درمان و پیشگیری از بیماری بوسیدن

درمان و پیشگیری از بیماری بوسیدن
اگر دچار بیماری مونونوکلئوز هستید، برای جلوگیری از سرایت این بیماری، با کسی روبوسی نکنید، از ظروف (مثل قاشق و لیوان) و غذای کسی استفاده نکنید و ظروف خودتان را به کسی ندهید.

بیماری عفونی مونونوکلئوز اغلب بیماری بوسیدن نامیده می شود. ویروسی که باعث این بیماری می شود از طریق بزاق دهان فرد بیمار به فرد سالم منتقل می شود. بنابراین شما می توانید با روبوسی این بیماری را بگیرید.
علاوه بر بوسیدن، هنگام عطسه یا سرفه بیمار و یا استفاده مشترک از لیوان و ظروف غذاخوری بیمار می توانید دچار بیماری مونونوکلئوز شوید.

 

راه های درمان
با مراجعه به پزشک و انجام آزمایشات لازم مثل آزمایش خون برای شمارش تعداد گلبول های سفید، می توان این بیماری را تشخیص داد.روش خاصی برای درمان این بیماری وجود ندارد.داروهای آنتی بیوتیک در درمان بیماری های ویروسی مثل مونونوکلئوز موثر نیستند.
درمان بر اساس استراحت کردن و مصرف زیاد مایعات است.

داروها
1- درمان عفونت ثانویه: گاهی اوقات گلودرد چرکی (استرپتوکوکی) همراه با گلودرد مونونوکلئوز وجود دارد. همچنین ممکن است دچار عفونت سینوس ها (سینوزیت) و یا عفونت لوزه ها شوید. در این صورت برای درمان این عفونت های باکتریایی، بایستی آنتی بیوتیک مصرف کنید.

 

 
2- حساسیت به برخی داروها: داروی آموکسی سیلین و سایر مشتقات پنی‌سیلین برای این بیماران تجویز نمی شود. در حقیقت برخی از افراد مبتلا به مونونوکلئوز با مصرف این داروها، دچار حساسیت پوستی می شوند. اما این بثورات پوستی لزوما به معنای حساسیت (آلرژی) به آنتی بیوتیک نیست.
در صورت نیاز از سایر انواع آنتی بیوتیک ها که کمتر باعث آلرژی پوستی می شوند، برای درمان عفونت در این بیماری استفاده می شود.

3- کورتون ها: برای کاهش برخی علائم این بیماری مثل ورم شدید گلو و لوزه ها، ممکن است پزشک یک داروی کورتونی مثل پردنیزون برای شما تجویز کند.

درمان در خانه
علاوه بر استراحت کردن در بستر، عمل به توصیه های زیر در بهبود علائم بیماری موثر است:
1- نوشیدن زیاد آب و آب میوه: نوشیدن مایعات، تب و گلودرد را بهبود می دهد و از کم آبی بدن جلوگیری می کند.
2- مصرف داروهای مسکن: در صورت نیاز، استامینوفن یا بروفن بخورید. این داروها، ویروس بیماری را از بین نمی برند، بلکه فقط باعث کاهش درد و تب می شوند.
تذکر مهم: به کودکان و نوجوانان داروی آسپیرین ندهید، زیرا این دارو باعث بروز سندرم ری در این گروه سنی می شود. سندرم ری یک بیماری نادر، ولی کشنده در کودکان است.

3- آب نمک غرغره کنید. برای کاهش گلودرد، چند بار در روز آب نمک غرغره کنید. نصف قاشق مرباخوری نمک را در یک لیوان آب گرم حل کنید و غرغره نمایید.

 

 

روند بهبودی بیماری
مدتی صبر  کنید تا بتوانید ورزش و سایر فعالیت ها را انجام دهید.بیشتر علائم بیماری مونونوکلئوز طی چند هفته بهتر می شوند، اما دو تا سه ماه طول می کشد تا کاملا احساس بهبودی و سلامتی کنید. هر چقدر بیشتر استراحت کنید، زودتر حالتان خوب می شود. اگر خیلی زود فعالیت های روزمره و عادی خود را شروع کنید، خطر برگشت بیماری زیاد می شود.

