روش های پرورش مذهبی

 

 

روش، عبارت از طریقه ای علمی است كه برای وصول به هدف انتخاب می شود. یا مجموع فعالیت هایی است كه رسیدن ما را به مقصدی میسر می كند و معمولا از طریق روش می توان زودتر به هدف رسید. افراد به دنی می آیند در حالی كه ذهنی خالی دارند. برای پر كردن ذهن آنها لازم است بهترتیب از راه چشم وگوش و عقل اقدام كنیم و این ترتیبی است كه قرآن نیز بدان اشاره دارد. ترجمه: و خداوند شما را از شكم مادرانتان بیرون آورد در حالى كه چیزى نمى دانستید، و براى شما گوش و دیدگان و دل ها قرار داد تا شكر گزارید(نحل، 78) بدین سان در پرورش مذهبی همین ترتیب را باید به شرح زیر رعایت كرد:

 

1- روش ارائه الگو: دراین روش چشم به مسائل احاطه دارد و اهمیت گوش در درجه دوم است. اولین باری كه مسئله آموزش وضو مطرح شد بنا به روایات مذهبی، جبرئیل عملا در برابر پیامبر وضو گرفت و پیغمبر نیز آن را دید، فرا گرفت، و عمل كرد. خود پیامبر درباره نماز فرمود: همانگونه كه می بینید من چگونه نماز می گزارم شما نماز بگزارید. از طریق ارائه الگو، به سرعت می توان مسائل مذهبی را به كودكان یاد داد و آنان را به عمل واداشت؛ مخصوصااز آن بابت كه حس تقلید در كودكان بسیار قوی است.

 

مسئله مهم در این روش این است كه الگو باید كامل، و نمونه اخلاق و آدابی باشد كه مكتب مورد قبول بر آن صحه می گذارد. زیرا هرگونه اشتباه و سهل انگاری موجب بدآموزی و انعكاس ناروا در آدمی می شود. زمینه مثبت دیگر در این امر این است كه تقلید كودك همیشه از روی شعور و آگاهی نیست. بدین سان باید در ارائه الگو و عمل، كمال توجه را مبذول داشت و در اموری چون نماز، آشنایی به مسائل دینی، رعایت عدالت، دفاع از حق، خیرخواهی، احسان، دستگیری از مردم، آزادمنشی و رفتار اجتماعی و اسلامی را آموخت.

 

2- روش آموزش: این روش در حقیقت مكمل روش قبلی است و برای كودكان بزرگتر حتی مقدمه پرورش است. یعنی نخست لازم است چیزی را از راه چشم و گوش بیاموزد و آنگاه عمل كند. در این روش هدف، اصلاح عمل و رفتار از طریق تذكر و یادآوری است یعنی عملی كه فرد انجام می دهد، در صورت خطا و اشتباه، به وسیله مربی اصلاح و رفع عیب گردد.

 

3- روش تلقین و القاء :با این روش می توان در فرد وابستگی به مذهب و خدا ایجاد كرد. از طریق ذكر آیات خدا، مهربانی های او و نعمت های او می توان در كودك ترس و خوف ایجاد كرد و یا روح امید را در دل او زنده ساخت. می توان مهرخدا را از این راه در دل او گنجاند و مفهوم دوست داشتن و دوست نداشتن خدا را به او تفهیم كرد بدان گونه كه آنچه را خدا دوست دارد انجام دهد و آنچه را خدا دوست ندارد انجام ندهد. در این روش گاهی عمل فرد به صورت مستقیم یا غیرمستقیم مورد ستایش قرار می گیرد و او به مذهب وابسته می شود. به طوری كه شوق وابستگی به خد در دل او جای می گیرد و براساس آن احساس لذت و شادمانی می كند.

 

4- روش داستان سرایی: وسیله خوبی برای تحریك اندیشه جهت تفكر، عبرت آموزی، تسلی خاطر، هدایت از گمراهی، حساسیت در برابر امور، تفكر درباره جهان داخل و خارج و. .. است. از راه داستان می توان تا حدود بسیاری به صورتی غیر مستقیم ضوابط مذهب را آموخت و بر شئون زندگی حكومت داد. آنچه در پرورش مذهبی با استفاده از روش داستان باید مورد نظر باشد این است كه:

 

• داستان دارای نتیجه ای ارزنده باشد و آن نتایج ذكر شود.

