبی و سببی و تبلور رفتارهای ناخوشایند؛ در خودپرستی ها و خود خواهی ها، ضعف شخصیّت، تعصبات غیر معقول و محدودیت های فکری، بدآموزی ها و بی بهره بودن از شیوه های مطلوب تربیتی و روش های متعالی برقراری و تداوم ارتباط موثر، مفید، متقابل، پویا و رضایت بخش با دیگران و نزدیکان است.

 

در فرهنگ اسلامی، هدف غایی از ازدواج نیل به آرامش و فلاح و رستگاری دنیوی و اخروی است. ازدواج به عنوان یک پدیده ی مقدس و یک ضرورت و نیاز فطری و روانی برای جوانی که صلاحیّت، کفایت و قابلیّت همسری را احراز می نماید، مطرح است. در این نگاه؛ فرایند ازدواج، زوج شدن دختر و پسری کفو و همراه، لزوماً به معنای همزمانی آن با تشکیل خانواده و زندگی مستقل و جداگانه و نیز فرزندآوری نیست. چرا که فرزندآوری مستلزم کسب آمادگی ها و قابلیت ها، پذیرش مسوولیّت های بیشتر، احراز کفایت های پدری و مادری، برنامه ریزی و دعا و نیایش و طلب فرزندی صالح و نورچشمی پربرکت از خالق یکتاست.

 

لذا اساس ازدواج و معنای زوجیت و همسر شدن دختر از یک خانواده (عروس خانم) و پسری از خانواده دیگر (آقا داماد)، تأمین و ارضای نیازهای فطری و رسیدن به آرامش روانی و سکینه ی قلبی است. در این معنا، زن منبع آرامش بخشی وجود مرد و مرد تأمین کننده ی نشاط درون و امنیّت خاطر زن است.

 

اصلی ترین شاخصه و والاترین معیار موفّقیّت و سعادتمندی زن و شوهر، دل آرامی و نشاط روانی آنهاست.

 

با نگرشی خردمندانه، انتظار معقول آن است که همه ی مادران و پدران مهربان، مادرشوهرهای با محبّت و مادرزن های دلسوز؛ فکر و نیّت خالصانه، رفتار صادقانه و تلاش ایثارگرانه شان تنها در جهت تحکیم روابط میان عروس و داماد، تقویت روحیه ی آرامش گری و سکینه ی خاطر ایشان باشد. در یک کلام باید گفت که معیار و میزان و دامنه و گستره ی روابط خانوادگی باید افزایش نشاط روانی، آسایش خیال و رشد و اعتلای وجود عروس و داماد باشد.

 

با این نگاه، مادرشوهری موفّق و تواناست که همواره با پندار و رفتار عاقلانه، مخلصانه و فداکارانه ی خویش زمینه دوستی، مودّت و محبّت میان پسر خود و عروس خانم را بیشتر کند و با محبّتی که به عروسش ابراز می نماید کانون وجود او را سرشار از آرامش سازد تا توان آرامش گری او نیز افزون تر گردد.

 

در واقع، عروس خانم برای مادرشوهرهای مهربان و فهمیم همچون دختری عزیز و دوست داشتنی است. مادرشوهرهای وارسته و دوراندیش همسر پسرشان را فرزندی دلبند می پندارند و آرامش و راحت او را آرزوی قلبی خود می دانند و خدای ناکرده او را به عنوان رقیب کشش های عاطفی و خواست های روانی خود نمی بینند.

 

عروس خانم ها می توانند صمیمی ترین یار، با محبّت ترین دوست و با وقاترین فرزند برای مادرشوهرهای صبور خود باشند و مادرشوهرها نیز می توانند برای همیشه مادری مهربان، دلسوز و پرعطوفت برای عروس خانم های فهیم و قدرشناس خویش باشند.

 

مادر شوهرهای کریم و با صلابت به درستی می دانند که محبّت به معنای گذشت، ایثار، صداقت، صبوری و احسان، جان مایه حیات پربرکت، آرامش روان و نشاط و سرزندگی است.

 

مادرشوهای با فضیلت آگاهند که اعتماد به نفس زوج های جوان، گرمی زندگی مشترک آنان، سلامت فکر و روان، تحرک و پویایی و حسن تدبیر آقا دامادها و عروس خانم ها در دور بودن از دخالت ها و اظهارنظرهای غیرلازم، تشویق ها و نگرانی های بی مورد، مبرا بودن از شک ها و بدبینی ها، حفظ زبان از آسیب ها و مجهز بودن به زبان تشویق، ترغیب و تأیید خوبی ها و درستی هاست.

