سالمندی و زناشویی

سالمندی و زناشویی
وقتی به دوران سالمندی می رسیم، عده ای دچار برخی بیماری های مزمن می شویم و عده هم خدارو شکر سالم می مانیم، می خواهیم بدانیم که در دوران سالمندی چگونه می توانیم روابط زناشویی خود را حفظ کنیم؟
باید بدانید كسانی که از خودشان مراقبت می‌کنند، می‌توانند از بسیاری از بیماری‌هایی که باعث سالخوردگی زودرس می‌شوند، جلوگیری کنند. بدین وسیله میتوانند روابط زناشویی خود را تا این دوران ادامه دهند.
تا به حال بیشتر پژوهش‌ها درباره سالمندی بر بیماری‌های وخیم مانند بیماری قلبی، زوال عقلی، آرتریت، مشکلات پروستات و مانند آن متمرکز بوده است؛ در حالی که پژوهشگران در حال گسترش افق‌های دیدشان هستند تا مسایل کمتر حیاتی را هم در نظر بگیرند.

امور جنسی نمونه مهمی از این موارد است. به تازگی گزارش‌های متعددی منتشر شده است که موضوع سالمندی و فعالیت جنسی را روشن‌تر کرده و یکی از آنها بیانگر آن است که فعالیت جنسی به خودی خود ممکن است از اختلال کارکرد جنسی در مردان سالمند جلوگیری کند.
فعالیت جنسی در بیشتر مردان در طول زمان کاهش می‌یابد. این کاهش معمولا تدریجی است و جلب‌نظر نمی‌کند. با وجود اینکه میل جنسی در مردان سالمندتر باقی‌می‌ماند، به‌تدریج میزان اشتغال‌خاطر آنها به امور جنسی کاهش می‌یابد.
به عبارت دیگر، با وجود داشتن میل جنسی، میل به انجام این عمل کاهش می‌یابد. بسیاری از مردان سالمند به امور جنسی فکر می‌کنند، اما انگیزه‌ای برای به مرحله عمل در آوردن این فکر ندارند. حتی هنگامی که انگیزه پیدا می‌کنند، ممکن است بدنشان با آنها همراهی نکند.

کارکرد جنسی مردان نسبت به علاقه یا میل جنسی به طور شاخص با سرعت بیشتری نزول می‌کند. بیشتر مردان با افزایش وزن، کاهش پاسخ‌دهی جنسی را تجربه می‌کنند. نعوظ‌ها کندتر رخ می‌دهد و افکار شهوانی برای تحریک جنسی آنها کافی نیست و نیاز بیشتری به تحریک جسمی پیدا می‌کنند.

حتی در دهه ششم زندگی هنگامی که نعوظ رخ می‌دهد، میزان سفت شدن آلت تناسلی كمتر و حفظ نعوظ مشکل‌تر خواهد بود. مرحله انزال نیز با افزایش سن دچار تغییر می‌شود؛ انقباض‌های عضلانی در مرحله ارگاسم با شدت کمتر و انزال، آهسته‌تر و با فوریت کمتری رخ می‌دهد.

شمار اسپرم‌ها نیز کاهش پیدا می‌کند. اگرچه مردان سالم می‌توانند حتی در سنین بالا هم صاحب فرزند شوند اما کارایی تولیدمثلی آنها به وضوح کمتر از مردان جوان‌تر است. تغییرات مربوط به سن در فعالیت جنسی مردان مستقل از عوامل میان‌فردی است. نعوظ‌های شبانه که رخدادی طبیعی است و حین خواب عمیق رخ می‌دهد، با افزایش سن کاهش می‌یابد و مردان 45 تا 54 ساله به طور میانگین 3/3 بار نعوظ در طول شب را تجربه می‌کنند. در فاصله سنین 65 تا 75 سال این میانگین به 3/2 بار می‌رسد. مدت نعوظ‌های شبانه با افزایش سن کاهش پیدا می‌کند و شدت آن هم کم می‌شود.
تغییرات به علت بیماری
در مردانی که وضع سلامت مناسبی دارند، همه این تغییرات باعث کاهش نسبی فعالیت جنسی می‌شود اما در برخی از مردان این تغییر به صورت ناگهانی و شدیدتر رخ می‌دهد.