 

 

روش های كمكی در پرورش مذهبی:

 

در این روش فرد خود دارای نقشی فعال در امور زندگی و سازندگی در خویش است و نقش مربی اعم از معلم و والدین در مرحله دوم اهمیت است. در این طریق از روش ها ی زیر می توان استفاده كرد:

 

1- سیر در آفاق و انفس: تماشای آیات معجزآسا كه مظاهر قدرت ازلی هستند درآدمی تحولی ایجاد می كنند كه بر اساس آن انسان ناگزیر وادار به ستایش و تكریم می شود. ملاحظه طبیعیات مؤثرتر از استدلال عقلی است واز طریق محسوسات بهتر و بیشتر می توان خدا را شناخت و به مهر و انتقام او پی برد. آیات متعددی از قرآن افراد را به سیر در آفاق وانفس دعوت می كند. مثلا می گوید: در زمین سیر كنید و عاقبت افرادی را كه پیش از شما در این جهان بوده اند ببیینید. به خلقت شتر نگاه كنید، آسمان برافراشته و زمین مسطح را ببینید و در وجود خود خوب بنگرید.. .. نتیجه این سیر ادراك و شهود است و عرفان و احساس، و در نتیجه وجدان و دریافت حقایق امور.

 

2- تفكر و تدبر: انسان را حیوانی متفكر دانسته اند و تفكر نوعی سخن گفتن و استدلال بدون صداست. از عناصر اصلی تفكر، انگیزه و هدف است و راه ایجاد آن دقت و توجه به روابط موجود بین پدیده ها، ابتكار و كشف راه حل مناسب است. آنچه تفكر را ممكن می سازد كسب معلومات، محرك های حسی، طرز تفكر انتقادی، ایده آل و آرزوها و مساعد بودن جـو فرهنگی است. بالطبع آنچه آدمی را از تفكر باز می دارد ترس است و اضطراب، اجبار است و اكراه و سنگینی مسئولیت. متربی را در طریق تربیت و در برابر امری كه انجام شده باید به فكر كردن واداشت كه آیا امر مورد نظر خطاست یا صواب. از امكانات مثبت در این امر یكی آن است كه فكر در قید زمان و مكان نیست و بدین نظر فراخنایی بس وسیع دارد. قرآن در مسیر تربیت طی آیات بسیاری دعوت به تفكر و تدبر در امور می كند.

 

3- عبرت آموزی: پند گیری ازمشاهده آن چیزهایی است كه در محیط او وجود دارند از تحولات و دگرگونی هایی كه در زندگی انسان ها، حیوانات و گیاهان روی می دهد و از برداشت آن راه زندگی خود را روشن كند و در حقیقت دلایلی برای رفتار و خط مشی خود پیدا نماید.

 

4- آزمایش و تجربه: تنها عقل وسیله كشف حقایق و وصول به آن نیست بلكه حس هم وسیله ارزنده ای در این زمینه است. واقعیت این است كه آدمی به گفته ها و شنیده ها كمتر اعتماد پیدا می كند و اطمینان قلبی هنگامی حاصل می شود كه آنچه را شنیده به چشم ببیند و با دست آزمایش و تجربه كند. از راه آزمایش و تجربه برای انسان آسودگی فكری فراهم می آید. در داستان حضرت ابراهیم اطمینان برای ابراهیم (ع ) از راه مشاهده و تجربه حاصل می شود.

 

5- تعقل و استدلال: به كار بردن خرد در امور و استفاده از منطق و قوای باطنی برای كشف حقایق است. از طریق تعقل و استدلل می توان به روابط علت و معلولی امور پی برد و در پذیرش ضوابط و نافذ داشتن آن در امور، وجدان را راضی و اقناع كرد.

 

برهان، روان آدمی را تسلی می بخشد واعضاء را برای عمل به آنچه كه جانش باور داشته قدرت و اعتماد می دهد. در قرآن كریم نیز به مسئله استدلال و برهان توجهی عمیق شده است.

