دخترانی در آرزوی پسر بودن !!

 

امروزه تشابه دختران به ظاهری پسرانه و تشابه پسران به ظاهری دخترانه در میان جمعیت جوان ما زیاد به چشم می خورد و نقش های خاص جنسیتی در میان هر دو جنس کم رنگ شده است و آنچه ارزش قلمداد می شود دارا بودن روحیه پسرانه است. تمایل دختران به رفتاری پسرانه و بالعکس، از کودکی آنها و شیوه های تربیتی خانواده، جنسیت همسالان و دوستان، و فرهنگ جامعه نشأت می گیرد. نقش هایی که پدر و مادر در خانه ایفا می کنند و میزان تأثیری که بر فرزندان دارند می تواند تا حد بالایی در شکل گیری نقش های جنسیتی موثر باشد. در نگاهی تشخیصی شکل گیری شخصیت و هویتی متناقض با جنسیت به علل و عوامل متعددی وابسته است که در این میان همانند سازی از پدر و مادر و اطرافیان در دوران تربیت از الویت زیادی برخوردار است.

 

اگر دختران ما در خانواده و البته در جامعه مورد پذیرش قرار بگیرند، ضعیف قلمداد نشوند و مورد محدودیت های بی جا قرار نگیرند و تبعیض های رفتاری میان خود و جنس مخالف را از نظر شخصیتی کمتر مشاهده کنند، تمایل کمتری به تظاهر به پسر بودن می کنند.

 

پدر و مادر از زمان تولد در نوع رفتار با کودک خود براساس ذهنیت و آرمان های ذهنی خود عمل می کنند. در خانواده ای که آرزوی داشتن پسر یا دختر وجود داشته، والدین سعی می کنند تا در صورت به دنیا آمدن فرزند نیز همان نقش ها و رفتارهای کلیشه ای مورد دلخواه خود را در او ایجاد کنند. و یا در خانواده ای که پدر نقش پر رنگ تر رفتاری را بر عهده دارد می تواند خصوصیات مردانه تری را در دختران خود ایجاد کند. همین اتفاق زمانی هم که مادر از خصوصیات مردانه بیشتری برخوردارست،یا مستقل تر عمل می کند، و در رفتارهایی همچون اتکاء به نفس، دفاع از حقوق شخصی، نداشتن ظرافت های رفتاری و... قوی تر است نیز ،رخ می دهد.

 

یک روان شناس بر نقش عوامل تربیت اجتماعی تأکید می کند و می گوید: الگوها و امتیازاتی که جامعه به فرد می دهد بر رفتارهای فردی تأثیر بسیاری دارد . در الگوهای فرهنگی که پسران از آزادی بیشتری برخوردارند، دختران را بر آن می دارد تا برای داشتن اعتماد به نفس بیشتر و و ابراز وجود، برای برخورداری از امتیازات در رفتار، پوشش و کلام، به پسرانه رفتار کردن گرایش یابند. به طوری که دختری با رفتار پسرانه همچنان جایگاه خود را در میان همسالان حفظ می کند اما پسری با رفتار دخترانه از سوی همسالان طرد می شود.

 

دکتر صمدی زاده، "جامعه شناس " هم عنوان می کند " در جامعه ای که رفتارهای مردانه کمتر زیر سوال می رود و زن ها بیشتر تحت کنترل مستقیم هستند، تظاهر به مردانگی بیشتر است. "

 

و این در حالی است که اگر دختران ما در خانواده و البته در جامعه مورد پذیرش قرار بگیرند، ضعیف قلمداد نشوند و مورد محدودیت های بی جا قرار نگیرند و تبعیض های رفتاری میان خود و جنس مخالف را از نظر شخصیتی کمتر مشاهده کنند، تمایل کمتری به تظاهر به پسر بودن می کنند.