 

مادرشوهرهای صالح، متعهّد و آینده نگر به نیکی واقفند و باور دارند که شایسته آن است که به جای زبان انتقاد، کلام گله آمیز، رفتار دخالت گرانه و تحقیر آمیز، از کلام تأیید و تشویق، سخن محبّت آمیز، رفتار حمایتی و هدایتی و همراه با تکریم شخصیّت زوج های جوان بهره گرفت.

 

مادرشوهرهای مطلوب و نمونه باور دارند که گفتار و رفتارشان در مقابل عروس خانم باید به گونه ای باشد که فرزندان ایشان (خواهر شوهرها و برادر شوهرهای عروس خانم) نیز زبان تشویق و تأیید، محبّت و تکریم و رفتار منطقی و عطوفانه را بیاموزند.

 

مادر شوهرهای بلنداندیش به خوبی می دانند که بخشی از شخصیّت عروس خانم جوان شان در زندگی مشترک با پسرشان تکوین می یابد: لذا سعی می کنند مستعدترین بستر را برای تکوین مطلوب شخصیّت فردی و اجتماعی عروس و داماد فراهم آورند.

 

مادر شوهرهای بصیر و متعهّد همواره فرزندشان را به حمایت همه جانبه از همسر تشویق نموده و از ایشان می خواهند که همسرشان را همراز خود بدانند و شریک زندگی دنیوی و همسفر اخروی.

منبع: seemorgh.com

ویدیو مرتبط :
عروس و مادر شوهر

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

عروس در نگاه مادر شوهر

 

 

 

 

 

 

بسیاری از اختلافات عروس مادرشوهری ریشه در رسوبات اشتباه ترین فکر های قدیمی و سنتی دارد گاهی دیده می شود مادری که دارای فرزند پسر است از همان کوچکی فرزندش پیش بینی می کند که وقتی پسرش ازدواج کند مادرش را به همسرش خواهد فروخت.

 

 

بسیاری از مادران ایرانی علی رغم حس پسر دوستی که دارند، بر این باورند که زحمت کشیدن برای پسرها کار بیهوده ایست چون به هر حال بعدا خیانت خواهند کرد و تمام عواطفشان را خرج همسرشان خواهند نمود. چنین مادرانی آمادگی کافی دارند تا هر نوع رفتار عروسشان را به پسر دزدی و هر نوع رفتار پسرشان را به بی وفایی تعبیر کنند. اینها وقتی هم که عروس می گیرند، خودشان طوری رفتار می کنند که عملا وفاداری و محبت کردن به ایشان سخت می شود.

 

 

این مادران علی رغم داعیه ی مهربانی زیادی که نسبت به پسران خود دارند ایشان را در شرایط واقعا دشواری قرار می دهند که خیلی زود عصبی و کلافه خواهند شد.

 

 

عروسها هم بعضا از این طرز فکرهای قدیمی و البته باطل بی بهره نیستند. بسیاری از دختر خانم ها اصلا از قبل از ازدواج از خانواده ی همسر تصور منطقی و درستی ندارند و در همان فراز و فرودهای ازدواج هم با ملاحظه ی هر نوع اختلاف سلیقه ای ،فکر می کنند بعد از ازدواج که به اصطلاح خرشان از پل گذشت ،روابط خود را با خانواده ی همسر قطع خواهند کرد .

 

 

اما اگر کمی منصف و مودب به ادب مسلمانی باشیم به آسانی و با اندکی صبر و خویشتنداری از این سدهای ارتباطی عبور خواهیم کرد و مادرشوهر را مثل مادرمان و عروس را مثل دخترمان خواهیم دید.

 

 

مادر شوهر عزیز

 

 

یادتان باشد که شما هم وقتی ازدواج کردید پسر مادر دیگری همسر شما شد و با عشق و عاطفه از شما حمایت کرد.

 

 

همچنین توجه داشته باشید که عروستان رقیب شما نیست.مطمئن باشید محبتهای زوجیتی جای محبت مادر فرزندی را نخواهد گرفت. همانطور که خودتان همسرتان را به نوعی و مادرتان را به نوعی دیگر دوست داشته و دارید پسر شما هم می تواند محبتهای مختلف و گوناگونی را با هم تجربه کند و غالب هر کدام را بشناسد مگر اینکه مهارتهای ارتباطی را به او نیاموخته باشید و بسیار بی تجربه بار آمده باشد که در این صورت مدتی طول می کشد تا این مهارتها را بیاموزد. البته پسرها معمولا به سادگی و آسانی دخترها نمی توانند محبت خودشان را به خانواده خود نشان دهند و به ظاهر، سرد و بی عاطفه جلوه می کنند. این رفتارها را نباید به همسرانشان ربط داد.