 

 

مراحل پرورش مذهبی کودک

شک نیست که هر سنی مقتضایی دارد. برنامه ای که درباره یک کودک سه ساله اعمال می شود با برنامه ای که درباره یک کودک ده ساله و یا چهارده ساله عمل می شود به کلی متفاوت است. درست است که پرورش مذهبی از آغاز تولد انجام می شود ولی قبل از تولد مراقبت هایی باید انجام شود که آن هم جزو پرورش مذهبی است. پرورش مذهبی به حقیقت از حین انتخاب همسر و بعد از ارتباط زناشویی شروع می شود. افکار مادر در دوران حمل، غذاها، برخوردها و رفتارها در آن مؤثر است. پس از تولد، والدین تا 21 سال درباره فرزند خود مسئولیت مستقیم دارند و کوتاهی درباره فرزندان گناهی بزرگ در برابر خدا، و جرمی نابخشودنی در برابر جامعه است. در کتب روایتی، این دوره 21 سال است و به سه دوره هفت ساله و هر کدام به دوره های جزیی تر قابل تقسیم است.

 

هفت سال اول: دوره تکوین است. و پرورش مذهبی در حقیقت از همان روز اول تولد شروع می شود و آن از طریق انجام مراسم مذهبی است. آنچه درباره کودک عمل می شود: مراسم گفتن اذان و اقامه در دو گوش او و کام برداشتن با تربت امام حسین (ع )، غسل مولود دادن، ختنه کردن، تراشیدن موی سر و هم وزن آن از طلا یا نقره صدقه دادن، تسمیه به نام های نیکو، عقیقه؛ بعدها به همراه رشد و در سنین مختلف تکالیف گوناگونی به کودک داده می شود. مثلا از سه سالگی آموزش جمله تهلیل است ( ذکر لا اله الا الله )، از 5/3 سالگی آموزش شهادت به رسالت محمد (ص) از چهار تا پنج سالگی تمرین صلوات، از پنج سالگی آموزش دست چپ و راست، از شش سالگی آموزش قبله، سجده و رکوع، از حدود هفت سالگی تمرین نماز و بیدار شدن برای سحری است. مراقبت هایی نیز لازم است. فی المثل از شش سالگی دختر، و از هفت سالگی پسر نباید گونه ی جنس مخالف را ببوسد. مردی به امام صادق ( ع) از دختر شش ساله کنیز خود حکایت کرد و امام فرمود او را نبوس، در آغوش خود نگیر و بر دامن خود منشان. در دوران کودکی نباید فراموش کرد که چهار سال اول تولد بسیار مهم و در پایه گذاری شخصیت، دارای اهمیت فوق العاده است بدان گونه که می توان گفت هفتاد درصد شخصیت کودک در این سن پایه گذاری می شود.

 

هفت سال دوم- دوره ای است که باید کودک تحت کنترل اندیشیده والدین و مربی از نظر اعمال و رفتار باشد و لااقل به دو دوره هشت تا ده، و 11 تا 14 سالگی تقسیم می شود. در این دوره نیز به تناسب سن و رشد، تکالیف مذهبی برای کودک فراهم می شود. مثلاً در آغاز این دوره مسئله شستن دو کف دست و تا پایان نه سالگی تمرین وضو و از ده سالگی اجباراً به نماز باید وادار شود. ایمان واقعی به مذهب از حدود 12 سالگی در کودک پیدا می شود. در این سن تا حدود قابل توجهی می توان مفاهیم اصیل مذهب را به او منتقل کرد. ضمناً فراموش نکنیم مبانی اخلاقی و تربیتی به مفهوم آداب معاشرت و رسوم وسنن در همین دوره باید به کودک منتقل گردد. پایان این دوره همزمان با دوره نوجوانی است و کودک با تجاربی که در زمینه های مختلف به دست آورده بالنسبه فردی مستقل وصاحب نظر می شود.

 

هفت سال سوم: دوره تمرین و عمل به آموخته ها است. در این دوره نیز که خود به سه مرحله پایان نوجوانی، دوران بلوغ و دوره جوانی قسمت می شود آدمی زیر نظر مربی و تحت مراقبت آنها به انجام وظیفه بپردازد. بخش اعظم عنایت والدین باید متوجه دوران بلوغ باشد که دوره رشد احساسات و نوعی تولد مجدد است. افراد دراین دوره راجع به معتقدات خود حیرانند و نیاز به تجدید نظر دارند. از فکر بهشت و دوزخ ناراحتند، نمی دانند پس از مرگ چه می شود و سرانجام کارشان به کجا منتهی می گردد. نیاز آنان به راهنمایی در این دوره به اوج می رسد و مربیان باید زیر بازوی آنها را بگیرند و هدایتشان کنند. ایمان به مذهب از شانزده سالگی اوج می گیرد و در صورتی که به الگوهای کاذبی برخورد کنند خطراتی برایشان در جنبه مذهب وجود خواهد داشت. پایان بلوغ و از حدود هجده سالگی دوره استقلال تقریبی است، دقت و استقلال منطقی در او رشد می یابد و می توان از این طریق به آموزش افراد پرداخت.