 

در نگاهی دوباره به نقش خانواده می توان این طور قلمداد کرد که کیفیت رفتار با کودک، انتخاب نوع پوشش، نوع انتظارات رفتاری از او، انتخاب اسباب بازی، و... از عوامل تأثیرگذای بر شکل گیری هویت جنسی(1) و پذیرش آن در افراد است. اگر در پوشش دخترمان از رنگ های دخترانه استفاده می کنیم و یا اسباب بازی های دخترانه مثل عروسک و ابزار بازی خیاطی برایش تهیه می کنیم نقش های دخترانه را به او القا می کنیم و اگر برای پسرمان از اسباب بازی هایی مثل تفنگ و شمشیر و آچار و پیچ گوشتی استفاده می کنیم نقش پسرانه را القاء نموده ایم.

 

در نگاهی تشخیصی شکل گیری شخصیت و هویتی متناقض با جنسیت به علل و عوامل متعددی وابسته است که در این میان همانند سازی از پدر و مادر و اطرافیان در دوران تربیت از الویت زیادی برخوردار است.

 

با همه این تفاصیل نمی توانیم از فرزندان خود بخواهیم که رفتارهای خود را صد در صد مطابق با جنسیت خود تنظیم کنند و از رفتارهایی که در جنس دیگر وجود دارد خود را محروم کنند. در هر زن و مرد 70 تا 80 درصد خصوصیات مطابق با جنسیت وجود دارد و بقیه به ویژگی های جنس مخالف اختصاص دارد. پسران هم مثل دختران به ابراز هیجانات نیاز دارند و به ابزارهای تخلیه احساسات محتاجند.

 

دختران مثل پسران به اعتماد به نفس، استقلال و مهارت های عملی نیازمندند. به محض اینکه کودکان پیش دبستانی بتوانند جنسیت خود را بشناسند، طرحواره ها و نقش های جنسی متناسب با آن را انتخاب می کنند و به کار می برند. والدین می توانند با بر طرف کردن کلیشه سازی جنسیت از رفتار خودشان شروع کنند و به کودکان توضیح دهند که تمایلات و مهارت های مورد علاقه در الویت قرار دارند و در هر نوعش مورد پذیرش و احترام است و در کنارش اختصاصات جنسیتی را نیز به آنها بیاموزند. لذا اگر دختری به یک مهارت مردانه مثل تعمیر وسایل برقی تمایل نشان می دهد می تواند به عنوان علاقه به آن بپردازد اما باید هویت جنسیتی خود را به عنوان یک دختر بپذیرد، دوست داشته باشد و از آن اعلام رضایت کند. بنابراین لازمه دختر بودن این نیست که او نتواند خصایص و ویژگی های مثبت خود را بشناسد، بلکه باید بر آنها اتکا کند و با باور آنها به خودشناسی دست یابد و اعتماد به نفس کافی را داشته باشد.

ویدیو مرتبط :
مصاحبه دخترانی که پسر تلگرامی عکس آنها را منتشر کرد

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

بوسه پدر بر آخرین آرزوی پسر در اتاق عمل

بوسه پدر بر آخرین آرزوی پسر در اتاق عمل

جوانی که عاشق کمک به هم نوعان خود بود ۳ماه پس از تصمیمش برای اهدای عضو، در یک سانحه رانندگی دچار مرگ مغزی شد و بدین ترتیب خانواده وی با اهدای اعضای بدنش، به ۳ جوان زندگی بهاری اهدا کردند.

 

 

به گزارش خراسان حدود ۳ماه قبل بود که پدر مجتبی قادری در حالی که برگه های ثبت نام برای اهدای عضو را در دست داشت وارد خانه شد، اعضای خانواده با دیدن این فرم ها ولوله ای به راه انداختند، اما وقتی پدر نام خود را روی برگه های ثبت نام نوشت هرکدام از فرزندان با چهره ای غمگین اطراف پدر را خالی کردند، در این میان مجتبی فرزند سوم این خانواده که چشم هایش را به برگه های ثبت نام اهدای عضو دوخته بود به آرامی کنار پدر نشست و در حالی که برق اشک در چشمانش می درخشید گفت: پدر من هم می خواهم در صورت وقوع حادثه ای اعضای بدنم را به دیگران اهدا کنم آیا می شود از اداره برای من هم برگه ثبت نام بیاوری؟ این جمله شعله ای از آتش در دل پدر برافروخت.