برای جلوگیری از پارگی طحال، باید حداقل یک ماه صبر کنید و بعد از این مدت، فعالیت های شدید و ورزشی را شروع کنید.پارگی طحال باعث خونریزی شدید می شود و یک موقعیت اورژانسی است. از پزشک خودتان بپرسید چه موقع می توانید فعالیت های عادی و روزمره خود را شروع کنید.
ممکن است پزشک شروع تدریجی یک برنامه ورزشی را برای ایجاد قدرت بدنی در دوران بهبودی توصیه کند.

پیشگیری
- این بیماری از طریق بزاق دهان فرد بیمار به دیگران منتقل می شود.
- اگر بیمار هستید، برای جلوگیری از سرایت این بیماری، با کسی روبوسی نکنید، از ظروف (مثل قاشق و لیوان) و غذای کسی استفاده نکنید و ظروف خودتان را به کسی ندهید.
- ویروس این بیماری ممکن است چند ماه بعد از بیماری، در بزاق دهان شما باقی بماند.
- واکسنی برای جلوگیری از این بیماری وجود ندارد.

منبع: tebyan.net

ویدیو مرتبط :
درمان و پیشگیری از بیماری های قلبی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

بیماری آمبولی چربی: علائم، درمان و پیشگیری

شکستگی‌ استخوان‌ یکی از عوامل بروز بیماری آمبولی چربی است.

 

 

آمبولی چربی چگونه ایجاد میشود
آمبولی چربی بیشتر در شکستگی های استخوان های بلند بخصوص ران دیده میشود. به نظر میرسد در هنگام شکستگی، قسمتی از چربی مغز استخوان بصورت ذرات و قطرات بسیار ریزی به درون جریان خون راه پیدا میکنند. این ذرات سپس از طریق جریان خون به اعضای حیاتی بدن رفته و با انسداد مسیر مویرگ های آن بافت ها موجب کاهش جریان خون بافت و اختلال در عملکرد آن میشوند. از مهمترین بافت های گرفتار شده در جریان آمبولی چربی، ریه است.

 

با انسداد مویرگ های ریه به توسط قطرات چربی و همچنین تاثیر بعضی مواد شیمیایی که از این چربی مشتق میشوند ( بر اثر هیدرولیز این چربی ها اسیدهای چرب ایجاد میشوند) بافت کیسه های هوایی ریه متورم شده و خونریزی میکند. بدنبال آن کارکرد کیسه هوایی در جهت اکسیژن دهی به خون کاهش میابد.

 

نتیجه این روند کاهش میزان اکسیژن جریان خون بیمار است. در واقع بیمار خفه میشود. بافت مهم دیگری که درگیر میشود مغز است. بدنبال خونریزی در مویرگ های مغز و تورم بافت مغز، بیمار هشیاری خود را از دست داده و به کما میرود. خونریزی در مویرگ های پوست موجب دیده شدن لکه های خونریزی کوچک ( در حد چند میلیمتر) در پوست جلوی گردن و جلوی بغل و داخل پلک میشود.

قطرات چربی ذکر شده یا گلبول های چربی در جریان خون اکثر بیمارانی که دچار شکستگی استخوان های بلند میشوند دیده شده است ولی مقدار آنها معمولا آنقدر کم است که منجر به علائم بالینی و مشکل خاصی نمیشوند و فقط در تعداد معدودی از مواردیکه به علت شدت آسیب، مقدار این گلبول ها زیاد میشود علائم بالینی و مشکلات بیماری ایجاد میشوند.

 

علائم بالینی آمبولی چربی:
معمولا در فاصله زمانی بین 24 تا 72 ساعت علائم ظاهر می شوند،هیپوکسی ، تنگی نفس و تند نفس کشیدن از شایعترین علائم بیماری آمبولی چربی است. تقریبا نیمی از بیماران نشات گرفته از شکستگی استخوان های بزرگ انتوبه می شوند. علائم تنفسی از ARDS AND ALIقابل تفریق نیستند.

 

علائم نورولوژیک هم پس از علائم تنفسی ایجاد می شوند و ابتدا بصورت گیجی و سپس کاهش هوشیاری است. ممکن است علائم فوکال نورولوژیک و تشنج هم رخ بدهد. علائم نورولوژیک غالبا و یا تا قسمتی بازگشت پذیر اند.

