حواستان به پوست بچه هایتان باشد

 

  استفاده از کرم ضدافتاب در کودکی، جلوی ابتلا به چین و چروک در بزرگسالی را می گیرد

 

 آیا می دانید آفتاب سوختگی در دوران کودکی، خطر ابتلا به بدترین نوع سرطان پوست یا همان ملانوما در بزرگسالی را 2 برابر می کند. محققان آمریکایی به تمام والدین توصیه می کنند برای پیشگیری از ابتلا به سرطان پوست در کودکان، استفاده از کرم های ضدآفتاب برای آنها را پشت گوش نیندازند. استفاده از کرم ضدافتاب در سنین کودکی، جلوی ابتلا به چین و چروک و خطرهای ناشی از آفتاب سوختگی در دوران بزرگسالی را هم می گیرد. اما برای این منظور باید شیوه استفاده از این ابزار محافظتی را نیز به کودک آموزش داد و روش های جلوگیری از آفتاب سوختگی را به او آموخت و گوشزد کرد.

از آنجا که معمولا بچه ها در فصل های گرم تر سال، لباس های بازتری می پوشند و پوستشان با وسعت بیشتری در معرض تابش مستقیم نور آفتاب قرار می گیرد، بهتر است تمام صورت (جز اطراف چشم ها)، پشت زانوها، گوش ها و گردن آنها را ضدآفتاب بزنید. ضدآفتاب بچه ها را باید حدود 30-15 دقیقه پیش از خروج آنها از منزل بزنید و هر 2 ساعت یکبار هم آن را تمدید کنید. اگر فرزندتان قصد شنا در استخرهای روباز را دارد، باید هر 1.5 ساعت، ضدآفتاب را تمدید و از ضدآفتاب های مقاوم در برابر آب استفاده کنید. به فرزندان بالای 6 سال خود هم نحوه استفاده از ضدآفتاب را آموزش دهید تا بتوانند هنگام ورزش و بازی، خودشان ضدآفتاب را تمدید کنند.

به بچه ها بگویید امکان آسیب دیدن پوست نازک و حساس آنها در برابر نور آفتاب، بیشتر از بزرگسالان است و باید برای حفاظت از پوست خود، استفاده مداوم از کرم ضدآفتاب را فراموش نکنند.

اولین نکته ای که باید هنگام خرید ضدآفتاب برای بچه ها به آن توجه داشته باشید، این است که محصول مناسب پوست کودکان برای آنها بخرید. بهتر است ضدآفتاب بچه ها، حاوی ترکیب هایی مانند زینک اکساید یا دی اکساید تیتانیوم باشد. چون این ترکیب ها، کمترین تحریک پوستی را برای پوست حساس و لطیف بچه ها ایجاد می کنند و جذب پوست آنها هم نمی شوند.

محققان آمریکایی به صراحت اعلام کرده اند در حال حاضر، این دو ترکیب، ایمن ترین ترکیب های موجود در ضدآفتاب های مختلف موجود در بازار برای بچه ها هستند. بهتر است بدانید که هرچند سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) استفاده از ترکیب هایی مانند اکسی بنزون و رتینیل را هم در کرم های ضدآفتاب تایید کرده است اما استفاده از چنین کرم هایی با این ترکیب ها می تواند برای پوست نازک بچه ها خطرناک باشد.

 

بهتر است ضدآفتاب بچه ها حاوی ترکیب هایی مانند زینک اکساید یا دی اکساید تیتانیوم باشد

 
ضدآفتاب بچه ها باید دارای SPF30 یا بالاتر (با توجه به منطقه زندگی تان) باشد.

روی برچسب ضدآفتاب مخصوص کودکان نگاهی بیندازید تا عبارت «broad soectrum» را روی آن ببینید. معنای این عبارت آن است که این محصول، پوست فرزندتان را هم در برابر اشعه UVA و هم در برابر اشعه UVB محافظت می کند. اگر فرزندتان به آلرژی های تماسی مانند اگزما مبتلا باشد، استفاده از ضدآفتاب های رنگدانه دار، به هیچ وجه برای او مناسب نخواهدبود.