اختلال کارکرد نعوظی کاملا با سن ارتباط دارد. در مردان زیر 40 سال شیوع این اختلال 5 درصد است اما شیوع آن به طور مداوم با بالارفتن سن افزایش می‌یابد. حدود 44 درصد مردان در دهه 60 اختلال نعوظ دارند و در بالای 70 سال این رقم تا 70 درصد بالا می‌رود.

از آنجا که اختلال نعوظ در سالمندان بسیار شایع است، بسیاری از افراد آن را بخش طبیعی فرآیند پیری تلقی می‌کنند، در حالی که اینگونه نیست. اختلال نعوظ بیانگر اثر بیماری‌های مزمنی است که به‌طور فزاینده‌ای با افزایش سن شایع می‌شود.

مهم‌ترین این بیماری‌ها تصلب شرایین (آتروسکلروز) و فشار خون بالا است که بر عروق خونی اثر می‌گذارند و دیابت که جریان خون و اعصاب را مختل می‌کند. استرس، افسردگی و اضطراب درباره داشتن کارکرد کامل جنسی ممکن است فعالیت و ارضای جنسی را با افزایش سن کاهش ‌دهد.

عوامل دیگری مانند مشکلات زناشویی، مشکلهای ارتباطی، نداشتن مهارت‌های جنسی و ملال و کسالت نیز ممکن است این وضعیت را بدتر کنند. از طرف دیگر هر یک از همسران ممکن است انتظار داشته باشند با ادامه زندگی مشترک‌، فعالیت و صمیمیت جنسی‌شان بالاتر رود و اگر این انتظارات برآورده نشود، هر دوی آنها باید به جستجوی علل و درمان‌های در دسترس بپردازند.

برخی داروهایی که بسیاری از مردان سالمند مصرف می‌کنند، بر سلامت جنسی آنها اثر می‌گذارد و کارکرد جنسی‌شان را مختل می‌كند، از جمله بسیاری از داروهایی که برای درمان فشارخون، بیماری قلبی، اضطراب و افسردگی به کار می‌روند.
علل تغییرات جنسی با افزایش سن
رفتار جنسی رویداد پیچیده‌ای است و دانشمندان همه عوامل موثر در کارکرد جنسی مردان جوان را هم نمی‌دانند، چه برسد به عوامل دخیل در تغییرات فعالیت جنسی با افزایش سن. باوجود این، روشن است که هورمون‌ها، اعصاب و عروق خونی در تغییرات فعالیت جنسی مردان با افزایش سن دخالت دارند.

در یک مرد، متوسط میزان هورمون جنسی تستوسترون در سنین بالای 40 سالگی حدود یک درصد در سال کاهش پیدا می‌کند اما بیشتر در بدن مردان سالمند هم آنقدر تستوسترون وجود دارد که کارکرد جنسی داشته باشند. تستوسترون برای ایجاد برانگیختگی جنسی، روی بخشی از مغز به نام «لوکوس سرولئوس» اثر می‌کند و پاسخ‌دهی سلول‌های عصبی در این بخش مغز کمتر می‌شود. پاسخ‌دهی آلت تناسلی به تحریک حسی نیز با افزایش سن کند می‌شود. به علاوه حتی در صورتی که فرد سالم بماند، جریان خون آلت تناسلی با افزایش سن مرد کاهش می‌یابد.
داروهای بهبوددهنده نعوظ
داروهای درمان‌کننده اختلال نعوظ مانند «ویاگرا» اثر گسترده‌ای بر فعالیت جنسی، سلامت روانی و روابط زناشویی دارد اما مردان مبتلا به اختلال کارکرد جنسی باید با پزشكشان مشورت کنند تا علل زمینه‌ساز مشکل آنها روشن شود.

اگر مشکل، اختلال کارکرد نعوظ باشد، باید عوامل خطرساز برای بیماری‌های قلبی-عروقی (در اختلال نعوظ هم نقش دارند) از جمله میزان غیرطبیعی کلسترول خون، فشار خون بالا، دیابت، سیگار کشیدن، چاقی و ورزش‌نکردن را شناسایی و درمان کرد.

در واقع ابتلا به اختلال کارکرد نعوظی حتی در مردانی كه علایمی ندارند، یک عامل قوی پیش‌بینی‌کننده بیماری قلبی در آینده است. در مورد اختلال نعوظ هم گرچه درمان‌ها به فرد کمک می‌کنند اما بهترین كار پیشگیری است یعنی سیگارنکشیدن، ورزش منظم لاغر باقی ماندن. بالاخره نتایج یک بررسی نشان می‌دهد که خود فعالیت جنسی ممکن است به حفظ کارکرد نعوظ در مردان سالمند کمک کند.