 

 

همچنین توجه داشته باشید که عروس شما جوان و بی تجربه است شاید دارای پیش داوریهایی باشد که او را نگران آینده ی روابطش با شما سازد. کافی است تا زمان جلب اعتماد لازم ،با صبر و احترام برخورد کنید و بی جهت به خاطر مسائل بی ارزش دلخوری درست نکنید.

 

 

اگر با مادر شوهرتان مشکل دارید گاهی از دریچه ی نگاه او به خودتان بنگرید تا بتوانید او را درک کنید و راه چاره ی مناسبی پیدا کنید . از مردمک چشم مادر شوهرتان نگاه کنید تا عروسی را ببینید که بعد از ده سال زندگی هنوز مثل یک مهمان غریبه کنار شوهرش می نشیند و در گوش او زمزمه می کند

 

 

عروس خانم

 

 

شاید شما هم صاحب فرزند پسر بشوید. وقتی پسرتان مرد می شود علاقه ی شما به او بیش از هر زمان دیگری گل می کند.نباید مانع روابط همسرتان با مادرش بشوید و قطع رحم کنید .قطع رحم از بزرگترین گناهانی است که بخشیده نخواهد شد. اصلا شما به داشتن روابطی خوب با کسانی که همسرتان به آنها تعلق دارد، احتیاج دارید. با گذشت زمان این مطلب برای هر خانمی بهتر معلوم می شود .مردی که از ریشه ی خود به آسانی ببرد و اصالت خود را حفظ نکند چندان قابل اعتماد نیست .چنین مردهایی معمولا دارای بیماری روانی هستند. اگر بتوانید با احترام و محبت روابط سالمی را با خانواده ی شوهرتان به دست اورید آنها بهترین پشتیبانان شما در زندگی خواهند بود.

 

 

اگر از رفتاری رنجیده می شوید که مدام هم تکرار می شود،اولا از واسطه کردن همسرتان بپرهیزید که شرایط سخت را بحرانی می کند و بد را بدتر می نماید اما آن مطلب را رو راست با مادر شوهرتان در میان بگذارید اگر چه مدت کوتاهی موجب دلخوری شود بهتر از این است که از آنها فاصله بگیرید در حالیکه علت رویگردانی شما را نمی دانند و احیانا آن را به حساب تکبر می گذارند.

 

 

اگر با مادر شوهرتان مشکل دارید گاهی از دریچه ی نگاه او به خودتان بنگرید تا بتوانید او را درک کنید و راه چاره ی مناسبی پیدا کنید . از مردمک چشم مادر شوهرتان نگاه کنید تا عروسی را ببینید که بعد از ده سال زندگی هنوز مثل یک مهمان غریبه کنار شوهرش می نشیند و در گوش او زمزمه می کند. زمزمه هایی که بیشتر، غیبت خانواده ی همسر به نظر می رسد.

 

 

آقای عزیز

 

 

اگر کمی مهارتهای کلامی و ارتباطی را بهتر بیاموزید می توانید تنها با حرف زدن مشکلات را حل کنید. اگر همسرتان نسبت به رابطه ی شما با مادرتان حساسیت نشان می دهد برای این است که او را از محبت واقعی و عمیق خودتان مطمئن نکرده اید. او را مطمئن کنید که هیچ چیزی بین شما فاصله نخواهد انداخت. نگویید قبول دارم که آنها مقصرند اما تو هم بی تقصیر نیستی. اصلا دنبال مقصر نباشید و سعی نکنید همسرتان را محکوم کنید تا این بحث و جدلها به زندگی شما هم کشیده شود بلکه بگویید مهم این است که من دوستت دارم و روی همین مسئله تکیه کنید و سعی کنید وارد جزئیات بحث نشوید.

 

 

ضمنا

 

 

هیچگاه تحت تاثیر حرفهای همسرتان ازمحبت کردن به مادرتان دریغ نکنید  اما تحت تاثیر حرفهای مادرتان هم به همسرتان ستم نکنید و همواره صبور و ساکت کار درست را انجام دهید.

منبع:تبیان