بهتر است از ساعت 10 صبح تا 4 بعدازظهر که شدیدترین ساعت تابش نور آفتاب است، از بازی بچه ها در فضای آزاد یا بیرون بردن آنها برای خرید و تفریح خودداری کنید.

 

لباس های پوشیده، بهترین ضدآفتاب فیزیکی برای بچه ها هستند. به جای لباس های باز و تنگ در تابستان، کلاه لبه دار، لباس های آستین دار، بلند اما کمی گشاد و با رنگ روشن به تن آنها کنید. به این ترتیب، هم بچه ها گرمشان نمی شود و هم پوستشان در اثر تابش مستقیم نور آفتاب به آن آسیب نمی بیند. استفاده از کرم های ضدآفتاب، در سنین کمتر از 6 ماهگی ممنوع است. پس، نوزادان زیر 6 ماه را به هیچ وجه در ساعت های اوج تابش نور خورشید از خانه بیرون نبرید.

 
یکی از اشتباه های رایج والدین در فصل تابستان، این است که بچه ها را با لباس های آستین کوتاه، شلوارهای کوتاه یا دامن های کوتاه و بدون جوراب به پارک بازی می برند. این کار باعث می شود پوست بچه ها بیشتر در معرض آفتاب و سوختگی نشای از آن قرار بگیرد، هنگام بازی روی وسایل پارک دچار ساییدگی و سوزش ناشی از آن شود و هم احتمال خراشیدگی و بریدگی روی پوست در اثر زمین خوردن روی سنگریزه ها یا کف خیابان برای آنها به وجود بیاید. عفونی شدن زخم ها در اثر همین زمین خوردن های ساده می تواند بچه ها و شما را به دردسر بیندازد.  

 

هنگامی که بچه ها فعالیت فیزیکی دارند نباید صندل بپوشند

 
خطر صندل و کفش تابستانی برای کودکان
2 نکته مهم درباره کفش تابستانی بچه ها وجود دارد؛ اول اینکه بچه ها به هیچ وجه نباید صندل بپوشند؛ مخصوصا هنگامی که قرار است به پارک بازی، خرید یا پیاده روی بروند و فعالیت فیزیک زیادی داشته باشند. صندل ها، 2 مشکل برای بچه ها ایجاد می کنند؛ به دلیل محافظت ضعیفی که از کف و مچ پا دارند، باعث چرخش ناگهانی مچ پا در اثر دویدن یا زمین خوردن ساده می شوند و امکان بروز دررفتگی یا آسیب دیدن تاندون و آشیل پا وجود دارد. دوم اینکه به دلیل باز بودن اطرافشان، امکان ورود خاک و سنگریزه به داخل این صندل ها وجود دارد و این مساله می تواند باعث آسیب پوست کف پای بچه ها شود.

 

 
دومین نکته درباره کفش های تابستانی بچه ها این است که به هیچ وجه نباید کفش آنها را بدون جوراب بپوشانید. بچه ها در طول بازی و فعالیت، بیش از اندازه عرق می کنند. معمولا جنس و رنگ بیشتر کفش های بچه گانه مصنوعی است. این ترکیب های مصنوعی در اثر تعریق پا، تماس بیشتر و عمیق تری با پوست برقرار می کنند و مشکلاتی مانند آلرژی های پوستی و عوارض ناشی از آن مثل قرمزی، التهاب و خارش به وجود می آورند. بد نیست بدانید تعریق بیش از حد پا در کفش می تواند محیط گرم، مرطوب و مناسبی برای رشد قارچ ها ایجاد و پوست حساس و نازک بچه ها را درگیر این قارچ های پوستی کند. به همین دلیل توصیه می شود کفش و صندل را حتما با جوراب نخی روشن بپوشند و جوراب های آنها را هم حتی در صورتی که بو نمی دهد و فقط عرق کرده، بعد از رسیدن به منزل بشویید.

 

منبع:هفته نامه سلامت

ویدیو مرتبط :
5 روش برای تسلط داشتن بر روی بچه هایتان (خنده دار)

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

محرم و نامحرم را به بچه هایتان آموزش دهید!