 

 

نکات مورد توجه در تربیت:

1- مسئله جنس: در تربیت اسلامی نوع پرورش دختر و پسر متفاوت است واین تفاوت به مناسبت وجود تفاوت های طبیعی و تفاوت های وظیفه ای است. در جنبه تفاوت های طبیعی، مذهب نیز مانند علم قائل به این است که پسر و دختر از نظر روحی و جسمی با هم تفاوت های آشکاری دارند. رشد آنها در مراحل مختلف سنی، احساس و عاطفه آنها و از همه مهمتر بلوغ جنسی و عقلی آنها با هم فرق دارد و می دانیم که عالی ترین نظام تربیتی آن است که این تفاوت ها و نکات را در نظر گیرد. در جنبه تفاوت های وظیفه ای نیز، از نظر علم و مذهب پسران و دختران با هم تفاوت دارند. دختران برای حمل و نگهداری کودکان، باروری و بارداری و آنگاه پرورش فرزند آماده می شوند و پسران برای انجام وظایف سنگین اجتماعی آمادگی می یابند. و باز هم آگاهی داریم که عالی ترین سیستم تربیتی آن است که این تفاوت های وظیفه ای را مورد نظر داشته باشد.

 

2- نوع مسائل مورد آموزش: از نکات مهمی است که در امر تربیت باید مورد نظر باشد. نوع مطالبی که به افراد می آموزیم باید با سن و متقضای سنی و عقلی افراد مطابقت داشته باشد. آنچه که به یک دختر 15ساله آموخته می شود هرگز به پسر آموخته نمی شود و نیز در آموزش دینی، دختر ده ساله باید بیش از پسر ده ساله به مسائل دینی خود آگاه باشد پس آموزش بیشتری لازم دارد.

 

 

 

ویدیو مرتبط :
کارخانه پرورش قارچ و روش پرورش قارچ

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

5 روش پرورش عضلات

 

این در حالی است كه اگر این افراد به صورت جدی به محاسبه وقتی كه تلف می‌كنند، می‌پرداختند هرگز به این شیوه ادامه نمی‌دادند. با این روش، سه دلیل عمده وجود دارد كه مانع از انجام سریع و موثر تمرین‌ها می‌شود:

 

اول این كه سطح هورمون رشد و تستوسترون در 40 دقیقه اول یك جلسه تمرین اوج می‌گیرد و بعد از یك ساعت دچار افت می‌شود. در این نقطه زمانی دیگر این ترشح كورتیزول است كه شدت می‌گیرد و این بدان معناست كه هورمون‌های عضله‌ساز در این مرحله زمانی دچار تخریب می‌شوند. بنابراین با دقت به شرح موارد فوق توجه داشته باشید: جلسات تمرینی كه 90 دقیقه الی 2 ساعت به طول می‌انجامند نه تنها فایده‌ای ندارند بلكه فرد را به آسیب‌های جدی مبتلا می‌سازند.

 

دومین دلیل به این مسئله باز می‌گردد كه با چنین فعالیت گسترده‌ای در محیط باشگاه به تدریج شوق و علاقه و انگیزه در فرد از بین می‌رود. حتی اگر به راستی عاشق تمرین كردن باشید دیگر پس از تمرین احساس شادابی نمی‌كنید، به خصوص این كه مقطع خوبی از وقت آزاد و ارزشمند خود را هر روز در یك مكان خاص بگذرانید.

 

سومین و آخرین مورد در رابطه با به تعویق‌افتادن امور روزمره و برنامه‌های دیگرتان می‌باشد. با این وضعیت از انجام اموری كه در زندگی به آنها نیاز دارید به شدت دور می‌مانید.

 

شیوه‌هایی كه منجر می‌شوند مدت محدودی را در باشگاه سپری كنید و با این حال با دست پر از آن جا خارج شوید.