راش های پتشیال ممکن است بین 10 تا 20درصد بیماران را گرفتار کرده و بر روی سر ،گردن قفسه سینه ظاهر شده و از آخرین علائمی است که ظاهر میشه.
سایر علائم هم ممکن است مثل تب ، اختلالات انعقادی ، علائم چشمی و دفع مواد چربی در ادرار و اختلال عملکرد قلب هم دیده شوند.

 

علائم قطعی برای تشخیص بیماری آمبولی چربی وجود ندارد و در صورت وجود راش های پوستی که ان هم در کمتر از نیمی از بیماران دیده میشود بهمراه علائم ذکر شده در بالا می توان به تشخیص رسید، بطور کلی تشخیص مبتنی بر رد سایر بیماری است.

 

گیجی و کاهش هوشیاری یکی از علائم بیماری آمبولی چربی می باشد.

 

علل‌ ایجاد بیماری آمبولی چربی:
لخته‌ شدن‌ خون‌ در وریدهای‌ عمقی‌. این‌ حالت‌ هر زمان‌ که‌ خون‌ در داخل‌ ورید تجمع‌ یافته‌ و به‌ خوبی‌ جریان‌ نداشته‌ باشد می‌تواند ایجاد شود.

 

عوامل تشدید کننده بیماری آمبولی چربی:
• سن‌ بالای‌ 60 سال‌
• هرگونه‌ آسیب‌ یا بیماری‌ مستلزم‌ استراحت‌ طولانی‌ در بستر
• نشستن‌ در یک‌ وضعیت‌ ثابت‌ به‌ مدت‌ طولانی‌ مثلاً در طی‌ مسافرت‌ با هواپیما
• جراحی‌ اخیر
• نارسایی‌ احتقانی‌ قلب
• اختلالات‌ ریتم‌ قلب‌
• پلی‌سیتمی‌؛ کم‌ خونی‌ همولیتیک
• شکستگی‌ استخوان‌
• چاقی‌؛ استعمال‌ دخانیات‌
• بارداری‌
• مصرف‌ قرص‌های‌ ضد بارداری‌ به‌ خصوص‌ در خانم‌های‌ سیگاری‌

 

پیشگیری از آمبولی چربی:
برای پیشگیری از وقوع آمبولی چربی و آمبولی لخته ای ، روش های مختلف از جمله روش های داروئی و فیزیکی بکار برده می شوند. مصرف کورتیکواستروئید ها، آسپیرین، هپارین و هپارین با وزن ملکولی سبک از روش های داروئی است. با وجود اینکه هپارین با وزن ملکولی سبک مصرف متداولی در بعضی بیماران دارد، ولی دلایل مبتنی بر شواهد نتوانسته مزیت یکی را بر دیگری اثبات کند.

 

آمبولی چربی گرفته شدن عروق در اثر ورود بافت چربی به داخل جریان خون است.

 

درمان آمبولی چربی:
بیماری اگر موجب مرگ بیمار نشود خود بخود خوب میشود پس هدف از درمان اینست که تا مدتی که سیر بیماری تمام میشود وضعیت بیماری را تحت کنترل درآوریم.
یکی از مهمترین اقدامات برای پیشگیری از وقوع آمبولی چربی، بیحرکت کردن سریع شکستگی ایجاد شده با عمل جراحی است. هر چه درمان شکستگی دیرتر انجام شود بر اثر حرکت مکرر قطعات شکسته شده چربی بیشتری از مغز استخوان به درون جریان خون راه پیدا میکند. پس شکستگی ها باید هر چه زودتر فیکس و بیحرکت شوند.

 

مهمترین اقدام رساندن اکسیژن کافی به بیمار است. برای اینکار به هوای تنفس بیمار به توسط ماسک، اکسیژن زیادی اضافه میکنند. گاهی این درمان برای بالا بردن میزان اکسیژن خون بیمار کافی نیست و پزشک معالج مجبور میشود تا با استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی به تنفس بیمار کمک کند. از کورتیکوستروئید ها و داروهای رقیق کننده ( مانند هپارین) هم در درمان این بیماری استفاده میشود.
گردآوری:بخش سلامت و بهداشت صبح بخیر
منابع:iranorthoped.ir
persianteb.com

dralirezasabetpour.com

daneshnameh.roshd.ir