شناخت صحیح احكام الهى به عنوان یك عنصر مهم ، در تربیت دینى فرزندانمان محسوب مى شود. اگر بخواهیم فرزندان خود را طورى تربیت كنیم كه احكام الهى را رعایت نمایند باید از همان زمان كودكى بر طبق دستورات دینى عمل نماییم. براى اینكه دختران و پسران هنگام بلوغ با مشكلى روبه رو نشوند و به تدریج با نقش خاص خود به عنوان دختر و یا پسر آشنایى یابند، باید از همان ابتدا به طور جداگانه با آنها رفتار شود.

این مسأله در مورددختران اهمیت بیشترى دارد; زیرا آنها زودتر از پسران به بلوغ مى رسند. در تعالیم اسلامى به این نكته توجه كامل و توصیه شده است كه از حدود 6 سالگى با دختر و پسر به روشى جداگانه رفتار شود. در روایات اسلامى توصیه شده است كه دختر بچه شش ساله را پسر بچه یا مرد نامحرم نبوسد و در بغل نگیرد. همچنین زنهاى نامحرم از بوسیدن پسر بچه اى كه سنش از هفت سال گذشته است،خوددارى كنند.

همین طور توصیه كرده اند كه بستر كودكان در شش سالگى از هم جدا شود.

رعایت این اصول سبب مى شود كه دختران و پسران از همان آغاز به تدریج نقش مردانه و زنانه ی مناسب را پیدا كنند و براى بلوغ آمادگى كافى داشته باشند. به هر حال باید از دوران كودكى زمینه براى رشد ویژگیهاى فطرى دختر و پسر در خانواده فراهم آید و هر یك از این دو در مسیرى كه آفرینش با تدبیرى حكیمانه پیش پاى آنها نهاده است، سوق داده شوند.

در ارتباط با آموزش كودكان باید این نكته را مد نظر داشته باشیم كه آیا ما هستیم كه او را متدین و مؤمن مى سازیم و یا خود اوست كه مى باید ایمان بیاورد و متدین شود؟ پاسخ دقیق مى تواند روشنگر شیوه ی برخورد ما ب فرزندان در تمامى زمینه ها از جمله برخورد با جنس مخالف باشد.

كودك موقعى فعل تربیتى را درونى مى كند كه خود به طور فعال در آن نقش داشته باشد. اگر خواهان آن هستیم كه كودكان مقررات، ارزشها، خصایل و فضایل اخلاقى را درونى كنند یعنى در سازمان ذهنى و عاطفى آنها ریشه بدواند و در عمق وجودشان جایگزین شود باید لوازم و شرایط تربیت را به گونه اى فراهم كنیم كه كودك ،خود راغب و مایل به آن شود. مهمترین اصل در تربیت خود انگیخته مسأله ی رغبتها و علایق كودك است. پیام تربیتى باید با كانون رغبت تربیت کننده همسو گردد.

نوجوانان و جوانان باید خود را چنان با ارزش و با عزم و اراده تصور كنند كه خویشتن را از درون كنترل كنند. آنان چنین انتظارى را در خود پرورانند كه حتما مى باید دیگران آنها را كنترل كنند. آنان باید به گونه اى رشد یابند كه حتى در شرایطى كاملا دور از چشم افراد كه امكان بهره ورى نیز براى آنان فراهم باشد به لحاظ تقوایى, خود را نگه دارند و دست از پا خطا نكنند. نوجوانان را باید به گونه اى تربیت كرد كه خود كنترل بار آیند و نیاز كمترى به انضباط و كنترل بیرونى داشته باشند, و به نحوى آنان را آماده و پرهیزگار نماییم كه اگر به درون دریاى گناه و لغزش هم وارد شدند, همانند مرغابى آب بر اندامش ننشیند و خشك بیرون آید, و در واقع عالم را محضر خدا بدانند و در همه جا از درون او را پیام آورى باشد.