 

 

1-حرف‌زدن را در باشگاه فراموش كنید

 

در باشگاه به تعریف از فیلم‌هایی كه دیده‌اید نپردازید یا كه از نظر دادن در مورد آقای المپیا و كارشناسی‌كردن بر روی مسائل مختلف خودداری كنید.

 

شما به خاطر امر دیگری به باشگاه آمده‌اید، پس دهان‌تان را كاملاً ببندید و به تمرین مشغول شوید. در عوض سعی كنید در كنار تمرین كردن به موسیقی ملایمی گوش دهید. در این صورت با كمك هدفون‌هایی كه در گوش‌تان گذاشته‌اید، دیگر كسی نیز برای گپ‌زدن به سوی شما نمی‌آید، مگر این كه مورد مهمی پیش بیاید. حتی اگر یار تمرینی دارید كه نمی‌تواند از پرچانگی دست بردارد به راحتی از وی جدا شوید و عطایش را به لقایش ببخشید.تنها در این صورت است كه زمان سپری‌شده در باشگاه را تبدیل به اوقات موثری برای خود می‌كنید.

 

 

2-از قبل برنامه‌ریزی كنید

 

هرگز به باشگاه نروید و سپس بخواهید در آنجا تصمیم بگیرید كه به اجرای چه تمرین‌هایی بپردازید! بدین صورت باز هم وقت‌تان را تلف می‌كنید. پس، قبل از این كه به باشگاه بروید خود را به داشتن یك برنامه تمرینی خوب مجهز كنید و سپس شروع به كار كنید. مابین تمرین‌ها هم به وقت‌گذرانی نپردازید، در این صورت پمپ بدن‌تان به راحتی از بین می‌رود. از شب قبل یا در راه باشگاه در مورد تمرین‌هایی كه می‌خواهید انجام دهید برنامه‌ریزی كنید و سپس مطابق با یك برنامه منظم از پیش تعیین شده به كار بپردازید.

 

3-وقفه‌های استراحتی‌تان را محدود كنید

 

سعی كنید در مدت زمان مفیدی كه در باشگاه هستید به هیچ عنوان میان تمرین‌هایتان وقفه نیندازید. برای مثال اگر به هیدراته‌شدن نیاز دارید لازم نیست كه برای مثال 12 بار به سمت آب سردكن‌بروید! به جای ایجاد این وقفه‌ها در عوض سعی كنید برای خود یك بطری مخصوص تهیه كنید!

 

 

4-وقفه‌های بین ست‌ها را نیز كاهش دهید

 

پاوركارها 3 الی 5 دقیقه بین ست‌های خود به استراحت می‌پردازند. متاسفانه بدنسازان نیز به اشتباه خود را با همین روش سازگار می‌كنند و نظرشان هم این است كه به این طریق می‌توانند سنگین‌تر كار كنند. ظاهراً آنها فراموش می‌كنند كه تفاوت‌های عمده‌ای بین تمرین‌های قدرتی و پرورش‌اندام وجود دارد. اگر كسب قدرت، هدف شماره 1 شما باشد و اگر خواهان هستید دارای عضلات حجیم و كات‌شده باشید باید به انجام تكرارهای بیشتر با وزنه‌های سبك‌تر و وقفه‌های كوتاهتر بپردازید.

یك وقفه مطلوب بیشتر از 90 ثانیه به طول نمی‌انجامد، همین وقفه به شما كمك می‌كند تا به وضعیت نرمال خود برگردید.

 

 

5-سوپرست‌ها و دراپ‌ست‌ها را فراموش نكنید

 

اگر واقعاً در كوتاه‌ترین زمان، خواهان روبه‌راه‌كردن عضلات خود هستید، از سوپرست‌ها و دراپ‌ست‌‌ها استفاده كنید. سوپرست یك حركت مجزا برای یك بخش از بدن در كنار یك حركت مركب می‌باشد. برای مثال حركت پرس پا را در نظر بگیرید. سوپرست‌ها معمولاً در مورد كار بر روی عضلات گروهی نظیر عضلات جلوبازو، پشت بازو، قفسه سینه یا پشت به كار می‌روند و دراپ‌ست‌ها یك روش خاص به منظور بسط یك ست تمرینی و بردن فیبرهای عضلانی در یك وضعیت تمرینی شدتی می‌باشند. بهتر از همه، كاربرد هر دو تكنیك با هم است كه تاثیر مستقیمی بر اجرای ست‌های استاندارد دارد.