او می دانست جوان ۲۰ساله اش انسان بخشنده ای است و هیچ گاه از کمک به دیگران دریغ نمی کند اما موافقت با این درخواست او خیلی سخت بود پدر مردد بود نمی توانست باور کند که ممکن است روزی ناچار شود برای اهدای اعضای بدن جگرگوشه اش تصمیم بگیرد به همین دلیل او هر روز به بهانه ای گرفتن برگه های ثبت نام اهدای عضو را به تاخیر می انداخت تا این که در هفتم آبان ماه هنگامی که مجتبی قصد داشت از عرض بلوار دکتر حسابی در منطقه قاسم آباد مشهد عبور کند ناگهان یک دستگاه پراید با وی برخورد کرد و این جوان ۲۰ساله نقش زمین شد.

شهروندان با مشاهده پیکر خون آلود مجتبی بلافاصله با اورژانس تماس گرفتند، دقایقی بعد مجتبی درحالی که ضربه ای به سرش نیز وارد شده بود به بیمارستان طالقانی انتقال یافت و بستری شد روز بعد از این حادثه بود که خبری غم انگیز در فضای بیمارستان پیچید، مجتبی این جوان خوشنام که هنوز در آرزوی ثبت نام برای اهدای عضو مانده بود دچار مرگ مغزی شد با اعلام این خبر بلافاصله گروهی از پزشکان با تجربه و متخصص بیمارستان منتصریه عازم بیمارستان طالقانی شدند و پس از انجام معاینات تکمیلی مرگ مغزی او را تایید کردند.

پدر مجتبی در حال راز و نیاز با خدا بود و مادر هنوز نمی خواست این مصیبت بزرگ را باور کند ساعتی بعد پزشکان واحد فراهم آوری و پیوند عضو دانشگاه علوم پزشکی مشهد با پدر و مادر مجتبی به گفت وگو نشستند، لحظه ها به کندی سپری می شد و هر لحظه ممکن بود حادثه ای تلخ روی دهد اما طولی نکشید که پدر با چشم های اشکبار آخرین آرزوی جوان ۲۰ساله اش را برآورده کرد او و مادر مجتبی رضایت دادند اعضای بدن او به بیماران نیازمند اهدا شود تا بدین گونه توانسته باشند لبخندهای زیبای مجتبی از زندگی دوباره دیگران را به نظاره بنشینند.

پدر مجتبی در گفت وگوی تلفنی به خبرنگار خراسان گفت: این خواست خدا بود تا فرزندم حتی با مرگ خودش هم بتواند به نیازمندان کمک کند و من از هم وطنانم می خواهم این گونه فرصت هایی را که هم رضای خدا در آن است و هم رضای خلق خدا، از دست ندهند چرا که اهدای عضو می تواند شادی را به چندین خانواده بازگرداند و دعای دریافت کنندگان عضو نیز همیشه بدرقه مرحوم خواهد بود.

مسئول فراهم آوری و پیوند عضو دانشگاه علوم پزشکی مشهد نیز در این باره به خراسان گفت: وقتی پدر و مادر مجتبی رضایت خود را برای پیوند عضو اعلام کردند پیکر این جوان به بیمارستان منتصریه منتقل شد و پس از آماده شدن مقدمات وی ظهر چهارشنبه مورد عمل جراحی قرار گرفت و پس از چند ساعت تلاش، پزشکان ۲ کلیه او را به زن ۳۱ساله ای از گرگان و مرد ۲۳ساله ای از روستای نقاب کاشمر پیوند زدند. دکتر ابراهیم خالقی افزود: کبد این جوان نیز بلافاصله به بیمارستان نمازی شیراز منتقل و به یک بیمار نیازمند اهدا شد./خراسان