منبع:pardad.ir

 

ویدیو مرتبط :
بردن اختلاف زناشویی = باختن زندگی زناشویی ـ هلاکویی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

اهمیت رابطه زناشویی در دوران سالمندی

باید به اختلال در میل جنسی در هر فردی توجه شود،حتی اگر بیمار سالمند باشد

 

خیلی از ما فکر می کنیم که سالمندان تمایلی به برقراری روابط زناشویی ندارند یا میل جنسی در آنها کاهش یافته است. البته تاحدودی این تفکر درست است و سالمندان نیز به اینکه تمایلات جنسی شان نسبت به دوران جوانی کاهش یافته است، اقرار دارند ولی بدان معنا نیست که میل جنسی در آنها کاملا از بین رفته است.

میل جنسی در همه انسان ها پدیده ای طبیعی است و باید به اختلال در آن توجه شود،حتی اگر بیمار سالمند باشد. گرچه ارتباط زن و مرد در دوران سالمندی جنبه جنسی ندارد و بیشتر روابط عاطفی و وابستگی بین آنها مطرح است ولی داشتن رابطه عاطفی و زناشویی خوب در تحکیم ارتباط بین زن و مرد و داشتن احساس خوب موثر است.

علت کاهش میل جنسی زنان سالمند
در خانم ها قطع فعالیت غدد جنسی، روند سریع تری دارد. درواقع، دوران باروری ه پایان می رسد و تخمک گذاری و تولید هورمون های زنانه به نام های استروژن و پروژسترون کاملا قطع می شود. یائسگی کامل حدود 1 تا 2 سال طول می کشد و معمولا در سنین 45 تا 50 سالگی اتفاق می افتد. تقریبا همه زنان علائم ناشی از یائسگی را با گرگرفتگی، بی حوصلگی و خشکی واژن تجربه می کنند که تا متی باعث آزار آنها می شود.

تعداد بسیار زیادی از آنها هنگام ورود به مرحله یائسگی حداقل یکی دو بار به متخصصان زنان مراجعه می کنند. خشکی واژن یکی از مهم ترین دلایلی است که باعث از دست رفتن تمایل زن به برقراری رابطه زناشویی می شود. هورمون های زنانه دیواره واژن را مرطوب نگه می دارند و وقتی وجود داشته باشند، واژن خشک و برقراری رابطه زناشویی دردناک می شود. تحریک پذیری هنگام این رابطه هم کمتر خواهدشد. به همین دلیل است که زنان یائسه تمایل چندانی به برقراری روابط زناشویی ندارند.

علت کاهش میل جنسی در مردان سالمند
در مردان کاهش میل جنسی روندی بسیار تدریجی تر دارد و تقریبا از حول و حوش 40 سالگی شروع می شود و با افزایش سن هم شدت بیشتری پیدا می کند ولی در مردان امکان باروری همچنان وجود دارد.

در مردان نیز مشکلی به نام یائسگی مردانه وجود دارد و سطح هورمون تستوسترون خونشان کاهش می یابد. قاعدتا این کاهش باید خیلی تدریجی و نامحسوس باشد ولی در بعضی از مردان کاهش زیاد است و باعث می شود نتوانند رابطه زناشویی موفقی داشته باشند.

ضعف سالمندان در بیان مشکلات جنسی
سالمندان ممکن است از صحبت درباره کاهش میل جنسی، احساس شرمساری کنند و درصدد رفع آن برنیایند و حتی به پزشک مراجعه نکنند. در حالی که آنها هم به برقراری رابطه زناشویی نیاز دارند و برای مشکلات پیش آمده می توان راه حلی پیدا کرد. آموزش هایی وجود دارد که می تواند رابطه زناشویی را بهتر کند. رابطه زناشویی در سالمندان نباید قطع شود زیرا عاملی در حفظ روحیه آنهاست.