 

 

6-از افراط در تمرین دوری كنید

 

جریان برنامه تمرینی روزانه‌تان را بررسی كنید و به این مسئله توجه كنید كه آیا در واقع با انجام تمرین‌هایی كه در برنامه روزانه‌تان آورده‌اید بر روی یك ماهیچه واحد كار نمی‌كنید؟ بهتر است كمی بیشتر بر روی آناتومی بدن كار كنید. همچنین توجه داشته باشید كه چگونه باید بر روی آنها كار كنید تا ساختار تمرینی‌تان دارای عملكرد موثرتر باشد. ما معتقد نیستیم كه با یك تمرین خاص بتوان بر روی یك گروه عضلانی كامل كار كرد، پس باید با به‌كارگیری تمرین‌های مختلف به هر عضله از یك گوشه ضربه وارد كنید.

 

 

7-مناسب تمرین كنید

 

كسب نتیجه مطلوب به این صورت نیست كه به باشگاه بروید و هر روز از ساعت 6 صبح تا 9 شب تمرین كنید و روزهای تعطیل هم كلاً در آنجا اقامت كنید. زمان مناسب برای هر جلسه تمرینی 45 دقیقه الی 1 ساعت می‌باشد.

 

 

8-از دستگاه‌ها بیشتر بهره ببرید

 

مورد دیگری كه به منظور جلوگیری از اتلاف وقت در باشگاه توصیه می‌شود، استفاده بیشتر از دستگاه‌ها در مقایسه با وزنه‌های معمولی است. البته ماشین‌ها در كسب عضلات بیشتر كمك نمی‌كنند، اما از اتلاف وقت جلوگیری می‌كنند. تعویض پین دستگاه به منظور سبك و سنگین‌كردن وزنه‌ها در مقایسه با وزنه‌های آزاد وقت كمتری می‌برد. زیاد هم ضد ماشین نباشید. بالاخره به آنها هم باید فكر كرد و فرصت داد، ضمن آنكه آنها از ایمنی بیشتری هم برخوردار هستند.

 

 

9-با شكم تقریباً خالی تمرین كنید

 

به نظر عجیب است اما سعی ما دادن ایده‌هایی است كه سبب شود تا شما هر چه زودتر از باشگاه خارج شوید. اگر شكم‌تان پر باشد، هیچ دلیلی وجود ندارد كه بخواهید هر چه سریع‌تر جلسه تمرینی خود را به پایان ببرید اما اگر گرسنه باشید، انگیزه‌ای عالی برای عجله‌كردن و رسیدن به محلول تمرینی بعد از تمرین وجود دارد! آخرین وعده غذایی خود را دو ساعت قبل از شروع تمرین صرف كنید، این مسئله به جهت تمرین كردن به شما انرژی كافی می‌دهد، اما باعث می‌شود كه جلسه تمرینی خود را ظرف یك ساعت یا كمتر به پایان ببرید.

 

 

10-تمركز را تمرین كنید

 

حضور در باشگاه ناخودآگاه باعث ایجاد آشفتگی ذهنی می‌شود. پس لازم نیست تا دیگر به لحاظ قدی یا وزنی به مقایسه خود با دیگران بپردازید. همین مسائل پیش‌پا افتاده ذهن شما را درگیر می‌كند و از مسئله اصلی كه همانا پرورش عضلات می‌باشد باز می‌مانید. پس سعی كنید به جای این مسائل بیهوده به تمركز خود بیفزایید و به تمرین بپردازید.

 

نتیجه

 

در این مقاله به ارائه 10 روز ویژه به منظور اجرای سریع‌تر و موثرتر تمرین‌ها پرداختیم تا زمان بیشتری را به منظور لذت‌بردن از دنیای خارج از باشگاه داشته باشید. اما توجه كنید به اشتباه و به منظور صرفه‌جویی در وقت مسئله گرم‌كردن را از برنامه تمرینی حذف نكنید. این مسئله تنها با 5 الی 10 دقیقه كاردیو رفع می‌شود. شروع كار با وزنه‌های سبك‌تر به شما این اجازه را می‌دهد كه به اجرای بهتر تمرین‌ها در مراحل بعدی بپردازید.