شرع مقدس اسلام در رعایت رفتار و پوشش فرد مسلمان حدودى را تعیین كرده است، پوشیده بودن بدن زن و مجاز بودن براى عدم پوشش كفین و وجه و نیز مجاز نبودن مرد و زن در سخن گفتن با یكدیگر به گونه اى كه گناه درآن وجود داشته باشد، به عنوان حداقل حدودى است كه مى باید رعایت شود.

در مورد رعایت حدود شرعى در روابط دختر و پسر مى باید اولا ما حدود را به خوبى بشناسیم و از افراط و تفریط بیهوده اجتناب كنیم. ثانیا فرزندان را افرادى بار بیاوریم كه با كنترل درونى رشد كنند نه فقط ما با كنترلهاى بیرونى. در اینجاست كه معناى كلام حضرت زهرا(س) نیز مشخص مى شود كه رفتار مطلوب زن در رابطه ب نامحرم را چنین توصیف مى فرمایند: ((زن, نامحرمى را نبیند و نامحرمى او را نبیند. )) چنین الگویى براى كسى مطرح است كه خود از لحاظ رشد انسانى به جایى رسیده باشد كه این كلام حضرت زهر(س) را خود با تمام وجود حس كند وآن را دستورالعمل زندگى قرار دهد.

آموزش حدود شرعى و مراعات آنها نه تنها نشانه ی عقب ماندگى و یا محدود سازى فرزندان نیست، بلكه خود نشانگر دقت و توجه یك خانواده به حدود رفتار اجتماعى است.

هر قدر فرهنگ یك خانواده بالاتر باشد به جزئیات و دقایق زندگى و از آن جمله دقایق در مورد روابط اجتماعى با دیگران توجه بیشترى مى كند. دخترى كه در برخورد با افراد نامحرم، از آن جمله پسرعمو، پسرعمه، پسردایى و امثال آن پوشش خود را مراعات مى كند و حجاب خود را نگاه مى دارد و نیز رفتار متین و دینى در مقابل آنها دارد، با این اعمال، سطح فكر و فرهنگ خود را نشان مى دهد. به این ترتیب خانوادها خود باید برنامه مشخصى در زمینه آموزش حدود رفتارى با افراد محرم و نامحرم، حلال و حرام به فرزندان خود داشته باشند.

سلیقه هاى مختلف پدر و مادر مسایل شرع را تغییر مى دهد یا از اصل برمى گرداند و براى بچه كار را مشكل مى كند.

نباید مسایل شرع را براى بچه مشكل كرد. اسلام دین راحتى است. دین سختى نیست.

از نظر قرآن كریم، نه تنها تكلیف، سخت و دشوار نیست، بلكه با عمل به آن و چشیدن لذت عبادت و اوامر خداوند شیرینى و حلاوت خاصى را نیز انسان احساس مى كند كه با هیچ كدام از لذایذ زودگذر دنیوى قابل مقایسه نیست.

خداوند حكیم بدون در نظر گرفتن نیازها و مصالح انسان به او تكلیف نمى كند. چیزى بر او حلال یا حرام نمى نماید اگر چیزى را بر او حلال كرد, سود وى را در نظر داشته و اگر چیزى را برایش حرام كرد, مصلحت او را مورد توجه قرار داده است.

به طور كلى در اسلام حكمى بدون حكمت و تكلیفى بدون مصلحت وجود ندارد, مقررات الهى بدون استثناء بر مبناى نیازهاى واقعى انسان وضع شده و زندگى خوب و توأم با سعادت و عاقبت نیك جز با انجام این مقررات میسر نیست, هر یك از این احكام, پاسخگو به نیازى از نیازهاى انسان است.

پیامها و نتایج

آشنایى و آموزش تدریجى مسایل دینى به دختران و پسران را از همان دوران كودكى شروع كنیم.

قبل از سن تكلیف نباید با تكالیف سخت و طاقت فرسا احساس تنفر و انزجار در كودك ایجاد نماییم.کودکان

آموزشهاى دینى و اخلاقى باید داراى انعطاف و متناسب با توانایى كودكان در سن قبل از تكلیف باشد.

ماهنامه ی پیام زن