تغذیه سالمندان باید سالم و مناسب باشد

 

چه کار می توان کرد؟
• تغذیه سالمندان باید سالم و مناسب باشد.
• خانم ها می توانند از ژل های مخصوص لوبریکانت یا لغزنده کننده و گاهی هم از کرم های موضعی هورمونی استفاده کنند. این ژل ها به میزان زیادی خشکی واژن را کاهش می دهد.
• مردان می توانند با آموزش های خاصی طول مدت نعوظ را بیشتر کنند.
•  هرچه ارتباط زناشویی در مردان بیشتر باشد، احتمال اختلالات نعوظ کمتر می شود.
• وقتی سالمندی به پزشک مراجعه می کند، حتما باید درباره رابطه زناشویی با همسرش سوال هایی پرسیده شود. این نیاز طبیعی را نباید نادیده گرفت.
• گاهی سالمندان مرد خواهان استفاده از داروهای تقویت کننده قوای جنسی هستند. استفاده از این داروها مجاز است ولی سالمندانی که دچار بیماری های زمینه ای مانند قلبی- ریوی هستند، حتما باید محتاط باشند و به هیچ وجه بدون نظر پزشک از چنین داروهایی استفاده نکنند. مردانی که دیابت دارند نیز دچار اختلال نعوظ می شوند. بیماری دیابت احتمال آسیب های عصبی و عروقی را بالا می برد. بازگرداندن قوای جنسی در این افراد نیازمند کنترل دقیق بیماری دیابت است.

رابطه عاطفی از رابطه زناشویی مهم تر است
 داشتن روابط خوب زناشویی ارتباط بین زوجین را قوی تر می کند ولی نبود رابطه زناشویی در سالمندان، در مقایسه با جوانان، کمتر باعث اختلاف می شود. عاطفه، احساس نیاز و وابستگی است که دو سالمند را در کنار هم نگه می دارد و روابط را مستحکم تر می کند.

 

تاثیر منفی چاقی بر رابطه زناشویی
دکتر نیستانی، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی: کمبود مواد غذایی نقش چندانی در کاهش میل جنسی در جوانان یا سالمندان ندارد. گرچه محققان سلنیوم و روی را موثر دانسته اند ولی چندان ثابت شده نیست. شاید یکی از مهم ترین مشکلات تغذیه ای تاثیرگذار در میل جنسی، چاقی باشد.

چاقی در مردان با تغییرهایی که در سطح هورمون های مردانه ایجاد می کند، باعث ناتوانی جنسی مثل اختلال در نعوظ و انزال زودرس و... می شود. البته ناتوانی جنسی ناشی از چاقی ارتباطی به سن ندارد و افراد جوان و مسن چاق دیر یا زود درگیر این موضوع خواهندشد. وقتی مردان چاق دچار ناتوانی جنسی می شوند، نخست اعتماد به نفس خود را از دست می دهند و رابطه زناشویی برایشان به یک عامل اضطراب آور تبدیل می شود. اضطراب نیز احتمال شکست را در برقراری روابط زناشویی بالا می برد.

چاقی در خانم ها نیز باعث بروز اختلالاتی در برقراری روابط زناشویی می شود. تغییرات فیزیولوژیکی که باعث کاهش میل جنسی می شود، از یک سو و مشکلات طبیعی چاقی در زنان از سوی دیگر تاثیر منفی در برقراری رابطه زناشویی می گذارد. علاوه بر این، احتمال ابتلا به عفونت های واژینال در خانم های چاق بیشتر است که برقراری روابط زناشویی را دشوارتر می کند.

به همین دلیل خانم ها و آقایان باید از همان دوران جوانی نسبت به وزن خود حساس باشند و از چاق شدن جلوگیری کنند. متاسفانه بسیاری از اختلالات ایجادشده در بدن به نوعی با وزن افراد در ارتباط هستند. از همان دوران کودکی باید کودک را به خوردن غذاهای مفید عادت داد. غذاهای خوب گردش خون مناسبی در بدن برقرار می کند و یادمان باشد برقراری رابطه زناشویی خوب به برقراری جریان گردش خون و سالم بودن سیستم عصبی بستگی دارد. فعالیت بدنی و ورزش در همه سنین و حتی سنین بالا توده ماهیچه ای مطلوبی ایجاد می کند. توده ماهیچه ای و فیزیک خوب نیز نقش مهمی در سرخوشی و شادی انسان ها دارد. عوامل عصبی و روانی هم نقش مهمی در برقراری رابطه زناشویی موفق دارند.

منبع:هفته نامه سلامت